D-Link DIR-1960: test routera z funkcją Mesh i ochroną antywirusową

Podstawowe parametry routera i obsługiwane przez niego funkcje przedstawia poniższa tabela:

Dominującym kolorem, podobnie jak w przypadku pozostałych modeli z nowej serii, jest czerń, która kontrastuje z szarymi wyżłobieniami oraz dołem obudowy.

DIR-1960 został wyposażony w cztery zamontowane na stałe anteny, które można rozchylać ze skokiem co 45 stopni. Anteny zostały zamocowane z tyłu i z boku urządzenia. Łączność bezprzewodowa jest prowadzona z wykorzystaniem konfiguracji układu antenowego 4×4.

Na obudowie umieszczono diody stanu urządzenia. Wskaźniki dotyczą: zasilania, łączności z siecią internet (interfejs WAN), Wi-Fi on/off z podziałem na pasmo oraz stanu portu USB.

Interfejs USB 3.0 został umieszczony z przodu routera.

Z tyłu urządzenia znajdują się (od lewej): cztery porty sieci LAN, jeden WAN, dwa przyciski: resetowania oraz WPS, gniazdo zasilania oraz wyłącznik. Wszystkie interfejsy sieciowe są standardu Gigabit Ethernet.

Na spodzie umieszczono otwory montażowe, pozwalające zamocować sprzęt na przykład na ścianie, oraz tabliczkę informacyjną. Router spoczywa na czterech gumowych nóżkach. Otwory wycięte w obudowie ułatwiają cyrkulację powietrza.

Na obudowie routera umieszczono jeszcze jedno logo – McAfee. Router ten (jak i pozostałe modele EXO) wyposażono w platformę McAfee Secure Home. Podobnie jak opisywane wcześniej rozwiązanie marki TrendMicro zapewnia ona ochronę podłączonym urządzeniom. System może blokować połączenia ze stronami internetowymi uznanymi za niebezpieczne oraz dostęp do niepożądanych treści. Dodatkowa subskrypcja McAfee LiveSafe (dwuletnia) pozwala na instalację oprogramowania ochronnego na nieograniczonej liczbie komputerów, tabletów i smartfonów.

Dostępu do wnętrza routera bronią cztery śrubki umieszczone pod gumowymi nóżkami. Obie części obudowy dodatkowo zostały połączone ze sobą za pomocą zatrzasków.

Pierwszy rzut oka na konstrukcję routera daje mocne odczucie déjà vu – już kiedyś coś podobnego widzieliśmy. Odczucie to jest jak najbardziej uzasadnione, gdyż użyte komponenty i ich rozmieszczenie bliźniaczo przypominają wcześniej testowany model D-Link DIR-882.

Po odklejeniu taśm zabezpieczających prawidłowe ułożenie przewodów, odłączeniu anten, odkręceniu pięciu dodatkowych śrubek, demontażu radiatora oraz zdjęciu metalowych osłon uzyskujemy dostęp do układów routera.

Do konstrukcji routera użyto układów marki MediaTek i podobnie jak w przypadku wspomnianego modelu D-Link DIR-882 (a także Edimax Gemini RG21S) jest to dwurdzeniowy procesor MediaTek MT7621A o taktowaniu 880 MHz. Prawidłowe działanie sieci Wi-Fi zapewniają dwa procesory pomocnicze MediaTek MT7615N – po jednym dla każdego z pasm. Tym, co odróżnia testowany router od modelu DIR-882, jest rozmiar użytej pamięci operacyjnej, której wielkość ze 128 MB została zwiększona do 256 MB. Ilość pamięci FLASH nie uległa zmianie i wynosi 128 MB.

D-Link DIR-1960 − oprogramowanie

Pierwszą konfigurację routera możemy przeprowadzić na dwa sposoby, wykorzystując do tego aplikację mobilną D-Link Wi-Fi bądź poprzez bezpośrednie połączenie z panelem routera.

Po pobraniu aplikacji i uruchomieniu routera należy połączyć się z domyślną siecią radiową rozgłaszaną przez urządzenie. Niezbędne dane odnajdziemy w dołączonej dokumentacji.

Metodą opcjonalną jest użycie kodu QR, którego zeskanowanie pozwoli nawiązać połączenie z routerem.

Kolejne ekrany to instrukcja prawidłowego połączenia routera z siecią internet.

W następnych oknach kreator pozwoli zdefiniować nazwę rozgłaszanej sieci Wi-Fi, hasło dostępowe do niej oraz hasło pozwalające na powtórne zalogowanie się do panelu konfiguracyjnego routera.

Po wykonaniu podstawowych operacji konfiguracyjnych kreator pozwoli zdecydować o trybie przeprowadzania aktualizacji − dostępna jest metoda ręczna (sami będziemy musieli zadbać o okresowe sprawdzanie dostępności nowego firmware'u routera) bądź automatyczna.

Po podsumowaniu ustawień kreator zaproponuje utworzenie konta i zarejestrowanie urządzenia w usłudze chmurowej producenta. Rejestracja routera pozwoli na zarządzanie nim za pomocą usług: D-Link defend (kontrola rodzicielska), Amazon Alexa czy Asystent Google.

W wypadku tradycyjnej konfiguracji (przez panel w oknie przeglądarki) pierwszym ekranem po nawiązaniu połączenia jest akceptacja postanowień licencyjnych. W przeciwieństwie do aplikacji mobilnej, kreator nie został spolszczony.

Po akceptacji licencji przechodzimy do konfiguracji routera.

Pierwszą czynnością jest ustalenie nazwy sieci Wi-Fi oraz hasła.

Krok drugi do określenie hasła chroniącego dostęp do panelu routera.

Na kolejnym ekranie kreatora następuje wybór strefy czasowej.

W następnym kroku należy określić tryb aktualizacji. Podobnie jak w przypadku konfiguracji przeprowadzanej z poziomu urządzenia mobilnego możemy wybrać tryb ręczny bądź automatyczny.

Ostatni ekran to podsumowanie ustawień.

Akceptacja kończy proces konfiguracji, po odczekaniu około półtorej minuty nowe ustawienia zaczną obowiązywać.

Wybranie tego sposobu konfiguracji routera spowoduje, że łączność z chmurą producenta będziemy musieli nawiązać ręcznie, po powtórnym zalogowaniu się do panelu routera (kreator nie przewiduje określenia tych ustawień na etapie pierwszego uruchomienia). 

Pierwszy ekran po nawiązaniu połączenia z panelem routera to podsumowanie najważniejszych ustawień: status połączenia z siecią internet, konfiguracja sieciowa, liczba aktywnych klientów oraz stan portu USB. Bardziej szczegółowe informacje, które są wyświetlane w dolnej części ekranu, zobaczymy po wybraniu ikony danej sekcji.

W przypadku testowanego routera przedstawiamy tylko niektóre opcje, gdyż część obsługiwanych funkcji jest taka sama jak we wcześniej testowanych modelach D-Link DIR-842 (sprawdź cenę) oraz D-Link DIR-882 (sprawdź cenę). Opis interfejsu i funkcji został zamieszczony w artykułach: Jaki router do 300 zł? Test modeli: Asus RT-AC1200G+, D-Link DIR-842, TP-Link Archer C1200, TP-Link Archer C8 oraz D-Link DIR-882 – jeden router w dwóch odsłonach.

Strukturę menu routera przedstawia schemat poniżej

Obecność portu USB 3.0 sprawiła, że w menu odnajdziemy listę ustawień dotyczących obsługi funkcji udostępniania plików (SAMBA i protokół FTP) oraz serwera multimediów (DLNA). Niestety, port USB nie pozwala na udostępnienie drukarki w otoczeniu sieciowym, brakuje również wsparcia dla zewnętrznych modemów sieci GSM.

Dzięki funkcji VPN Server w połączeniu z usługą DDNS router umożliwi zestawienie zdalnego połączenia z siecią LAN. Jedynym obsługiwanym protokołem jest L2TP (brak możliwości wykorzystania na przykład protokołu OpenVPN). Router nie został wyposażony w funkcję klienta sieci VPN.

Zaszyta w oprogramowaniu routera funkcja sieci VLAN (ang. Virtual Local Area Network) pozwala na podział sieci LAN na osobne segmenty, tak zwane VLAN-y Komunikacja pomiędzy urządzeniami odbywa się tylko w obrębie danego VLAN-u, co oznacza odseparowanie od innych sieci. Komputer przypisany do danego VLAN-u nie może komunikować się z hostem będącym w innym VLAN-ie.

Nowością w ustawieniach routera jest opcja Wi-Fi Mesh. Jej aktywacja pozwoli na utworzenie sieci Mesh. Możliwości tego rozwiązania zostały przedstawione szerzej w części D-Link DIR-1960 − Mesh.

Intensywność prowadzonego ruchu sieciowego w rozbiciu na poszczególne interfejsy (WAN, LAN, Wi-Fi 2,4 GHz oraz WI-Fi 5 GHz) sprawdzimy, wybierając z menu opcję Statistics.

W przypadku gdy konfigurację routera przeprowadziliśmy w sposób tradycyjny (za pomocą przeglądarki) powiązania naszego konta z routerem dokonamy po wyborze opcji D-Link Cloud dostępnej w menu Settings.

Możliwości narzędzia mobilnego D-Link Wi-Fi nie ograniczają się tylko do przeprowadzenia pierwszej konfiguracji, aplikacja pozwala również zarządzać routerem. Dostępne ustawienia zostały zaprezentowane na schemacie poniżej.

Ekran główny aplikacji dostarcza informacji o podłączonych klientach i intensywności prowadzonego ruchu sieciowego, pozwala za pomocą kodu QR nawiązać połączenie z siecią bezprzewodową oraz uruchomić odrębne narzędzie D-Link defend.

Z poziomu głównego menu można również przeprowadzić test łącza internetowego.

Dostęp do ustawień uzyskamy po wybraniu ikony koła zębatego.

Ponowne uruchomienie kreatora ustawień spowodujemy, wybierając ikonę Kreator.

Zestaw opcji kryjących się pod ikoną Wi-Fi pozwala na określenie nazwy rozgłaszanej sieci bezprzewodowej, hasła oraz ustalenie harmonogramu jej dostępności.

Konfigurację połączenia z siecią internet przeprowadzamy po kliknięciu na ikonę Sieć internet.

Router pozwala na uruchomienie odizolowanej od sieci LAN dodatkowej sieci, która przeznaczona jest dla gości. Jej konfiguracja dostępna jest po wyborze opcji Wi-Fi dla gości.

Szczegółowe informacje o urządzeniach połączonych z routerem uzyskamy po kliknięciu na ikonę Klienci.

Na edycję oraz utworzenie nowego harmonogramu pozwala opcja Harmonogram.

Pod ikoną Zarządzanie została ukryta grupa opcji pozwalających między innymi na aktualizację oprogramowania, kontrolę stanu diod LED, ponowne uruchomienie routera, przywrócenie ustawień fabrycznych, zmianę czasu bądź hasła dostępowego.

Konfigurację usługi chmurowej (powiązanie routera z kontem) oraz usług dostarczanych przez inne firmy (Amazon Alexa, Asystent Google) przeprowadzamy, wybierając Usługa Cloud. Pomimo utworzenia konta i powiązania go z routerem, jego konfiguracja za pomocą narzędzia mobilnego musi być przeprowadzana lokalnie po bezpośrednim połączeniu się z siecią Wi-Fi rozgłaszaną przez router.

Wybranie ikony D-Link defend uruchamia dodatkowe narzędzie (niezbędna jest jego instalacja), które pozwala między innymi na ustalenie reguł kontroli rodzicielskiej.

Integracja z routerem dodatkowego oprogramowania mającego zapewnić ochronę podłączanych urządzeń nie jest czymś nowym. Pionierami są marki Asus oraz TP-Link, które wraz z TrendMicro zaczęły jako pierwsze stosować tego typu rozwiązanie w swoich urządzeniach. Dziś dołączają kolejne ─ opisywany D-Link we współpracy z McAfee oraz Netgear razem z Bitdefenderem.

Za ustawienia dotyczące kontroli rodzicielskiej oraz zabezpieczenia routera przed atakami sieciowymi odpowiada odrębne narzędzie D-Link defend. Wybierając ten router, wraz z urządzeniem otrzymujemy dwa pakiety: McAffee Secure Home (5-letnia subskrypcja) oraz LiveSafe (2-letnia subskrypcja). Pierwszy pozwala objąć ochroną wszystkie urządzenia podłączone do routera, a drugi chroni przed wirusami i innym złośliwym oprogramowaniem.

Strukturę menu aplikacji przedstawia schemat poniżej.

Po instalacji aplikacji możemy przejść do konfiguracji zabezpieczeń.

Pierwsze uruchomienie narzędzia należy przeprowadzić, wybierając odnośnik w aplikacji D-Link Wi-Fi, tak aby zostało ono powiązane z kontem założonym w usłudze chmurowej.

Po uruchomieniu zostaną wyświetlone podpowiedzi, które pozwolą bliżej poznać interfejs aplikacji.

Z panelu głównego możemy przejść do centrum powiadomień.

Lista urządzeń podłączonych do routera zostanie wyświetlona po wyborze opcji Devices.

Wybór urządzenia pozwoli na sprawdzenie jego statusu i adresu IP, włączenie ochrony rodzicielskiej czy wyłączenie dostępu do sieci.

Z poziomu tego okna możliwa jest również instalacja oprogramowania antywirusowego. Przejście do okna pobierania następuje poprzez wygenerowany link, który może zostać przesłany e-mailem czy SMS-em.

Kontrola rodzicielska jest możliwa po utworzeniu profilu i przypisaniu do niego urządzenia.

Opcje kontroli rodzicielskiej pozwolą określić ramy czasowe korzystania z sieci internet oraz zablokować dostęp do wybranych treści ustalanych na podstawie kategorii bądź adresów.

Sprawdziliśmy, jak ochrona działa w praktyce. Po wybraniu 10 adresów stron uznanych za niebezpieczne podjęliśmy próby nawiązania z nimi połączenia. Wszystkie próby zostały zablokowane  przez router.

D-Link DIR-1960 − testy wydajności

Procedura testowa wyglądała podobnie jak w przypadku wszystkich wcześniej testowanych modeli routerów. Obejmowała trzy zestawy plików, wszystkie o rozmiarze 1 GB: jeden duży plik, zbiór średnich, czyli 4–60-megabajtowych (łącznie 145 plików multimedialnych: zdjęcia, muzyka i filmy) oraz zbiór małych plików o wielkości do 4 MB (łącznie 3979). Każda próbka została przesłana trzykrotnie, a wynik pomiarów został uśredniony.

Przeprowadziliśmy następujące testy:

• pomiar mocy sygnału z wykorzystaniem dwóch kart sieciowych: karty z obsługą techniki kształtowania wiązki (Asus PCE-AC88) oraz adaptera sieciowego podłączonego do portu USB (Linksys WUSB600N). Test został przeprowadzony z 5-sekundowym przerwami, a czas całego pomiaru to 5 minut. Test objął pięć punktów pomiarowych (lokalizacja A). Przyjęta numeracja poszczególnych punktów została przedstawiona na rysunku poniżej;
• dodatkowo wykorzystaliśmy narzędzie, które umożliwiło utworzenie rysunków rozkładu mocy sygnału sieci bezprzewodowej dla routera umieszczonego w lokalizacji A (mieszkanie o powierzchni 50 m²) oraz B (dom jednorodzinny o powierzchni 120 m²);

• test LAN/WAN przy użyciu bezpłatnego narzędzia iperf, opartego na modelu klient−serwer, które służy do testów wydajności sieci i jest dostępne w wersji zarówno dla systemów Windows, jak i Linux; test polegał na uruchomieniu programu na komputerze po stronie interfejsu WAN w trybie serwera oraz zmierzeniu prędkości transmisji w obu kierunkach; w próbie upload dane były przesyłane w kierunku od klienta do serwera, a w próbie download – na odwrót;
• zapis plików na zewnętrznym dysku SSD (ADATA SD700) podłączonym do portu USB 3.0; użyty system plików to NTFS i FAT32;
• kopiowanie plików pomiędzy dwoma komputerami; test obejmował połączenia: przewodowe, mieszane oraz bezprzewodowe, przy czym test wydajności połączeń wykorzystujących tylko sygnał radiowy został rozdzielony na testy, w których karty pracowały w tym samym paśmie (na przykład tylko 2,4 GHz bądź 5 GHz), i testy, w których użyte zostały różne pasma (na przykład 2,4 GHz w połączeniu z 5 GHz);
• kopiowanie plików pomiędzy dwoma komputerami w sieci, w której działało wiele urządzeń; test obejmował połączenia bezprzewodowe, przy czym tak samo jak w poprzednim przypadku rozdzieliliśmy go na testy, w których połączenie Wi-Fi pomiędzy oboma hostami wykorzystywało tę samą częstotliwość, i testy, w których w użyciu były odrębne częstotliwości;
• pomiar poboru energii podczas testu pod obciążeniem oraz w stanie bezczynności (urządzenie włączone, podłączone do sieci internet, brak klientów);
• pomiar temperatury wykonywany podczas testów kopiowania plików w odstępie godzinnym i dodatkowo zdjęcie zrobione kamerą termowizyjną (FLIR E60) po teście pod obciążeniem.

Osiągi D-Link DIR-1960 zostały zestawione z wynikami przetestowanych do tej pory routerów. Ponieważ modele te należą do różnych kategorii cenowych, oferują różną wydajność i funkcjonalność, w zestawieniach dysproporcja ta została uwzględniona. Routery w cenie do 200 złotych zostały zaznaczone kolorem jasnozielonym; przedział od 200 złotych do 500 złotych to kolor zielony, powyżej 500 złotych − niebieski, a czarny to bohater testu.

Korzystaliśmy z wielu urządzeń, ale bazę stanowiły dwa komputery, pomiędzy którymi przesyłaliśmy dane w ramach testów. Pierwsza konfiguracja to: Intel Core i7-3820, Asus P9X79, 64 GB RAM DDR3 2400 MHz, a druga to: Intel Core i3-7100, Asus Strix B250I Gaming, 32 GB RAM DDR4 2400 MHz. Do weryfikacji wyników posłużył laptop Lenovo G510, Intel Core i7-4700MQ, 16 GB DDR3, SSD 250 GB Samsung 850 Pro.

Wszystkie komputery działały pod kontrolą systemu Windows 10 w wersji 1903.

Zasięg i moc sygnału

Lokalizacja A1

Lokalizacja A2

Lokalizacja A3

Lokalizacja A4

Lokalizacja A5

Wyniki średnie − karta Asus PCE-AC88

Wyniki średnie − karta Linksys WUSB600N

Wyniki średnie w porównaniu z wynikami innych routerów: kolorem żółtym zaznaczyliśmy wynik najwyższy, czerwonym – najniższy. Wynik –100 oznacza niedostępność sieci bezprzewodowej w danej lokalizacji.

W teście zasięgu D-Link DIR-1960 w obu pasmach plasuje się w środku stawki. W paśmie 2,4 GHz osiągnął średni wynik -61 dBm, a w paśmie 5 GHz również -61 dBm. Osiągnięty wynik jest bardzo zbliżony do wyniku bliźniaczej konstrukcji, jaką jest model D-Link DIR-882.

Rozkład mocy sygnału sieci bezprzewodowej

Lokalizacja A

Rozkład mocy sygnału w lokalizacji B został przedstawiony w części poświęconej funkcji Mesh.

Test WAN

W pierwszym teście przesyłu sprawdzaliśmy wydajność WAN. Celem testu była symulacja wysyłania i pobierania danych z internetu. Dane były przesyłane pomiędzy dwiema platformami testowymi: jedna była ustawiona jako klient, druga – jako serwer. Testy przeprowadziliśmy w obie strony, a do zmierzenia prędkości użyliśmy narzędzia iperf.

Pobieranie plików (download):

Wysyłanie plików (upload):

D-Link DIR-1960 w teście szybkości pobierania danych (download) osiągnął wynik 832 Mb/s, a w teście szybkości wysyłania (upload) – 942 Mb/s.

Na tle pozostałych routerów (tylko standard Gigabit Ethernet) wyniki testowanego urządzenia przedstawiają się następująco:

Wynik uzyskany w teście upload dał testowanemu urządzeniu trzecie miejsce. Różnica prędkości pomiędzy testem download a upload jest wyraźna, router lepiej radzi sobie z wysyłaniem plików niż z ich pobieraniem.

Test szybkości zapisu/odczytu USB

Następnie wykonaliśmy test prędkości zapisywania plików na zewnętrznym nośniku podłączonym do portu USB routera.

Test polegał na trzykrotnym skopiowaniu każdej z przygotowanych próbek z wykorzystaniem zewnętrznego nośnika SSD (ADATA SD700 o pojemności 256 GB) i platformy: Intel i7-3820, 64 GB RAM, 256-gigabajtowy SSD M2 Samsung MZHPV256HDGL.

Wyniki testów syntetycznych z użyciem narzędzia CrystalDiskMark zaprezentowano poniżej. Dysk został podłączony do portu USB routera. Pierwsza grafika prezentuje test dla systemu FAT32 (po lewej), a druga dla NTFS (po prawej). System plików exFAT nie jest obsługiwany.

Test objął połączenie przewodowe 1 Gb/s oraz połączenia bezprzewodowe o prędkościach 300 Mb/s w paśmie 2,4 GHz oraz 433 Mb/s, 867 Mb/s i 1300 Mb/s w paśmie 5 GHz.

Zapis plików na nośniku USB:

Odczyt plików z nośnika USB:

D-Link w próbach zapisu i odczytu danych poradził sobie bardzo dobrze. Najlepszy rezultat osiągnięto przy połączeniu przewodowym. W przypadku zapisu preferowanym systemem plików jest NTFS − średnia prędkość zapisu/odczytu danych dla tego systemu wyniosła 18,84 MB/s oraz 21,79 MB/s. FAT32 okazał się lepszy w próbach odczytu danych. Średnia prób zapisu i odczytu dla tego systemu plików wyniosła kolejno: 17,45 MB/s oraz 22,53 MB/s. Czas potrzebny na wykonanie operacji zapisu/odczytu testowych zestawów plików wyniósł: mały zestaw plików − 2 min 37 s / 1 min 58 s, średni zestaw plików – 29 s / 23 s, jeden duży plik – 25 s / 18 s. 

W przypadku komunikacji radiowej najwyższy wynik osiągnięto przy połączeniu o prędkości 1300 Mb/s, 5 GHz. Najszybsze czasy zapisu zestawów małych i średnich plików oraz jednego dużego pliku to: 3 min 52 s (NTFS), 40 s (FAT32), 33 s (NTFS). W przypadku odczytu czas dla poszczególnych prób wyniósł kolejno: 2 min 31 s (NTFS), 33 s (FAT32) oraz 29 s (FAT32).

Kolejne sześć wykresów przedstawia średnie wyniki w próbach zapisu i odczytu plików osiągnięte przez D-Link DIR-1960 w zestawieniu z wcześniej przetestowanymi modelami mającymi interfejs USB. Średnia została wyliczona dla połączeń przewodowych oraz bezprzewodowych (AC750 – 300 Mb/s 2,4 GHz, 433 Mb/s 5 GHz oraz AC1200 − 300 Mb/s 2,4 GHz, 433 Mb/s 5 GHz, 867 Mb/s 5 GHz).

We wszystkich próbach odczytu i zapisu plików drogą radiową D-Link DIR-1960 uplasował się na drugim miejscu, niedościgniony nadal pozostaje model Asus RT-AX88U. W próbach przewodowych produkt marki D-Link zajmuje miejsce trzecie, lepsze okazały się urządzenia Asus RT-AX88U (ponownie) oraz TP-Link Archer C5400.

Na szybkość działania interfejsu USB nie można narzekać, producent wyposażył router w jeden port tego typu. Jeśli porównamy ten router z wcześniej testowanym modelem D-Link DIR-882, to udało się poprawić szybkość jego działania. Producent zrezygnował z interfejsu USB 2.0, który był piętą achillesową urządzenia (niska wydajność prądowa portu USB 2.0 dosyć mocno ograniczała jego wykorzystanie). Interfejs USB może zostać wykorzystany jedynie do podłączenia zewnętrznych nośników danych, zabrakło wsparcia dla modemów sieci GSM i funkcji serwera druku.

Test szybkości kopiowania plików pomiędzy komputerami

Przedstawione poniżej wyniki obejmują kopiowanie próbek pomiędzy komputerami łączem przewodowym, bezprzewodowym oraz mieszanym.

W teście wykorzystaliśmy dwie konfiguracje: Intel i7-3820, Asus P9X79, 64 GB RAM, SSD M2 Samsung MZHPV256HDGL o pojemności 256 GB oraz Intel i3-7100, Asus STRIX B250I GAMING, 32 GB RAM, SSD Samsung 850 Pro o pojemności 256 GB. Do połączeń bezprzewodowych użyliśmy następujących kart sieciowych: Netgear A6200, Linksys WUSB600N, Asus PCE-AC88, Asus PCE-AC66 oraz Asus USB-AC68.

Ostatni wykres to uśredniony wynik wszystkich prób przewodowych. W przypadku routerów standardu Gigabit Ethernet na średnią miały wpływ próby kopiowania, w których użyty został Fast Ethernet.

Uzyskane prędkości kopiowania plików nie zachwycają, wynik jest daleki od oczekiwanego. Wśród urządzeń wykorzystujących Gigabit Ethernet bohater testu okazał się lepszy jedynie od Edimaxa RG21S, którego konstrukcja została również oparta na układach Mediatek i Netisa WF2780.

Kopiowanie plików – połączenia mieszane

Kolejne trzy wykresy przedstawiają prędkości kopiowania plików poprzez połączenie mieszane (1 Gb/s – Wi-Fi).

Najwyższe szybkości kopiowania uzyskano podczas prób, w których użyta została częstotliwość 5 GHz. Łącze o prędkości 1300 Mb/s we wszystkich trzech testach okazało się najszybsze. W przypadku pasma 2,4 GHz najlepsze wyniki uzyskano przy połączeniu o prędkości 600 Mb/s.

Najlepsze czasy w poszczególnych próbach (w rozbiciu na pasmo 2,4 GHz i 5 GHz) przedstawiają się następująco: zestaw małych plików – 1 min 44 s / 1 min 14 s, zestaw średnich plików – 41 s / 15 s, jeden duży plik – 39 s / 13 s.

Podsumowaniem testu są dwa kolejne wykresy, które zestawiają D-Linka z innymi modelami. Średnia objęła połączenia nawiązywane w ramach standardu AC750 (300 Mb/s 2,4 GHz, 433 Mb/s 5 GHz) oraz AC1200 (300 Mb/s 2,4 GHz, 433 Mb/s 5 GHz, 867 Mb/s 5 GHz).

Poniżej znajdują się wyniki prób, w których użyliśmy wyłącznie połączeń bezprzewodowych. Rozpoczynamy od częstotliwości 2,4 GHz.

Kopiowanie plików – połączenia bezprzewodowe, pasmo 2,4 GHz

Połączenie o prędkości 600 Mb/s – 600 Mb/s to łącze, które we wszystkich trzech próbach okazało się najszybsze. Czas potrzebny na skopiowanie zestawu małych plików, zestawu średnich i jednego dużego pliku wyniósł kolejno: 2 min 39 s, 1 min 33 s i 1 min 27 s.

Kopiowanie plików – połączenia bezprzewodowe, pasmo 5 GHz

Sprawdźmy, jak urządzenie poradziło sobie w paśmie 5 GHz.

Zmiana pasma przyniosła wzrost prędkości przesyłania plików. Wykorzystane karty sieciowe pozwoliły na zestawienie połączenia o prędkości: 1300 Mb/s – 1300 Mb/s. To najszybsze bezprzewodowe łącze w całym teście.

Czas potrzebny na skopiowanie zestawu małych plików, zestawu średnich i jednego dużego pliku wyniósł kolejno: 1 min 45 s, 29 s i 22 s.

Kopiowanie plików – połączenia bezprzewodowe, 2,4 GHz − 5 GHz

Żeby sprawdzić, jak testowane urządzenie radzi sobie podczas przesyłania danych z wykorzystaniem połączenia bezprzewodowego działającego w dwóch odrębnych pasmach, wykonaliśmy cztery testy. Oto ich wyniki.

Najkrótszy czas potrzeby na wykonanie zadania wyniósł: zestaw małych plików – 1 min 41 s, zestaw średnich plików – 32 s, jeden duży plik – 30 s. Uzyskane wyniki dotyczą łącza o prędkości 1000 Mb/s, 2,4 GHz – 1300 Mb/s, 5 GHz i są najlepsze spośród wszystkich prób bezprzewodowych.

Test pod obciążeniem − połączenia bezprzewodowe, 2,4 GHz

Oprócz dwóch komputerów testowych wykorzystaliśmy osiem dodatkowych urządzeń: laptop, Raspberry Pi, trzy telefony komórkowe, dwa tablety oraz serwer NAS (wszystkie z wyjątkiem serwera NAS zostały połączone bezprzewodowo). Celem testu był pomiar szybkości kopiowania plików w sytuacji, w której z routera korzystają także inne urządzenia. Usługi uruchomione na urządzeniach dodatkowych to między innymi strumieniowanie wideo i audio, pobieranie dużego pliku oraz archiwizacja plików na serwerze NAS.

Pierwsze sześć wykresów przedstawia osiągi routera, gdy do skopiowania plików posłużono się łączem wykorzystującym tę samą częstotliwość: 2,4 GHz lub 5 GHz. Ostatnie trzy dotyczą połączeń nawiązanych za pośrednictwem obu pasm.

Test pod obciążeniem − połączenia bezprzewodowe, 5 GHz

Test pod obciążeniem − połączenie Wi-Fi, 2,4 GHz – 5 GHz

Średnia prędkość dla wszystkich prób (bez obciążenia) w paśmie 2,4 GHz wyniosła 6,84 MB/s, a po obciążeniu routera spadła do 4,1 MB/s.

W przypadku połączeń radiowych 5 GHz różnica pomiędzy oboma testami wynosi 12,49 MB/s – średnia prędkość w próbach, w których z routera korzystały tylko dwie testowe maszyny, wyniosła 22,24 MB/s, a w teście obciążeniowym – 9,75 MB/s.

Dla połączeń nawiązywanych w ramach dwóch pasm średnia prędkość dla prób nieobciążeniowych z 16,29 MB/s zmniejszyła się do 9,18 MB/s (przy obciążeniu).

Kopiowanie plików − porównanie routerów

Tak jak w przypadku poprzednich testów zamieszczone poniżej wykresy to podsumowanie prób bezprzewodowych. Przy wyliczeniu średnich uwzględniono wyniki uzyskane w próbach obciążeniowych.

Wykres poniżej to zestawienie wyników obejmujących połączenia w paśmie 2,4 GHz.

D-Link DIR-1960 w paśmie 2,4 GHz zdobywa brąz, niedościgniony nadal pozostaje Asus RT-AX88U, na miejscu drugim jest model tego samego producenta, czyli D-Link DIR-882.

Dwa kolejne wykresy to wyniki uzyskane w paśmie 5 GHz. Pierwszy obejmuje próby o prędkości połączenia 433 Mb/s, a drugi dodatkowo uwzględnia łącza o szybkości 867 Mb/s. Tak samo jak w przypadku częstotliwości 2,4 GHz uwzględnione zostały wyniki z prób obciążeniowych.

W próbach obejmujących prędkość połączenia 433 Mb/s router uplasował się na 5. miejscu, po zwiększeniu prędkości do 867 Mb/s uzyskany wynik, podobnie jak w paśmie 2,4 GHz, dał 3. lokatę.

Skanowanie portów

Skanowanie portów wykryło następujące otwarte porty.

Skanowanie portów – protokół TCP:

• port TCP 1 − multiplekser usług portu TCP;
• port TCP 53 – protokół DNS; port TCP jest odpowiedzialny za aktualizacje strefy;
• port TCP 80 – obsługa WWW;
• port TCP 443 – szyfrowana wersja protokołu HTTP;
• port TCP 2601, 2602 – obsługa protokołów routingu; 
• port TCP 8080  – alternatywny port HTTP używany między innymi przez Apache Tomcat.

Trzy porty podczas skanowania TCP nie zostały zidentyfikowane, jednakże po wykonaniu dokładniejszego skanu udało się określić ich przeznaczenie:

• port TCP 6352 – port usługi UPnP;
• port TCP 49152 – usługa zidentyfikowana jako lighttpd, odpowiedzialna za działanie serwera WWW;
• port TCP 53674 – wykryta usługa to SSL (przeznaczenie portu nie zostało do końca ustalone).

 Skanowanie portów – protokół UDP:

• port UDP 53 – protokół DNS; port UDP jest odpowiedzialny za rozwiązywanie nazw;
• port UDP 67 – protokół BOOTP, umożliwiający komputerom w sieci uzyskanie adresu IP, zastąpiony przez DHCP;
• port UDP 137 – usługa NetBIOS Name, odpowiedzialna za przypisanie hostowi nazwy, która jest widoczna na przykład w trakcie przeglądania otoczenia sieciowego;
• port UDP 520 – protokół routingu dynamicznego RIP;
• port UDP 1900 – usługa UPnP, wykorzystywana najczęściej do nawiązywania komunikacji z urządzeniami multimedialnymi;
• port UDP 3130 – oprogramowanie serwera pośredniczącego Squid;
• port UDP 5353 – usługa Zero Configuration Networking (Zeroconfig), odpowiedzialna za przypisywanie adresu IP kartom sieciowym bez użycia usług zewnętrznych;
• port UDP 5355 – LLMNR (Link-Local Multicast Name Resolution) – protokół, który umożliwia hostom IPv4 i IPv6 rozwiązywanie nazw hostów.

Pobór energii

W stanie bezczynności (urządzenie włączone, podłączone do sieci internet, brak klientów) średnie zużycie energii wyniosło 6,6 W. Podczas testu pod obciążeniem zwiększyło się do 10,3 W.

Wyniki poboru energii przez testowany router na tle pozostałych urządzeń:

Temperatura urządzenia

• 1 godz., obudowa góra/przód: 31,2°C
• 1 godz., obudowa dół/tył: 31,6°C

• 2 godz., obudowa góra/przód: 33,3°C
• 2 godz., obudowa dół/tył: 33,9°C

• 3 godz., obudowa góra/przód: 35,4°C
• 3 godz., obudowa dół/tył: 36,7°C

Temperatura urządzenia po teście pod obciążeniem:

Przód:

Tył:

Średnia pomiarów temperatury routera na tle pozostałych przetestowanych urządzeń:

D-Link DIR-1960 − Mesh

Możliwość utworzenia sieci Mesh to jedna z najciekawszych funkcji w nowej linii routerów marki D-Link. Nie będziemy ponownie rozpisywali się na temat zalet tego rozwiązania, za to odsyłamy do testu poświęconego tylko urządzeniom Mesh ─  Wi-Fi Mesh dla każdego.

Na sieć Mesh składają się przynajmniej dwa urządzenia. Aby móc cieszyć się tym rozwiązaniem, niezbędny jest zakup kompatybilnego z routerem wzmacniacza sygnału. Urządzeniem, które współpracuje z testowanym modelem, jest repeater D-Link DAP-1620.

D-Link DAP-1620 to wzmacniacz sygnału sieci Wi‑Fi standardu AC1300 (2,4 GHz – 400 Mb/s, 5 GHz – 867 Mb/s).

Pełna specyfikacja urządzenia została zamieszczona w tabeli poniżej.

Aby D-Link DAP-1620 mógł pełnić rolę węzła sieci Mesh, należy zwrócić uwagę na wersję sprzętową repeatera. Na rynku dostępne są dwie jego rewizje oznaczone symbolem A oraz B1. Z routerem na pewno poprawnie współpracuje wersja B1 (taką testujemy), w przypadku wersji A odpowiedź jest niejednoznaczna. W karcie produktu odnajdziemy informację o wsparciu dla sieci Mesh, lecz na stronach w opisie funkcji (pod gwiazdką) zaznaczono, że jedynie repeater w wersji B1 może pełnić taką rolę.

W zestawie oprócz samego urządzenia odnajdziemy instrukcję obsługi, kartę gwarancyjną oraz kartę z hasłami, brakuje przewodu sieciowego.

Dominują dwa kolory: biel – front i tył, oraz szary – część środkowa. Na przednim panelu został umieszczony przycisk WPS, dioda stanu urządzenia oraz 3-poziomowy wskaźnik siły sygnału Wi-Fi.

Wzmacniacz został wyposażony w dwie uchylne anteny, które po złożeniu chowają się w obudowie.

Repeater nie ma oddzielnego zasilacza, wtyczka została zintegrowana z obudową urządzenia. Poniżej znajduje się tabliczka znamionowa, na której znajdziemy nazwę domyślnie rozgłaszanej sieci bezprzewodowej. Szereg podłużnych wycięć w obudowie ułatwia wentylację.

Na spodzie umieszczono pojedynczy interfejs standardu Gigabit Ethernet oraz przycisk resetowania urządzenia.

Konstrukcja jest skręcana za pomocą trzech śrubek, a obie części obudowy łączą zatrzaski. Urządzenie składa się z dwóch oddzielnych płytek PCB połączonych ze sobą 4-pinowym złączem.

Pierwszą z płytek, na której zamontowano SoC oraz układy odpowiedzialne za komunikację, okala radiator. Konstrukcję repeatera ponownie oparto na układach marki MediaTek, SoC to MediaTek MT7621A, a komunikację radiową zapewnia MediaTek MT7615DN.

Na drugiej płytce umieszczono układy elektryczne odpowiedzialne za zasilanie urządzenia.

Oprócz testowanego wzmacniacza sygnału D-Link przygotował jeszcze dwie propozycje. Są to urządzenia: D-Link DRA-1360 oraz D-Link DRA-2060.

Pierwsze z nich jest repeaterem standardu AC1300 oferującym maksymalną prędkość połączenia w paśmie 2,4 GHz i 5 GHz odpowiednio 400 Mb/s i 867 Mb/s. Urządzenie zostało wyposażone w jeden interfejs standardu Gigabit Ethernet.

Druga propozycja to D-Link DRA-2060. W porównaniu z poprzednikiem (i testowanym modelem) zwiększono maksymalną prędkość połączeń w paśmie 5 GHz do 1733 Mb/s. Przy użyciu częstotliwości 2,4 GHz urządzenie jest w stanie przesyłać dane z szybkością do 300 Mb/s.

Cechą wspólną obu urządzeń jest pojedynczy interfejs Gigabit Ethernet.

Utworzenie sieci Mesh wymaga sparowania ze sobą routera oraz wzmacniacza. Poprawność operacji możemy zweryfikować po połączeniu się z panelem konfiguracyjnym routera. Obecność repeatera zostanie zaznaczona na karcie stanu sieci.

Po wybraniu ikony Extenders zobaczymy liczbę wykorzystywanych urządzeń wraz z informacjami dodatkowymi (na przykład o jakości zestawionego łącza). 

W trybie Mesh po zalogowaniu się do panelu wzmacniacza jedyną dostępną opcją jest aktualizacja oprogramowania.

D-Link DAP-1620, poza tym że współtworzy tryb Mesh, może spełniać swoją podstawową rolę jako reapeater bądź pracować jako punkt dostępowy.

Schemat poniżej pokazuje strukturę menu, gdy urządzenie pracuje w trybie wzmacniacza sygnału bądź access pointa.

Główne menu pokazuje stan sieci – połączenie z routerem wraz z informacją o typie połączenia i aktualnie podłączonych klientach.

Karta Extender pozwala na przełączenie trybu pracy urządzenia, połączenie go z określoną siecią Wi-Fi, włączenie/wyłączenie funkcji Smart Connect (router sam decyduje, do jakiej sieci radiowej podłączyć klienta) oraz określenie nazwy, hasła i przedziału czasowego działania rozgłaszanej sieci bezprzewodowej.

Po przejściu na kartę Network można określić takie ustawienia, jak adres urządzenia, tryb konfiguracji sieciowej (DHCP lub adresacja statyczna) czy użycie protokołu IPv6.

Karta Time odpowiada za ustawienie strefy czasowej oraz sposobu synchronizacji zegara systemowego.

Hasło chroniące dostęp do panelu repeatera zmienimy na karcie Admin.

Wzmacniacz pozwala na zapisanie stanu konfiguracji urządzenia, jego odtworzenie, przywrócenie ustawień fabrycznych oraz ponowne uruchomienie. Wszystkie te opcje zostały umieszczone na karcie System.

Karta Upgrade odpowiada za aktualizację firmware'u repeatera. Aktualizacja może zostać przeprowadzona automatycznie bądź poprzez wskazanie pliku uprzednio pobranego ze strony producenta.

Statystyki prowadzonego ruchu sieciowego w rozbiciu na poszczególne interfejsy dostępne są po wyborze opcji Statistics.

Testy wydajności: pomiar mocy sygnału

Testy pomiaru mocy sygnału zostały wykonane w dwupiętrowym domu o powierzchni 120 m².

Rozkład mocy sygnału sieci bezprzewodowej − lokalizacja B, router:

Rozkład mocy sygnału sieci bezprzewodowej − lokalizacja B, Mesh (router + repeater):

Aby móc porównać zestaw Mesh zbudowany z routera i repeatera, wyniki powyższych pomiarów uśredniono i zestawiono z uzyskanymi podczas testu systemów Wi-Fi (we wszystkich przypadkach sieć Mesh tworzyły dwa urządzenia).  

Test kopiowania plików

Test kopiowania plików został przeprowadzony przy współudziale dwóch komputerów. Użyte jednostki z urządzeniami Mesh komunikowały się za pośrednictwem standardu Ethernet, a jednostki Mesh przesyłały między sobą dane drogą radiową.

W tym teście oba urządzenia poradziły sobie znakomicie, duet D-Link DIR-1960 i D-Link DAP-1620 w teście kopiowania zestawu małych plików zdobywa pierwsze miejsce, w teście kopiowania zestawu średnich plików również miejsce pierwsze ex aequo z zestawem ZyXEL Multy U, a w próbie kopiowania jednego dużego pliku na równi z systemem Linksys Velop zdobywa srebro.

20 s to czas potrzebny na skopiowanie jednego dużego pliku, a 22 s i 1 min 21 s to czas kopiowania zestawu średnich oraz małych plików.

Wykres poniżej to średnia prób wykonanych przez łącze Ethernet-WLAN, wynik testowanych urządzeń został zestawiony z systemami Mesh.

Poniżej znajdują się wyniki testu, w którym użyliśmy wyłącznie połączeń bezprzewodowych. Umiejscowienie D-Link DIR-1960 oraz D-Link DAP-1620 jest tożsame z tym użytym podczas testów systemów Mesh. Rozmieszczenie urządzeń i komputerów pokazuje schemat. Zachowano około 4 m odległości między komputerami a poszczególnymi elementami systemu.

Kopiowanie plików przez połączenie 150 Mb/s 2,4 GHz – 150 Mb/s 2,4 GHz:

Pierwsze miejsce w próbie kopiowania zestawu małych plików i ostatnie w dwóch pozostałych.

Czas potrzebny na skopiowanie testowych zestawów plików wyniósł: 6 min 11 s (zestaw małych plików), 4 min 13 s (zestaw średnich plików), 4 min 1 s (jeden duży plik).

Kopiowanie plików przez połączenie 300 Mb/s 2,4 GHz – 300 Mb/s 2,4 GHz:

Tandem urządzeń marki D-Link we wszystkich trzech próbach uplasował się na 3. miejscu. Uzyskany wynik nie pozwolił pokonać liderów testu, czyli zestawów Linksys Velop oraz Asus Lyra Trio.

Skopiowanie zestawów małych i średnich plików oraz jednego dużego zajęło kolejno 5 min 5 s, 2 min 40 s oraz 2 min 31 s.

Kopiowanie plików przez połączenie 433 Mb/s 5 GHz – 433 Mb/s 5 GHz:

Po zmianie pasma na 5 GHz w pierwszej z prób wyniki niemal w całości pokryły się z tymi uzyskanymi przy użyciu częstotliwości 2,4 GHz. D-Link DIR-1960 oraz D-Link DAP-1620 znalazły się na czele w próbie kopiowania zestawu małych plików, a w dwóch pozostałych razem z zestawem TP-Link Deco M5 zamykają ranking.

Czasy skopiowania plików dla poszczególnych prób wyniosły: 3 min 38 s (zestaw małych plików), 2 min 22 s (zestaw średnich plików) i 2 min 10 s (jeden duży plik).

Kopiowanie plików przez połączenie 867 Mb/s 5 GHz – 867 Mb/s 5 GHz (dwa urządzenia):

Testowanym urządzeniom pomaga zwiększenie prędkości połączeń. Duet marki D-Link ponownie pokazuje się z świetnej strony w próbie kopiowania małego zestawu plików, zajmując pierwsze miejsce na podium. W pozostałych próbach plasuje się tuż za liderem testu, zestawem Linksys Velop.

Dwa kolejne wykresy to średnia prędkość w paśmie 2,4 GHz i 5 GHz:

W obu zestawieniach testowane urządzenia znalazły się w pierwszej trójce. W paśmie 2,4 GHz lokata trzecia, a w paśmie 5 GHz − miejsce drugie. D-Link bardzo dobrze pokazał się w próbach kopiowania małego zestawu plików, prześcigając dedykowane zestawy Mesh.

Kopiowanie plików przez połączenie 300 Mb/s 2,4 GHz – 867 Mb/s 5 GHz (dwa urządzenia):

Skanowanie portów

Skanowanie portów – protokół TCP:

Skanowanie portów wykryło następujące otwarte porty:

• port TCP 53 – protokół DNS; port TCP jest odpowiedzialny za aktualizacje strefy;
• port TCP 80 – obsługa WWW;
• port TCP 443 – szyfrowana wersja protokołu HTTP;
• port TCP 8883  – protokół MQTT, wykorzystywany w urządzenia IoT.

 Skanowanie portów – protokół UDP:

• port UDP 53 – protokół DNS; port UDP jest odpowiedzialny za rozwiązywanie nazw;
• port UDP 137 – usługa NetBIOS Name, odpowiedzialna za przypisanie hostowi nazwy, która jest widoczna na przykład w trakcie przeglądania otoczenia sieciowego;
• port UDP 5353 – usługa Zero Configuration Networking (Zeroconfig), odpowiedzialna za przypisywanie adresu IP kartom sieciowym bez użycia usług zewnętrznych;
• port UDP 5355 – LLMNR (Link-Local Multicast Name Resolution) – protokół, który umożliwia hostom IPv4 i IPv6 rozwiązywanie nazw hostów.

Pobór energii

W stanie bezczynności (urządzenie włączone, podłączone do sieci internet, brak klientów) średnie zużycie energii wyniosło 3,6 W. Podczas testu pod obciążeniem zwiększyło się do 5,2 W.

Temperatura urządzenia

• 1 godz., obudowa góra/przód: 34,5°C
• 1 godz., obudowa dół/tył: 34,6°C

• 2 godz., obudowa góra/przód: 37,6°C
• 2 godz., obudowa dół/tył: 38,2°C

• 3 godz., obudowa góra/przód: 40,1°C
• 3 godz., obudowa dół/tył: 40,6°C

Temperatura urządzenia po kilku godzinach pracy:

Przód:

Tył:

D-Link DIR-1960 − podsumowanie

D-Link DIR-1960 jest propozycją dla osób, które od routera oczekują szybkiego działania sieci Wi-Fi, niezawodności oraz obsługi wielu urządzeń. Jak pokazały przeprowadzone testy, mocnymi stronami urządzenia jest interfejs USB oraz szybkość połączeń bezprzewodowych (szczególnie w paśmie 5 GHz). W przypadku prób, w których pliki były kopiowane przy użyciu połączenia przewodowego, D-Link na tle konkurencji wypada słabiej.

Uzyskane wyniki testów plus dodatkowe walory w postaci oprogramowania antywirusowego oraz funkcji sieci Mesh zostają nagrodzone rekomendacją.

Routerem oferującym tę samą prędkość transmisji danych w paśmie 5 GHz jest TP-Link Archer C7 (przejdź do oferty w sklepie x-kom). Wybierając ten model, zapłacimy mniej, musimy jednak pogodzić się z niższymi parametrami urządzenia, czyli wolniejszym, jednordzeniowym procesorem (Qualcomm Atheros QCA9563, 750 MHz); portem USB w standardzie 2.0 zamiast 3.0; o połowę mniejszą ilością pamięci RAM i FLASH (kolejno 128 MB i 16 MB) oraz zmniejszoną do 450 Mb/s prędkością połączeń w paśmie 2,4 GHz. Jak TP-Link wypada w zestawieniu z testowanym routerem? Można to sprawdzić tu.

A co w przypadku gdy dysponujemy większym budżetem? Dokładając 200 złotych, możemy stać się posiadaczami routera Asus Blue Cave (sprawdź cenę). Atuty tego modelu to: standard AC2600 (800 Mb/s w paśmie 2,4 GHz oraz 1734 Mb/s przy użyciu częstotliwości 5 GHz), 512 MB pamięci RAM, oferujące bogate możliwości oprogramowanie AsusWRT (między innymi obsługa modemów 3G/4G i tetheringu, klient oraz serwer VPN, pakiet zabezpieczeń sieciowych Ai Protection) oraz funkcja sieci Mesh (w połączeniu z innym routerem oferującym wsparcie dla tego rozwiązania).

Wyraźnym trendem, w który wpasowuje się D-Link DIR-1960, jest implementacja funkcji sieci Mesh. D-Link nie jest pierwszy, gdyż stosowne rozwiązanie od dawna udostępnia wspomniany już Asus. Producent ten pozwala na zbudowanie sieci Mesh z wykorzystaniem kompatybilnych routerów. D-Link proponuje alternatywę w postaci duetu opartego na routerze i repeaterze, co czyni całe rozwiązanie tańszym. Inni producenci nie powiedzieli ostatniego słowa, jeden z największych graczy na rynku urządzeń sieciowych, marka TP-Link, wprowadza do oferty własne urządzenia. Technologia OneMesh podobnie jak w przypadku D-Linka pozwoli utworzyć sieć kratową przy użyciu routera i wzmacniacza. Konfrontacja jest nieunikniona. Kto będzie górą? Tego dowiemy się pewnie niebawem. 

Na skróty:

• D-Link DIR-1960 to bohater tego testu i rekomendowany przez nas router, jeśli ten artykuł pomógł ci w podjęciu decyzji zakupowej, będziemy wdzięczni, jeśli zakup zrealizujesz, korzystając z przedstawionej przez nas oferty. 
• TP-Link Archer C7 ─ tańszy o ponad 200 złotych dwupasmowy router z wolniejszym modułem Wi-Fi w paśmie 2,4 GHz i portem USB w standardzie 2.0. Nie są to duże ustępstwa, a cena jest znacznie niższa. Polecamy zakup tego urządzenia na przykład w sklepie x-kom.pl. 
• Asus Blue Cave ─ to droższa o 200 złotych alternatywa. Router ten polecamy ze względu na szybszy moduł Wi-Fi, większą funkcjonalność (Mesh, obsługa modemów 3G/LTE) oraz nietypowy wygląd. To bardzo ciekawe i funkcjonalne urządzenie, które sprawdzi się również w domach jednorodzinnych. Niebawem publikacja pełnego testu.  

Do testów dostarczył: D-Link

Cena w dniu publikacji (z VAT): 520 zł

Do testów dostarczył: D-Link

Cena w dniu publikacji (z VAT): 160 zł