OnePlus 3 – test godnego następcy OnePlus One

OnePlus 3 – test

Jak sugeruje tytuł tego artykułu, nowości zdecydowanie bliżej do tego pierwszego modelu. Po OnePlus 3 wyraźnie widać, że jego twórcy nabrali doświadczenia i umieją wyciągać wnioski ze swoich błędów. Na dodatek smartfon ten świetnie pokazuje, jak w ciągu ostatnich 2 lat rozwinęła się marka OnePlus. W siną dal odeszły niesmaczne akcje marketingowe i pompowanie balonika, zanim jeszcze sprzęt trafił do sprzedaży; w zamian poprawiono obsługę klienta i – fanfary! – definitywnie pozbyto się irytującego systemu zaproszeń. Krótko mówiąc, w Jangcy musiało upłynąć trochę wody, ale OnePlus jest teraz firmą, którą można traktować poważnie.

W trzeciej generacji smartfonów OnePlus drastyczne zmiany dotknęły jakość wykonania i wygląd. Już w obudowie poprzednika umieszczono pewne metalowe elementy, ale tym razem cała konstrukcja telefonu jest oparta na jednym kawałku anodowanego stopu aluminium o praktycznej, gustownej, matowej i... trochę zbyt śliskiej powierzchni. Plastikowy tył poprzedników – przypominający skrzyżowanie papieru ściernego z zamszem – ma swoje zalety i zwolenników, jednak OnePlus 3 wygląda ekskluzywniej i znacznie przyjemniej leży w dłoni, bo jest cieńszy (niestety, nie udało się uniknąć wystającego aparatu), lżejszy i lepiej wyprofilowany. Co prawda w wyniku tego wszystkiego OnePlus 3 ma trochę mniej wyjątkowy charakter od OnePlus 2 i OnePlus One, bo wygląda podobnie do niemal każdej nowej słuchawki wyższej klasy (nietrudno doszukać się podobieństw do produktów HTC, Apple i Huawei), ale naszym zdaniem jest krokiem w dobrą stronę. Choć nie narzekaliśmy na jakość wykonania i ergonomiczność OnePlus 2, po testach OnePlus 3 powrót do Dwójki nie jest łatwy, bo zaczyna ona sprawiać wrażenie... „cegłowatej”. Efektem ubocznym zmian w budowie jest brak wymiennych klapek, ale OnePlus ma w swojej ofercie zestaw etui wykonanych z różnych materiałów, w tym z „zamszowo-ściernego” plastiku poprzedników.

OnePlus kontynuuje swoją godną pochwały tradycję i pozwala przyszłemu użytkownikowi wybrać, jak mają wyglądać i działać przyciski systemowe w telefonie. Nie przepadasz za dotykowymi płytkami pod wyświetlaczem? Nie ma sprawy, możesz je dezaktywować, wyłączyć ich podświetlenie i zastąpić je graficznymi odpowiednikami (oczywiście, nie ma to wpływu na sposób działania skanera linii papilarnych zintegrowanego ze środkowym przyciskiem domowym). A jeśli jednak chcesz, by zostały, to możesz wybrać, z której strony znajdzie się przycisk cofania, a z której przycisk wielozadaniowości. W systemie można też ustawić, co się stanie po dłuższym przytrzymaniu każdego z nich albo szybkim dwukrotnym stuknięciu. Uważamy, że taka konfigurowalność powinna być standardem w smartfonach z Androidem. 

W OnePlus 3 powrócił też suwak wyciszania powiadomień, umieszczony w górnej części lewej krawędzi obudowy. Można go ustawić w jednej z trzech pozycji. W pierwszym ustawieniu, aktywnym w fabrycznej konfiguracji, słyszalne są wszystkie powiadomienia, w drugim – tylko powiadomienia priorytetowe, a w trzecim panuje całkowita cisza. Ale to nie wszystko. W ustawieniach systemowych OnePlus 3 umieszczono specjalne menu konfiguracji tego suwaka, więc można ustalić, czy opcja całkowitego wyciszenia wyłącza również dźwięki alarmów i multimediów, a w trybie priorytetowym – które kontakty mają być traktowane w specjalny sposób. Świetny pomysł, świetne wykonanie – i znowu widoczna jest w tym wszystkim troska o to, by użytkownik mógł zadecydować, jak ma się zachowywać jego telefon.

Przyciski do zmiany głośności i wybudzania/usypiania są metalowe i nie mamy zastrzeżeń co do mechaniki ich działania. Na dolnej krawędzi urządzenia umieszczono pojedynczy głośnik, wyjście słuchawkowe i port USB typu C, za którym – tak jak w ubiegłym roku – stoi, niestety, stary kontroler USB 2.0.

OnePlus 3 robi bardzo dobre pierwsze wrażenie. Nie jest najbardziej odkrywczym tegorocznym modelem, ale szybko go polubiliśmy. To kawał zgrabnego, gustownego, solidnego i względnie poręcznego smartfona, w którym pod względem jakości wykonania i z punktu widzenia ergonomii trudno znaleźć jakiekolwiek większe niedociągnięcia i w ogóle powody, by kręcić nosem.