Core i7-8086K został tak nazwany dla uczczenia 40. rocznicy powstania procesora 8086, który pozwolił Intelowi zdobyć ważną pozycję na rynku maszyn obliczeniowych, wówczas bardzo mocno podzielonym pomiędzy różne architektury CPU. Bardziej ekonomiczna wersja, 8088, trafiła do pierwszego komputera IBM PC i z czasem architektura wzorowana na 8086 stała się standardem w świecie pecetów. Ciągła kompatybilność procesorów i oprogramowania z mitycznym „x86” jest raczej łańcuchem, który porwałby się w wielu miejscach, gdybyśmy próbowali go prześledzić przez całe 40 lat, i nie ma dziś większego znaczenia. Ale nawet krótkofalowa kompatybilność i duża otwartość technologiczna pecetów pomagają podtrzymać dominację architektury x86. Tymczasem jeden z niewielu reliktów tamtej epoki przetrwał do dziś właśnie w nazwie procesorów: począwszy od ośmiobitowego 8008, poprzez 8086, 80386, 80501 (Pentium 60 MHz), 80528 (pierwszy Pentium 4) i 80557 (pierwszy Core 2 Duo), aż do 80684 (Core i7 Coffee Lake) układy Intela mają w oznaczeniach modeli liczbę 80.
Core i7-8086K nie jest typowym procesorem: to edycja limitowana. Jak donoszą różne źródła (choć nie potwierdza tego Intel), wyprodukowanych zostało tylko 50 tysięcy sztuk. Tylko albo aż – to bardzo dużo, jak na tak drogi procesor. Gdyby ich liczba nie była ograniczona, zapewne nie sprzedałoby się ich o wiele więcej.
Rocznicowy Core i7 jest o niemal 300 zł droższy od Core i7-8700K. Pozostałe układy Intela są albo znacznie tańsze, albo znacznie droższe (i dodatkowo wymagają droższej płyty, tak jak ośmiordzeniowy i7-7820X). Podobnie najdroższy Ryzen 7 do podstawki AM4 jest znacznie tańszy, a najtańszy Ryzen Threadripper wraz z płytą – znacznie droższy.
Model | Rdzenie /wątki | Taktowanie | Wspólna pamięć podręczna | Wbudowany układ graficzny | Cena | TDP |
---|---|---|---|---|---|---|
LGA1151 (Z370) | ||||||
Core i7-8086K | 6/12 | 4,0-5,0 GHz | 12 MB | UHD Graphics 630 | 1840 zł | 95 W |
Core i7-8700K | 6/12 | 3,7-4,7 GHz | 12 MB | UHD Graphics 630 | 1580 zł | 95 W |
Core i5-8600K | 6/6 | 3,6-4,3 GHz | 9 MB | UHD Graphics 630 | 1100 zł | 95 W |
LGA2066 | ||||||
Core i7-7820X | 8/16 | 3,6-4,5 GHz | 11 MB | Brak | 2450 zł | 140 W |
Core i7-7800X | 6/12 | 3,5-4,0 GHz | 8,25 MB | Brak | 1590 zł | 140 W |
AM4 | ||||||
Ryzen 7 2700X | 8/16 | 3,7-4,3 GHz | 16 MB | Brak | 1450 zł | 105 W |
Ryzen 7 2700 | 8/16 | 3,2-4,1 GHz | 16 MB | Brak | 1300 zł | 65 W |
Ryzen 7 1700 | 8/16 | 3,0-3,7 GHz | 16 MB | Brak | 1100 zł | 65 W |
Pudełko od Core i7-8086K różni się od opakowań pozostałych odblokowanych Core i7 tylko dopiskiem „limited edition”.
Do procesora dołączono certyfikat autentyczności. Niestety – bez numeru seryjnego, który często mają limitowane edycje kolekcjonerskich dóbr, więc nie wiemy, który z 50 000 układów mamy ani czy rzeczywiście jest ich tylko tyle. Jest też kartonik z gratulacjami i wydrukowanym podpisem prezesa Intela (niestety, nieaktualnym, bo Brian Krzanich niedawno zrezygnował ze swojej funkcji w atmosferze skandalu).
Pierwsze 5 GHz Intela? Tylko czasem...
Fabryczne parametry Core i7-8086K są identyczne z parametrami i7-8700K, z jednym wyjątkiem: tryb turbo pozwala przyspieszyć jeden rdzeń do 5 GHz zamiast do 4,7 GHz.
Model | Liczba obciążonych rdzeni | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
Core i7-8086K | 5000 MHz | 4600 MHz | 4500 MHz | 4400 MHz | 4400 MHz | 4300 MHz |
Core i7-8700K | 4700 MHz | 4600 MHz | 4500 MHz | 4400 MHz | 4400 MHz | 4300 MHz |
Tak, ten jeden mnożnik w rzadko spotykanej sytuacji to jedyna różnica w fabrycznych parametrach między 8700K a 8086K. Intel już nie podaje publicznie tabeli mnożników turbo dla różnej liczby obciążonych rdzeni, ale można to samemu sprawdzić z użyciem oprogramowania XTU (Extreme Tuning Utility):
Mnożniki turbo są konfigurowane przez płytę główną; niestety, nie zawsze poprawnie. W przypadku płyt Asusa z serii ROG trzeba je ustawić tak jak na zrzucie ekranu poniżej:
Takie ustawienie gwarantuje, że procesor działa zgodnie z założeniami producenta (ukrytymi przed użytkownikiem). To domyślne ustawienie w wersji UEFI 1401 na płycie Maximus X Formula, ale, niestety, nie we wszystkich starszych wersjach UEFI. Poprzednio niektóre płyty (nie tylko Asusa) miały domyślnie włączone różne rodzaje „lepszego turbo”, których działanie zwykle polegało na tym, że niezależnie od liczby obciążonych rdzeni maksymalny mnożnik turbo był taki sam.
Skoro i7-8086K zwykle jest taktowany z taką samą częstotliwością jak i7-8700K, również wydajność powinna być taka sama, poza nielicznymi jednowątkowymi aplikacjami, prawda? Tymczasem jest inaczej. Na początku testów mieliśmy pewne problemy z zaobserwowaniem najwyższego progu turbo w praktyce: w większości programów było to najwyżej 4,6 GHz, a wydajność była czasem gorsza od osiągów i7-8700K. Po zaktualizowaniu UEFI z wersji 1301 do 1401 i przeprowadzeniu próby na innej płycie głównej (Gigabyte Aorus Z370 Ultra Gaming) zauważyliśmy, że taktowanie jest w normie, jednak wydajność – nie zawsze. Różnice pomiędzy i7-8086K a i7-8700K, których spodziewaliśmy się w ARMA III, CS:GO i być może w teście JavaScript, są niewielkie, ale nieco zaskakujące:
Jeden–dwa procent różnicy traktujemy jako różnicę w granicach rozrzutu pomiędzy przebiegami testów. Za to przewaga 8086K w grach i zaskakująca strata w JavaScripcie bez wątpienia nie były anomalią – pojawiały się w powtarzanych wielokrotnie testach (na wspomnianej płycie Gigabyte'a 8086K miał mniejszą przewagę w CS:GO i GTA V, a większą stratę w JavaScripcie). Dziwne różnice w wydajności mogą wynikać z różnicy w działaniu trybu turbo: w procesorach Intela nie jest on deterministyczny, czyli może działać nieco inaczej nawet w dwóch różnych egzemplarzach tego samego modelu procesora pracujących w takich samych warunkach zewnętrznych. Inne witryny donoszą o problemach z najwyższym progiem taktowania turbo, co w połączeniu z dziwną utratą wydajności w odosobnionych przypadkach może sugerować, że UEFI w wielu płytach z jakiegoś powodu traktuje rocznicowy model Core i7 nieco inaczej.
Wyjąwszy te odosobnione przypadki Core i7-8086K jest marginalnie szybszy od i7-8700K. Dla potencjalnych nabywców nie powinno to mieć większego znaczenia: nawet większa różnica w wydajności nie uzasadniałaby znacznie wyższej ceny. Osoby zainteresowane 8086K zapewne pragną go ze względu na status kolekcjonerskiego produktu albo dlatego, że oczekują większych możliwości podkręcania.
Pobór energii
Core i7-8086K, którym dysponowaliśmy, miał znacznie niższe napięcie zasilania (1,05 V) niż każdy z trzech i7-8700K, które w różnym czasie trafiły do naszego laboratorium (od 1,12 V do 1,17 V). Przełożyło się to na zauważalnie mniejszy pobór energii. Spodziewamy się, że to będzie regułą w przypadku 12-wątkowych Coffee Lake, choć oczywiście nie możemy być tego pewni na podstawie jednego przykładu.
Podkręcanie
Core i7-8086K, którego mieliśmy do dyspozycji, udało się podkręcić do 4,7–5,1 GHz (odpowiednio z AVX i bez) przy napięciu ok. 1,37 V.
Oczywiście, test przeprowadzony z użyciem jednego procesora nie może odpowiedzieć na pytanie o to, czy statystycznie model i7-8086K ma lepsze możliwości podkręcania niż i7-8700K. Możemy się posłużyć informacjami udostępnionymi przez firmę SiliconLottery, która sprzedaje wyselekcjonowane układy o gwarantowanych możliwościach podkręcania. Według niej spośród ponad 1000 przetestowanych egzemplarzy obu modeli ok. 3% i7-8086K daje się przetaktować do 5,3 GHz, a spośród 8700K – 14%. To jeszcze nie dowodzi, że wyższy model to lepszy sort krzemowych jąder Coffee Lake: być może po prostu wyprodukowane później procesory podkręcają się, jak to często bywa, lepiej.
Trzeba pamiętać, że SiliconLottery testuje procesory po usunięciu i ponownym zamontowaniu IHS-a oraz wymianie pasty termoprzewodzącej z fabrycznej polimerowej na ciekły metal. Takich samych rezultatów nie da się osiągnąć bez modyfikacji procesora. Nasz egzemplarz został wypożyczony na ograniczony czas (dziękujemy firmie x-kom.pl!), więc naturalnie nie mogliśmy sobie pozwolić na taki eksperyment.
Pobór energii po podkręceniu
W komentarzach kilka razy proszono nas, żebyśmy mierzyli i podawali pobór energii również po podkręceniu procesorów. Nie uważamy tego za uczciwe ani przydatne z dwóch powodów i te oto przykłady powinny Was przekonać.
Poniżej przedstawiliśmy pobór energii po podkręceniu 10 różnych pecetów. Spróbujcie zgadnąć, jakie modele kryją się pod tymi kryptonimami, a na następnej stronie przekonacie się, czy mieliście rację.
Pobór energii po podkręceniu – ciąg dalszy
Wszystkie wyniki pomiarów przedstawione na poprzedniej stronie dotyczą tego samego procesora, taktowanego ze stałą częstotliwością i zasilanego stałym napięciem. Podczas każdego pomiaru menedżer zadań Windows pokazywał stuprocentowe obciążenie układu.
Charakter obciążenia ma zasadnicze znaczenie dla konsumpcji energii. Zmierzyliśmy ją podczas obciążenia kilkoma programami często wykorzystywanymi przez entuzjastów podkręcania do testowania stabilności. Wiele tych narzędzi powoduje mniejsze zużycie energii od tego, które występuje podczas zwyczajnego korzystania z wielordzeniowego procesora. Kodowanie wideo przez Adobe Premiere Pro oraz x264 to dwa scenariusze użytkowania z naszej procedury testowej, które zużywają najwięcej energii i mają największe wymagania co do stabilności procesora po podkręceniu.
Za pomocą syntetycznych testów można wywołać wyższy pobór energii i większe wydzielanie ciepła, niż w znanych nam zastosowaniach praktycznych. Parametry podane na wykresie powyżej (4,8 GHz zarówno z AVX, jak i bez, napięcie 1,353 V) odpowiadają najszybszemu taktowaniu, jakie mogliśmy osiągnąć we wszystkich możliwych zastosowaniach. Podwyższenie napięcia zasilania powodowało zbyt duże wydzielanie ciepła w najbardziej prądożernych testach, a wtedy procesor spowalniał taktowanie z powodu zabezpieczenia termicznego.
Oczywiście, nikt na co dzień nie „gra w Prime95” – powstrzymywanie się od dalszego podkręcania w sytuacji, gdy w praktycznym użytkowaniu procesor zniósłby więcej, byłoby głupie. Dlatego lepszym rozwiązaniem w naszym przypadku było zrezygnowanie ze stabilności w tak zwanych power virusach, co pozwoliło dalej przyspieszyć taktowanie, do 5,1 GHz w zastosowaniach bez AVX. Żeby to osiągnąć, trzeba było nieco podwyższyć napięcie, a podwyższenie napięcia wymusiło obniżenie częstotliwości taktowania w zastosowaniach z AVX z 4,8 GHz do 4,7 GHz (w przeciwnym razie znów do gry wkraczało zabezpieczenie termiczne). Ostatecznie osiągnęliśmy wyższą średnią wydajność w praktycznych zastosowaniach.
Zero na wykresie oznacza, że procesor spowalniał taktowanie ze względu na zbyt wysoką temperaturę, więc warunki testu nie były zachowane.
Tak postępujemy we wszystkich próbach podkręcania w testach procesorów: szukamy najszybszego taktowania, jakie będzie dość stabilne, żeby komputer ukończył wszystkie testy wydajności. Nie testujemy stabilności power virusami i nie zwracamy uwagi na efektywność energetyczną całej operacji. Testy podkręcania z natury nie mogą wyczerpać zagadnienia: podkręcanie jest eksperymentalną działalnością, podczas której trzeba podjąć wiele decyzji. Najwyższą osiągniętą częstotliwość taktowania podajemy, żeby Wam ułatwić rozpoczęcie tych eksperymentów, a nie zastąpić całą pracę, jaką producent procesora wkłada w testowanie jąder krzemowych na masową skalę, sortowanie ich, dzielenie na różne modele i ustalanie ich parametrów fabrycznych.
Co możemy wywnioskować z testów po podkręceniu?
Próby podkręcania maszyn obliczeniowych zawsze podejmujemy na własną odpowiedzialność. Oczywiście, producenci procesorów, płyt głównych, kart graficznych i pamięci chętnie promują możliwości w tej dziedzinie jako zalety, ale jednocześnie nie oferują pomocy technicznej ani nie udzielają gwarancji na podkręcanie. Producent układu jest odpowiedzialny wyłącznie za stan, w jakim sprzedał urządzenie, a nie za jego cechy po przeróbkach. Z tego powodu nie możemy oceniać procesorów na podstawie poboru energii po przetaktowaniu – moglibyśmy przeprowadzić w ten sposób dowolną manipulację i potępić albo pochwalić każdą rzecz. To samo odnosi się do naturalnych różnic między wieloma egzemplarzami tego samego modelu. Jeśli producent dopuszcza, żeby niektóre i7-8086K pobierały więcej prądu niż inne, możemy z czystym sumieniem ocenić nawet najgorszy egzemplarz ze wszystkich. Z kolei parametry po podkręceniu zależą wyłącznie od nas i nie możemy oceniać danego produktu przez pryzmat własnych decyzji.
Zakładamy, że przystępując do podkręcania, wiecie o konsekwencjach i zgadzacie się na nie: na gorszą efektywność energetyczną, potencjalną niestabilność czy utratę danych, nietypowe problemy, w których nie pomoże instrukcja obsługi i które nie pozwalają na wymianę gwarancyjną. W redakcji PCLab.pl wszyscy się zgadzamy, że podkręcanie jest interesujące i często korzystne, i zachęcamy Was do eksperymentowania, ale wiedzcie, że pomogą Wam tylko inni entuzjaści, a nie producent sprzętu.
Zastosowania internetowe
Kompresja plików
Edycja zdjęcia
Symulacje szachowe
Kodowanie wideo
Tworzenie animacji wideo
Renderowanie
Obliczenia matematyczne
Wiedźmin 3: Krew i wino
Grand Theft Auto V
Assassin's Creed Origins
Watch Dogs 2
Total War: Warhammer 2
Total War: Warhammer
Deus Ex: Mankind Divided
ARMA III
Counter-Strike: Global Offensive
Średnia wydajność w różnych zastosowaniach
Podsumowanie
Wartość użytkowa...
Core i7-8086K różni się od i7-8700K wyłącznie taktowaniem, i to tylko w jednym trybie turbo – podczas obciążenia jednego rdzenia, co następuje bardzo rzadko. Zapewnia nieco wyższą wydajność w grach niż 8700K, ale to w najlepszym razie kilka procent, które niesłychanie łatwo nadrobić dzięki podkręcaniu, bo te najdroższe Core i7 mają odblokowane mnożniki. Potencjalne różnice w możliwościach podkręcania pomiędzy rocznicowym modelem a i7-8700K bardzo trudno będzie zauważyć i wykorzystać, dopóki nie przerobi się procesora we własnym zakresie. Doniesienia użytkowników i sprzedawców selekcjonowanych procesorów pozwalają sądzić, że Core i7-8086K pozwolą zdeterminowanemu podkręcaczowi osiągnąć nieco szybsze taktowanie, ale dopiero po usunięciu zakrywającego jądro rozpraszacza ciepła i zamontowaniu go na nowo z innym rodzajem pasty termoprzewodzącej pomiędzy nim a jądrem. Bez tego przewaga i7-8086K nad i7-8700K nie wydaje się warta ponad 250 zł dopłaty – za tyle można sobie sprawić bardzo wydajny układ chłodzenia, co pokazaliśmy w teście schładzaczy all-in-one.
...czy pamiątkowa?
Różne pamiątkowe, kolekcjonerskie i limitowane edycje to wielka rzadkość w świecie sprzętu komputerowego, więc i7-8086K nie ma do czego porównać. Gdyby to było wydawnictwo muzyczne czy książkowe albo edycja kolekcjonerska gry, spodziewalibyśmy się przynajmniej numeru seryjnego, a najlepiej również jakichś gadżetów lub bogatszego opakowania. Wydaje się, że na przykład replika historycznego 8086 byłaby bardzo na miejscu. Trzeba odczuwać naprawdę duży sentyment do Intela lub marki Core i7, żeby zadowolić się unikatowym nadrukiem na pudełku. Być może nazwa 8086K wzbudzi większe emocje wśród starszych użytkowników PC, którzy mieli do czynienia z dawnym układem 8086, kiedy był on nowy i stosunkowo wydajny.
A może lepiej kupić sobie na pamiątkę oryginalny, 40-letni procesor 8086, który w polskich i zagranicznych serwisach aukcyjnych kosztuje równowartość kilkunastu–kilkudziesięciu złotych?
Do testów dostarczył: X-kom
Cena w dniu publikacji: ok. 1840 zł