Rise of the Tomb Raider – recenzja

Spodobało mi się to, że twórcy całkiem poważnie potraktowali panującą obecnie na świecie sytuację geopolityczną. Obcując z tajemnicami historii, jesteśmy dalekimi świadkami bombardowania syryjskiego miasta. Takie drobne akcenty nawiązujące do realnych wydarzeń potrafią urealnić świat przedstawiony, który choć rządzi się swoimi prawami, staje się bardziej namacalny.

Przez śniegi Syberii

Cała reszta jednak nie odbiega znacząco od tego, co pamiętamy z pierwszej części. Lara skacze, strzela, odnajduje dokumenty stanowiące opis przeszłych wydarzeń i rozbudowujące opowiadaną przez twórców historię. Surowa przyroda Syberii wymusza nieco więcej surwiwalu niż poprzednik: strzały do łuku nie są już porozrzucane po całym świecie gry i często trzeba je sobie dopiero przygotować: zrywać gałęzie z młodych drzewek i strącać ptasie gniazda, by mieć materiał na lotki. Łuk ponownie zresztą staje się podstawową bronią, ulepszaną, w miarę jak zagłębiamy się w fabułę.

Ta sama uwaga dotyczy broni palnej, a tej nie brakuje, chociaż gra w znacznej części nie epatuje już rozbudowanymi pojedynkami, w których młoda dziewczyna stawia samotnie czoła hordom troglodytów w mundurach. Dość często korzystamy z granatów samoróbek, a nawet koktajli Mołotowa. Strzelania jest, a jakże, bardzo dużo, ale rozgrywka skupia się także na innych elementach. Częściej też możemy próbować wyeliminować przeciwników po cichu, zakradłszy się do nich od tyłu.

Niestety, w porównaniu z Jedynką Rise of the Tom Raider po kilkunastu godzinach spędzonych w kampanii fabularnej nie wydał mi się tak atrakcyjny. Owszem, czuć większy rozmach, część obszarów gry jest naprawdę spora i wiele z nich pozwala na choćby iluzoryczną swobodę działania, a przy tym zapewnia sporo różnorodnych aktywności. W  grze pojawiły się nawet niedługie misje zlecane Larze przez tubylców, których wykonywanie często przynosi dodatkowe elementy ekwipunku. Ale wydaje mi się, że przez to wszystko mocno ucierpiało tempo rozgrywki. Stało się nierówne, jakby szarpane. Bardzo mocną stroną pierwszej części były emocje, jakie towarzyszyły nam w trakcie przygód Lary na Yamatai. Wydarzenie goniło wydarzenie. Czułem się wtedy tak, jakbym uczestniczył w jakimś szalonym biegu, w którym biedna i zmaltretowana dziewczyna pomimo wszystkich przeciwieństw losu otrząsa się z trudem i idzie dalej tylko po to, by przetrwać.

W kontynuacji ani przez chwilę nie czułem czegoś podobnego. Gra jest zdecydowanie bardziej wyrachowana, wolniej dozuje wszelkie doznania, a sama Lara, choć teoretycznie opowiadana historia powinna być dla niej źródłem bardziej osobistych emocji, tym razem jakoś nie potrafiła rozpalić mojego entuzjazmu. Być może to także sprawka zbyt małych zmian w samej rozgrywce. Co najmniej dwa i pół roku produkcji powinno, moim zdaniem, przełożyć się na większe zmiany w tej dziedzinie. Gdybym chciał być złośliwy, mógłbym napisać, że RotTR jest bardzo obszernym dodatkiem do Tomb Raidera.

Sztuka przetrwania

Jeżeli grałeś w poprzedniego Tomb Raidera, to zapewne pamiętasz, że wraz z rozwojem fabuły następował też rozwój postaci. W nowej grze twórcy przygotowali podobne rozwiązanie.

Kolejne punkty doświadczenia możemy wydawać na umiejętności pogrupowane w trzech kategoriach: Awanturnik, Łowca i Twardziel. Związane są one, odpowiednio, z umiejętnościami walki wręcz i leczenia, polowaniem i poszukiwaniem przedmiotów oraz eksploracją i wytwarzaniem przedmiotów. Szczerze mówiąc, mam bardzo mieszane uczucia co do tego elementu i jak sądzę, całą grę spokojnie można by ukończyć na normalnym poziomie trudności bez zawracania sobie głowy tym, czy Lara automatycznie zbierze fanty od powalonego przeciwnika lub będzie mogła zabrać ze sobą trochę więcej amunicji. Oczywiście, takie deliberacje przestają mieć znaczenie po wybraniu któregoś z wyższych poziomów. Wówczas umiejętność przyjmowania mniejszych obrażeń czy szybkiego leczenia są nie do przecenienia. Słowem, na poziomie normalnym gra jest zbyt łatwa, więc zachęcam, by od razu zaczynać z wyższego pułapu.

Nowe umiejętności zyskujemy także przez plądrowanie grobowców. W Tomb Raiderze takie przybytki zazwyczaj nie były specjalnie rozbudowane i tym razem jest podobnie. Może zwiedzane miejsca są teraz nieco bardziej monumentalne – szczególnie wywołujący niesamowite wrażenie Głos Boga – ale zasadniczo nie mogą się równać z tym, co widzieliśmy w starszych grach serii, jeszcze sprzed odświeżenia marki. Może to i dobrze, bo większe grobowce jeszcze bardziej spowolniłyby tempo rozgrywki, ale z drugiej strony nie trzeba ich zwiedzać i można się za nie zabrać dopiero po zakończeniu wątku fabularnego.

Gra z poziomu głównego menu udostępnia także tryb Wyprawa, w którym wybieramy dowolny ze spenetrowanych wcześniej grobowców lub jedno z oferowanych wydarzeń związanych z kampanią fabularną, by na przykład wykonać tak zwany atak na wynik, czyli przez konkretne działania zdobyć jak najwięcej punktów. Nic nie stoi też na przeszkodzie, by w ten sposób zaliczyć jeszcze raz któreś z odwiedzonych miejsc.

Swoje dokonania możemy porównać z osiągami innych dzięki drabince wyników, ale żeby nie było zbyt monotonnie, w Rise of the Tomb Raider za znalezione w grze kredyty możemy kupić także specjalne pakiety zawierające karty, które zmieniają zasady rozgrywki. Może to być na przykład karta spowalniająca czas po trafieniu przeciwnika strzałą z łuku, utrudniająca zadanie, ale podnosząca modyfikator punktowy, karta powodująca, że Lara po otrzymaniu rany krwawi jeszcze przez trzy sekundy, i wiele, wiele innych. Oprócz tego możemy wybrać jedno z kilku wyzwań (np. ukończyć poziom bez umierania), a za wypełnienie ich warunków otrzymujemy gotówkę na kolejne zestawy kart. Możliwości jest sporo, a zabawa jest dosyć interesująca i wymaga sporo eksperymentowania. Oczywiście, jeżeli w ogóle interesuje Cię tego typu rywalizacja, powstała po to, by w grze pojawił się jakikolwiek element rozgrywki wieloosobowej. Tradycyjna zabawa wieloosobowa w pierwszej części nie należała do specjalnie udanych, dlatego twórcy nowej gry zdecydowali się na inne podejście.

Sprawy techniczne

Pierwsze uruchomienie gry dosłownie zapiera dech w piersiach. Grafika ukazująca ośnieżone szczyty górskie jest prześliczna. Może i przez większą część zabawy widoki są gorsze, ale Rise of the Tomb Raider w wersji na konsolę Xbox One wygląda dosyć solidnie. Owszem, zdarzają się miejsca wizualnie odbiegające od przyjętych standardów, kuleje wygładzanie krawędzi, z rzadka delikatnie zakrztusi się animacja, ale przez większość czasu nie ma się do czego przyczepić. Odniosłem jednak wrażenie, że gra przez początkową wyłączność dla urządzenia Microsoftu nie do końca została doszlifowana. Zdarzają się drobne błędy graficzne, na przykład postać potrafi się zablokować w kuckach i za żadne skarby nie chce się wtedy podnieść. Pomaga dopiero załadowanie punktu kontrolnego. Imponują natomiast animacje Lary, których przygotowano całe mnóstwo. Może nie jest to jeszcze poziom Nathana Drake'a z serii Uncharted, ale bardzo miło się ogląda wychodzącą z wody bohaterkę, która po chwili przeciąga dłonią po kucyku na głowie i w ten sposób ściąga z niego wodę. A takich smaczków jest o wiele więcej.

Niestety, uważam, że tym razem lokalizacja gry jest dość przeciętna, by nie powiedzieć: słaba. To bodaj jeden z tych przypadków, w których tłumaczenie i nagrywanie głosów odbywało się bez materiału źródłowego wskazującego kontekst. Wpadek jest więc mnóstwo. Już na samym początku gry, kiedy Lara wspina się z Jonahem po lodowej ścianie, mówi w pewnej chwili: „Trzymajcie się”, zupełnie jakby w tej scenie występowały więcej niż dwie postacie. Są problemy także z doborem intonacji głosu oraz gramatyką w opisach niektórych przedmiotów. Co nie mniej interesujące, również oryginalna wersja językowa nie ustrzegła się błędów: zdarzyło mi się, że kobieta NPC przemawiała głosem mężczyzny. Wspominałem o możliwym pośpiechu w przygotowaniu tej edycji i te wszystkie wpadki zdają się to potwierdzać.

Ci, którzy nie przepadają za polskim dubbingiem, mogą też ustawić angielską ścieżkę dialogową i polskie podpisy. Takie rozwiązanie powinno być standardem i szkoda, że niektórzy producenci gier o tym zapominają. Przykładem jest choćby nowe Halo 5: Guardians.

Galeria

Podsumowanie

Jeżeli podobał się Ci się pierwszy Tomb Raider, to jest bardzo duża szansa, że i ten Ci się spodoba. Rozgrywka opiera się na dokładnie tym samym pomyśle, jest dużo eksploracji, strzelania, a sama przygoda jest dłuższa niż w poprzedniku, choć zarazem mniej emocjonująca, a przez to również trochę mniej angażująca. To jednak doskonały przerywnik przed zapowiadanym na przyszły rok Uncharted 4 i choć na podstawie dostępnych obecnie materiałów wideo można sądzić, że dzieło ekipy Naughty Dog niesamowicie wysoko ustawiło poprzeczkę, warto dać szansę również Larze Croft.

Do testów dostarczył: Microsoft

Cena w dniu publikacji: 230 zł