Przyzwyczailiśmy się już do wszechobecnych sieci bezprzewodowych. Gdziekolwiek się udamy, prawie zawsze jesteśmy w zasięgu. WiFi umożliwiło prowadzenie niczym nieskrępowanej komunikacji z siecią internet. Bezprzewodowe karty sieciowe są obecne w coraz większej gamie urządzeń. Spotykamy je choćby w telefonach, laptopach, tabletach i telewizorach, a coraz częściej także w lodówkach czy klimatyzatorach.
Era bezprzewodowego świata zaczęła się 21 lat temu, w 1997 roku, kiedy to światło dzienne ujrzał pierwszy standard umożliwiający komputerom łączność bez użycia plątaniny kabli. Narodziła się pierwsza generacja sieci Wi-Fi – standard 802.11. Prędkość transmisji nie była nadzwyczajna, zaledwie 2 Mb/s, ale jak mówią, nie od razu Rzym zbudowano.
Rozwiązanie to pozwoliło prowadzić komunikację przy wykorzystaniu pasma 2,4 GHz. Nowa technika trafiła na podatny grunt i otworzyła całkiem nowe możliwości, nawet jeśli prędkość nie była zadowalająca. Inżynierowie potrzebowali tylko 2 lat, żeby zwiększyć maksymalną prędkość połączeń. Druga generacja sieci bezprzewodowych była oparta na standardach 802.11b (11 Mb/s) oraz 802.11a (54 Mb/s). 802.11b nadal wykorzystywał częstotliwość 2,4 GHz, ale urządzenia w standardzie 802.11a udostępniły pasmo 5 GHz. W 2003 roku, dzięki wprowadzeniu standardu 802.11g, prędkość połączeń bezprzewodowych znów się zwiększyła, do 54 Mb/s na częstotliwości 2,4 GHz.
Prawdziwą furorę w bezprzewodowym świecie zrobił wprowadzony w 2009 roku standard 802.11n. Jego ambitne, jak na owe czasy, założenia – transmisja z wykorzystaniem obu pasm z prędkością do 600 Mb/s – zostały spełnione.
Potrzeba przesyłania coraz większej ilości danych z większymi prędkościami sprawiła, że dziś w łączności WiFi dominuje opracowany w 2013 roku standard 802.11ac. Głównym celem twórców było zapewnienie prędkości wymiany danych przekraczającej 1 Gb/s. Tym, co odróżnia go od poprzedników, są zastosowane techniki (chociaż wywodzące się z wcześniejszych standardów) i działanie wyłącznie na częstotliwości 5 GHz. Poprzednik, czyli standard 802.11n, zachowywał wsteczną kompatybilność ze wszystkimi wcześniej opracowanymi rozwiązaniami, a nowy – tylko z urządzeniami zdolnymi do komunikacji w standardach 802.11a oraz 802.11n (pasmo 5 GHz).
Osiągnięcie założonej prędkości wymiany danych nie byłoby możliwe, gdyby nie opracowanie udoskonaleń w łączności radiowej, na których jest oparty standard 802.11ac. Wszystkie te rozwiązania mają na celu tylko jedno: zapewnienie jak najszybszego przesłania drogą radiową danych z punktu A do punktu B.
Zatem przyjrzyjmy się temu, jakie techniki pozwoliły zwiększyć przepustowość sieci radiowej.
Pierwszym rozwiązaniem, zastosowanym już w standardzie 802.11n, było zwiększenie szerokości dostępnego kanału, co umożliwiło szybszą transmisję danych. Standard 802.11n pozwala poszerzyć kanał o 20 MHz lub 40 MHz, a 802.11ac dodaje dwie wartości: 80 MHz i 160 MHz. Kanały 40 MHz zostają utworzone z dwóch sąsiadujących ze sobą kanałów 20 MHz, a kanały 80 MHz – z dwóch sąsiadujących ze sobą kanałów 40 MHz. Zasada ta nie musi obowiązywać w przypadku kanału 160 MHz: możliwe jest utworzenie tego typu kanału z dwóch kanałów 80 MHz, które nie sąsiadują ze sobą.
Uniknąć interferencji z sieciami wykorzystującymi te same częstotliwości pozwala technika dynamicznej regulacji szerokości kanału. Jej zadaniem jest taki dobór szerokości kanału, by wykorzystać dostępne i nieużywane w danej chwili spektrum częstotliwości. Niestety, w wielu routerach nie można skonfigurować na stałe największej szerokości kanału, a automatyczna funkcja w wysoko zurbanizowanych lokalizacjach zwykle wybiera najwęższe pasmo.
Technika, która znacząco zwiększyła prędkość przesyłu informacji, upowszechniona wraz ze standardem 802.11n, to MIMO (ang. Multiple Input, Multiple Output). MIMO, dzięki zastosowaniu wielu par anten odbiorczo-nadawczych, pozwala wysyłać wiele strumieni danych jednocześnie. Dzięki wykorzystaniu wielu torów, którymi dane mogą podróżować w kierunku klienta, znacząco zwiększyła się przepustowość łącza radiowego. To tak jak na autostradzie: trzema pasami pojedzie więcej samochodów niż dwoma.
Wśród parametrów opisujących kartę sieciową bardzo często znajduje się zapis w rodzaju 3×3:3, który odnosi się, kolejno, do liczby anten nadawczych i odbiorczych. Karta Wi-Fi oznaczona w ten sposób ma trzy anteny nadawcze i trzy odbiorcze. Trzecia cyfra (po dwukropku) odnosi się do liczby strumieni, które są niezależnymi transmisjami wysyłanymi przez kartę na tym samym kanale. Czasem stosowany zapis typu 3T3R (ang. 3 transmit 3 receive) jest równoznaczny z 3×3.
Standard 802.11n wprowadził obsługę do czterech torów nadawczo-odbiorczych, a standard 802.11ac utrzymał tę wartość dla klienta i zarazem zwiększył ją do ośmiu dla stacji bazowej.
Technika MIMO początkowo umożliwiała prowadzenie wielostrumieniowej transmisji tylko przez jednego klienta w danym momencie (SU-MIMO – ang. Single-user MIMO). Rozwinięciem tej koncepcji, które umożliwiło obsługę wielu klientów, jest rozwiązanie MU-MIMO (ang. Multi-User Multiple Input Multiple Output). Router działający w tej technice zyskał możliwość wysyłania w danej chwili wielu strumieni danych, których odbiorcami są różne klienty.
Koncepcję MU-MIMO ilustruje poniższy rysunek.
Innym czynnikiem wpływającym na wzrost prędkości jest sposób modulacji i zastosowane kodowanie. Używany do tej pory schemat modulacji 64 QAM (802.11n) został rozszerzony do 256 QAM w standardzie 802.11ac. Pozytywną konsekwencją tej zmiany jest możliwość przesłania większej ilości informacji bez zmiany szerokości kanału.
Gdybyśmy mogli skorzystać ze wszystkich zalet nowego standardu 802.11ac, czyli 160-megahercowego kanału i modulacji 256-QAM z jednoczesnym użyciem ośmiu strumieni, maksymalna prędkość transferu danych wyniosłaby około 6,93 Gb/s.
Możliwych jest wiele kombinacji szerokości kanału, liczby strumieni czy rodzajów modulacji, a każdy z tych trzech czynników wpływa na szybkość połączenia. Dlatego przygotowaliśmy tabelę zawierającą porównanie standardów 802.11n i 802.11ac wraz z informacją o możliwych do osiągnięcia prędkościach.
Jakość komunikacji radiowej i zasięg sieci bezprzewodowej poprawia funkcja kształtowania wiązki (ang. beamforming). Jej działanie polega na wzmocnieniu energii sygnału WiFi generowanego na przykład przez router i takim jego ukierunkowaniu, by klient mógł go odebrać z jak największą mocą. Tę technikę zaczęto stosować już w sieciach standardu 802.11n, lecz ze względu na brak wspólnej strategii producentów sprzętu działała w różny sposób, więc urządzenia różnych firm nie współpracowały ze sobą. Dopiero jej ujednolicenie w standardzie 802.11ac pozwoliło na jej powszechne wykorzystanie bez względu na markę użytego sprzętu sieciowego.
Z tego krótkiego rysu historycznego wypływa jeden zasadniczy wniosek dla kogoś, kto planuje zakup sprzętu wykorzystującego sieci radiowe: należy zwrócić uwagę na obsługiwane standardy i dostępne funkcje. Do takich urządzeń można zaliczyć adaptery Wi-Fi. Posiadacz bezprzewodowej karty sieciowej, która nie obsługuje nowoczesnych rozwiązań udostępnianych przez router, takich jak MU-MIMO i beamforming, nie zdoła w pełni wykorzystać jego możliwości.
Wiele osób nadal korzysta z kilkuletnich laptopów bądź komputerów stacjonarnych. Zamontowane w nich moduły łączności WiFi nie obsługują najnowszych standardów i są mało wydajne. Cierpi na tym szybkość połączenia. Najczęściej doświadczamy tego podczas przeglądania stron i pobierania plików – wszystko działa wolno. Nie bez znaczenia jest także mnogość urządzeń wykorzystujących pasmo 2,4 GHz, a więc spory tłok w eterze; również sama częstotliwość negatywnie wpływa na jakość i szybkość połączeń. Wyjściem z sytuacji jest użycie standardu 802.11ac, udostępniającego dodatkowe pasmo 5 GHz, które jest mniej obłożone.
Na co jeszcze należy zwrócić uwagę, wybierając adapter sieci WiFi?
Przede wszystkim na typ interfejsu do komunikacji z komputerem. Może to być standard USB bądź PCI Express. Pierwszy umożliwi wykorzystanie sprzętu z każdym komputerem, w którym zamontowano port USB, drugi zaś jest rozwiązaniem przeznaczonym do komputerów stacjonarnych.
Karta sieciowa PCI Express jest bezpośrednio montowana w szynie na płycie głównej, wewnątrz obudowy.
Wybierając sprzęt do złącza USB, należy zwrócić uwagę na generację interfejsu: czy jest to starszy USB 2.0, czy nowszy USB 3.0. Osiągi współczesnych kart Wi-Fi o średniej prędkości, na przykład działających w standardzie AC1200, determinują wybór USB 3.0, gdyż wydajność USB 2.0 okazuje się niewystarczająca. Nie oznacza to jednak, że ten drugi nie jest stosowany. Standard USB 2.0 wykorzystują najwolniejsze adaptery AC600, gdyż szybkość ich magistrali (480 Mb/s) jest większa od szybkości nawiązywanych połączeń (433 Mb/s).
Istnieją jeszcze karty Wi-Fi oparte na interfejsie PCMCIA, ExpressCard czy PCI, lecz są to produkty niszowe, gdyż dzisiejsze komputery nie korzystają już z tego typu połączeń.
Użyty w karcie układ decyduje o maksymalnej prędkości połączeń i obsługiwanych funkcjach. Producenci najchętniej stosują układy firmy Realtek i to właśnie na nich jest opartych 16 spośród testowanych przez nas modeli. Najczęściej wykorzystywane są: Realtek RTL8812AU i Realtek RTL8812BU, zapewniające kompatybilność ze standardami 802.11 ac/abgn oraz USB3.0, a dodatkową funkcją RTL8812BU jest MU-MIMO. Układy te pozwalają budować urządzenia działające w konfiguracji 2×2 (dwa razy transmisja, dwa razy odbiór). W bardziej zaawansowanych i szybszych kartach montowany jest Realtek RTL8814AU.
Stosowane są również układy firmy Mediatek: MT7610U (802.11 ac/abgn, USB 2.0, 1×1) i MT7612U (802.11 ac/abgn, USB 3.0, 2×2). Trzy karty z naszego testu są oparte na układach firmy Broadcom: BCM4360 (802.11 ac/agn, PCI-E, 3×3, MU-MIMO) oraz BCM4366 (802.11 ac/agn, PCI-E, 4×4).
Z walorów typowo użytkowych warto wymienić zewnętrzny przycisk WPS („naciśnij i połącz”). Wystarczy go wcisnąć, a następnie wcisnąć analogiczny przycisk na drugim urządzeniu, żeby utworzyć połączenie.
Zewnętrzna dioda Link/Act pozwala określić stan urządzenia – czy adapter jest podłączony i czy poprawnie nawiązano połączenie bezprzewodowe.
Procedura testowa
Ponieważ część wyników testów umieściliśmy przy opisach poszczególnych kart WiFi (zasięg, test szybkości w programie iperf, test prędkości wysyłania/pobierania plików), należy się kilka słów wyjaśnienia co do przyjętej procedury testowej.
W teście pomiaru mocy sygnału, wykonanym przy użyciu narzędzia iperf, oraz w teście prędkości wysyłania/odbierania plików uwzględniliśmy pięć różnych lokalizacji. We wszystkich testach użyliśmy routera marki TP-Link Archer C5400 w wersji drugiej (opis i test urządzenia znajdziecie w artykule „Mocy, przybywaj!”). Ponieważ router umożliwia rozgłoszenie trzech niezależnych sieci bezprzewodowych (jednej 2,4 GHz oraz dwóch 5 GHz), wszystkie testy zostały przeprowadzone trzy razy. Sieć 2,4 GHz do działania wykorzystała kanał 9., a szerokość kanału została ustawiona na 40 MHz. Sieci 5 GHz działały na kanałach 44. i 104., a szerokość kanału w obu konfiguracjach została ustawiona na 80 MHz.
- Pomiar mocy i stabilności sygnału został przeprowadzony z 5-sekundowym odstępem, a czas całego pomiaru to 5 minut. Test objął pięć lokalizacji. Wykorzystaliśmy w nim narzędzie NetSpot Pro, które dodatkowo umożliwiło utworzenie rysunków rozkładu mocy sygnału sieci bezprzewodowej;
- Test przeprowadziliśmy przy użyciu bezpłatnego narzędzia iperf, opartego na modelu klient-serwer, które służy do testowania wydajności sieci i jest dostępne w wersji zarówno dla systemów Windows, jak i Linux. Test polegał na uruchomieniu programu w trybie serwera na jednym z komputerów i zmierzeniu prędkości transmisji w obu kierunkach. W próbie upload dane były przesyłane w kierunku od klienta do serwera, a w próbie download – na odwrót. Komputer pełniący funkcję serwera komunikował się z routerem za pośrednictwem standardu Ethernet 1 Gb/s, klient zaś korzystał z połączenia bezprzewodowego.
- Test prędkości wysyłania/odbierania plików pomiędzy dwoma komputerami obejmował połączenie bezprzewodowe, przy czym jeden z użytych komputerów komunikował się z routerem za pośrednictwem standardu Ethernet 1 Gb/s.
- Pomiar poboru energii został przeprowadzony w trzech sytuacjach: adapter podłączony do portu, ale nie połączony z żadną siecią WiFi, kopiowanie plików przez sieć WiFi 2,4 GHz, kopiowanie plików przez sieć WiFi 5 GHz. Test objął tylko urządzenia wykorzystujące interfejs USB.
W testach użyliśmy trzech komputerów. Pierwsza konfiguracja to: Intel Core i7-3820, Asus P9X79, 32 GB DDR3 2400 MHz, SSD 250 GB Samsung MZHPV256HDGL M.2, druga to: Intel Core i3-7100, Asus Strix B250I Gaming, HyperX Fury 16 GB DDR4 2400 MHz, SSD 240 GB Patriot Hellfire M.2, a trzecia to: laptop Lenovo G510, Core i7-4700MQ, 16 GB DDR3, SSD 250 GB Samsung 850 Pro.
Test objął pięć punktów pomiarowych w mieszkaniu o powierzchni 50 m2. Przyjęta numeracja poszczególnych lokalizacji została przedstawiona na rysunku poniżej.
Kanały sieci bezprzewodowej zostały dobrane w ten sposób, by w jak największym stopniu zminimalizować interferencję z okolicznymi sieciami WiFi.
Asus USB-AC53 nano ver A1
Dwuzakresowy USB-AC53 nano obsługuje prędkości do 300 Mb/s w paśmie 2,4 GHz i do 867 Mb/s w paśmie 5 GHz.
Podstawowe dane techniczne karty zawiera poniższa tabela.
Asus USB-AC53 nano ver A1 – dane techniczne | |
---|---|
Interfejs | USB 2.0 |
Standardy bezprzewodowe | IEEE 802.11b/g/n 2,4 GHz IEEE 802.11ac/n/a 5 GHz |
Prędkość transmisji | AC1200 2,4 GHz – 300 Mb/s 5 GHz – 867 Mb/s |
SoC | Realtek RTL8812BU |
Anteny | 2×2:2 |
Technika kształtowania wiązki | Tak |
Przycisk WPS | Nie |
Dioda Link/Act | Tak |
Wymiary (D × Sz × W) | 20 mm × 14 mm × 7 mm |
Waga | 5 g |
Cena | ok. 150 zł |
Karta mierzy zaledwie 20 mm × 14 mm × 7 mm i jest jednym z najmniejszych adapterów w teście. Jest na tyle mała, że można ją podłączyć do komputera na stałe. Nie będzie przy tym kolidować z sąsiednimi urządzeniami USB.
Komunikacją bezprzewodową zarządza układ Realtek RTL8812BU. Anteny działają w konfiguracji 2×2:2 (dwie – transmisja, dwie – odbiór), co w połączeniu z techniką Asus AiRadar Beamforming zapewnia stabilne i szybkie połączenie. Ponadto USB-AC53 nano jest zgodna z MU-MIMO.
Karta (sprawdź aktualne ceny tego urządzenia) wykorzystuje interfejs USB 2.0. Niestety, ten standard może być wąskim gardłem, gdyż zapewnia maksymalną przepustowość na poziomie 480 Mb/s, karta zaś w paśmie 5 GHz umie się komunikować z prędkością do 867 Mb/s.
Sprzęt jest pozbawiony zewnętrznego przycisku WPS, a o jego stanie informuje dioda Link/Act.
Sterowniki i oprogramowanie
We wszystkich testach modelu Asus USB-AC53 nano ver A1 użyliśmy sterownika dostarczonego przez producenta (w wersji 1.0.0.3).
Sprzęt obsługuje następujące systemy operacyjne: Windows 7/8/8.1/10 32/64-bitowe, macOS.
Sterowniki są dostarczane w formie instalatora, choć jest również możliwa ich bezpośrednia instalacja za pośrednictwem Menedżera urządzeń.
Instalacja sterowników sprowadza się do kilku kliknięć myszą.
Test mocy i stabilności sygnału WiFi
Moc sygnału sieci bezprzewodowej
Pasmo 2,4 GHz:
Pasmo 5 GHz (kanał 44.):
Pasmo 5 GHz (kanał 104.):
Test iperf
Test – iperf | ||
---|---|---|
Pasmo 2,4 GHz | ||
Wysyłanie (Mb/s) | Odbieranie (Mb/s) | |
Lokalizacja 1. | 80,3 | 83,9 |
Lokalizacja 2. | 113,0 | 82,7 |
Lokalizacja 3. | Sieć niedostępna | Sieć niedostępna |
Lokalizacja 4. | 16,5 | 20,4 |
Lokalizacja 5. | 5,1 | 2,2 |
Pasmo 5 GHz (kanał 44.) | ||
Wysyłanie (Mb/s) | Odbieranie (Mb/s) | |
Lokalizacja 1. | 196 | 211,0 |
Lokalizacja 2. | 201 | 196,0 |
Lokalizacja 3. | Sieć niedostępna | Sieć niedostępna |
Lokalizacja 4. | 21,2 | 48,1 |
Lokalizacja 5. | 42,5 | 44,6 |
Pasmo 5 GHz (kanał 104.) | ||
Wysyłanie (Mb/s) | Odbieranie (Mb/s) | |
Lokalizacja 1. | 197 | 205 |
Lokalizacja 2. | 192 | 168 |
Lokalizacja 3. | 0,0 | 0,0 |
Lokalizacja 4. | 42,2 | 44,7 |
Lokalizacja 5. | 20,4 | 84,8 |
Test prędkości kopiowania plików
Zabrakło wyników testu prędkości kopiowania plików w lokalizacji 3. Sieci bezprzewodowe 2,4 GHz oraz 5 GHz na kanale 44. były całkowicie niedostępne; sieć 5 GHz na kanale 104. była widoczna, ale adapter nie potrafił nawiązać z nią połączenia.
Do testów dostarczył: Asus
Cena w dniu publikacji (z VAT): ok. 150 zł
Asus USB-AC56
Asus USB AC56 jest kartą sieciową standardu AC1300, co oznacza, że zapewnia prędkość do 400 Mb/s w paśmie 2,4 GHz lub do 867 Mb/s na częstotliwości 5 GHz. Komunikację z komputerem zapewnia interfejs USB 3.0 (teoretyczna przepustowość: 5 Gb/s). Użyty standard interfejsu USB w pełni wykorzysta potencjał techniki 802.11ac.
Podstawowe dane techniczne zawiera poniższa tabela.
Asus USB-AC56 – dane techniczne | |
---|---|
Interfejs | USB 3.0 |
Standardy bezprzewodowe | IEEE 802.11b/g/n 2,4 GHz IEEE 802.11ac/n/a 5 GHz |
Prędkość transmisji | AC1300 2,4 GHz – 400 Mb/s 5 GHz – 867 Mb/s |
SoC | Realtek RTL8812AU |
Anteny | 2×2:2 |
Technika kształtowania wiązki | Tak |
Przycisk WPS | Tak |
Dioda Link/Act | Tak |
Wymiary (D × Sz × W) | 115 mm × 28 mm × 14 mm |
Waga | 50 g (sam adapter, bez anteny) |
Cena | ok. 220 zł |
Testowana karta nie zrywa z dotychczasowym stylem wizualnym serii. Obudowa jest czarna, a front jest stylizowany na wzór diamentowego szlifu.
Asus USB-AC56 (sprawdź aktualną cenę karty) działa w układzie 2×2:2. Został wyposażony w dwie wewnętrzne anteny, zapewniające duże pokrycie sieci bezprzewodowej, i jedną zewnętrzną, którą przykręca się do gniazda RP-SMA w obudowie adaptera. Zadaniem zewnętrznej anteny jest zwiększenie zasięgu w obszarach o słabym sygnale Wi-Fi.
Jeśli zasięg sieci bezprzewodowej jest wystarczający, zewnętrzna antena może zostać odłączona, w odwrotnej zaś sytuacji, gdy antena dołączona w zestawie jest niewystarczająca, by uzyskać stabilne połączenie, można ją zamienić na silniejszą.
Karta ma przycisk WPS, a o stanie urządzenia informuje niebieska dioda LED. Producent w zestawie dołącza podstawkę, przydatną wszystkim tym, którzy nie mają miejsca, żeby zamontować adapter bezpośrednio w porcie USB komputera. Użycie podstawki uchroni również przed zablokowaniem sąsiednich portów USB.
Sterowniki i oprogramowanie
We wszystkich testach modelu Asus USB-AC56 użyliśmy sterownika dostarczonego przez producenta (w wersji 2.1.1.1).
Sprzęt obsługuje następujące systemy: Windows XP/Vista/7/8/8.1/10 32/64-bitowe, macOS, Linux.
Żeby zainstalować niezbędne do działania karty sterowniki, trzeba skorzystać z instalatora.
Razem ze sterownikami zostanie zainstalowane narzędzie umożliwiające nawiązanie połączenia z dostępnymi sieciami bezprzewodowymi.
Karta w systemie Linux (Ubuntu 16.04) działała poprawnie.
Test mocy i stabilności sygnału WiFi
Moc sygnału sieci bezprzewodowej
Pasmo 2,4 GHz:
Pasmo 5 GHz (kanał 44.):
Pasmo 5 GHz (kanał 104.):
Test iperf
Test – iperf | ||
---|---|---|
Pasmo 2,4 GHz | ||
Wysyłanie (Mb/s) | Odbieranie (Mb/s) | |
Lokalizacja 1. | 250,0 | 219,0 |
Lokalizacja 2. | 237,0 | 197,0 |
Lokalizacja 3. | 28,1 | 23,7 |
Lokalizacja 4. | 79,3 | 94,8 |
Lokalizacja 5. | 107,0 | 82,0 |
Pasmo 5 GHz (kanał 44.) | ||
Wysyłanie (Mb/s) | Odbieranie (Mb/s) | |
Lokalizacja 1. | 360,0 | 204,0 |
Lokalizacja 2. | 317,0 | 196,0 |
Lokalizacja 3. | 17,4 | 6,9 |
Lokalizacja 4. | 205,0 | 134,0 |
Lokalizacja 5. | 258,0 | 261,0 |
Pasmo 5 GHz (kanał 104.) | ||
Wysyłanie (Mb/s) | Odbieranie (Mb/s) | |
Lokalizacja 1. | 361,0 | 209,0 |
Lokalizacja 2. | 316,0 | 199,0 |
Lokalizacja 3. | 31,5 | 17,7 |
Lokalizacja 4. | 207,0 | 140,0 |
Lokalizacja 5. | 155,0 | 171,0 |
Test prędkości kopiowania plików
Do testów dostarczył: Asus
Cena w dniu publikacji (z VAT): ok. 220 zł
Asus USB-AC68
AC68 jest najszybszą bezprzewodową kartą Asusa z interfejsem USB. Działa w standardzie AC1900 i zapewnia szybkość: 2,4 GHz – do 600 Mb/s, 5 GHz – do 1300 Mb/s.
Podstawowe dane techniczne karty zawiera poniższa tabela:
Asus USB-AC68 – dane techniczne | |
---|---|
Interfejs | USB 3.0 |
Standardy bezprzewodowe | IEEE 802.11b/g/n 2,4 GHz IEEE 802.11ac/n/a 5 GHz |
Prędkość transmisji | AC1900 2,4 GHz – 600 Mb/s 5 GHz – 1300 Mb/s |
SoC | Realtek RTL8814AU |
Anteny | 3×4:3 |
Technika kształtowania wiązki | Tak |
Przycisk WPS | Nie |
Dioda Link/Act | Tak |
Wymiary (D × Sz × W) | 115 mm × 30 mm × 17,5 mm |
Waga | 44 g |
Cena | ok. 330 zł |
W zestawie dołączono podstawkę w standardzie USB 3.0, skróconą instrukcję obsługi, kartę gwarancyjną oraz sterowniki.
Wygląd adaptera nawiązuje do serii urządzeń Asusa z logo Republic of Gamers, więc mamy do czynienia z połączeniem czerni (obudowa) i czerwieni (anteny).
Cechą charakterystyczną karty (sprawdź ceny tego urządzenia) są dwa rozkładane „skrzydełka”, będące antenami. Anteny można ustawić niezależnie od siebie w trzech różnych pozycjach. Działają w konfiguracji 3×4:3 MIMO (trzy nadajniki i cztery odbiorniki). Zastosowany układ antenowy umożliwia bardzo szybką wymianę danych pomiędzy kartą a punktem dostępowym, przy czym jakość transmisji poprawia funkcja kształtowania wiązki Asus AiRadar. Pod antenami i na tyle obudowy znajdują się otwory wentylacyjne.
Sercem karty jest Realtek RTL8814AU, jeden z najwydajniejszych układów radiowych stosowanych w adapterach USB Wi-Fi (są na nim oparte również inne spośród testowanych przez nas kart: D-Link DWA-192, Edimax EW-7833UAC, Netgear A7000 oraz TP-Link T9UH).
Sterowniki i oprogramowanie
We wszystkich testach modelu Asus USB-AC68 użyliśmy sterownika dostarczonego przez producenta (w wersji 2.1.3.9).
Karta obsługuje następujące systemy: Windows 7/8/8.1/10 32/64-bitowe, macOS.
Sterowniki można zainstalować z użyciem dołączonego instalatora, ale też za pośrednictwem Menedżera urządzeń.
Instalacja sterowników przebiega bardzo sprawnie i wymaga tylko uruchomienia instalatora oraz zatwierdzenia instalacji.
Test mocy i stabilności sygnału WiFi
Moc sygnału sieci bezprzewodowej
Pasmo 2,4 GHz:
Pasmo 5 GHz (kanał 44.):
Pasmo 5 GHz (kanał 104.):
Test iperf
Test – iperf | ||
---|---|---|
Pasmo 2,4 GHz | ||
Wysyłanie (Mb/s) | Odbieranie (Mb/s) | |
Lokalizacja 1. | 168,0 | 173,0 |
Lokalizacja 2. | 165,0 | 150,0 |
Lokalizacja 3. | 11,6 | 4,6 |
Lokalizacja 4. | 107,0 | 96,6 |
Lokalizacja 5. | 143,0 | 92,5 |
Pasmo 5 GHz (kanał 44.) | ||
Wysyłanie (Mb/s) | Odbieranie (Mb/s) | |
Lokalizacja 1. | 404,0 | 312,0 |
Lokalizacja 2. | 295,0 | 193,0 |
Lokalizacja 3. | 2,6 | 13,5 |
Lokalizacja 4. | 150,0 | 190,0 |
Lokalizacja 5. | 153,0 | 197,0 |
Pasmo 5 GHz (kanał 104.) | ||
Wysyłanie (Mb/s) | Odbieranie (Mb/s) | |
Lokalizacja 1. | 404,0 | 317,0 |
Lokalizacja 2. | 282,0 | 196,0 |
Lokalizacja 3. | 2,6 | 23,5 |
Lokalizacja 4. | 152,0 | 254,0 |
Lokalizacja 5. | 213,0 | 205,0 |
Test prędkości kopiowania plików
Do testów dostarczył: Asus
Cena w dniu publikacji (z VAT): ok. 330 zł
Asus PCE-AC68
Asus PCE-AC68 jest kartą standardu AC1900 z interfejsem PCI Express, która zapewnia szybkość transferu danych do 600 Mb/s w paśmie 2,4 GHz i do 1,3 Gb/s na częstotliwości 5 GHz.
Podstawowe parametry karty zawiera poniższa tabela:
Asus PCE-AC68 – dane techniczne | |
---|---|
Interfejs | PCI-E |
Standardy bezprzewodowe | IEEE 802.11b/g/n 2,4 GHz IEEE 802.11ac/n/a 5 GHz |
Prędkość transmisji | AC1900 2,4 GHz – 600 Mb/s 5 GHz – 1300 Mb/s |
SoC | Broadcom BCM4360 |
Anteny | 3×3:3 |
Technika kształtowania wiązki | Tak |
Przycisk WPS | Nie |
Dioda Link/Act | Tak |
Wymiary (D × Sz × W) | 103,3 mm × 68,9 mm × 21 mm |
Waga | 125 g |
Cena | ok. 320 zł |
Po wyjęciu karty z pudełka pierwsze, co rzuca się w oczy, to pokaźnych rozmiarów czerwony aluminiowy radiator, pod którym znajduje się sterujący działaniem urządzenia układ Broadcom BCM4360.
Odkręcenie trzech śrubek pozwala zdjąć radiator, co zapewnia dostęp do BCM4360. Pozostała część elektroniki została zamknięta w metalowej osłonie. Dla poprawy przewodnictwa cieplnego pomiędzy komponentami a radiatorem użyto termopadów.
Asus PCE-AC68 (sprawdź ceny tego urządzenia) ma trzy odłączane anteny. Anteny działają w konfiguracji 3×3:3. Mogą zostać podłączone bezpośrednio do karty bądź ustawione, za pomocą dołączonej podstawki, z dala od komputera. Podstawka ma magnes, który pozwala przyczepić ją na przykład do bocznej ściany obudowy peceta lub innych metalowych powierzchni. Dzięki zastosowaniu podstawki użytkownik ma większą swobodę w doborze miejsca optymalnego do odbioru sygnału radiowego. Dioda Link/Act została umieszczona na śledziu karty.
Sterowniki i oprogramowanie
We wszystkich testach modelu Asus PCE-AC68 użyliśmy sterownika dostarczonego przez producenta (w wersji 2.1.4.3).
Karta obsługuje systemy Windows XP/Vista/7/8/8.1/10 w wersjach 32- i 64-bitowych.
Instalację sterowników można przeprowadzić z użyciem instalatora bądź za pośrednictwem Menedżera urządzeń.
Test mocy i stabilności sygnału WiFi
Moc sygnału sieci bezprzewodowej
Pasmo 2,4 GHz:
Pasmo 5 GHz (kanał 44.):
Pasmo 5 GHz (kanał 104.):
Test iperf
Test – iperf | ||
---|---|---|
Pasmo 2,4 GHz | ||
Wysyłanie (Mb/s) | Odbieranie (Mb/s) | |
Lokalizacja 1. | 202,0 | 155,0 |
Lokalizacja 2. | 190,0 | 169,0 |
Lokalizacja 3. | 17,0 | 38,7 |
Lokalizacja 4. | 44,2 | 65,2 |
Lokalizacja 5. | 118,0 | 103,0 |
Pasmo 5 GHz (kanał 44.): | ||
Wysyłanie (Mb/s) | Odbieranie (Mb/s) | |
Lokalizacja 1. | 343,0 | 348,0 |
Lokalizacja 2. | 303,0 | 244,0 |
Lokalizacja 3. | 76,7 | 67,6 |
Lokalizacja 4. | 171,0 | 210,0 |
Lokalizacja 5. | 220,0 | 248,0 |
Pasmo 5 GHz (kanał 104.) | ||
Wysyłanie (Mb/s) | Odbieranie (Mb/s) | |
Lokalizacja 1. | 303,0 | 338,0 |
Lokalizacja 2. | 356,0 | 308,0 |
Lokalizacja 3. | 64,0 | 84,6 |
Lokalizacja 4. | 220,0 | 254,0 |
Lokalizacja 5. | 214,0 | 271,0 |
Test prędkości kopiowania plików
Do testów dostarczył: Asus
Cena w dniu publikacji (z VAT): ok. 320 zł
Asus PCE-AC88
Asus PCE-AC88 jest bliźniakiem wcześniej przedstawionego modelu PCE-AC68, lecz zapewnia jeszcze bardziej wyśrubowane parametry sieci bezprzewodowej. Ponownie mamy do czynienia z kartą PCI Express w standardzie AC3100. PCE-AC88 zapewnia prędkość WiFi do 1000 Mb/s w paśmie 2,4 GHz i do 2100 Mb/s na częstotliwości 5 GHz. To najszybsza konstrukcja w naszym teście.
Podstawowe dane techniczne karty zawiera poniższa tabela:
Asus PCE-AC88 – dane techniczne | |
---|---|
Interfejs | PCI-E |
Standardy bezprzewodowe | IEEE 802.11b/g/n 2,4 GHz IEEE 802.11ac/n/a 5 GHz |
Prędkość transmisji | AC3100 2,4 GHz – 1000 Mb/s 5 GHz – 2167 Mb/s |
SoC | Broadcom BCM4366 |
Anteny | 4×4:4 |
Technika kształtowania wiązki | Tak |
Przycisk WPS | Nie |
Dioda Link/Act | Tak |
Wymiary (D × Sz × W) | 103,3 mm × 68,9 mm × 21 mm |
Waga | 125 g |
Cena | ok. 440 zł |
W pokaźnych rozmiarów pudełku producent dołączył cztery anteny RP-SMA, magnetyczną podstawkę do anten, niskoprofilową zaślepkę, kartę gwarancyjną, instrukcję szybkiego uruchomienia i sterowniki.
Asus PCE-AC88, podobnie jak bliźniaczy model, został wyposażony w czerwony aluminiowy radiator, chroniący elektronikę przed przegrzaniem. Układ chłodzenia jest mniejszy niż w PCE-AC68. Działaniem karty steruje Broadcom BCM4366.
Tak samo jak w PCE-AC68, żeby dostać się do elektroniki, należy odkręcić trzy śrubki i zdemontować radiator.
W tym modelu (sprawdź jego ceny) układ sterujący karty znajduje się pod metalową osłoną. Pomiędzy osłoną a radiatorem umieszczono termopady.
Testowany model od bliźniaczej konstrukcji odróżnia także zastosowanie metalowej osłony po drugiej stronie płytki drukowanej.
Anteny działają w konfiguracji 4×4:4. Techniki MU-MIMO i formowania wiązki dbają o jak najlepsze parametry sygnału radiowego.
Dioda Link/Act została umieszczona na śledziu karty.
Obie konstrukcje Asusa wizualnie są do siebie bardzo podobne. Najłatwiej je rozpoznać po liczbie złączy antenowych (PCE-AC68 – 3×3:3, PCE-AC88 – 4×4:4).
Sterowniki i oprogramowanie
We wszystkich testach modelu Asus PCE-AC88 użyliśmy sterownika dostarczonego przez producenta (w wersji 2.8.0.5).
Karta obsługuje systemy Windows 7/10 w wersjach 32- i 64-bitowych.
Instalację niezbędnych sterowników wykona dołączony instalator.
Test mocy i stabilności sygnału WiFi
Moc sygnału sieci bezprzewodowej
Pasmo 2,4 GHz:
Pasmo 5 GHz (kanał 44.):
Pasmo 5 GHz (kanał 104.):
Test iperf
Test – iperf | ||
---|---|---|
Pasmo 2,4 GHz | ||
Wysyłanie (Mb/s) | Odbieranie (Mb/s) | |
Lokalizacja 1. | 241,0 | 199,0 |
Lokalizacja 2. | 237,0 | 162,0 |
Lokalizacja 3. | 39,5 | 38,7 |
Lokalizacja 4. | 119,0 | 124,0 |
Lokalizacja 5. | 116,0 | 122,0 |
Pasmo 5 GHz (kanał 44.) | ||
Wysyłanie (Mb/s) | Odbieranie (Mb/s) | |
Lokalizacja 1. | 360,0 | 363,0 |
Lokalizacja 2. | 304,0 | 204,0 |
Lokalizacja 3. | 65,8 | 44,7 |
Lokalizacja 4. | 250,0 | 220,0 |
Lokalizacja 5. | 250,0 | 271,0 |
Pasmo 5 GHz (kanał 104.) | ||
Wysyłanie (Mb/s) | Odbieranie (Mb/s) | |
Lokalizacja 1. | 355,0 | 366,0 |
Lokalizacja 2. | 309,0 | 207,0 |
Lokalizacja 3. | 66,0 | 116,0 |
Lokalizacja 4. | 260,0 | 286,0 |
Lokalizacja 5. | 319,0 | 308,0 |
Test prędkości kopiowania plików
Do testów dostarczył: Asus
Cena w dniu publikacji (z VAT): ok. 440 zł
D-Link DWA-171 ver A1
D-Link DWA-171 jest niewielkim adapterem bezprzewodowym WiFi działającym w standardzie AC600. Posiadacz karty będzie mógł nawiązać połączenie z punktem dostępowym o prędkości do 150 Mb/s w paśmie 2,4 GHz lub do 433 Mb/s na częstotliwości 5 GHz.
Podstawowe dane techniczne karty zawiera poniższa tabela:
D-Link DWA-171 ver A1 – dane techniczne | |
---|---|
Interfejs | USB 2.0 |
Standardy bezprzewodowe | IEEE 802.11b/g/n 2,4 GHz IEEE 802.11ac/n/a 5 GHz |
Prędkość transmisji | AC600 2,4 GHz – 150 Mb/s 5 GHz – 433 Mb/s |
SoC | Realtek RTL8811AU |
Anteny | 1×1:1 |
Technika kształtowania wiązki | Nie |
Przycisk WPS | Tak |
Dioda Link/Act | Tak |
Wymiary (D × Sz × W) | 31,7 mm × 18,8 mm × 8 mm |
Waga | 4 g |
Cena | ok. 70 zł |
Małe rozmiary czynią D-Linka idealnym rozwiązaniem do laptopów. Użycie adaptera nie spowoduje zablokowania sąsiednich portów USB.
Po przeciwległej stronie złącza USB znajduje się przycisk funkcji WPS ze zintegrowaną diodą stanu urządzenia.
Działaniem adaptera (sprawdź ceny tego urządzenia) steruje układ Realtek RTL8811AU. Karta z komputerem komunikuje się za pośrednictwem interfejsu USB 2.0, który w przypadku wykorzystanego standardu połączeń bezprzewodowych jest wystarczająco szybki.
D-Link DWA-171 ma antenę w konfiguracji 1×1:1. Nie obsługuje technik MU-MIMO i kształtowania wiązki.
D-Link DWA-171 ver A1 to urządzenie ładne, zgrabne i eleganckie.
Sterowniki i oprogramowanie
We wszystkich testach modelu D-Link DWA-171 ver A1 użyliśmy sterownika dostarczonego przez producenta (w wersji 1.09b05).
Karta obsługuje następujące systemy: Windows XP/Vista/7/8/8.1/10 32/64-bitowe, macOS, Linux.
Sterowniki można zainstalować na dwa sposoby: z użyciem instalatora bądź za pośrednictwem Menedżera urządzeń.
Wybrawszy instalator, postępujemy tak, jakbyśmy instalowali typowy program. Instalacja sterowników karty Wi-Fi do wszystkich uwzględnionych w teście produktów D-Linka przebiega identycznie. Omówimy ją na przykładzie właśnie tego modelu.
Pierwszym krokiem jest zatwierdzenie instalacji sterownika.
Wraz ze sterownikiem można zainstalować dodatkowe oprogramowanie karty (D-Link Wireless Connection Manager).
Po zatwierdzeniu następuje właściwa instalacja.
Po zakończeniu procedury zostanie uruchomiony kreator połączenia z siecią bezprzewodową (w razie zaznaczenia opcji Tak, chcę zainstalować program D-Link Wireless Connection Manager). Do nawiązania połączenia można zastosować jedną z dwóch metod: konfigurację ręczną lub WPS.
Po wybraniu konfiguracji ręcznej pierwszym krokiem jest określenie nazwy sieci, z którą sprzęt ma nawiązać połączenie, i podanie hasła.
Po poprawnym wpisaniu wszystkich danych następuje połączenie.
Narzędzie D-Link Wireless Connection Manager pozwala zarządzać dostępem do sieci WiFi, z którymi ma zostać nawiązana łączność (to zamiennik narzędzia systemowego Windows).
Spróbowaliśmy również użyć karty w systemie Linux (Ubuntu 16.04). Po zainstalowaniu sterowników działała poprawnie.
Test mocy i stabilności sygnału WiFi
Moc sygnału sieci bezprzewodowej
Pasmo 2,4 GHz:
Pasmo 5 GHz (kanał 44.):
Pasmo 5 GHz (kanał 104.):
Test iperf
Test – iperf | ||
---|---|---|
Pasmo 2,4 GHz | ||
Wysyłanie (Mb/s) | Odbieranie (Mb/s) | |
Lokalizacja 1. | 94,2 | 137,0 |
Lokalizacja 2. | 95,5 | 126,0 |
Lokalizacja 3. | 1,7 | 0,9 |
Lokalizacja 4. | 76,7 | 23,0 |
Lokalizacja 5. | 74,5 | 16,5 |
Pasmo 5 GHz (kanał 44.) | ||
Wysyłanie (Mb/s) | Odbieranie (Mb/s) | |
Lokalizacja 1. | 193,0 | 219,0 |
Lokalizacja 2. | 205,0 | 189,0 |
Lokalizacja 3. | 0,6 | 2,0 |
Lokalizacja 4. | 116,0 | 128,0 |
Lokalizacja 5. | 115,0 | 91,8 |
Pasmo 5 GHz (kanał 104.) | ||
Wysyłanie (Mb/s) | Odbieranie (Mb/s) | |
Lokalizacja 1. | 197,0 | 217,0 |
Lokalizacja 2. | 201,0 | 190,0 |
Lokalizacja 3. | 0,4 | 0,1 |
Lokalizacja 4. | 87,5 | 133,0 |
Lokalizacja 5. | 122,0 | 153,0 |
Test prędkości kopiowania plików
Na wykresach zabrakło prędkości kopiowania plików w trzeciej lokalizacji, tam bowiem sieć bezprzewodowa była niedostępna.
Do testów dostarczył: D-Link
Cena w dniu publikacji (z VAT): ok. 70 zł
D-Link DWA-182 ver C1
Ci, dla których osiągi DWA-171 są niewystarczające, powinni zainteresować się innym produktem D-Linka, bezprzewodową kartą DWA-182. Model ten w stosunku do poprzednika podwaja maksymalną prędkość połączenia Wi-Fi. To karta standardu AC1200, więc zapewnia prędkość przesyłania danych do 300 Mb/s w paśmie 2,4 GHz lub do 867 Mb/s na częstotliwości 5 GHz.
DWA-182 jest znacznie większy od DWA-171; rozmiarami przypomina pendrive. Na górze obudowy umieszczono przycisk funkcji WPS i zieloną diodę stanu urządzenia.
Podstawowe dane techniczne karty zawiera poniższa tabela:
D-Link DWA-182 ver C1 – dane techniczne | |
---|---|
Interfejs | USB 3.0 |
Standardy bezprzewodowe | IEEE 802.11b/g/n 2,4 GHz IEEE 802.11ac/n/a 5 GHz |
Prędkość transmisji | AC1200 2,4 GHz – 300 Mb/s 5 GHz – 867 Mb/s |
SoC | Realtek RTL8812AU |
Anteny | 2×2:2 |
Technika kształtowania wiązki | Nie |
Przycisk WPS | Tak |
Dioda Link/Act | Tak |
Wymiary (D × Sz × W) | 97,3 mm × 29,1 mm × 13,5 mm |
Waga | 21 g |
Cena | ok. 130 zł |
Ponownie mamy do czynienia z układem firmy Realtek, lecz tym razem jest to RTL8812AU.
Obie części obudowy zostały połączone za pomocą kilku zatrzasków. Po otwarciu obudowy można wyciągnąć płytkę, na której znajduje się elektronika karty.
Wszystkie układy elektroniczne zostały schowane w metalowych osłonach. Jakość wykonania stoi na wysokim poziomie.
Anteny działają w konfiguracji 2×2:2. Adapter (sprawdź ceny tego urządzenia) nie zapewnia żadnych dodatkowych funkcji poprawiających działanie sieci radiowej, takich jak MU-MIMO i kształtowanie wiązki.
Sterowniki i oprogramowanie
We wszystkich testach modelu D-Link DWA-182 ver C1 użyliśmy sterownika dostarczonego przez producenta (w wersji 3.07b05).
Karta obsługuje następujące systemy: Windows XP/Vista/7/8/8.1/10 w wersjach 32- i 64-bitowych, macOS, Linux.
Sterowniki instaluje się z wykorzystaniem Menedżera urządzeń bądź dołączonego instalatora, tak samo jak w przypadku DWA-171.
Karta w systemie Linux (Ubuntu 16.04) działała poprawnie.
Test mocy i stabilności sygnału WiFi
Moc sygnału sieci bezprzewodowej
Pasmo 2,4 GHz:
Pasmo 5 GHz (kanał 44.):
Pasmo 5 GHz (kanał 104.):
Test iperf
Test – iperf | ||
---|---|---|
Pasmo 2,4 GHz | ||
Wysyłanie (Mb/s) | Odbieranie (Mb/s) | |
Lokalizacja 1. | 160,0 | 163,0 |
Lokalizacja 2. | 152,0 | 125,0 |
Lokalizacja 3. | 6,2 | 6,2 |
Lokalizacja 4. | 62,9 | 62,3 |
Lokalizacja 5. | 68,5 | 63,2 |
Pasmo 5 GHz (kanał 44.) | ||
Wysyłanie (Mb/s) | Odbieranie (Mb/s) | |
Lokalizacja 1. | 308,0 | 201,0 |
Lokalizacja 2. | 301,0 | 197,0 |
Lokalizacja 3. | 0,0 | 0,0 |
Lokalizacja 4. | 197,0 | 52,1 |
Lokalizacja 5. | 178,0 | 131,0 |
Pasmo 5 GHz (kanał 104.) | ||
Wysyłanie (Mb/s) | Odbieranie (Mb/s) | |
Lokalizacja 1. | 307,0 | 220,0 |
Lokalizacja 2. | 311,0 | 192,0 |
Lokalizacja 3. | 0,0 | 0,0 |
Lokalizacja 4. | 206,0 | 48,3 |
Lokalizacja 5. | 205,0 | 134,0 |
Test prędkości kopiowania plików
Nie uwzględniliśmy wyników testu prędkości kopiowania plików w trzeciej lokalizacji. Można było nawiązać połączenie z siecią 2,4 GHz, ale wszystkie próby kopiowania danych zakończyły się niepowodzeniem. Sieć 5 GHz wprawdzie była widoczna, ale nie można było ustanowić połączenia.
Do testów dostarczył: D-Link
Cena w dniu publikacji (z VAT): ok. 130 zł