Sony SmartWatch 2 – test smartwatcha firmy Sony

Opakowanie, dodatki oraz dane techniczne

Sony SmartWatch 2 jest solidnie zapakowany. Niewielkie akrylowe pudełko od samego początku budzi zaufanie. Widać przez nie danie główne. Na pudełku wypisano kluczowe funkcje urządzenia, w tym czas działania (według producenta są to 3–4 dni typowego użytkowania).

Dodatków jest niewiele, ale nie zabrakło niczego, co potrzebne do obsługi zegarka SmartWatch 2. Oprócz instrukcji w zestawie znalazła się karta umożliwiająca pobranie wersji PRO narzędzia Runtastic oraz krótki kabel do ładowania sprzętu, z jednej strony zakończony płaskim, uniwersalnym wtykiem USB, a z drugiej – jego najmniejszą odmianą, mikro-USB.

Budowa

Zegarek inteligentny Sony SmartWatch 2 jest dość duży, solidnie wykonany. Jego obudowa to potraktowane czernią aluminium, wyjątkowo odporne na zarysowania. Produktowi nie brakuje krągłości, jest też delikatne ścięcie w miejscu, w którym front łączy się z bokami. Nam jego wygląd się spodobał. Nie jest odpustowy; wzornictwo jest raczej futurystyczne, poniekąd minimalistyczne. Wolelibyśmy jednak węższe krawędzie dookoła wyświetlacza, a więc albo większy ekran, albo mniejsze gabaryty całości. Dodajmy, że obok logo Sony znalazł się niewidoczny na zdjęciach czujnik światła.

Produkt ładuje się niecałe półtorej godziny.

Na spodzie urządzenia jest tylko plastikowa klapka chroniąca elektronikę w środku, ale na nic innego nie liczyliśmy. Może tylko na większy komfort dla skóry, ale i tak jest całkiem dobrze. Oprócz oznaczeń związanych z dopuszczeniem do sprzedaży na terenie Unii Europejskiej, krajem produkcji i innych na samym środku widać logo NFC, a za nim – działający w tej technice czujnik.

Na lewym boku zegarka zamontowano gniazdo mikro-USB, służące do ładowania akumulatora. Dodatkowe oprogramowanie jest na tyle małe, że jest instalowane w pamięci bezprzewodowo, dlatego ten port nie służy do transmisji danych. Warto zaznaczyć, że w SmartWatch 2 nie wbudowano pamięci, którą dałoby się wykorzystać do transportu danych. Rywal z obozu Samsunga to umie. Jednakże nie postrzegamy tego jako wady. Zegarek nie ma ani aparatu, ani mikrofonu, stąd miejsce na media użytkownika nie jest wymagane, no i brak pamięci z pewnością w jakimś stopniu przekłada się na cenę urządzenia.

Na prawym boku zegarka zamontowano dość duży srebrny guzik, do którego przypisano kilka funkcji. Za jego pomocą użytkownik może włączyć i wyłączyć urządzenie (dłużej go przytrzymując), a także wybudzić je ze stanu uśpienia, tym samym podświetlając kopertę. Kolejne wciśnięcie spowoduje pokazanie się menu głównego. Przycisk jest poniekąd podobny do tego, który zamontowano w dostarczonym nam smartfonie Sony Xperia Z. Na szczęście w dzień tarcza w SmartWatch 2 jest czytelna cały czas, a wciśnięcie przycisku na boku powoduje po prostu jej pełne podświetlenie.

Na froncie zegarka, przy jego dolnej krawędzi, zamontowano trzy przyciski dotykowe. Pierwszy od lewej pozwala wrócić do wyższego poziomu menu, środkowy to „home”, ostatni zaś wywołuje menu, z którego poziomu można posegregować zainstalowane programy według dwóch kluczy: ulubionych oraz alfabetycznego.

Są dostępne dwie wersje modelu SmartWatch 2. Ta tańsza składa się z zegarka inteligentnego, gumowego paska o szerokości 24 mm oraz aluminiowej, czarnej zapinki. Nie mamy nic przeciwko gumowym rozwiązaniom, ale nie każdy je lubi. Z kolei droższa wersja składa się z zegarka oraz aluminiowej, czarnej, świetnie wyglądającej bransolety. Paski o takiej, a nie innej średnicy to dobra wiadomość dla tych, którzy chcieliby je zmienić na coś innego. To uniwersalny wymiar, więc możliwości jest sporo. Konkurencja z obozu Samsunga na to nie pozwala ze zrozumiałych powodów: w zegarku Galaxy Gear w bransoletę wkomponowano m.in. niewielką kamerę.

Konfiguracja, testy praktyczne i użytkowanie

Pod względem wygody model SmartWatch 2 wypada przyzwoicie, nawet pomimo tego, że jest naprawdę duży. Co prawda daleko mu do monstrów, które oferuje m.in. Diesel, ale osoby o małych nadgarstkach mogą w nim wyglądać zabawnie. Nawet nie chodzi o przekątną ekranu, raczej o wysokość zegarka. Gdyby był niższy, z pewnością więcej osób by się nim zainteresowało. Mimo wszystko jego budowa nie zdradza, że to tak naprawdę gadżet mający współpracować ze smartfonem, a nie typowy zegarek. Sztuka ukrycia jego przeznaczenia całkiem nieźle się Sony udała. Tego samego nie możemy powiedzieć o konkurencyjnym produkcie Samsunga, Galaxy Gear.

Pierwsze, co się rzuca w oczy po włączeniu zegarka, to mały rozmiar ekranu w porównaniu z rozmiarem koperty. Trudno się pozbyć poczucia, że zegarki inteligentne nie są jeszcze na takim etapie rozwoju, aby mogli się nimi zainteresować esteci. Ale to nie wszystko. Niska rozdzielczość ekranu jest aż nadto widoczna i wcale nie trzeba mu się przyglądać z odległości kilku centymetrów, by to zobaczyć. Pomijając chwilowo użytą elektronikę, chcielibyśmy, aby ekran wypełniał całą kopertę, a całość była o połowę smuklejsza. Z pewnością do tego dojdziemy, ale to pewnie jeszcze potrwa kilka lat. W każdym razie zegarki inteligentne są dopiero na początku drogi, w przeciwieństwie do smartfonów, które często zadziwiają możliwościami i wyglądem. Ale miejcie też na uwadze, że to wszystko kwestia upodobań.

Konfiguracja zegarka nastręczyła nam na samym początku pewnych trudności – smartfon nie widział go jak trzeba. Remedium na wszystkie dolegliwości okazało się ponowne uruchomienie urządzenia: od tego momentu cały kilkudniowy test przebiegał bez żadnych problemów natury technicznej. Pierwsze, co trzeba zrobić, to wyszukanie i pobranie oficjalnego narzędzia do obsługi modelu SmartWatch 2. Jest darmowe i niewielkie. Następnie trzeba zsynchronizować zegarek ze smartfonem. Nada się każdy telefon z wersją Androida 4.0 lub nowszą. Można nawiązać połączenie ręcznie lub za pomocą wbudowanego w zegarek interfejsu NFC. My z niego korzystaliśmy i nie napotkaliśmy żadnych problemów. Na liście urządzeń pojawi się podłączony produkt, a kliknięcie na niego uaktywni menu, z którego poziomu wgrywa się kolejne narzędzia i przegląda te już zainstalowane. Jest tam również wyszukiwarka, za pomocą której można znaleźć konkretną grupę oprogramowania: gry, zdjęcia, alternatywne zegary, powiadomienia itp., a następnie doinstalować wybrane pozycje. Oprogramowanie sterujące sugeruje też, na które narzędzia warto zwrócić szczególną uwagę. Programów jest całkiem sporo, chociaż większość jest płatna.

Należy też pamiętać, że zaraz po wyjęciu z pudełka Sony SmartWatch 2 nie ma w sobie dosłownie nic, co mogłoby się przydać, ani jednego narzędzia, które można by powiązać z telefonem, a o to przecież chodzi. Zatem od razu trzeba doinstalować podstawowe programy, dzięki którym użytkownik dowie się o nowym esemesie, mejlu lub przychodzącym połączeniu. Później można pobrać te pozwalające zmienić tryb działania zegarka, rejestrujące połączenia przychodzące i wychodzące czy klonujące kamerę smartfona na wyświetlaczu zegarka.

Gdy stosowne oprogramowanie zostanie zainstalowane, z zegarka połączonego z telefonem korzysta się całkiem przyjemnie. W praktyce jest tak, że mając w kieszeni telefon, a w uszach – podłączony do niego zestaw słuchawkowy, za pomocą zegarka można odebrać połączenie lub przeczytać esemes. Niby nic wielkiego, ale to ułatwia życie i jest istotą zegarków inteligentnych. Do modelu SmartWatch 2 da się też wgrać program z klawiaturą numeryczną i książką adresową, więc nie będzie problemem wstukać numer lub wybrać jeden z zapisanych, trudności nie sprawi też obsługa konta na Facebooku, odczytanie mejla lub podejrzenie, co znajomi piszą na Twitterze. W dodatku synchronizacja skrzynki pocztowej działa w dwie strony, więc informacja o odczytaniu mejla wędruje też do telefonu. To wszystko działa jak należy, nie mamy krytycznych uwag.

Narzędzia różnią się, oczywiście, jakością. Na przykład do klienta pocztowego nie mamy zastrzeżeń, natomiast wstukiwanie numeru znajomego to gehenna; często trzeba wręcz mocno nacisnąć kilka razy ten sam wirtualny przycisk. Zegarek sam w sobie działa płynnie, dlatego wiemy, że to nie czas reakcji i czułość ekranu są problemem, a kiepsko napisany program. Trzeba się też liczyć z tym, że Sony SmartWatch 2 nie jest pełnoprawnym narzędziem pracy, a jedynie pomocnym gadżetem, przydatnym, gdy trzeba jedynie szybko przeczytać esemesa i tak dalej, rodzajem przedłużenia telefonu. Dlatego należy oceniać jego przydatność właśnie w roli dodatku, co samo w sobie jest zagadnieniem subiektywnym. Tak czy inaczej, musimy uczciwie przyznać, że funkcje odbierania połączeń albo czytania esemesów bez wyciągania telefonu z kieszeni działają tak, jak powinny.

Menu

Menu zegarka jest wyjątkowo nieskomplikowane. Składa się z ekranu głównego, z którego użytkownik ma dostęp do każdego zainstalowanego narzędzia. Nie zabrakło informacji o stanie akumulatora, godzinie oraz uaktywnionym połączeniu Bluetooth. Biała kropka przy górnej krawędzi informuje, na którym „ekranie” menu użytkownik się znajduje. Każdy pomieści sześć narzędzi, rozmieszczonych w dwóch rzędach. Im jest ich więcej, tym więcej kropek. Aby przeskoczyć do następnego ekranu, należy wykonać ruch palcem z prawej do lewej lub odwrotnie. Nie jest to żadne zaskoczenie, w końcu urządzenie działa pod kontrolą Androida. Animacja przejścia jest płynna, szybka i ładna; myśleliśmy, że będzie dużo gorzej.

Fabryczne oprogramowanie jest bardzo ubogie. Wśród dostępnych pozycji są jedynie: latarka, która po prostu podświetla cały ekran na biało, minutnik, alarm, nowe zdarzenia oraz dostępne ustawienia. Tych ostatnich też jest mało.

W ustawieniach znalazły się dwie kluczowe opcje: włączenie modułu Bluetooth, który jest wymagany do synchronizacji zegarka ze smartfonem, oraz uaktywnienie lub wyłączenie wibracji. Ta druga funkcja zostaje aktywowana, gdy włączy się alarm, przyjdzie nowy esemes lub połączenie itp. Nie da się natomiast ustawić siły wibracji.

Można też w kilku stopniach zmienić jasność ekranu. To, że zmiana nie jest płynna, to detal, nie postrzegamy tego jako wady, ale nie mogliśmy pozbyć się poczucia, że przez niedopracowanie drobiazgów oprogramowanie modelu SmartWatch 2 to amatorska robota. Oprócz jasności można też skonfigurować styl powiadomień, które będą się wyświetlały na zegarku. Jest kilka fabrycznych opcji, a dalsze można pobrać ze sklepu.

Da się też ustawić datę i godzinę – w dwojaki sposób. Można albo polegać na mechanizmie synchronizacji ze smartfonem, albo zrobić to ręcznie. Można też zmienić format z 12- na 24-godzinny i odwrotnie. Ponadto da się usunąć z menu kilka podstawowych, fabrycznych narzędzi: alarm, minutnik oraz latarkę.

Nie zabrakło opcji wyboru języka interfejsu; po raz kolejny można albo polegać na mechanizmie synchronizacji z telefonem, albo uaktywnić jeden z kilkunastu pakietów językowych wgranych do pamięci urządzenia, wśród których nie zabrakło polskiego. Dla zwolenników bezpieczeństwa przewidziano opcję wprowadzenia kodu PIN. Można też skorzystać z pomocy technicznej, chociaż wówczas zegarek sugeruje użytkownikowi, aby udał się do oficjalnej witryny ze wskazówkami (ta zostanie wyświetlona na smartfonie). Jeżeli zegarek nie łączy się z telefonem jak należy, można go zresetować. Na początku mieliśmy taki problem – pomogło właśnie ponowne uruchomienie urządzenia. Dla tych, których interesują bardziej szczegółowe informacje, też coś się znajdzie: w ostatniej zakładce opcji można podejrzeć takie dane, jak adres Bluetooth urządzenia i numer seryjny.

Widoczne na zdjęciu poniżej menu boczne to efekt użycia ostatniego przycisku po prawej. Teraz można pogrupować narzędzia według „ulubionych” lub alfabetycznie. Przydatne, chociaż nie niezbędne.

Na koniec najważniejsze: dostępne koperty. Nie ma ich za wiele: dosłownie pięć wariantów, które często mają odwrócone kolory. Dobra wiadomość jest taka, że w sklepie jest sporo nowych, często lepszych, bardziej estetycznych – każdy znajdzie coś dla siebie, choć znakomita większość jest płatna.

Galeria

Na ręku

Podsumowanie

Większych uwag co do działania i obsługi produktu Sony nie mamy. Po prostu sprawuje się jak należy i korzysta się z niego całkiem komfortowo. Te kluczowe funkcje, czyli obsługa skrzynki pocztowej, możliwość odbierania połączeń i odczytywania esemesów, nie budzą większych zastrzeżeń. Zegarek podczas tygodniowego testu nie stracił ani razu połączenia z telefonem, zapowiadany przez producenta czas działania nie jest naciągany (3–5 dni bez ładowania), a wszystkie esemesy oraz mejle dochodziły i były właściwie wyświetlane na niewielkim ekranie. Sony SmartWatch 2 jest też na tyle dyskretny, że nie widać po nim gadżeciarstwa; przypomina zwykły zegarek elektroniczny i nie zwraca na siebie uwagi, co dla bardzo wielu osób nie jest bez znaczenia.

Jednak czas działania w dalszym ciągu jest dość krótki (szczególnie w porównaniu z tradycyjnymi zegarkami), a wymiary – za duże (choć jest to kwestia subiektywna). Wyświetlacz straszy niską rozdzielczością i jasnością, a czytelność w pełnym słońcu pozostawia sporo do życzenia. Mocno odstaje on pod względem jakości od ekranów montowanych w nawet średniej klasy smartfonach. Mieliśmy wręcz poczucie, że to sprzęt już kilkuletni. Bardzo też drażni szeroka ramka, nawet jeżeli jest to podyktowane ograniczeniami technicznymi. Liczba darmowych narzędzi też jest nieduża, chociaż sytuację ratuje to, że te podstawowe i najbardziej potrzebne są darmowe.

Każdy sam musi sobie odpowiedzieć na pytanie, czy informacja o połączeniu, mejlu lub esemesie na ekranie zegarka to coś, za co warto zapłacić kilkaset złotych. Owszem, w ten sposób telefon obsługuje się dość wygodnie i SmartWatch 2 postrzegamy jako kolejny, całkiem udany krok w koncepcji zegarka inteligentnego.

Czy smartwatche mają sens?

Ogólny pomysł takiego „przedłużenia” smartfona jest słuszny, bo to wygoda i ułatwienie w niektórych czynnościach. Idea zegarków inteligentnych zdecydowanie jest gałęzią, którą warto rozwijać. Jednak najważniejsze w tym wszystkim jest nie tyle zaprojektowanie najładniejszego urządzenia, co zmyślne wykorzystanie tandemu smartfona i smartwatcha. Na dłuższą metę odczytywanie esemesów i mejli na takim zegarku to trochę jak powrót do lat 90., kiedy to ekrany telefonów komórkowych miały około 1 cala i mieściły od trzech do pięciu linijek tekstu. Potrzebne są ciekawe pomysły, rozszerzenia funkcjonalności inteligentnych zegarków. Mamy kilka propozycji: wodoszczelność (SmartWatch 2 jest wodoszczelny), dzięki której nie stracisz kontaktu ze światem nawet na basenie; wbudowany odtwarzacz MP3, dzięki któremu można słuchać muzyki podczas uprawiania sportu, nie musząc przy tym myśleć o tym, gdzie umieścić kilkucalowego smartfona; funkcje mierzące tętno, przebyty odcinek (GPS) itp. podczas biegania; możliwość sterowania innymi urządzeniami znajdującymi się w domu, na przykład telewizorem lub zestawem kina domowego. Smartwatche to przykład na to, że sprzęt bez odpowiedniego oprogramowania to niewiele wart zlepek krzemu i plastiku. Niemniej przyszłość tych produktów wygląda obiecująco i będziemy się im bacznie przyglądać.

Do testów dostarczył: Sony

Cena w dniu publikacji (z VAT): około 500 zł