iPad Air – test iPada piątej generacji

Spis treści

Apple iPad Air – test

Duże iPady już od pewnego czasu dopraszały się o jakieś odświeżenie swojej formy. Ostatnia zmiana wyglądu i kuracja odchudzająca nastąpiły ponad 2 lata temu, gdy do sprzedaży trafił iPad 2. Trzecia i czwarta generacja były trochę... dziwne i choć wyglądały jak Dwójka, to były od niej grubsze i cięższe. Częściowo był to efekt tego, że konkurencja niewiele robiła na rynku 10-calowych urządzeń, a częściowo tego, że technika nie była do końca gotowa na Retinę w gadżetach tego typu, ale to wszystko to już przeszłość, bo iPad Air przynosi powiew świeżości i doprowadza budowę klasycznych tabletów do perfekcji.

W iPadzie Air widać spore pokrewieństwo z iPadem mini. Szczególnie po bocznych ramkach ekranu, które w końcu nie są tak samo szerokie jak górna i dolna. Jednak najważniejszą różnicą jest znacznie cieńszy profil i mocno zmniejszona masa. To właśnie dzięki temu nowy iPad robi piorunujące pierwsze wrażenie i natychmiast sprawia, że wcześniejsze generacje wydają się mocno przestarzałe i nie chce się do nich wracać. Ostatni raz tyle frajdy z „obmacywania” 10-calowca mieliśmy w czasie testów Xperii Tablet Z, ale nawet sprzęt Sony jest większy i cięższy od Aira, a przy tym został wykonany z plastiku, a nie aluminium, i ma mniej pojemny akumulator. Całość jest tradycyjnie zbudowana z dbałością o szczegóły niemal godną starożytnego rzeźbiarza i od razu czuć, że ma się do czynienia z gadżetem najwyższej klasy.

Cieńsza obudowa i zmniejszona masa znacznie ułatwiają utrzymanie iPada Air w jednej dłoni. Co prawda po dłuższym czasie wątła ręka informatyka (pomimo codziennych ćwiczeń w postaci podnoszenia kubka z herbatą) niewątpliwie się zmęczy, ale i tak nowość wypada pod tym względem zdecydowanie lepiej od poprzedników. Choć boczne ramki są znacznie cieńsze, to są wystarczająco szerokie, aby można było na nich wygodnie położyć kciuk. A nawet jeśli przypadkiem najedzie się palcem na ekran, to system wykazuje się kobiecą intuicją i odrzuca takie dotknięcia, co jest szczególnie mile widziane w trakcie czytania e-książek i pokazuje, że pomyślano o wszystkim.

iPady zostały zaprojektowane głównie z myślą o działaniu w pionie, o czym świadczą nie tylko proporcje ekranu, 4 : 3, ale także umiejscowienie głośników. Wstawiono je na dolnym brzegu obudowy, po bokach złącza MHL w przebraniu Lightning. Grają bardzo przyzwoicie, choć ze względu na położenie nie do końca spisują się w czasie oglądania filmów, bo nie są w stanie zapewnić właściwego efektu stereo. Reszta elementów to klasyka Apple. iPad Air na prawej krawędzi ma dwa bardzo wygodne przyciski regulacji głośności i bardzo przydatny przełącznik, mogący pełnić funkcję blokady obracania ekranu albo wyłącznika dźwięku. Pod ekranem znajduje się standardowy i bardzo rozpoznawalny okrągły przycisk systemowy, choć nie zintegrowano z nim czytnika linii papilarnych, który jest jedną z najważniejszych (i najbardziej kontrowersyjnych...) nowości w ostatnim „jabłkofonie”.

Apple iPad Air nie jest ucieleśnieniem tabletowej rewolucji, to raczej ucieleśnienie tabletowej klasyki dopracowanej do perfekcji. Niby wszystko to już było i jest to iPad jak każdy inny, ale te wszystkie zrzucone gramy i milimetry mają wielki wpływ na wrażenia z użytkowania i trudno przejść obok tego obojętnie. Tym bardziej że zalety sprzętu nie kończą się na piórkowej wadze i filigranowej sylwetce.