Miłośnicy rajdów samochodowych od lat czekają na godnego następcę Richard Burns Rally. Marzą o grze o symulacyjnym zacięciu, umożliwiającej rozbudowaną konfigurację auta, z odpowiednim klimatem, trasami znanymi z cyklu WRC i świetną warstwą audiowizualną. WRC 5 spełnia, niestety, tylko jeden z tych warunków i już na wstępie musimy zaznaczyć, że gracz oczekujący wyzwania bardzo się rozczaruje.
WRC 5 wykorzystuje licencję FIA, dzięki czemu znalazły się w nim wszystkie imprezy z tegorocznego cyklu. Ścigamy się więc w 13 państwach na łącznie 65 odcinkach specjalnych (po 5 na każdy kraj). Na liście znalazł się, oczywiście, Lotos 72. Rajd Polski. To niejedyny polski akcent w grze: wśród załóg znajdziemy zespół złożony z Roberta Kubicy i Macieja Szczepaniaka, zasiadających w Fordzie Fieście RS WRC.
Głównym trybem rozgrywki jest kariera. Wcielamy się w nim w kierowcę rozpoczynającego swoją przygodę z rajdami od kategorii JWRC i wspinającego się po kolejnych szczeblach aż do klasy WRC. To właśnie tutaj spędzimy najwięcej czasu. Nie wynika to jednak z nadzwyczajnej jakości trybu, a raczej z tego, że pozostałe nie zapewniają nic ciekawego. Pierwszym etapem jest stworzenie zawodnika i podpisanie kontraktu. W każdej umowie znajdują się cele postawione przed graczem, zespoły oferują też różne auta (poza klasą JWRC, w której jeździmy tylko Citroenem DS3 R3-MAX).
Każde zawody trwają 3 dni. W tym czasie pokonujemy co najmniej jeden odcinek dziennie. Po każdym dniu mamy możliwość naprawy auta. Przeznaczono na to standardowe 45 minut, kiedy to mechanicy mogą wyeliminować/zmniejszyć uszkodzenia automatycznie lub na podstawie naszych wskazówek. Można przedłużyć ten czas do 60 minut, co pozwoli naprawić większą liczbę uszkodzeń. Wiąże się to jednak z karą 150 sekund dodawanych do czasu przejazdu.
Po ukończeniu zawodów w klasie JWRC i przejściu do WRC2 uzyskujemy dostęp do konfiguracji auta. Możemy przełączać się pomiędzy kilkoma standardowymi ustawieniami lub dostosować konkretne elementy samodzielnie. Liczba opcji nie jest co prawda zbyt duża, ale każdą zmianę można odczuć podczas przejazdu. Z drugiej strony ze względu na bardzo zręcznościowy charakter WRC 5 spokojnie można się obejść bez jakichkolwiek modyfikacji i polegać w całości na standardowych ustawieniach.
...i inne przeciętne tryby
Przed przystąpieniem do kampanii oraz w jej trakcie można się podszkolić w szkole jazdy. Jak zapewne pamiętacie, w recenzji Project CARS radziliśmy rozpocząć właśnie od treningu. W WRC 5 wspomniana szkoła jest tylko dodatkiem, który wielu z Was może właściwie pominąć. Otrzymujemy 29 zadań, z czego co najmniej połowę da się zaliczyć za pierwszym razem bez jakichkolwiek problemów. Małe trudności można mieć w zasadzie tylko z zakręcaniem przy użyciu hamulca ręcznego, ale każdy, kto ma jakiekolwiek doświadczenie z grami wyścigowymi, powinien także tę umiejętność szybko przyswoić.
Poza kampanią można wziąć udział także w pojedynczym rajdzie lub sprawdzić swoje umiejętności na jednym z dostępnych odcinków. Tutaj gracz może dostosować porę dnia, pogodę, wybrać ulubioną załogę i auto. WRC 5 ma też tryb wieloosobowy, choć trzeba od razu zaznaczyć, że miłośnicy rywalizacji w sieci nie mają tutaj czego szukać. W ciągu kilku dni zabawy nie udało nam się znaleźć ani jednego przeciwnika. Tryb wieloosobowy jest po prostu martwy, co w sumie nie wydaje się niczym niezwykłym, gdy człowiek pamięta, jakie problemy występowały zaraz po udostępnieniu WRC 5. Jest co prawda opcja gry offline w gronie kilku osób, kiedy to gracze przejeżdżają trasę po kolei, ale trudno oczekiwać, że zdobędzie dużą popularność.
Wspominaliśmy już, że w grze znalazły się miejsca z oficjalnego cyklu WRC. Wszystkie trasy zostały odwzorowane dość dobrze, więc miłośnicy tego sportu nie powinni narzekać. Co ważne, łatwo wyczuć różnicę w nawierzchni: jazda po oblodzonej drodze jest wyraźnie bardziej wymagająca od ścigania się na asfalcie. W grze wprowadzono zmienne warunki pogodowe, choć trudno nam powiedzieć, czy padający deszcz ma znaczący wpływ na przyczepność.
...które są zbyt proste
Gra pozwala wybrać poziom trudności sterowania pojazdem oraz poziom umiejętności przeciwników. Są tu dostępne zestawy opcji i przypisane do nich ustawienia dotyczące m.in. wspomagania hamowania i wpływu uszkodzeń na jazdę. Kto nie będzie zadowolony ze standardowych profili, ten zawsze może stworzyć własny. My polecamy zacząć od razu od wybrania opcji Profesjonalista, lub nawet Symulacja (dopiero tutaj pojawia się ręczna skrzynia biegów), bo wcześniejsze są, niestety, zdecydowanie zbyt proste. Poziom trudności wpływa też na liczbę tzw. snapshotów oraz restartów wyścigu. Te pierwsze to odpowiednik powtórek z gier Codemasters: jeśli gracz uszkodzi auto, będzie mógł się cofnąć do ostatniego punktu kontrolnego i powtórzyć przejazd. Na poziomach Amator i Półprofesjonalista z opcji można korzystać do woli, na Profesjonalista zaś do dyspozycji tylko jeden snapshot, a tryb Symulacja jest go całkowicie pozbawiony.
Oczywiście, najważniejszy w grze samochodowej, szczególnie rajdowej, jest model jazdy. W przypadku WRC 5 to złożona kwestia i ocena zależy przede wszystkim od podejścia samego gracza, wybranego przez niego poziomu trudności oraz kontrolera, z jakiego zamierza korzystać. Jeśli chcecie grać ze wszystkimi „ułatwiaczami” rozgrywki, sterując pojazdem, będziecie czuć, że prowadzicie kartonowe pudło, które zaskakująco dobrze trzyma się drogi. Jeśli włączycie tryb Profesjonalista lub Symulacja, od razu zauważycie ogromne podobieństwo do trzech pierwszych części serii Dirt. Inna sprawa, że niezależnie od wybranego poziomu model fizyczny jazdy potrafi negatywnie zaskoczyć, szczególnie na zakrętach. Pod tym względem WRC 5 czasem przypomina nie grę wyścigową, a symulator curlingu.
Wspomnieliśmy już, że system zniszczeń wyraźnie wpływa na rozgrywkę. Problem w tym, że niekiedy powstawanie uszkodzeń trudno wyjaśnić. Zużycie opon czy amortyzatorów można przyjąć za coś naturalnego, ale już uszkodzenie elektroniki po delikatnym uderzeniu tyłem w barierkę – zdecydowanie trudniej. Jest to o tyle istotne, że ostatni z wymienionych elementów odpowiada m.in. za komunikację z pilotem, jeśli więc układ jest uszkodzony, nie słyszymy żadnych podpowiedzi i jedziemy „na ślepo”.
Sterowanie, grafika i audio
Samochodami dostępnymi w WRC 5 można sterować za pomocą klawiatury, kontrolera lub kierownicy. Naszym zdaniem najlepiej sprawdza się drugie z wymienionych urządzeń. Autem kieruje się płynnie; nie mieliśmy żadnych problemów z korzystaniem z hamulca ręcznego i zmianą biegów. Można śmiało powiedzieć, że gra studia Kylotonn jest idealnie dopasowana do pada. W przypadku kierownicy jest już nieco inaczej, na co wpływa mała liczba opcji pozwalających dostosować sterowanie do upodobań. Co więcej, sprzężenie zwrotne działa dziwnie, czasem wydaje się bardzo nienaturalne. Najgorsze jednak jest to, że bardzo dużo kierownic nie jest w ogóle rozpoznawanych. Graliśmy z użyciem Logitech Driving Force GT i na szczęście wszystko było w porządku, choć pierwszego dnia gra nie obsługiwała tego urządzenia. Podobnie zresztą było do ostatniej soboty z Logitech G25, więc niedopatrzenie twórców jest naprawdę karygodne. Problemy mają przede wszystkim użytkownicy sprzętu Thrustmastera, którzy w większości nadal czekają na możliwość podłączenia swoich kierownic.
Oprawa graficzna jest poprawna. Gra nie robi pod tym względem jakiegoś nadzwyczajnego wrażenia, ale całość można zaakceptować. Spośród wad trzeba jednak wymienić fatalne tekstury powierzchni, wygląd drzew oraz ubogi widok z wnętrza pojazdu. Całkiem dobre wrażenie robią auta i efekty świetlne, szczególnie podczas przejazdów o zachodzie słońca. Słabo wyglądają natomiast kibice i jest ich na trasie naprawdę mało. Inna kwestia, że wiele osób skarżyło się na problemy z wydajnością i wysokie wymagania co do podzespołów – ten aspekt omówimy w osobnym artykule.
Niestety, z oprawą dźwiękową nie jest lepiej, a czasem wręcz jest dużo gorzej. Dźwięki samochodów często przypominają odgłosy kosiarki. Do tego mamy pilota, który mógłby z powodzeniem usypiać dzieci. Trzeba też zaznaczyć, że choć gra została spolszczona, nasz kompan mówi tylko po angielsku. Dziwnie to wygląda, gdy wcielamy się w Kubicę, a na fotelu obok siedzi Szczepaniak. Z drugiej strony twórcy gry nie dysponowali zbyt dużym budżetem, więc można to usprawiedliwić.
Galeria
Podsumowanie
Podsumowanie po lekturze wcześniejszych stron zapewne nie będzie dla nikogo zaskoczeniem. WRC 5 nie jest grą złą, nie jest też grą dobrą. To typowy średniak, który zasługuje na szóstkę w dziesięciostopniowej skali ocen. Pomimo wielu wad, niedopracowania i bijącego od tej gry wrażenia przeciętności można się w niej całkiem dobrze bawić. To doskonała propozycja dla tych, którzy chcą się odstresować, lubią zręcznościowy model jazdy i nie mają zamiaru uczyć się na pamięć wszystkich zakrętów na danej trasie.
Podoba nam się odczucie prędkości: jadąc ponad 150 km/godz. przez las, czujemy niewielki, ale jednak, przypływ adrenaliny. Gra z użyciem pada jest przyjemna z punktu widzenia kogoś, kto lubi starsze produkcje z serii Dirt. Właściciele kierownic powinni natomiast unikać tej gry, ewentualnie kupić ją po jakiejś przecenie. Ta zaś powinna pojawić się dość szybko, bo WRC 5 zbiera raczej słabe noty, a sami gracze często wypowiadają się o niej w mało parlamentarnych słowach.
W grach wyścigowych i rajdowych ważna jest społeczność, której wokół dzieła studia Kolytonn nie ma. Tryb wieloosobowy niby jest dostępny, ale tak naprawdę nie istnieje, bo nikt w niego nie gra. Kariera jest po prostu standardowa, tak jak reszta trybów. Szkoła jazdy została udostępniona chyba tylko dlatego, że „powinna być”, bez jakichś głębszych przemyśleń. Oprawa graficzna i dźwiękowa nie budzą zachwytów, ale też specjalnie nie odstraszają. Trzeba mieć nadzieję, że w przyszłości coś się w tej serii ruszy, ewentualnie poczekać na Sebastien Loeb Rally Evo, przygotowywaną przez Milestone, twórców pierwszych czterech WRC, lub pełną wersję Dirt Rally, dostępnej obecnie w ramach programu Early Access.
Do testów dostarczył: Techland.pl