Test „sprytnego” zegarka Samsung Galaxy Gear
W tym momencie najwięcej mówi się o czterech „sprytnych zegarkach”: o niedawno opisanym przez nas SmartWatchu 2 firmy Sony, o produkcie Qualcomma o nazwie Toq, który jest dostępny jedynie w USA i został wyposażony w ekran Mirasol, o Pebble, stworzonym dzięki wsparciu użytkowników platformy Kickstarter, i bohaterze dzisiejszego testu, Samsungu Galaxy Gear. Każdy z nich ma przed sobą teoretycznie to samo zadanie i ma zapewniać tę samą funkcjonalność, ale po bliższym przyjrzeniu się widać, że tak naprawdę są to gadżety zupełnie różne i każdy jest ucieleśnieniem innej wizji i myśli projektowej.
Z tej czwórki gadżet Samsunga zdaje się mieć największy potencjał. Firma ta od zawsze stara się przegonić swoją konkurencję pod względem sprzętowym i to podejście stara się przenieść na grunt zegarków nowej generacji. Gdy wszyscy inni wykorzystują procesory o taktowaniu około 200 MHz, Koreańczycy stawiają na 800 MHz. Inni kombinują z mało imponującymi ekranami ciekłokrystalicznymi, Mirasolami, e-papierami, a Samsung montuje AMOLED-a o zaskakująco wysokiej rozdzielczości 320 × 320. Reszta projektuje własne systemy operacyjne, a pod maską Galaxy Gear jest niemal pełny Android z rozbudowaną nakładką przystosowaną do obsługi gestami. Jest tu nawet kamerka HD i aparat o niemal 2-megapikselowej rozdzielczości! Aż trudno uwierzyć, że to wszystko zmieściło się w małym pudełeczku, którego przeznaczeniem jest nadgarstek (ale czy na pewno się udało?).
Nie ma co ukrywać, że w dzisiejszych czasach zegarki kupuje się głównie ze względu na wygląd i jako pewnego rodzaju symbol statusu. Choć sprytne zegarki przede wszystkim mają być przedłużeniem smartfona i oczekuje się od nich pewnej funkcjonalności, to jednak nadal muszą po prostu wyglądać, być wygodne i przekazywać otoczeniu jakąś informację o właścicielu. Niestety, w Samsungu Galaxy Gear pod tymi względami nie wszystko poszło jak trzeba. Kwestię wyglądu pozostawimy Wam, ale front może się podobać. Szczotkowane aluminium, szkło i cztery małe śrubki w rogach to proste, ale sprawdzone rozwiązania. Co prawda i tak nie przekona to miłośników klasycznych, okrągłych tarcz, ale nie jest źle. Problemy zaczynają się, gdy wzrok natrafia na pasek.
Na szczęście występuje on w kilku wersjach kolorystycznych i część z nich jest trochę bardziej stonowana od naszego egzemplarza. Tak czy inaczej, plastikowo-gumowej bransolety Galaxy Gear nie da się wymienić na inną, wygodniejszą i bardziej pasującą do upodobań. Dlaczego? Bo zintegrowano z nią kamerkę, mikrofon i głośnik, więc w środku można znaleźć sporo kabli i elektroniki, a to nie jest coś często spotykanego w zegarkowych opaskach. Zdania co do tego, czy lepiej mieć wymienialną bransoletę czy aparat i możliwość odbierania połączeń telefonicznych smartwatchem, zapewne będą podzielone, ale my zdecydowanie wolelibyśmy tę pierwszą opcję, przynajmniej dopóki Samsung nie sprawi, że Galaxy Gear stanie się wygodniejszy i... cieńszy.
Przede wszystkim cieńszy, bo pierwsza generacja tego gadżetu jest stanowczo zbyt gruba. Jego główna część z ekranem mierzy 11 mm, co może i samo w sobie nie jest takie straszne, ale specyficzna zapinka i bransoleta dodają dalszych 12 mm. Efekt? Samsung Galaxy Gear uniemożliwi albo bardzo utrudni zapięcie guzika od mankietu wielu koszul. Teraz już chyba rozumiemy, dlaczego na wszystkich reklamach tego sprzętu widać ludzi w mało formalnym stroju, albo wręcz sportowym.
I to właśnie gabaryty i cechy z punktu widzenia ergonomii są tym, nad czym należałoby, naszym zdaniem, najmocniej popracować, bo w tym momencie wiele osób może zrezygnować z zakupu od razu po tym, jak pierwszy raz założą zegarek na rękę. Na dodatek pomimo tego, że Galaxy Gear nie należy do najmniejszych gadżetów tego typu, i tak zabrakło w nim miejsca na port USB i moduł NFC. Aby naładować akumulator albo zsynchronizować urządzenie ze smartfonem, należy skorzystać ze specjalnej „stacji dokującej”, zapewniającej brakującą funkcjonalność. Trochę to utrudnia ładowanie w czasie podróży, bo na liście rzeczy do spakowania pojawia się kolejna (zbędna) pozycja. A ładować Geara trzeba regularnie, bo energii wystarcza na mniej więcej 5 godzin ciągłego użytkowania (to znaczy przy włączonym ekranie), więc osoby korzystające z niego bardzo intensywnie będą musiały go podłączać do gniazdka każdego dnia.
Smartwatch, czyli przedłużenie telefonu
Sprytne zegarki, aby mogły pokazać pełnię swoich możliwości, muszą zostać połączone z odpowiednim smartfonem. Obecnie Galaxy Gear współpracuje jedynie z Samsungami Galaxy Note 3, Galaxy S4 oraz ze zaktualizowanymi do Androida 4.3 Galaxy S III i Galaxy Note II. Oba niezbędne elementy smartwatchowej układanki łączą się w technice NFC: Geara należy włożyć do jego „kołyski” i zetknąć jej tył z tyłem smartfona (ale tylko przy pierwszej konfiguracji urządzeń), a wtedy na ekranie telefonu pojawia się odpowiedni komunikat i rozpoczyna się instalowanie oprogramowania Gear Manager, służącego do zarządzania funkcjami zegarka.
Chyba najważniejsza opcja jest związana ze zmianą wyglądu koperty. Obecnie do wyboru jest dziewięć jej odmian, różniących się nie tylko wyglądem, ale też funkcjami, bo niektóre z nich oprócz godziny wyświetlają informacje o pogodzie, nadchodzące wydarzenia zapisane w kalendarzu czy po prostu skróty do wybranych trzech programów. Można też zmienić kolor „tarczy” na inny niż czarny, ale nie jest to zalecane ze względu na czas działania na zasilaniu akumulatorowym, bo ekrany AMOLED są bardzo energooszczędne, gdy dominuje na nich czerń. Poza tym można instalować i odinstalowywać dodatkowe narzędzia (na razie nie ma ich zbyt wiele), włączać powiadomienia dla różnych usług (ich lista ciągle się wydłuża) albo skorzystać z funkcji Znajdź mój zegarek, która próbuje się połączyć z Gearem i odtworzyć na nim dźwięk ułatwiający odnalezienie go (działa to również w drugą stronę).
Po ustawieniu wszystkiego wedle uznania nadchodzi czas na główne danie. Uwagę bez wątpienia przykuwa wyświetlacz zegarka. Jak na sprzęt tego typu, ma on wysoką rozdzielczość, jest duży, jasny i wyraźny. Cieszy oko i szybko docenia się jego „amoledowość”. Niestety, jest pewien istotny powód, dla którego część konkurencji kombinuje z bardziej egzotycznymi rodzajami matryc, takimi jak Mirasol czy e-papier, a jest nim zużycie energii. Tradycyjny świecący wyświetlacz jest największym jej konsumentem w tego rodzaju gadżecie, przez co nie może on być ciągle włączony i trzeba go wygaszać.
Ale jak to, że niby trzeba wciskać jakiś guzik, aby sprawdzić godzinę na Galaxy Gear? I tak, i nie. Samsung wykorzystał tu w sprytny sposób dane dostarczane przez akcelerometr i żyroskop, przez co gdy sprzęt wykrywa, że jest podnoszony w kierunku oczu, ekran automatycznie się włącza i pokazuje tarczę zegara. Tyle teorii, w praktyce działa to różnie. W 90% przypadków faktycznie nie trzeba używać drugiej ręki, aby sprawdzić, czy jest się spóźnionym, i mechanizm dobrze reaguje nawet na drobne obroty nadgarstka (i odróżnia je od typowego w czasie chodzenia machania ręką, dzięki czemu nie aktywuje ekranu wtedy, gdy nie trzeba). Ale nadal jest to frustrujące 10%, które dochodzi do głosu zawsze wtedy, gdy nie powinno. Poza tym ekran włącza się z lekkim, 1–2-sekundowym opóźnieniem, które wprawdzie nie przekreśla użyteczności sprzętu, ale jednak jest niemile widziane. Naszym zdaniem, aby smartwatch był dobrym... zegarkiem, powinien mieć ekran zawsze włączony i nawet najsprytniejsze mechanizmy automatycznego włączania nie zastąpią tego. Dlatego, choć Super AMOLED Galaxy Geara zapewnia świetny, barwny i ostry obraz, sądzimy, że nie jest to najlepszy rodzaj matrycy w tych zastosowaniach.
Interfejs zegarka został przystosowany do obsługi gestami i działa to w praktyce bardzo dobrze. W centrum uwagi jest oczywiście koperta. Przesuwając po niej palcem w lewo lub prawo, można dotrzeć do innych narzędzi i funkcji, takich jak spis połączeń telefonicznych, lista kontaktów, centrum powiadomień, S Voice, służący do wydawania poleceń głosowych (niestety, nadal nie rozpoznaje on języka polskiego), funkcje notatek głosowych (trwających do 5 minut), galeria zdjęć i filmów, kontroler multimediów i krokomierz. Przesunięcie palcem od góry do dołu po tarczy uruchamia aparat fotograficzny, a z dołu do góry – dialer telefonu. Dwukrotne stuknięcie w „szybkę” dwoma palcami wywołuje regulację jasności ekranu i głośności powiadomień. Opanowanie tego wszystkiego nie zajmuje więcej niż kilka chwil. Wszystko jest intuicyjne i ekran nie jest zaśmiecony niepotrzebnymi przyciskami, a każdy piksel jest tu na wagę złota. Co prawda jeszcze dałoby się dopracować kilka rzeczy (na przykład jakoś ułatwić dostęp do kontrolera multimediów, o czym więcej powiemy za chwilę), ale Samsung jest na dobrym kursie i obecne oprogramowanie Geara pozwala z optymizmem patrzeć w przyszłość.
Powiadomienie tu, powiadomienie tam
Dobry smartwatch musi dobrze przekazywać powiadomienia z kieszeni do nadgarstka. Tak naprawdę po to się kupuje gadżety tego typu. I Samsung na szczęście przyłożył się do tego zadania. Galaxy Gear przesyła informacje z większości najważniejszych narzędzi i robi to w przynajmniej zadowalający sposób.
Urządzenie może poinformować – dźwiękiem lub wibracją – o nowej poczcie (zarówno firmowej, jak i tej z GMaila), wiadomości tekstowej, wiadomości na komunikatorze internetowym (na razie obsługiwane są ChatON i Google Hangouts), połączeniu telefonicznym, pogodzie, nadchodzącym wydarzeniu, ale też o nowościach na Facebooku czy Twitterze. Czyli krótko mówiąc, jest tu to, co najważniejsze, i lista ta ciągle się wydłuża, więc warto sprawdzić, czy po zainstalowaniu albo aktualizacji jakiegoś programu w Gear Managerze pojawiła się nowa pozycja pozwalająca przesyłać powiadomienia z ulubionego programu do zegarka. Wszystkie powiadomienia są obsługiwane przez narzędzie o odkrywczej nazwie... Powiadomienia, którego ikonka informuje o liczbie nieodhaczonych pozycji. Działa to w dwie strony: nowy mejl przeczytany na ekranie Galaxy Gear jest oznaczany jako przeczytany na smartfonie i na odwrót, czyli jest tak, jak powinno być.
Niestety, także tutaj można znaleźć kilka kruczków. Po pierwsze, na Gearze pojawia się nie cała nowa wiadomość, a tylko jej kilkadziesiąt pierwszych znaków, po których jest wyświetlany przycisk Wyświetl w urządzeniu. Niby sensowny pomysł, ale nie da się zaznaczyć, że do danej wiadomości należy wrócić później, jeśli akurat brakuje czasu, by ją przeczytać lub przeanalizować. Bardzo przydałaby się opcja pozwalająca oznaczać mejle jako ważne albo nieprzeczytane, bo ci, którzy obracają dziesiątkami, a nawet setkami wiadomości dziennie, szybko mogą się pogubić i zapomnieć o ważnych sprawach, początkowo wypatrzonych na ekranie zegarka. Pójdźmy dalej tym tropem. Smartfon i smartwatch ciągle komunikują się w sprawie tego, co jest na nich wyświetlane, i kasują zbędne powiadomienia, ale jeśli jakąś wiadomość najpierw wyświetli się na ekranie komputera, to choć smartfon po chwili zaznacza ją jako przeczytaną, powiadomienie w Galaxy Gear zostaje do czasu, aż się je ręcznie usunie (nawet jeśli jakiś mejl już dawno został skasowany).
Pomimo niedopracowania pewnych elementów odczytywanie nowych wiadomości i powiadomień na ekranie Galaxy Gear wydaje się uzależniająco naturalne. Gdy jest się w ruchu, w autobusie czy na jakimś spotkaniu, łatwiej i szybciej jest rzucić okiem na przyczepiony do nadgarstka wyświetlacz, niż wyjąć telefon z kieszeni. Jest to też rozwiązanie dyskretniejsze i... pewniejsze. Powiadomienia, o którym jest się informowanym wibracjami na nadgarstku, właściwie nie da się przegapić, czego nie można powiedzieć o wyciszonym smartfonie, który nie zawsze drga na tyle wyraźnie, aby zwrócić na siebie uwagę. Z drugiej strony smartfonowe wibracje czasem są bardziej słyszalne niż wyczuwalne (chyba każdemu się zdarzyło, że telefon zaczął dzwonić w najgorszym możliwym momencie i choć był wyciszony, to i tak wszyscy go słyszeli), a Galaxy Gear daje znać o sobie tylko temu, komu powinien, co jest jego niewątpliwą zaletą.
Poczuć się jak James Bond
Jednak nie samymi powiadomieniami człowiek żyje i Galaxy Gear ma też inne ciekawe funkcje, które pozwolą niektórym poczuć się niemal jak bohater starych filmów szpiegowskich ;)
Na przykład został wyposażony w funkcję aparatu i kamery. Obiektyw znajduje się na bransolecie i dość łatwo nim wycelować. Aparat wykonuje zdjęcia o rozdzielczości 1392 × 1392 (tak, kwadratowe) lub 1280 × 960 i jest nawet wyposażony w autofokus. Efekty jego działania są łatwe do przewidzenia i raczej nikt nie będzie go używał jako głównego narzędzia fotograficznego, ale do uchwycenia czegoś na szybko jest wystarczający.
Trochę lepiej wypada kamerka, nagrywająca pliki o rozdzielczości HD, przepływności trochę ponad 10 Mb/sek. i maksymalnej długości 15 sek. Daje ona zaskakująco dobry obraz, szybko dostosowuje się do zmieniającego się oświetlenia i ogólnie jest przyzwoita, jak na sprzęt tego typu.
Moduł foto-wideo to miły dodatek i działa on lepiej, niż się spodziewaliśmy, ale nie rozwiązuje to problemu, o którym wspomnieliśmy na początku artykułu: jego obecność sprawia, że w zegarku nie da się wymienić bransolety, co jest bardzo istotnym ograniczeniem.
Jednak specjalne funkcje gadżetu na tym się nie kończą, bo dzięki Galaxy Gear można rozmawiać jak przez telefon bez wyjmowania smartfona z kieszeni. Jest tu dialer, książka kontaktów i dwie „słuchawki” do rozpoczynania i kończenia połączeń – wystarczy dotknąć tej zielonej i przyłożyć „sprzączkę” w okolice policzka, bo to w niej ukryto mikrofon i głośnik.
Oczywiście, jest to jeden z najbardziej niedyskretnych sposobów rozmawiania, jaki można sobie wyobrazić, bo całe otoczenie słyszy jasno i wyraźnie obie strony rozmowy, ale wbrew pozorom, choć nie można z tej możliwości skorzystać wszędzie, to... to naprawdę działa i nawet zadbano o dodatkowy mikrofon, wykorzystywany do aktywnej redukcji szumów otoczenia. Nie wiemy, ile osób będzie używać tej funkcji regularnie, bo nie jest łatwo się do niej przekonać, ale ma ona więcej sensu, niżby się mogło wydawać (choć i tak słuchawka Bluetooth jest bardziej uniwersalnym rozwiązaniem).
Mniej egzotycznym i bardziej naturalnym zastosowaniem sprytnego zegarka jest sterowanie odtwarzaczem muzyki. W Galaxy Gear służy do tego narzędzie o nazwie Kontroler mediów. Po uruchomieniu go na ekranie pojawiają się podstawowe kontrolki do zmiany głośności, utworów i pauzowania. Brzmi standardowo, brzmi sensownie, ale znowu nie obyło się bez pewnych zgrzytów. Najgłośniejszym z nich jest to, że jeśli ekran zgaśnie, a użytkownik chciałby skorzystać z Kontrolera mediów, to gdy podniesie rękę do oczu, zobaczy... zegar i znowu będzie musiał przesunąć palcem z prawej do lewej pięć razy, aby przełączyć utwór. Pewnym wyjściem jest skorzystanie z koperty pozwalającej umieścić pod zegarem skróty do narzędzi, ale wtedy trzeba się pogodzić z brakiem „analogowych” tarcz zegara, informacji o pogodzie czy kalendarza. Przydałby się albo jakiś gest, albo jakiś sposób na przestawienie kolejności skrótów, aby Kontroler mediów był łatwiej dostępny, bo w tym momencie... szybciej i łatwiej wyjąć telefon z kieszeni, niż skorzystać z Geara. Drugim zgrzytem jest to, że mechanizm ten nie współpracuje z wszystkimi odtwarzaczami. Co prawda ten w TouchWizie i ten Google'a działają, ale ktoś, kto korzysta ze Spotify, ma już problem. Czyli jest to kolejna funkcja, która niby wygląda fajnie, ale której na razie towarzyszy dużo ale.
Może i sprytny, ale nie do końca zegarek
Jak wspomnieliśmy na początku tego artykułu, na papierze Samsung Galaxy Gear zdaje się mieć największy potencjał spośród obecnie dostępnych sprytnych zegarków. Jednak na kolejnych stronach przewija się pewien wspólny motyw: w większości sytuacji wszystko kończy się na potencjale. Wizja noszenia tak zaawansowanego sprzętu na nadgarstku jest bardzo kusząca, jednak w ostatecznym rozrachunku mieliśmy poczucie, że Samsung próbował umieścić w tym gadżecie zbyt wiele rzeczy naraz, przez co każda z nich jest niedopracowana i każdej towarzyszą jakieś kompromisy, które sprawiają... że jako zegarek w tradycyjnym znaczeniu Galaxy Gear jest po prostu kiepski. Oczywiście, ma pewne mocne strony, takie jak ładny wyświetlacz, przemyślany interfejs i fajną kamerkę, a ponadto zaskakująco dobrze spisuje się w czasie rozmów telefonicznych, ale...
...naszym zdaniem sprzęt tego typu nie może się rozładowywać w ciągu jednego dnia intensywnego użytkowania. Podnoszenie go do oczu, żeby sprawdzić godzinę, nie może się wiązać z niepewnością, czy tym razem automatyka zadziała i ekran się włączy, bo po prostu powinien być zawsze włączony. I nie może mieć takich problemów z „kompatybilnością” z mankietami. Do tego dorzućmy niewymienialne bransolety, niedopracowanie narzędzi czy brak certyfikatu wodoszczelności (choć Samsung zapewnia, że Galaxy Gear nie powinien się zepsuć od lekkiego zamoczenia lub wilgoci) – i rysuje się obraz gadżetu, który zbyt mocno próbował wyprzedzić swój czas.
Ale żeby trochę zrównoważyć tę krytykę, musimy przypomnieć o jednym: powyższe słowa w mniejszym lub większym stopniu dotyczą wszystkich tegorocznych smartwatchy. Żaden z nich nie jest idealny, wszystkie są niedopracowane i każdy z nich jest swego rodzaju eksperymentem, mniej lub bardziej udanym, który ma pozwolić producentowi zebrać trochę doświadczeń. Dopiero za rok, a może nawet dwa technika pozwoli spełnić pewne oczekiwania potencjalnych użytkowników. Oczywiście, Galaxy Gear, choć niewolny od licznych utrapień, potrafi szybko uzależnić każdego miłośnika technicznych nowinek, bo w tej koncepcji jest pełno specyficznej magii i niezrealizowanego potencjału. Więc jeśli należysz do takich osób i nie przejmujesz się pewnymi niedogodnościami, bo po prostu chcesz możliwie z bliska śledzić rozwój smartwatchy (no i nie zapominajmy o nadmiarowym tysiącu złotych ;)), to śmiało. Jednak zdrowy rozsądek każe poczekać na to, co przyniesie Galaxy Gear 2, albo nawet Galaxy Gear 3.
Do testów dostarczył: Samsung
Cena w dniu publikacji (z VAT): 999 zł