Core i7-8086K został tak nazwany dla uczczenia 40. rocznicy powstania procesora 8086, który pozwolił Intelowi zdobyć ważną pozycję na rynku maszyn obliczeniowych, wówczas bardzo mocno podzielonym pomiędzy różne architektury CPU. Bardziej ekonomiczna wersja, 8088, trafiła do pierwszego komputera IBM PC i z czasem architektura wzorowana na 8086 stała się standardem w świecie pecetów. Ciągła kompatybilność procesorów i oprogramowania z mitycznym „x86” jest raczej łańcuchem, który porwałby się w wielu miejscach, gdybyśmy próbowali go prześledzić przez całe 40 lat, i nie ma dziś większego znaczenia. Ale nawet krótkofalowa kompatybilność i duża otwartość technologiczna pecetów pomagają podtrzymać dominację architektury x86. Tymczasem jeden z niewielu reliktów tamtej epoki przetrwał do dziś właśnie w nazwie procesorów: począwszy od ośmiobitowego 8008, poprzez 8086, 80386, 80501 (Pentium 60 MHz), 80528 (pierwszy Pentium 4) i 80557 (pierwszy Core 2 Duo), aż do 80684 (Core i7 Coffee Lake) układy Intela mają w oznaczeniach modeli liczbę 80.

Core i7-8086K nie jest typowym procesorem: to edycja limitowana. Jak donoszą różne źródła (choć nie potwierdza tego Intel), wyprodukowanych zostało tylko 50 tysięcy sztuk. Tylko albo aż – to bardzo dużo, jak na tak drogi procesor. Gdyby ich liczba nie była ograniczona, zapewne nie sprzedałoby się ich o wiele więcej.