Intel Core i9-7980XE i Core i9-7960X
Od dziś sprzedawcy detaliczni mogą je sprzedawać, ale gdy piszemy te słowa, znamy tylko ceny sugerowane w dolarach. Nowe układy kosztują, odpowiednio, 2000 dol. i 1700 dol.; szacujemy, że w Polsce trzeba będzie wydać około 10 000 zł na model 18-rdzeniowy i około 8500 zł na 16-rdzeniowy.
Te absurdalne ceny są wyższe od cen ultrawydajnych procesorów Intela poprzedniej generacji. Core i7-6950X, poprzednio najszybszy układ, miał 10 rdzeni i kosztował około 8000 zł. Te dwa procesory uzupełniają ofertę Intela na najwyższej półce. Przez wiele najbliższych miesięcy można się spodziewać tylko wielokrotnie tańszych układów.
Model | Rdzenie /wątki | Taktowanie bazowe | Taktowanie boost | Pamięć podręczna L3 | Linie PCI-E | Cena | TDP |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Core i9-7980XE | 18/36 | 2,6 GHz | 4,4 GHz | 24,75 MB | 44 | ok. 2000 dol. | 165 W |
Core i9-7960X | 16/32 | 2,8 GHz | 4,4 GHz | 22 MB | 44 | ok. 1700 dol. | 165 W |
Core i9-7940X | 14/28 | 3,1 GHz | 4,4 GHz | 19,25 MB | 44 | ok. 1400 dol. | 165 W |
Core i9-7920X | 12/24 | 2,9 GHz | 4,4 GHz | 16,5 MB | 44 | ok. 4950 zł | 165 W |
Core i9-7900X | 10/20 | 3,3 GHz | 4,5 GHz | 13,75 MB | 44 | ok. 4200 zł | 140 W |
Core i7-7820X | 8/16 | 3,6 GHz | 4,5 GHz | 11 MB | 28 | ok. 2420 zł | 140 W |
Core i7-7800X | 6/12 | 3,5 GHz | 4,0 GHz | 8,25 MB | 28 | ok. 1570 zł | 140 W |
Core i7-7740X | 4/8 | 4,3 GHz | 4,5 GHz | 8 MB | 16 | ok. 1400 zł | 112 W |
Core i5-7640X | 4/4 | 4,0 GHz | 4,2 GHz | 6 MB | 16 | ok. 1050 zł | 112 W |
Parametry Core i9-7980XE i i9-7960X zostały od góry ograniczone przez wprowadzoną niedawno serię procesorów Xeon W do stacji roboczych, zbudowanych z tych samych jąder krzemowych. Najwyższy model, 18-rdzeniowy Xeon W-2195, kosztuje o 1/4 więcej od 7980XE. Ma 48 linii PCI Express – o 4 więcej. Obsługuje pamięć DDR4 w modułach LR-DIMM, które mają większą gęstość od dostępnych obecnie 16-gigabajtowych „zwykłych” modułów UDIMM. To pozwala zainstalować do 512 GB RAM – cztery razy więcej niż w konfiguracji z Core i9. Xeony W obsługują też pamięć z korekcją błędów ECC, podobnie jak wszystkie procesory Ryzen.
Najwyższe modele Core i9 mają nieco mniejszą funkcjonalność od Xeonów W, żeby nie zastąpiły profesjonalistom tej drugiej serii w stacjach roboczych lub niewielkich serwerach. Są też szybciej taktowane i mają nieco większe wymagania co do układu chłodzenia.
Z tych artykułów możecie się dowiedzieć więcej o podobnych procesorach:
- „Intel Core i9-7900X oraz Core i7-7740X” – test 10-rdzeniowego Skylake X oraz 4-rdzeniowego Kaby Lake X do podstawki LGA2066;
- „Intel Core i7-7820X oraz Core i7-7800X – test dwóch procesorów do podstawki LGA2066” – w którym sprawdziliśmy wydajność dwóch najtańszych modeli Skylake X;
- „AMD Ryzen Threadripper 1950X i 1920X – test” – test 16- i 12-rdzeniowych procesorów Ryzen Threadripper do podstawki TR4.
Uwagi potestowe
Jak zawsze procesory były testowane w konfiguracji z pamięcią ustawioną na najwyższą oficjalnie obsługiwaną prędkość: DDR-2666 w przypadku procesorów LGA2066 i AM4, DDR-2400 w przypadku Core i7-7800X i układów Intela do podstawki LGA1151. W testach podkręcania nowych Core i9 będziemy przyspieszać również pamięć, do DDR-3200.
Test wydajności w przetwarzaniu grafiki HTML5 (Canvasmark) jest obarczony anomalią spowodowaną przez kombinację aktualizacji Windows 10 i sterowników karty graficznej Nvidii. To powoduje, że procesory Skylake X mają wydajność gorszą od oczekiwanej. Każdy użytkownik tej samej kombinacji wersji oprogramowania napotka te same problemy. Ponieważ najnowsze wersje oprogramowania zapewniają lepszą wydajność, w przyszłych artykułach zastąpimy ten test zaktualizowaną wersją.
Zestaw testowy i procedura
We wszystkich testach na platformach AM4 i LGA2066 korzystaliśmy z modułów DDR4 typu DDR-2666 działających z opóźnieniami 15-16-16-36 1N. Na platformach LGA2011-3 i LGA1151 użyliśmy pamięci DDR-2400 działającej z opóźnieniami 16-16-16-36 1N.
Wszystkie testy w ustawieniach fabrycznych przeprowadzaliśmy przy wyłączonych funkcjach przyspieszających standardowe taktowanie powyżej oficjalnych parametrów określonych przez Intela. Chodzi tu o dostępne na wybranych płytach głównych funkcje: Enhanced Turbo, Enhanced Boost, Multicore Enhancement itp. Technika Turbo 3.0, przyspieszająca jeden lub dwa wybrane rdzenie procesora Skylake X i przypisująca jednowątkowe zadania do tych szybkich rdzeni, była aktywna we wszystkich testach.
Użyty system operacyjny i sterowniki to:
- Windows 10 Anniversary Update (kompilacja 1703, wersja 15063.296)
- Nvidia GeForce 378.92.
Sprzęt | Dostawca | |
---|---|---|
Płyta główna LGA2066 | Asus Prime X299-A | www.asus.com |
Płyta główna AM4 (test wydajności) | ASRock X370 Killer SLI UEFI 2.50 | www.asrock.com |
Płyta główna LGA1151 | Asus Strix Z270F Gaming | www.asus.com |
Płyta główna LGA1150 | ASRock Z97 Extreme4 | www.asrock.com |
Płyta główna LGA2011-3 | Asus Rampage V Extreme | własna |
Karta graficzna | Zotac GeForce GTX 1080 AMP! Extreme | www.zotac.com |
Pamięć DDR4 | G.Skill TridentZ DDR-3600 4 × 8 GB F4-3600C16Q-32GTZR | własna |
Nośniki SSD | 2 × SSD Crucial M500 960 GB | www.crucial.com |
Schładzacz AM4/LGA2066/LGA2011 | SilentiumPC Grandis 2 | www.silentiumpc.com |
Zestaw chłodzenia cieczą | Corsair H110i GTX | www.corsair.com |
Zasilacz | Enermax Platimax 850 W | www.enermax.pl |
Testy – biuro (HTML5, JavaScript, 7-Zip)
Testy – kodowanie wideo (x264, H.265, Adobe Premiere Pro)
Testy – obróbka wideo i obrazów (Adobe AfterEffects, Adobe Photoshop)
Testy – renderowanie (Blender, Cinebench, V-Ray)
Testy – kompilacja kodu (GCC, LLVM Clang)
Kompilacja kernela Linuksa
Test kompilacji jądra Linuksa polega na skompilowaniu jądra 4.12.5 w standardowej konfiguracji za pomocą kompilatora GCC 6.3.0.
Kompilacja Apache – GCC i LLVM Clang
Test polega na kompilacji serwera HTTP Apache (pakiety w wersjach: httpd 2.4.7, apr 1.5.0, apr-util 1.5.3) za pomocą GCC 6.3.0 oraz LLVM Clang. Clang i LLVM to zbiór kompilatorów kompatybilny z GCC, używany między innymi do kompilowania większości programów Apple oraz projektu Chromium i przeglądarki internetowej Chrome. Jest też domyślnym kompilatorem w systemie FreeBSD. Użyliśmy wersji 4.0.0.
Apache to stosunkowo mały program. Jego kompilacja nie trwa długo, a jej czas jest ograniczony przede wszystkim wydajnością jednowątkową procesora. Zapewne kiedyś zastąpimy ten test jakimś znacznie obszerniejszym projektem, angażującym więcej pamięci i więcej czasu procesora.
Testy – symulacje jądrowe i molekularne (Geant4, NAMD)
Symulacja jądrowa – Geant4
Geant4 to zestaw narzędzi programistycznych pozwalających na modelowanie przejść cząsteczek przez materię. Powstał w ośrodku naukowym CERN i jest zestawem bibliotek napisanych w języku C++. Wykorzystywany jest w wielu eksperymentach naukowych, między innymi w fizyce jądrowej, fizyce akceleratorów i medycynie. W ośrodku CERN używa się Geant4 na przykład do weryfikacji wyników eksperymentów przeprowadzanych w akceleratorach. W Geant4 można zasymulować detektor cząstek złożony z elementów o różnych kształtach i zbudowanych z różnych materiałów, wybrać procesy fizyczne, które mają zachodzić w symulowanym środowisku, i zasymulować ruch cząstek, które rozchodzą się w symulowanym detektorze.
W naszym teście symulowany jest eksperyment, w którym foton o energii 200 MeV (promieniowanie gamma) wpada w gęsty ośrodek (krystaliczny związek kadmu i wolframu). Symulację powtarza się 15 000 razy.
Symulacja z dziedziny biologii molekularnej – NAMD
NAMD to pakiet oprogramowania do symulacji zachowania cząsteczek i układów cząsteczek złożonych z ogromnej liczby atomów. Powstał na amerykańskim Uniwersytecie Illinois i jest używany głównie w biologii molekularnej. Pozwala badać strukturę oraz zachowanie genów i białek; za pomocą NAMD zbudowano na przykład model kapsydu wirusa HIV – białkowej otoczki chroniącej kod genetyczny wirusa. Takie modele mogą posłużyć do opracowania leków niszczących niepożądane białka dzięki swojemu kształtowi, dopasowanemu do zastosowania.
NAMD wykorzystuje model programowania Charm++, dzięki czemu skaluje się nawet w zastosowaniach superkomputerowych. Został wybrany jako jedno z pierwszych przedsięwzięć naukowych, na które zostanie poświęcona moc nadchodzącego superkomputera Aurora z procesorami Intela. W tym teście symulujemy 3000 kroków ekspresji genu APOA1.
Testy – symulacja przepływu cieczy i szachy (OpenFOAM, Stockfish)
Symulacja przepływu cieczy to jedno z zastosowań metody elementów skończonych (MES) – techniki matematycznej pozwalającej szybko otrzymać przybliżone rozwiązanie układu równań różniczkowych. MES jest podstawą symulacji fizycznych związanych z wytrzymałością materiałów i konstrukcji, przepływem cieczy i gazów, aerodynamiką, kinematyką maszyn. To podstawowa technika matematycznego modelowania w mechanice. Test symulacji przepływu cieczy wykonujemy w OpenFOAM – otwartoźródłowym pakiecie oprogramowania do modelowania i symulacji. To najpopularniejsza opcja alternatywna do płatnych zestawów oprogramowania, takich jak: Solidworks, PTC Creo, ANSYS Fluent.
W tym teście symulujemy przepływ nieściśliwej cieczy uwalnianej ze stanu wysokiej energii potencjalnej za pomocą solvera interFoam.
OpenFOAM jest przykładem wielkoobliczeniowego programu bardzo wrażliwego na komunikację pomiędzy poszczególnymi wątkami, na które jest rozłożona praca. Żeby osiągnąć najwyższą wydajność, trzeba podzielić problem według dwuwymiarowej lub trójwymiarowej siatki, której wszystkie boki mają możliwie zbliżoną długość. Na przykład, żeby podzielić dwuwymiarową symulację na 20 części (jak w przypadku 20-wątkowego procesora), najlepiej wykorzystać siatkę o wymiarach 4 × 5, a przy 32 wątkach jest dostępna tylko nieoptymalna kombinacja 4 × 8.
Symulacja szachowa – Stockfish
Stockfish 8 jest obecnie najsilniejszym programem grającym w szachy (patrz: ranking). To tak zwany silnik – żeby z nim zagrać, trzeba jeszcze użyć interfejsu graficznego zgodnego z turniejowym protokołem komunikacji. W tej roli wykorzystujemy program Arena. Podobnie jak większość nowoczesnych silników szachowych Stockfish doskonale działa na wielowątkowych maszynach. Użyta przez nas wersja obsługuje do 512 wątków.
W tym teście partia jest w zaawansowanej fazie, a Stockfish poszukuje najlepszego możliwego posunięcia. Po pewnym czasie wykonuje ruch królową na pole g4, a my patrzymy, ile tysięcy pozycji na sekundę sprawdzał w czasie namysłu.
Testy – gry (ARMA III, Counter-Strike: Global Offensive)
Testy – gry (Watch Dogs 2, GTA V)
Testy – gry (Wiedźmin 3, Battlefield 1 DX11 i DX12)
Testy – gry (Total War: Warhammer DX12, Cywilizacja VI DX11 i DX12)
Testy – gry (Deus Ex: Mankind Divided DX11 i DX12)
Intel Core i9-7980XE i Core i9-7960X – pobór energii
Test odtwarzania wideo jest wykonywany z użyciem wbudowanego odtwarzacza systemu Windows 10 i wykorzystuje – o ile są dostępne – sprzętowe dekodery wideo. Test pełnego obciążenia procesora odzwierciedla maksymalny pobór energii w programach wykorzystujących wszystkie wątki procesora, ale bez użycia instrukcji AVX. W razie użycia AVX procesory pobierałyby więcej prądu, ale ponieważ jeszcze nie ma programów użytkowych wykorzystujących te instrukcje, na razie rezygnujemy z takiego testu.
Płyta główna Asus Prime X299-A, na której testowaliśmy oba procesory, ma bardzo skromne wyposażenie. Jest dość oszczędna, jak na płytę LGA2066, choć bardziej zaawansowane modele z rozbudowanym układem zasilania mogą być efektywniejsze energetycznie po wyłączeniu dodatkowego wyposażenia.
Core i9-7980XE i i9-7960X pobierają pod obciążeniem niemal tyle samo prądu co układy Ryzen Threadripper; około 1/4 więcej od niższych modeli Skylake X. Mimo rygorystycznego sortowania i niskiego napięcia zasilania po prostu nie da się zmieścić 18-rdzeniowego układu w tych samych ramach ograniczeń termicznych i prądowych, w których mieszczą się 10-rdzeniowe Skylake X.
Intel Core i9-7980XE i Core i9-7960X – podkręcanie
Możliwości podkręcania sprawdziliśmy z użyciem układu chłodzenia cieczą Corsair H110i.
Core i9-7980XE
Osiemnastordzeniowy model Skylake X podkręciliśmy do 4,4 GHz przy napięciu około 1,22 V. Podobnie jak przy podkręcaniu Core i7 na platformie LGA2066 musieliśmy ustawić mnożniki AVX i AVX-512 na o 4 mniejsze niż w trakcie zwykłego działania.
Widoczna na zrzucie ekranu częstotliwość 4,5 GHz nie zapewniała stabilnego działania we wszystkich testach, choć w codziennym użytkowaniu zapewne by się sprawdziła.
Core i9-7960X
Szesnastordzeniowy model udało się przyspieszyć do 4,5 GHz przy nieco wyższym napięciu zasilania, około 1,235 V.
Kilkunastordzeniowce Intela podkręcały się słabiej od ośmio- i sześciordzeniowych Skylake X – Core i7-7820X i i7-7800X. Jak przypuszczaliśmy, ograniczeniem w obu przypadkach okazały się możliwości układu zasilania. Podczas naszych testów był on dość dobrze chłodzony, a płyta drukowana w pobliżu tranzystorów mocy miała temperaturę nie większą niż 85°C. Problemem było jednak zabezpieczenie przeciwprądowe, które automatycznie wyłączało zasilanie procesora w trakcie działania najbardziej wymagających wielowątkowych programów.
Na płytach Asusa można zwiększyć ten limit w UEFI – my procesory testowaliśmy w ustawieniu 140%. To bezwymiarowa wielkość, która odnosi się do domyślnego limitu natężenia prądu ustawionego przez inżynierów Asusa. Nie wiemy, jaki jest dokładnie limit ani czy przekroczyliśmy próg zabezpieczenia dla całego układu zasilania czy dla poszczególnych kanałów zasilacza impulsowego. W trakcie najbardziej wymagających testów, w których obciążony był wyłącznie procesor (karta graficzna była w stanie spoczynku), cały komputer pobierał maksymalnie 592 W.
Płyta główna z bardziej rozbudowanym układem zasilania mogłaby umożliwić dalsze przyspieszenie obu procesorów, ale wydaje się, że nie osiągnęlibyśmy znacznie szybszego taktowania. Już przy osiągniętej przez nas prędkości oba procesory wskazywały temperaturę odległą tylko o 5–10 stopni od progu zabezpieczenia termicznego. Jeżeli producenci płyt głównych rzeczywiście zamierzają wprowadzić nowe wersje płyt z ulepszonymi układami zasilania, to zapewne pomogą one w podkręcaniu tylko posiadaczom najwyższych modeli Core i9 i bardzo wydajnych układów chłodzenia cieczą – lub tym, którzy zrezygnują z gwarancji na procesor, usuną zintegrowany rozpraszacz ciepła (IHS) i polepszą przepływ ciepła między jądrem a IHS-em.
Podkręcanie – biuro (Google Chrome, JavaScript, 7-Zip)
Podkręcanie – kodowanie wideo (x264, H.265, Adobe Premiere Pro)
Podkręcanie – obróbka wideo i obrazów (Adobe AfterEffects, Adobe Photoshop)
Podkręcanie – profesjonaliści (Blender, Cinebench, V-Ray)
Testy – kompilacja kodu (GCC, LLVM Clang)
Kompilacja kernela Linuksa
Opis testu znajdziecie na jednej z poprzednich stron: „Testy – kompilacja kodu (GCC, LLVM Clang)”.
Kompilacja Apache – GCC i LLVM Clang
Opis testu znajdziecie na jednej z poprzednich stron: „Testy – kompilacja kodu (GCC, LLVM Clang)”.
Podkręcanie – symulacje jądrowe i molekularne (Geant4, NAMD)
Symulacja jądrowa – Geant4
Opis testu znajdziecie na jednej z poprzednich stron: „Testy – symulacje jądrowe i molekularne (Geant4, NAMD)”.
Symulacja z dziedziny biologii molekularnej – NAMD
Opis testu znajdziecie na jednej z poprzednich stron: „Testy – symulacje jądrowe i molekularne (Geant4, NAMD)”.
Podkręcanie – symulacja przepływu cieczy i szachy (OpenFOAM, Stockfish)
Opis testu znajdziecie na jednej z poprzednich stron: „Testy – symulacja przepływu cieczy i szachy (OpenFOAM, Stockfish)”.
Symulacja szachowa – Stockfish
Opis testu znajdziecie na jednej z poprzednich stron: „Testy – symulacja przepływu cieczy i szachy (OpenFOAM, Stockfish)”.
Podkręcanie – gry (Arma III, Counter-Strike: Global Offensive)
Podkręcanie – gry (Watch Dogs 2, GTA V)
Podkręcanie – gry (Wiedźmin 3, Battlefield 1 DX11 i DX12)
Podkręcanie – gry (Total War: Warhammer DX12, Cywilizacja VI DX11 i DX12)
Podkręcanie – gry (Deus Ex: Mankind Divided DX11 i DX12)
Core i7-7820X i Core i7-7800X – podsumowanie testów wydajności
Średnia wydajność w programach użytkowych
Średnia wydajność w zastosowaniach obliczeniowych
Średnia wydajność w grach
Podsumowanie
Pierwszy desktopowy procesor z 18 rdzeniami zapewnia największą wydajność w zastosowaniach wielowątkowych. Nie trzeba dla niej poświęcać zbyt dużo wydajności jednowątkowej, choć wolniejsze taktowanie i niedostatki oprogramowania powodują, że Core i9-7980XE i i9-7960X nie są jednoznacznie lepsze od niższych modeli z tej rodziny.
Wydajność i parametry techniczne łatwo skomentować, a opłacalności – nie trzeba. Oba przedstawione procesory są daleko poza granicą rozsądnych rozważań na ten temat.
To niby nic dziwnego: zawsze za najlepszy sprzęt trzeba zapłacić nieproporcjonalnie dużo w porównaniu z drugim czy trzecim w kolejności modelem. Jednak tym razem ceny są bezprecedensowe.
Za cenę jednego i9-7980XE i niezbędnej płyty głównej można kupić dwa i9-7900X i dwie płyty główne do nich (albo dwa układy Ryzen Threadripper i dwie płyty), by wyposażyć w komputery dwóch profesjonalistów – i w większości przypadków będzie to dla obu znaczące ulepszenie. Za niewiele więcej można kupić komplet dwóch 18- lub 22-rdzeniowych Xeonów E5 v4, które po zamontowaniu w dwuprocesorowej maszynie zapewnią znacznie większą wydajność w wielowątkowych programach, łącznie udostępnią więcej linii PCI Express oraz większą pojemność RAM-u i obsługują pamięć ECC.
Po prostu nie możemy sobie wyobrazić zastosowania, w którym 18- lub 16-rdzeniowy Core i9 byłby najlepszym rozwiązaniem. Wydaje się, że Core i9-7980XE istnieje tylko po to, żeby był. Intel chciał mieć ostatnie słowo, najdłuższe słupki na wykresach, największe liczby w tabelkach z parametrami – i to się udało.
Gama procesorów dostępnych dla domowych użytkowników stale się powiększa i nie ma już układów, które byłyby jednoznacznie lepsze od swoich poprzedników we wszystkim. Core i9-7980XE nie jest królem wydajności w małowątkowych zastosowaniach (ten tron zajmuje Core i7-7700K lub i7-7740X) ani królem funkcjonalności (jest nim bowiem Ryzen Threadripper). Jednak pod względem surowej mocy obliczeniowej jest najlepszy i za to dostaje nasze odznaczenie „Power”.
Do testów dostarczył: Intel
Szacowana cena: ok. 10 000 zł
Do testów dostarczył: Intel
Szacowana cena: ok. 8500 zł