Huawei Mate 9 – test bardzo udanego smartfona z ekranem o przekątnej 5,9 cala

Przyzwoitej, jak na tak duży i ciężki smartfon. Metalowa obudowa i ekran o przekątnej 5,9 cala swoje ważą, przez co Mate 9, pod którym waga wskazuje 190 g, to jeden z cięższych flagowców na rynku. Na szczęście jest dobrze wyważony (czyli nie ma się wrażenia, że jego górna część trochę ciąży, jak choćby w przypadku Lenovo Moto Z Play) i o niemal 2 mm węższy od swojego poprzednika, dzięki czemu po kilku dniach można opanować jego obsługę.

Do jakości wykonania, jak to u Huawei, nie sposób się przyczepić. Mamy jedynie nadzieję, że firma kiedyś w końcu zrezygnuje z tych wąskich czarnych ramek otaczających wyświetlacz. Co prawda robią wrażenie, gdy ekran jest wyłączony, ale po włączeniu go pachną tanimi sztuczkami.

Boczne przyciski Huawei Mate 9 są rozmieszczone bardzo poprawnie i tak też funkcjonują. Podwójny aparat z tyłu wystaje z obudowy o niespełna milimetr, ale jego symetryczny układ wygląda znacznie lepiej niż moduły foto w LG G5 lub iPhonie 7 Plus. Na górnej krawędzi umieszczono standardowe wyjście słuchawkowe i port podczerwieni, a na dolnej – pojedynczy głośnik i port USB typu C.

Krótko mówiąc, Huawei Mate 9 to dobrze zaprojektowany prawie 6-calowiec. Jest dobrze wyważony, bardzo solidnie wykonany, matowe wykończenie tyłu nie brudzi się zbyt szybko i jest dość odporne na zadrapania, a kształt i wymiary obudowy są zaskakująco ergonomiczne (jak na tak duży i ciężki telefon). Zwolennicy tak dużych smartfonów nie będą mieli zbyt wielu powodów do narzekania, szczególnie gdy sobie uświadomią, że ten sprzęt ma wymiary bardzo zbliżone do 5,5-calowego iPhone'a 7 Plus. Dobra robota, Huawei. Jak zwykle.

EM UI 5.0 przynosi mnóstwo potrzebnych zmian

Starsze wersje nakładki Huawei wzbudzają bardzo skrajne emocje, bo niektórzy uwielbiają ich styl i to, co zmieniają w Androidzie, a inni uważają, że przez te zmiany są one niemal nieużywalne. Zainstalowany w Mate 9, oparty na Androidzie 7.0 EM UI 5.0 stara się pogodzić obie grupy użytkowników i zmienia sporo rzeczy, na które do tej pory narzekali malkontenci, nie zmieniając przy tym tego, za co nakładkę Huawei cenią jej miłośnicy.

Idealnym przykładem takiej zmiany godzącej potrzeby i oczekiwania dwóch zupełnie różnych grup użytkowników jest dodatkowe menu, w którym można włączyć standardową szufladę na narzędzia w stylu czystego Androida lub pozostać przy automatycznym umieszczaniu skrótów do programów na kolejnych ekranach domowych. Każdy może wybrać to, co lubi najbardziej. Choć trochę szkoda, że szuflada na narzędzia ma tylko cztery kolumny ikon.

W oprogramowaniu Huawei Mate 9 poprawiono też kilka mechanizmów ze starszej wersji nakładki, a niektóre zastąpiono tymi z czystego Androida. W EM UI 5.0 automatyczne wyłączanie programów działających w tle po uśpieniu telefonu jest nieaktywne w fabrycznej konfiguracji. Co prawda stare menu tak zwanych aplikacji chronionych nadal istnieje, ale standardowo „chronione” są wszystkie programy i ich działaniem w tle zarządza androidowy mechanizm Doze. Świetna zmiana, bo udostępnienie użytkownikowi menu pozwalającego na ręczne zarządzanie tym, co się dzieje z telefonem w stanie czuwania, to bardzo dobry pomysł, a dotychczasowy sposób działania tego mechanizmu, czyli automatyczne zamykanie po wyłączeniu ekranu wszystkich nowo zainstalowanych programów, bywał problematyczny dla mniej zaawansowanych użytkowników.

Cała szufladka powiadomień teraz wygląda i działa niemal tak samo jak w czystym Androidzie 7.0. Koniec z szufladką podzieloną na karty i przerośniętymi przełącznikami funkcji systemowych, a także z nieinteraktywnymi powiadomieniami sprawiającymi problemy zegarkom z Android Wear. Szkoda tylko, że na górnej belce ekranu domowego pojawia się tylko mała ikonka z liczbą wszystkich nieodrzuconych powiadomień, a nie ikonki poszczególnych programów, których te powiadomienia dotyczą.

Przemodelowano też wygląd i interfejs wielu narzędzi, ponoć tak, żeby do większości najczęściej używanych funkcji można było dotrzeć dwoma, trzema dotknięciami ekranu. Cel szczytny, lecz implementacja nie do końca przypadła nam do gustu. W wielu programach na dole ekranu pojawia się wiszące menu z przyciskami najczęściej wykorzystywanych funkcji (takich, jak dodanie nowego kontaktu w książce telefonicznej i dodanie nowego wydarzenia w kalendarzu), ale dobór tego, co się tam pojawia, często wydaje się dość losowy. Najbardziej widać to po przycisku ustawień programów, który w części z nich jest wyciągnięty do tej podręcznej belki przycisków, a w części – nie. Prowadzi to do zamieszania, bo w niektórych programach ustawienia otwiera się przyciskiem na dole ekranu, w innych najpierw trzeba wysunąć z lewej strony ekranu menu ustawień, a w jeszcze innych – wcisnąć klawisz Więcej. Nie jest to wielki problem, jednak warto by popracować nad spójnością interfejsu w następnych wersjach EM UI.

Podsumowując, nowe EM UI wprowadzone w Huawei Mate 9, choć nie jest idealne, jest krokiem w bardzo dobrym kierunku. Nakładka Huawei nadal ma swój specyficzny styl i klimat, ale przy tym zdoła zadowolić wielu spośród tych, którzy do tej pory omijali ją szerokim łukiem. No i telefony Huawei w końcu działają w pełni poprawnie z zegarkami Huawei ;) Oby tak dalej!

Huawei Mate 9 wie, jak się łączyć ze światem

Za nami są już czasy, gdy zakup smartfona Huawei wymagał pogodzenia się z brakami w modułach łączności. Najlepszym dowodem jest Mate 9, którego wyposażono w (niemal) wszystko, co w tej dziedzinie najlepsze. Moduł Wi-Fi ac z MIMO, modem LTE kategorii 12., NFC, Bluetooth 4.2 i nawet port podczerwieni, za pomocą którego można sterować telewizorem i innymi urządzeniami RTV. Bardzo dobrze spisują się anteny w telefonie: przez cały czas trwania testów nie natknęliśmy się ani na problemy z zasięgiem sieci komórkowej, ani na problemy z zasięgiem Wi-Fi. Jeśli mielibyśmy coś poprawiać, to byłby to port USB, który co prawda ma wtyczkę typu C, ale w istocie jest zaledwie w wersji USB 2.0.

Bardzo ciekawie rozwiązano w Huawei Mate 9 kwestię obsługi dual-SIM. Co prawda trzeba wybierać: druga karta SIM czy karta mikro-SD, ale po włożeniu dwóch SIM obie mogą utrzymywać połączenie z siecią 3G (choć tylko jedna służy do transmisji danych i łączenia się z siecią LTE). To nadal jest zaledwie dual-SIM dual standby, jednak połączenie 3G na drugiej karcie SIM umożliwia lepszą jakość rozmów, co dla wielu może mieć duże znaczenie. W interesujący sposób wiąże się to z funkcją „Aplikacje bliźniacze”. Dzięki niej pewne wybrane narzędzia można niejako zainstalować dwa razy, by logować się w nich na różne konta. To w połączeniu z obsługą dual-SIM oznacza, że Mate 9 pozwala korzystać jednocześnie z dwóch kont WhatsApp. Trudno powiedzieć, ile osób faktycznie potrzebuje takiej funkcji, ale jeśli jesteś jedną z nich, to wiedz, że właśnie znalazłeś telefon dla siebie.

Huawei Mate 9 to również świetny dekoder wideo i całkiem niezłe audio

Nie spodziewaliśmy się tego, ale Huawei Mate 9 naprawdę można pochwalić za obsługę multimediów. Wprawdzie nie jest na każdym polu nadzwyczajna, ale pod wieloma względami przewyższa możliwości konkurencji, co jest czymś nowym w smartfonach tej marki.

Na największą pochwałę zasługuje dekoder wideo, dekodujący właściwie wszystko, co możliwe, w tym 10-bitowe strumienie H.264 i H.265 o rozdzielczości 4K i z HDR (oczywiście, obsługa HDR dotyczy H.265). Gdyby nie problemy z licencją na kodek dźwięku AC3, na ekranie Huawei Mate 9 dałoby się odtworzyć właściwie wszystko bez żadnego kombinowania.

Pozytywnie zaskakuje jakość głośników. W Huawei Mate 9 zastosowano rozwiązanie podobne do tego, które można spotkać w HTC 10 i iPhone'ach 7: słuchawka telefoniczna pełni tu funkcję dodatkowego głośnika. Co prawda gra znacznie ciszej i gorzej, ale po zasłonięciu głównego głośnika nadal coś słychać. A główny przetwornik jest naprawdę bardzo dobry: gra głośno, wyraźnie, a do tego bez zniekształceń nawet po ustawieniu maksymalnej głośności. Widać, że w jego projekt włożono trochę pracy, choć wolelibyśmy go ujrzeć w miejscu, w którym nie byłby tak często przykrywany dłonią.

Wyjście słuchawkowe również nie zawodzi. Jest gorsze niż w HTC 10, ale brzmi nie gorzej od wyjść montowanych w innych konkurencyjnych konstrukcjach, opartych na DAC-ach Qualcomma..

W zasadzie Mate 9 rozczarował jedynie pod względem łatwości udostępniania multimediów na innych urządzeniach, bo obsługuje Miracasta, ale nie ma fizycznego wyjścia obrazu (zastosowano zwykły kontroler USB 2.0) i obsługi UPnP/DLNA zintegrowanej z oprogramowaniem. Jednak braki te są znacznie mniej istotne od mocnych stron Mate'a 9 w dziedzinie obsługi multimediów.

Huawei Mate 9 ma jasny, ale nieskalibrowany ekran Full HD

Matryca Huawei Mate 9 jest odrobinę mniejsza niż w modelu Mate 8: jej przekątną zmniejszono z 6 cali do 5,9 cala, więc trzeba się dokładnie przyjrzeć obu telefonom z bliska, by dostrzec tę zmianę. Za to nietrudno zauważyć, że Huawei nadal niechętnie montuje w swoich smartfonach ekrany o rozdzielczości większej niż Full HD. Niby powstał Mate 9 Porsche Design z matrycą QHD, ale to zapewne bardziej zasługa ograniczonej oferty elastycznych matryc AMOLED Samsunga niż zmiany strategii Huawei. Czy to przeszkadza? W przypadku niemal 6-calowego ekranu zamontowanego w telefonie kompatybilnym z mobilną platformą VR Google Daydream VR – trochę tak. Są sytuacje, w których większe zagęszczenie pikseli byłoby przydatne. Jednak rozdzielczość Full HD trudno uznać za cechę dyskwalifikującą ekran tego telefonu w przedbiegach. Tym bardziej że pod innymi względami broni się on całkiem skutecznie. Największe wrażenie robi jego bardzo duża maksymalna jasność, niemal 700 nt – tak jasno świecącego wyświetlacza takich rozmiarów jeszcze nie widzieliśmy. Bardzo dobre (jak na matrycę LCD) jest też odwzorowanie czerni.

Za to fatalna jest kalibracja ekranu Huawei Mate 9. Temperatura barwowa ustawiona w fabrycznej konfiguracji jest bardzo wysoka, przez co biel jest niebieskawa, jednak w ustawieniach systemu można ją zmienić na cieplejszą i bardziej naturalną. Nie zmienia to jednak oceny kalibracji: mocno zmodyfikowana gamma i barwy poprzesuwane od wzorca we wszystkie strony sprawiają, że kolory wyświetlane przez Mate'a 9 nie wyglądają tak, jak powinny. Najbardziej widać to po zielonym, zauważalnie przesuniętym w stronę żółci. Ktoś, kto nie będzie miał punktu odniesienia lub nie zwraca uwagi na poprawność odwzorowania barw, nie zauważy tego, ale każdy choć trochę bardziej wymagający użytkownik będzie się zastanawiał, skąd ten pomysł. Niby to przesunięcie sprawia, że zdjęcia wyglądają na cieplejsze, bardziej kontrastowe i nasycone, ale po bliższym przyjrzeniu się im widać, że przejścia tonalne i kolorystyka poszczególnych elementów wyglądają dziwnie. Inżynierowie Huawei naprawdę powinni iść śladem Samsunga, Apple, HTC, Google i OnePlus i zrobić porządek z kalibracją ekranów w swoich smartfonach.

Huawei Mate 9 pozwala nie martwić się o poziom naładowania akumulatora

Czas działania na zasilaniu akumulatorowym to jedna z najmocniejszych stron poprzednika Huawei Mate 9 i nowość także wytrzymuje bardzo, ale to bardzo długo. Ogniwa o łącznej pojemności 4000 mAh, ekran Full HD i nowoczesny procesor po prostu robią swoje, dzięki czemu wystarczy nie uruchamiać gier, by można było oczekiwać od sprzętu przynajmniej 6 godzin działania z włączonym ekranem, a przeważnie – gdy urządzenie jest w zasięgu Wi-Fi i wyświetlacz nie musi świecić z pełną jasnością – jeszcze więcej.

Łyżką dziegciu w tej beczce miodu jest to, że po Huawei Mate 9 użytkowanym w mieszany sposób należy się spodziewać trochę krótszego czasu działania niż po ubiegłorocznym modelu. Jest to cena, którą trzeba zapłacić za o wiele wydajniejszy układ graficzny, kamerę filmującą w Ultra HD i znacznie jaśniejszy wyświetlacz. Różnice nie są duże, jednak są zauważalne.

Super Charge to świetny sposób ładowania sprzętu

Super Charge to nazwa, którą Huawei ochrzciło technikę szybkiego ładowania zastosowaną w modelu Mate 9. Od popularnej QuickCharge Qualcomma różni się pod wieloma istotnymi względami. Po pierwsze, nie jest z nią kompatybilna, więc po podłączeniu telefonu z QuickCharge do szybkiej ładowarki od modelu Huawei Mate 9 ładowanie odbywa się ze standardową, niewielką prędkością. Działa to również w drugą stronę, czyli żeby szybko naładować Mate'a 9, trzeba go podłączyć do specjalnej ładowarki specjalnym przewodem.

Po drugie, większa część elektroniki odpowiedzialnej za ładowanie – tak jak w przypadku DashCharge od smartfona OnePlus 3 – została przeniesiona z telefonu do ładowarki, przez co jest ona większa i grzeje się znacznie bardziej, niż tradycyjne, ale w zamian sprzęt w czasie ładowania jest o wiele chłodniejszy i nawet można się pokusić o uruchamianie w tym czasie wymagających gier.

Po trzecie, o ile prąd dostarczany przez QuickCharge charakteryzuje się wysokim napięciem i stosunkowo niskim natężeniem, to ładowarka Super Charge od Mate'a 9 dostarcza do 5 A przy napięciu 4,5 V. Wysokie napięcie i wysoka temperatura ładowania łączą się bezpośrednio ze skróceniem żywotności ogniw litowo-jonowych, wiele zatem wskazuje na to, że technika Super Charge powinna być łaskawsza dla akumulatorów niż QuickCharge (praktyka pokaże, czy tak jest naprawdę).

Zasadniczo Super Charge działa bardzo dobrze i pojemny akumulator Mate'a 9 można w ten sposób naładować do pełna w nieco ponad godzinę, ale konieczność używania specjalnej ładowarki niekompatybilnej z żadnym innym telefonem na rynku może być uciążliwa.

Huawei Mate 9 i jego dwa stabilizowane aparaty

Huawei lubuje się w egzotycznych konfiguracjach aparatów, a podwójny aparat Mate'a 9 to najbardziej zakręcony pomysł inżynierów firmy. Huawei Mate 9, tak samo jak Huawei P9, jest wyposażony w dwa aparaty: jeden kolorowy i jeden pozbawiony filtrów kolorów, wykonujący jedynie zdjęcia czarno-białe. Ale w przeciwieństwie do P9 obiektywy aparatów są stabilizowane, a matryce nie mają jednakowej rozdzielczości: czarno-biała ma 20 MP, a kolorowa – 12 MP. Żeby było jeszcze ciekawiej, choć matryca kolorowa jest zbudowana z 12 mln pikseli, można wykonywać kolorowe zdjęcia o rozdzielczości 20 megapikseli, bo w istocie powstają one z połączenia obrazów kolorowych i czarno-białych. Krótko mówiąc, algorytmy przetwarzania obrazu są tu znacznie bardziej zaawansowane niż w jakimkolwiek innym smartfonie. Ale czy to działa? O tym za chwilę.

Oprogramowanie

Najpierw kilka słów o oprogramowaniu. Trudno byłoby znaleźć drugi smartfon z równie rozbudowanym oprogramowaniem aparatu jak to w Huawei Mate 9. Różnych trybów działania, przełączników i filtrów jest tu mnóstwo i w końcu (niemal) wszystkie podmenu są poprawnie wyświetlane w poziomie! Jest tu także dość rozbudowany tryb ręczny, opcja zapisywania zdjęć w formacie RAW (ale tylko kolorowych) i wiele innych dodatków, na przykład służących do malowania światłem i pozwalających uzyskiwać ciekawe efekty związane z długim czasem naświetlania.

Za to sposób, w jaki to wszystko jest uporządkowane, wymaga lekkiego dopracowania. Opcje fotografowania i ekran zmiany trybów znajdują się na panelach wysuwanych z lewej i prawej strony wyświetlacza. Problemem jest to, że czasem dziwnie trudno je wysunąć; w trakcie testów nie mogliśmy dojść do tego, w jaki sposób należy przesunąć palcem po ekranie Mate 9, by mieć stuprocentową pewność ujrzenia potrzebnego menu. Pewne rzeczy nie mają tu sensu. Na przykład trochę bez sensu jest to, że przycisk przełączania się na fotografowanie aparatem czarno-białym jest ukryty w menu, a nie umieszczony gdzieś w głównym oknie interfejsu aparatu – tym bardziej że znalazło się w nim miejsce na dwa przyciski do zmiany filtrów kolorystycznych. Nie da się też ustawić oddzielnej rozdzielczości zdjęć wykonywanych poszczególnymi aparatami, więc żeby otrzymać 12-megapikselowe kolorowe i 20-megapikselowe czarno-białe, po każdej zmianie używanego aparatu trzeba ręcznie zmienić rozdzielczość. I jeszcze jedno: nawet jeśli ustawi się rozdzielczość zdjęć kolorowych na 20 MP, to w słabym świetle aparat i tak będzie zapisywał obrazy o rozdzielczości 12 MP i w żaden sposób nie będzie informował o tym użytkownika.

Reasumując, oprogramowanie aparatu Huawei Mate 9 pozwala robić wiele ciekawych rzeczy, ale dostęp do tych wszystkich funkcji nie zawsze jest łatwy, przyjemny i oczywisty.

Jakość zdjęć

Jak aparatowi Huawei Mate 9 wychodzi to łączenie zdjęć w jedną całość? Zaskakująco dobrze. Po 20-megapikselowych kolorowych fotografiach trochę widać, że są wynikiem działania sprytnego algorytmu (informacje o kolorach pochodzą z 12-megapikselowego sensora i są łączone z informacjami o szczegółowości sceny pochodzącymi z 20-megapikselowego sensora czarno-białego), ale i tak wyglądają nieźle. Podobnie jak w P9 największe wrażenie zrobił na nas zakres tonalny rejestrowanych scen – i to nawet przed włączeniem trybu HDR. Bardzo nam się też spodobała kolorystyka zdjęć i wbudowane filtry fotograficzne, z których korzystaliśmy znacznie częściej niż podczas testów jakiegokolwiek innego smartfonowego aparatu. Szumy również są bardzo dobrze kontrolowane, ale...

...zdjęcia wykonane tym aparatem w kiepskich warunkach oświetleniowych pozostawiają trochę do życzenia. Głównie przez to, że ze względu na zastosowanie w Mate 9 optycznej stabilizacji automatyka ustawia bardzo długie czasy naświetlania, nawet rzędu 1/4 sekundy. Nie jest łatwo wykonać wtedy nieporuszone zdjęcie. I nawet jeśli uda się ustabilizować telefon, to z taką automatyką bardzo trudno będzie zrobić w pełni ostre zdjęcie komuś, a nie czemuś, bo ludzie zasadniczo lubią się ruszać. Niby można ręcznie ustawić czas naświetlania, ale z tej opcji korzysta tylko ułamek użytkowników smartfona, zatem większość osób podczas próby sfotografowania znajomych w jakiejś gorzej oświetlonej restauracji będzie się zastanawiać, dlaczego aparat Mate'a 9 zupełnie sobie nie radzi.

Mimo tej wpadki eksperyment Huawei uważamy za udany. Jakość obrazu bywa spektakularna, tylko czasem trzeba się za bardzo naklikać i przestawić zbyt wiele opcji, by w pełni wykorzystać potencjał aparatu.

Przykładowe zdjęcia

Nagrywanie filmów Ultra HD w smartfonie Huawei!

Tak, wiemy, że trudno w to uwierzyć, ale ten moment w końcu nadszedł. Przez długi czas był to jeden z największych braków w smartfonach tej marki, któremu, co gorsza, towarzyszyła nadzwyczaj kiepska jakość filmów Full HD. Huawei Mate 9 przynosi sporo poprawek w tej dziedzinie, ale... jeszcze daleka droga przed nim, zanim dogoni czołówkę.

Pozytywne zmiany to w telegraficznym skrócie:

• możliwość nagrywania niezłej jakości filmów o rozdzielczości Ultra HD;
• poprawiona jakość filmów Full HD, dzięki czemu teraz da się je oglądać;
• optyczna stabilizacja obrazu;
• aż cztery mikrofony, które świetnie redukują szumy w czasie filmowania i pozwoliły dodać funkcję kierunkowego nagrywania dźwięku.

Natomiast pracy wymaga jeszcze to:

• Filmy Ultra HD są kodowane kodekiem H.265, którego dekodowanie sprawia sporo problemu wielu urządzeniom i który nie jest akceptowany przez YouTube. Nie ma wątpliwości, że HEVC to przyszłość, ale na razie przydałaby się możliwość zmiany używanego kodeka.
• Jakość filmów Ultra HD nadal nie jest aż tak wysoka jak w przypadku najlepszych pod tym względem smartfonów.
• Filmy Full HD to nadal kodek H.264 i profil Baseline, więc ich jakość mogłaby być lepsza.

Zasadniczo Huawei Mate 9 to wciąż nie jest smartfon dla osób ceniących sobie jakość nagrywanych filmów, ale zarejestrowane nim klipy są teraz zdecydowanie bardziej użyteczne od tych, które zapewniały poprzednie modele tej marki.

Przykładowe nagrania Ultra HD

Uwaga! Powyższe nagrania zostały ponownie skompresowane, bo YouTube nie rozpoznaje kodeka HEVC!

Przykładowe nagrania Full HD

Kirin 960 to jednocześnie krok do przodu i do tyłu

Jeszcze całkiem niedawno procesory Kirin nie były poważną konkurencją dla czipów Qualcomma i Samsunga. Archaiczne układy graficzne, problemy z energooszczędnością, nierówna wydajność i okazjonalne kłopoty z kompatybilnością z wybranymi programami – to głównie dlatego Kiriny nie miały dobrej opinii. Wszystko zmienił Kirin 950, czyli procesor Mate'a 8 – pierwszy naprawdę nowoczesny czip tej marki, który na dodatek świetnie radził sobie z utrzymywaniem taktowania i dzięki temu zapewniał bardzo przewidywalną wydajność.

Huawei Mate 9 przynosi nową generację Kirina, oznaczonego numerem 960. Jest to pierwszy smartfonowy układ ARM oparty na rdzeniach zbudowanych w nowej architekturze Cortex-A73 i nowej generacji układów graficznych ARM Mali-G71, opartych na architekturze Bifrost. Krótko mówiąc, Kirin 960 jest ucieleśnieniem tego, co najnowsze i najlepsze w ofercie ARM.

Ale procesor to nie wszystko, co w Huawei Mate 9 jest ciekawe, a ma wpływ na szybkość działania tego telefonu. Bardzo dużo uwagi poświęcono wydajności systemowego nośnika danych i temu, by Mate 9 działał szybko nie tylko przez pierwszy miesiąc po wyjęciu z pudełka, ale też po kilkunastu miesiącach intensywnego użytkowania. Ma to zapewnić nośnik danych UFS 2.1 (Mate 9 to pierwszy smartfon z nośnikiem UFS 2.1), system plików F2FS (znany ze smartfonów Motoroli i Lenovo, w których spisuje się bardzo dobrze), a także specjalne algorytmy pilnujące uporządkowania danych i uczące się tego, które narzędzia są wykorzystywane najczęściej i dlatego powinny być uruchamiane najszybciej.

Zapewnienia o tym, że Mate 9 pozostanie szybki nawet po kilkunastu miesiącach użytkowania, jeszcze będzie trzeba zweryfikować. Już teraz jednak możemy powiedzieć, że Mate 9 to niesamowicie żwawy smartfon. W dużej mierze właśnie dlatego, że zadbano o zoptymalizowany i możliwie szybki dostęp do danych. Instalowanie, usuwanie i uruchamianie programów jeszcze nigdy nie trwało tak krótko. Ba, tę prędkość czuć nawet w tak banalnych miejscach jak galeria zdjęć, w której niemal nie trzeba czekać na pojawienie się miniaturek w czasie szybkiego przewijania. Wszystko to nie są duże różnice, ale po przesiadce z Mate'a 9 na inny bardzo wydajny, jednak odrobinę wolniejszy telefon czegoś po prostu brakuje. Dobrze, że coraz więcej firm wie, co trzeba zrobić ze sprzętem i Androidem, by wszystko działało bardzo szybko, i mamy nadzieję, że do tego grona dołączy również Samsung ;)

Wróćmy jednak do procesora i układu graficznego Mate 9. Rdzenie Cortex-A73 wbrew pozorom mają bardzo niewiele wspólnego z rdzeniami Cortex-A72. W istocie bliżej im do 64-bitowych następców rdzeni... Cortex-A17. Widać to chociażby po tym, że architektura Cortex-A73 umie równolegle dekodować tylko dwie instrukcje w cyklu zegara, jak Cortex-A17, a nie trzy, jak Cortex-A15, Cortex-A57 i Cortex-A72. Ma też zauważalnie krótszy potok wykonawczy i ogólnie widać po tych rdzeniach, że rozwinięto w nich koncepcję zastosowaną w Corteksie-A17, a nie tę, którą wprowadzono w życie w bardziej popularnych Corteksach z rodziny Austin (A15, A57 i A72). Jednak choć Cortex-A73 nie jest następcą Corteksa-A72 pod względem architektury, to jest jego następcą pod względem wydajności i – przede wszystkim – efektywności energetycznej. Cortex-A73 ma zapewniać trochę lepszą wydajność przy zauważalnie mniejszym zużyciu energii i dzięki temu dłużej utrzymywać maksymalne taktowanie w czasie intensywnej pracy. Czy tak faktycznie jest?

Częściowo tak. Wygląda na to, że w większości sytuacji rdzenie Cortex-A73 są o kilka procent szybsze od Corteksów-A72. Niestety, trudno zbadać to dokładniej, bo Kirin 960 w modelu Mate 9 nie utrzymuje tak stabilnego taktowania jak Kirin 950 Mate'a 8, przez co w dłuższych testach wypada on gorzej od swojego poprzednika.

To samo dotyczy wydajności GPU wykorzystywanego przez Huawei Mate 9. Projektanci Kirina 960 zarezerwowali na GPU znacznie większą powierzchnię na krzemowym jądrze i większy budżet energetyczny, dzięki czemu w wielu testach jest ono nawet dwa razy szybsze od swojego poprzednika i zbliża się do poziomu GPU Snapdragona 820 i Exynosów z ostatniej generacji flagowców Samsunga. Gdy jednak telefon trochę się już nagrzeje, taktowanie GPU spowalnia o kilkadziesiąt procent i wtedy okazuje się, że nowość jest niewiele szybsza od Mate'a 8.

Trzeba pamiętać o tym, że ten test przeprowadziliśmy z użyciem przedprodukcyjnego egzemplarza Mate'a 9. Był on wyposażony w testową wersję oprogramowania i w jej finalnej postaci sposób zarządzania taktowaniem procesora i GPU może się zmienić. Wiele jednak wskazuje na to, że inżynierowie Huawei postanowili dołączyć do modnego wśród producentów androidowych flagowców wyścigu na punkty w AnTuTu, na czym zyskały wyniki w benchmarkach, ale straciła przewidywalność i stabilność osiągów. Oczywiście, Huawei Mate 9 to mimo wszystko jeden z najszybszych smartfonów, ale szkoda, że ta teoretycznie większa efektywność energetyczna nowych architektur CPU i GPU ARM została tu spożytkowana w taki, a nie inny sposób.

Huawei Mate 9 zdaje egzamin dojrzałości

Huawei Mate 9 to sprawca jednej z największych smartfonowych niespodzianek końcówki roku. Nie dlatego, że jest to dobry telefon, bo Huawei robi takie od dawna, więc tego akurat się spodziewaliśmy. Dlatego, że Huawei postanowił w nim zmienić i poprawić sporo rzeczy, które do tej pory wydawały się nienaruszalnymi elementami koncepcji projektowej firmy. Oczywiście, to w większości drobne zmiany, ale te wszystkie drobiazgi sprawiają, że od samego początku Huawei Mate 9 sprawia wrażenie sprzętu dojrzałego i niewybrakowanego, a to nie jest coś, co zawsze można było powiedzieć o starszych modelach tej marki.

Nie znaczy to, że Huawei całkowicie zmienił swoje specyficzne poglądy na to, co jest w smartfonie ważne, a co nie. Najlepiej to widać po ekranie Mate 9, który nadal ma rozdzielczość Full HD i w którym całkowicie zignorowano kwestię kalibracji kolorów. Również kamera wideo, choć znacznie lepsza niż w starszych modelach, pozostaje jednym ze słabszych elementów. Mimo to dopracowanie całości i starania projektantów, by z telefonu korzystało się szybko i przyjemnie, rekompensują pozostałe, zaskakująco nieliczne, niedociągnięcia.

Huawei Mate 9 to w tej chwili najlepszy wybór dla wymagających użytkowników smartfona, którym nie wystarcza 5,5-calowy wyświetlacz (choć konkurencja, po wycofaniu ze sprzedaży Samsunga Galaxy Note 7, nie jest zbyt duża). I mamy nadzieję, że Huawei nie zwolni tempa i że w następcy P9 zobaczymy jeszcze więcej poprawek i zmian, dzięki czemu stanie się on w pełni godnym rywalem flagowców najważniejszych marek.

Do testów dostarczył: Huawei

Cena w dniu publikacji (z VAT): 3000 zł