Test czterech tabletów Lenovo: Tab A7-40 A3500-FL, Tab A7-50 A3500-H, Tab A8-50 A5500-H, Tab A10-70 A7600-H

Warstwa szkła mineralnego, którą pokryto wyświetlacz, charakteryzuje się dużą sztywnością. Efekt „pływania” obrazu staje się widoczny dopiero przy dość dużym nacisku na ekran i tylko w jego środkowej części.

Lenovo Tab A7-40 A3500-FL otrzymał obudowę z czarnego, lekko matowego tworzywa. Na plus należy zapisać to, że obudowa jest bardzo sztywna, a wszystkie elementy zostały ze sobą świetnie spasowane. Nawet przy mocnym nacisku czy skręcaniu nie słychać absolutnie żadnego trzeszczenia ani skrzypienia. Tworzywo z tyłu co prawda dość niechętnie zbiera odciski palców, ale jeśli już taki się przytrafi, bardzo trudno usunąć go na sucho. Tablet jest pozbawiony tylnej kamery.

Obudowę tabletu Lenovo Tab A7-50 A3500-H wykonano z nieco innego, delikatnie gumowanego tworzywa, które nieco bardziej przypadło nam do gustu niż twardy plastik z A3500-FL. Jest milsze w dotyku, sprzyja pewności chwytu i trochę mniej się brudzi. Niestety, wiąże się to z mniejszą trwałością. Podczas stosunkowo krótkiego pobytu urządzenia w redakcji okolice wejścia mikro-USB zdążyły się lekko porysować.

Jakość zdjęć wykonywanych przez tylny aparat jest słaba.

Lenovo Tab A7 (w obu wariantach) został wyposażony w jeden głośnik, umieszczony z przodu, pod ekranem. W modelu A3500-H nad wyświetlaczem, pod maskownicą identyczną z tą przykrywającą głośnik, znalazła się dodatkowo antena modułu 3G. W A3500-FL w tym miejscu jest po prostu zaślepka.

Umieszczenie głośnika z przodu zdecydowanie zasługuje na pochwałę, jednak podczas używania tabletu w położeniu poziomym (np. w trakcie oglądania filmu) bardzo łatwo zasłonić przetwornik kciukiem. Wypracowanie odpowiedniego sposobu trzymania tabletu będzie wymagało trochę czasu.

Jakość dźwięku generowanego przez głośnik nie zachwyca. Podobnie jak w przypadku większości innych tabletów mamy do czynienia z brzmieniem płaskim, przesterowanym, ostrym, składającym się tylko z wysokich tonów.

Zupełnie inaczej jest po założeniu słuchawek. Natychmiast pojawia się przyjemny, głęboki bas, któremu towarzyszą czyste i czytelne tony średnie, a soprany przestają kłuć w uszy. Maksymalna głośność nie zachwyca, ale też szczególnie nie rozczarowuje.

Rozmieszczenie złączy i przycisków jest standardowe, czyli wyłącznik i przyciski do zmiany głośności umieszczono na prawej krawędzi, wyjście słuchawkowe i gniazdo mikro-USB – na górze, a ukryty pod klapką slot na karty mikro-SD – po lewej stronie. Tylko w modelu A3500-H pod klapką znajduje się ponadto slot na karty SIM (nie mikro).

Długość skoku wyłącznika i przycisków do zmiany głośności została dobrze dobrana. Przyciski łatwo wyszukać po omacku, ale nie wystają zanadto z obudowy. Moment ich pełnego wciśnięcia jest dobrze wyczuwalny, a towarzyszy mu delikatny, niezbyt głośny dźwięk kliknięcia.

Lenovo Tab A8-50 A5500-H

Warstwa ochronna ekranu jest nieco mniej sztywna niż u mniejszych braci, lecz winę za to ponosi o cal dłuższa przekątna wyświetlacza. Powłoka dość łatwo się brudzi, ale czyszczenie nie sprawia trudności.

Tylna pokrywa została wykonana z takich samych materiałów jak w modelu A3500-H. Za sprawą domieszki gumy obudowa jest miła w dotyku, a samo urządzenie pewnie leży w ręce.

Jakość zdjęć wykonywanych przez tylny aparat jest słaba.

Tablet Lenovo A8-50 A5500-H, w przeciwieństwie do mniejszych braci, został wyposażony w dwa głośniki, umieszczone za maskownicami nad ekranem i pod nim. Jakość dźwięku jest dostateczna, czyli trochę lepsza, niż zapewniają modele 7-calowe. Maksymalna głośność może się okazać niewystarczająca podczas odsłuchu poza domem.

Jakość wyjścia słuchawkowego również nie przypadnie do gustu audiofilom. Brzmienie jest przeciętne i słychać wyraźnie problem z niskimi tonami. Są one odtwarzane w niekontrolowany sposób i mają skłonność do dudnienia. Ponadto dźwięk jest stłumiony. Modele A3500 grają o wiele lepiej.

Na lewej krawędzi pod klapką zostały ukryte sloty na karty mikro-SIM oraz mikro-USB.

Wyłącznik i przyciski do zmiany głośności mają krótki, ale wyczuwalny skok.

Lenovo Tab A10-70 A7600-H

Powłoka ochronna ekranu została wykonana z takiego samego materiału jak w modelach A8 i A7. Jest znacznie bardziej podatna na uginanie.

Lenovo Tab A10-70 A7600-H został wyposażony w modem 3G, co podobnie jak u poprzedników oznacza niebieskie gumowane tworzywo na tylnej pokrywie. Sztywność obudowy jest bardzo dobra i dopiero przy mocnym nacisku można zaobserwować delikatny efekt „pływania” ekranu.

Jakość zdjęć wykonywanych przez tylny aparat jest słaba.

A7600-H, podobnie jak 8-calowy A5500-H, został wyposażony w dwa głośniki, umieszczone nad ekranem i pod nim. Jakość dźwięku jest bardzo podobna jak we wspomnianej mniejszej wersji tabletu: dostateczna, czyli trochę lepsza, niż zapewniają modele 7-calowe.

Wyjście słuchawkowe gra tak samo jak to w A5500-H, czyli co najwyżej przeciętnie. Dźwięk jest stłumiony i występuje problem z basem.

Na górnej krawędzi (gdy tablet jest trzymany w poziomie) umieszczono wyłącznik, a na lewej – slot na karty mikro-SD, SIM (nie mikro), złącze mikro-USB, gniazdo słuchawkowe oraz przyciski do zmiany głośności.

Interfejs

Egzemplarze testowe, gdy do nas dotarły, działały pod kontrolą Androida 4.2.2. Co ciekawe, tylko dwa z nich otrzymały aktualizację do 4.4.2: A8-50 A5500-H oraz A10-70 A7600-H. Prawdopodobnie producent udostępnia aktualizacje stopniowo i modele A7 również powinny otrzymać KitKata.

Główną zmianą w stosunku do „czystego” Androida jest launcher. Ekran domowy pełni zarazem funkcję menu z programami i nie potrafiliśmy się przekonać do tego rozwiązania. Zachowanie porządku jest praktycznie niemożliwe, bo nie ma możliwości ich sortowania, a po usuniętej pozycji zostaje w siatce na pulpicie dziura, co nie wygląda estetycznie. Producent co prawda umożliwił zmianę ustawień pulpitu, lecz w bardzo ograniczonym zakresie. Można usunąć część dziur, aktywując opcję „rozmieść ikony automatycznie”, ale wtedy odstęp między ikonami jest widoczny u dołu danej strony.

Tłumaczenie interfejsu nie jest idealne, czego najlepszym przykładem jest A8-50 A5500-H (po lewej). Po prawej zaś widoczny jest zrzut ekranowy z A7-50 A3500-H.

Na marginesie: Wysoki = 720p, Wysoka = 1080p ;)

Platforma testowa

Procedura testowa akumulatora:

• Czytelnika (maksymalny) – czas działania przy słabym podświetleniu ekranu, wyłączonej sieci W-Fi, w trakcie czytania dokumentu;
• Typowy – czas działania przy podświetleniu ekranu ustawionym na 180 nt (180 cd/m²), włączonej sieci Wi-Fi, w trakcie przeglądania internetu;
• HD – czas działania przy podświetleniu ekranu ustawionym na 180 nt (180 cd/m²), wyłączonej sieci Wi-Fi, w trakcie odtwarzania filmu 1080p.

Przyrządy pomiarowe

Ekran

Wszystkie cztery tablety zostały wyposażone w niezłe matryce. Różnią się między sobą maksymalną jasnością czy kontrastem, ale ogólne wrażenia z użytkowania są dobre. Najgorsze wywołał model A10-70, ponieważ rozdzielczość 1280 × 800 jest zdecydowanie za mała w 10-calowym ekranie. Razi w oczy także biel przesunięta w stronę niebieskiego w modelu A7-40, co widać również na wykresach.

Pokrycie palety sRGB wynosi od 66% do 78%, co jest bardzo dobrym wynikiem.

Akumulator

W teście typowego użytkowania świetnie sobie poradziły modele 7-calowe: A7-40 oraz A7-50, osiągając 10 godzin. Reszta wypadła dobrze. Podczas odtwarzania filmu HD na prowadzenie wysuwają się większe modele: A8-50 oraz A10-70. W teście czytelnika wszystkie tablety osiągnęły bardzo dobre rezultaty.

Testy wydajności

W codziennych zastosowaniach testowane tablety spisują się nieźle, lecz jest to głównie zasługa szybkiej pamięci flash. Zastosowany SoC MediaTek MT8382 (MT8121 bez 3G) nie bryluje w dziedzinie wydajności; wielokrotnie przez nas polecany Intel Atom Z25xx radzi sobie lepiej.

Cieszy to, że urządzenia nie „mulą”, ale w tym przedziale cen można oczekiwać więcej.

Podsumowanie

Wszystkie z testowanych tabletów zrobiły dobre wrażenie. Zostały wyposażone w dobre ekrany, szybką pamięć flash (chociaż połączoną z wolnym procesorem...), osiągi w testach czasu działania są lepsze lub gorsze, ale ogólnie dobre, również jakość wykonania nie budzi większych zastrzeżeń. Z drugiej strony słabo grają głośniki, a w większych modelach – także wyjścia słuchawkowe.

Jednak najważniejsze pytanie brzmi: czy warto je kupić? Naszym zdaniem są warte zainteresowania tych, którzy szukają porządnego sprzętu do zastosowań niemultimedialnych (za sprawą słabych głośników). Wtedy pomimo stosunkowo słabego procesora sprawdzą się wszystkie cztery. Lenovo nie sprzedaje „chińczyków” pod własną marką, więc przynajmniej jakość wykonania jest zadowalająca, a to jest ważny czynnik, który często decyduje o wyborze za sprawą pierwszego wrażenia.

Cieszy nas, że producenci coraz częściej umieszczają w swoich produktach szybkie kości pamięci, co potrafi diametralnie wpłynąć na wydajność podczas codziennego użytkowania.

Po zakończonych testach jedna kwestia nie daje nam spokoju: dlaczego w A8-50, i tylko w nim, występuje slot na karty mikro-SIM, a złącze mikro-USB odwrócono o 180 stopni? ;) Nie jest to wada, ale gdy mamy przed sobą cztery tablety, które powinny się różnić głównie przekątną ekranu, nie przestaje nas to nurtować ;)

Naszym zdaniem cztery przetestowane tablety byłyby znacznie ciekawszą propozycją, gdyby były tańsze. Dla 7-calowców silną konkurencją spośród tanich urządzeń jest Dell Venue 7, z tych droższych – Nexus 7 II (2013), a seria Galaxy Tab Samsunga może być alternatywą dla obu większych modeli.

Do testów dostarczył: X-Kom

Cena w dniu publikacji (z VAT): 399 zł

Do testów dostarczył: X-Kom

Cena w dniu publikacji (z VAT): 679 zł

Do testów dostarczył: X-Kom

Cena w dniu publikacji (z VAT): 799 zł (679 zł z Wi-Fi)

Do testów dostarczył: X-Kom

Cena w dniu publikacji (z VAT): 1049 zł (899 zł z Wi-Fi)