Microsoft Surface Studio 2 – podzespoły i konfiguracja

Nowe wcielenie Studio, niestety, powtarza błędy pierwowzoru, i tak jak poprzednik w momencie premiery nie jest wyposażone w układ należący do aktualnej generacji procesorów Core od Intela. Dwuletni już i7-7820HQ jest przedstawicielem mikroarchitektury Kaby Lake-H, a więc 7. generacji intelowskich rdzeni. Tak jak i7-6820HQ został wykonany w procesie litograficznym klasy 14 nm i jest układem czterordzeniowym, obsługującym wielowątkowość oraz przeznaczonym do urządzeń mobilnych. Od starszego modelu różni się praktycznie tylko trochę wyższą częstotliwością pracy. Bazowe taktowanie wynosi 2,9 GHz, natomiast w trybie Turbo, gdy obciążony jest tylko jeden rdzeń, może wzrosnąć do 3,9 GHz. To pierwsze duże rozczarowanie, bo na rynku od dłuższego czasu dostępne są mobilne układy Coffee Lake-H, czyli procesory dysponujące sześcioma rdzeniami (i 12 wątkami), a ich TDP wynosi 45 W, czyli tyle samo, co i7-7820HQ. Dodatkowe dwa rdzenie korzystnie wypłynęłyby na wydajność urządzenia, a ta przecież w tak drogim sprzęcie dla profesjonalistów powinna być na najwyższym poziomie.

Również karta graficzna nie jest topowym podzespołem, jakiego oczekiwalibyśmy w tak drogim i profesjonalnym sprzęcie. Jest to bowiem laptopowy model GTX 1070 od Nvidii. Układ o oznaczeniu GP104M (N17E-G2) z serii Pascal produkowany jest w procesie litograficznym 16 nm. Niestety, nie jest dokładnie rozpoznawany przez programy diagnostyczne (zrzut ekranu poniżej), jednak możemy zakładać, że podobnie jak wersja Max-Q dysponuje 2048 potokami CUDA, a więc o 128 więcej niż wariant desktopowy. Do tego układ zaopatrzony jest w 128 jednostek teksturujących (osiem więcej niż desktopowy model) oraz 64 jednostki renderujące. W przeciwieństwie do pełnowymiarowej karty, rdzeń GPU pracuję z bazową częstotliwością 1443 MHz i ma możliwość przyśpieszenia w trybie Boost do 1645 MHz. W referencyjnej wersji desktopowej oraz mobilnym wariancie Max-Q jest to odpowiednio: 1506 (1683) MHz oraz 1101 (1265)/1215 (1379) MHz. Bez zmian pozostała natomiast ilość pamięci VRAM, czyli 8 GB typu GDDR5 na 256-bitowej szynie, jednak nieznacznie obniżono jej taktowanie z 2002 do 1982 MHz. Zatem wykorzystany układ pod względem wydajności teoretycznie plasuje się wyraźnie poniżej domyślnie taktowanej karty pełnowymiarowej, ale powyżej energooszczędnej mobilnej wersji Max-Q.