Celeron G1820 i G1830 – test tanich procesorów z rodziny Haswell dla platformy Intel LGA1150

Anatomia nowego Celerona

Sercem tego taniego procesora jest rdzeń Haswell, co oznacza, że jest kompatybilny z płytami głównymi z podstawką LGA1150. Wykonano go z podobnego kawałka krzemu jak droższe Pentium, a więc w jeszcze 22-nanometrowym procesie technologicznym (piszemy: jeszcze, bo wyprodukowano w nim również poprzednią generację, Ivy Bridge).

Nowy Celeron G1820 idealnie wpasowuje się w hierarchię Intela. Częstotliwość 2,7 GHz, 2 MB pamięci podręcznej trzeciego poziomu – dokładnie te same parametry miały wcześniej Celeron G1620 (Ivy Bridge) i Celeron G555 (Sandy Bridge). Mocniejszy model, Celeron G1830, ma zegar szybszy o 100 MHz – i to jedyna różnica. Nowość obsługuje taką samą pamięć jak seria G16X0. Oficjalnie jest to najwyżej DDR3-1333, ale praktyka pokazuje, że również po ustawieniu w UEFI pozycji DDR3-1600 komputer działa bez problemu. Czy jest więc coś, co dostajemy „gratis”, oprócz nowej podstawki i rdzenia? Tak: obsługa techniki Intel Quick Sync, co z pewnością docenią użytkownicy oprogramowania do kompresji filmów, które umie ją wykorzystać. Będzie to raczej niewielka grupa osób edytująca wideo amatorsko, nie podejrzewamy bowiem profesjonalistów o to, by zechcieli robić to zawodowo z użyciem procesora za 150 zł.

Sztuka dla sztuki, czyli podkręcanie Celerona

Podkręcanie procesorów o ustawionym na sztywno mnożniku to raczej kiepska zabawa. Niezwykle emocjonująca walka o przyspieszenie BCLK i tłumy kibiców zastanawiających się, czy „da radę na 105, czy raczej maks 104”, to raczej nie jest to, co miłośnicy gigaherców lubią najbardziej. Przy stosunkowo niskim mnożniku (np. w Celeronie G1820 wynosi on 27) przyspieszenie zegara bazowego ze 100 MHz do 104 MHz zaowocuje taktowaniem procesora szybszym o nieco ponad 100 MHz, a to różnica, której raczej nikt nie zauważy w trakcie codziennej pracy.

Ale jest jeszcze coś, co sprawia, że podkręcanie nowych Celeronów nie ma sensu. Producenci płyt głównych z podstawką LGA1150 umożliwili przyspieszanie procesorów z odblokowanym mnożnikiem na każdej taniej konstrukcji (w tym modelach z układami H81, B85 i H87). Jednocześnie zabrano możliwość zwiększania częstotliwości taktowania BCLK na tych płytach (na wszystkich z wyjątkiem Z87). Oznacza to, że tanie Celerony i Pentium można podkręcać jedynie na droższych Z87.

Do tej pory miłośnicy podkręcania, którzy chcieli zbudować wydajną platformę opartą na procesorze Sandy Bridge lub Ivy Bridge (a nie mogli sobie pozwolić na jednoczesny zakup płyty głównej Z77 i układu z serii K), kupowali tanią płytę Z77 i do tego Celerona, Pentium lub Core i3 (zwiększając jego wydajność właśnie przez przyspieszenie taktowania BCLK), a po jakimś czasie wymieniali procesor na Core i5 z odblokowanym mnożnikiem. Dziś taka kolejność raczej nie ma sensu: najtańsze sensowne płyty B85 nadające się do podkręcania kosztują tylko 180 zł. Na te nieco lepsze (z lepszym układem audio czy dodatkową kartą sieciową) trzeba wydać o 100 zł więcej. To pozwoliło wielu osobom modernizującym komputer od razu kupić zarówno odblokowany procesor Intela, jak i płytę główną, która wykorzysta jego potencjał.

Komu więc pozostaje podkręcanie Celeronów i Pentium? Posiadaczom płyt głównych Z87, którzy narzekają na nadmierną ilość czasu i gotówki ;) Właśnie dlatego nie publikujemy dziś wyników testów podkręcania nowych Celeronów.

Zestaw testowy i procedura

We wszystkich próbach użyta pamięć DDR3 to moduły DDR-1600 działające z opóźnieniami 8-8-8-24 1N. Stosowaliśmy system operacyjny Windows 7 Ultimate w wersji 64-bitowej.

Testy – gry (Battlefield 4, Crysis 3, Far Cry 3)

W tych dwóch grach wyjątkowo testy przeprowadziliśmy z użyciem kart graficznych Asus R9 290X DirectCU II OC oraz EVGA GeForce GTX Titan. Wszystkie wykonaliśmy w maksymalnych ustawieniach dostępnych w każdej z gier.

Testy – gry (ARMA 2, Battlefield 3, Crysis 2, Max Payne 3, Metro 2033)

Wszystkie testy wykonaliśmy w maksymalnych ustawieniach dostępnych w każdej z gier.

Testy – gry (Cywilizacja V, Shogun 2 Total War, StarCraft 2, Flight Simulator X, WOT)

Wszystkie testy wykonaliśmy w maksymalnych ustawieniach dostępnych w każdej z gier.

Testy – gry (Assassin's Creed, GTA IV, Skyrim, Wiedźmin 2, DiRT Showdown)

Wszystkie testy wykonaliśmy w maksymalnych ustawieniach dostępnych w każdej z gier.

Testy – internet (Google Chrome), Flash, HTML5

Testy – dom, biuro i multimedia (obróbka zdjęć, Word, PDF, 7-Zip, TrueCrypt)

Testy – obróbka i kompresja wideo (x264, Adobe After Effects, Adobe Premiere Pro, *.mp4)

Testy – profesjonaliści (Blender, Cinebench, Photoshop)

Ponieważ Intel Celeron zdecydowanie nie jest procesorem przeznaczonym do skomplikowanych obliczeń wielowątkowych, jego osiągi w zadaniach profesjonalnych traktujemy tylko jako ciekawostkę.

Testy – profesjonaliści (3ds Max, AutoCAD, Catia)

Ponieważ Intel Celeron zdecydowanie nie jest procesorem przeznaczonym do skomplikowanych obliczeń wielowątkowych, jego osiągi w zadaniach profesjonalnych traktujemy tylko jako ciekawostkę.

Testy – pobór energii

Procedura pomiaru zużycia energii również została zmodyfikowana. Skupiamy się na scenariuszach, w których komputer faktycznie może być użytkowany. Przykładowo test maksymalnego obciążenia nie odzwierciedla typowej sytuacji, obciąża bowiem wszystkie dostępne jednostki procesora, a tym samym ilość energii zużywana przez szybki wielordzeniowy układ jest dużo większa od potrzeb na przykład dwurdzeniowego. Zwykle jest inaczej, co pokazuje test typowego obciążenia (gra Flash). Sprawdzamy również pobór energii w dwóch grach, z czego jedna (Max Payne 3) przedstawia raczej obciążenie karty graficznej, a druga (Cywilizacja V) – procesora.

Podsumowanie testów wydajności w różnych zastosowaniach

Na tej stronie przedstawiamy uśrednione zestawienie wyników wszystkich przetestowanych procesorów. Rezultaty odnieśliśmy do osiągów poprzednika, Celerona G1620 – to jego wydajność przyjęliśmy za 100%. Później zastosowaliśmy średnią arytmetyczną dla wszystkich uzyskanych w ten sposób liczb. Im wyższa wartość, tym lepiej.

Ponieważ Intel Celeron zdecydowanie nie jest procesorem przeznaczonym do skomplikowanych obliczeń wielowątkowych, jego osiągi w zadaniach profesjonalnych traktujemy tylko jako ciekawostkę.

Podsumowanie testów wydajności w kontekście poboru energii

Wartości zamieszczone na poniższych wykresach to stosunek osiąganej wydajności do ilości pobieranej energii. Obliczaliśmy je w następujący sposób: wyniki w rankingu wydajności (pokazane na poprzedniej stronie) podzieliliśmy przez identycznie liczoną średnią arytmetyczną z ilości pobieranej energii. W przypadku gier były to pomiary wykonane podczas testu wydajności oraz w spoczynku. W rankingu dotyczącym zastosowań biurowych i multimedialnych braliśmy pod uwagę pobór energii w spoczynku oraz w „typowym użytkowaniu”. Ranking dla zaawansowanych użytkowników uwzględniał pobór energii w spoczynku, typowych zastosowaniach oraz w trakcie renderowania w programie Cinebench. Im wyższa wartość, tym lepiej.

Podsumowanie testów wydajności w kontekście ceny

Na tej stronie przedstawiamy uśrednione zestawienie wyników wszystkich procesorów w testach wydajności z uwzględnieniem cen. Im wyższa wartość, tym lepiej.

Celeron dobry do biura, HTPC, domowego NAS-a

Podsumowując dzisiejsze wywody na temat nowej generacji procesorów Celeron, można dojść do wniosku, że w zasadzie równie dobrze pasuje tutaj zakończenie ubiegłorocznego artykułu poświęconego Celeronom G1620 i G1610. Sukcesywny wzrost wydajności przy stopniowym obniżeniu energii – tylko tyle i aż tyle. Złośliwi powiedzą, że „Intel specjalnie wciska nam 5-procentowy wzrost wydajności, wykorzystując swoją pozycję na rynku”, inni dodadzą, że „przynajmniej coś poprawia”. Prawda jest taka, że te najtańsze procesory (zarówno AMD, jak i Intela) to produkty przeznaczone dla tych, którzy wchodzą do sklepu z planem „Oszczędny procesor tak tanio, jak to tylko możliwe!”, a ci raczej nie oczekują niczego więcej jak tylko szybkiego otwierania okien programów, wygody przeglądania arkusza kalkulacyjnego czy płynnego działania prostych gier Flash. Cena takiej platformy oscyluje w okolicach 300 zł (najtańsze płyty H81 już z USB 3.0 kosztują mniej więcej: mATX – 150 zł, miniaturowa odmiana mITX – 220 zł) i to wystarczy, by zbudować tani komputer do pracy, rozrywki (mamy tutaj na myśli funkcje multimedialne) czy przechowywania plików.

Jeśli nie Celeron, to co?

Poniżej zamieściliśmy zestawienie średnich wyników testów wydajności w typowych zastosowaniach (internet, biuro, multimedia), obejmujące tylko procesory dostępne w oficjalnej dystrybucji (pomijamy tutaj oferty, które występują w pojedynczych sklepach):

Co innego można kupić za mniej więcej 150–200 zł? Dopłacając 40 zł, można mieć szybszy model, przedstawionego dzisiaj Celerona G1830, taktowanego zegarem szybszym o 100 MHz. Czyli o 30% większy wydatek zapewnia osiągi lepsze o 3–4% – te liczby mówią same za siebie. Naszym zdaniem nie warto. W cenie G1830 jest dostępny również konkurencyjny AMD Athlon X2 370K. Byłaby to z pewnością ciekawa propozycja (cena platformy też byłaby wówczas porównywalna), jednak wyraźnie niższa wydajność, zaledwie jeden moduł, wyższy pobór energii, a przede wszystkim brak układu graficznego sprawiają, że trudno byłoby wykazać jego przewagę nad Celeronem G1820. Podobnie jest z najtańszym w zestawieniu Athlonem X2 340. Wyraźny wzrost wydajności można osiągnąć dopiero po dołożeniu 50–70 zł do któregoś z Pentium, G3220 lub G3420. Jest to jednak połowa ceny Celerona i trzeba być w pełni świadomym tego, że gdy budżet jest mały, nawet niewielka dopłata może być problemem. To samo dotyczy dopłaty do Athlona II X2 651, który choć wciąż jest dostępny, pomału znika z półek sklepowych. Niestety, za 150–200 zł wciąż nie kupimy żadnego procesora trzy- lub czterordzeniowego.

Warto jeszcze dodać, że za kilka tygodni sytuacja może się zmienić, w sklepach bowiem powinna już być wtedy dostępna nowa platforma firmy AMD, wywodząca się z mikroarchitektury Jaguar (Kabini) – AM1. Informacje na jej temat są na razie raczej skąpe, jednak pierwsze zapowiedzi pozwalają przypuszczać, że będzie ona pozycjonowana tak samo jak procesory Celeron/Pentium. Wydajności możemy się jedynie domyślać, gdyż nie znamy częstotliwości taktowania. Znamy jedynie wydajność przy taktowaniu z szybkością 1,5 GHz.

Celeron do gier? Raczej chybiony pomysł

Czy Celeron sprawdzi się jako procesor do gier? Niestety, nie bardzo. Mniejsza ilość pamięci podręcznej i wolniejsze taktowanie sprawiają, że jest wyraźnie słabszy od Pentium G3220 i G3420, które są niewiele droższe (ten pierwszy – tylko o 40 zł), a wydajniejsze w grach o 15–20%, już nie mówiąc o niedostępnym, niestety, Phenomie II X4. Sytuację dodatkowo pogarsza oporna współpraca dwurdzeniowców z kartami GeForce. Nie bez znaczenia jest również to, że nowych gier wykorzystujących zaledwie dwa rdzenie CPU lub jeden jest coraz mniej. Tym więc, którzy stoją przed wyborem procesora „na przeczekanie”, radzimy dołożyć do najtańszego Pentium albo... po prostu poszukać w portfelu dodatkowych środków na choćby najtańszy model Core i3 lub Core i5. Komfort gry będzie nieporównywalnie większy. Z drugiej strony nic lepszego za te pieniądze nie ma i właśnie to jest największa zaleta Celerona G1820: najlepszy stosunek wydajności do ceny.

Do testów dostarczył: X-KOM.pl

Do testów dostarczył: X-KOM.pl