Mio Spirit 687 – test systemu nawigacji samochodowej

Wygląd i dane techniczne

Na górnej ściance obudowy umieszczono suwak, będący wyłącznikiem i zarazem służący do resetowania GPS-a (tu akurat łatwo się pomylić i wybrać opcję resetowania, zamiast wyłączyć sprzęt). W lewym rogu centralnej części obudowy umieszczono dwa przyciski dające szybki dostęp do menu i pozwalające zaznaczyć swoją pozycję w formie pinezki. Najwięcej gniazd umieszczono na dole (kieszonka kart microSD, wejście audio-wideo, port USB do podłączenia ładowarki oraz komputera), a tylna ścianka została zarezerwowana dla głośnika. Urządzenie jest dobrze wyprofilowane i pewnie leży w ręce.

Sugerowana cena detaliczna Mio Spirit 687 wynosi 799 zł. Sprzęt jest objęty dwuletnią gwarancją.

W praktyce – 1

Uruchomienie wyłączonego urządzenia trwa około 15 sek., ale jeśli jest ono tylko uśpione (tj. działa, a nieaktywny jest tylko ekran), budzi się momentalnie, w ciągu sekundy. Główne menu składa się z dwóch ekranów, a jego obsługa nie powinna nikomu sprawić problemu. Zresztą dwie najczęściej używane opcje, Znajdź i Mapa (producent przez dwa lata oferuje bezpłatne aktualizacje, o których piszemy później), są odpowiednio wyeksponowane.

Po wybraniu tej drugiej opcji oczom ukazuje się mapa z zaznaczoną obecną pozycją, która zmienia się na bieżąco (co mniej więcej sekundę). Może ona być wyświetlana w formie 2D lub 3D (wystarczy wybrać odpowiednie ustawienie w opcjach). Niestety, inaczej niż u konkurencji na ekranie nie są wyświetlane kontury budynków wraz z ich numeracją, co obecnie wydaje się już standardem. Wyświetlacz, choć duży, nie zachwyca rozdzielczością (mamy tu tzw. pikselozę), jakością kolorów ani czułością. Barwy są dość blade, a żeby wybrana opcja „załapała”, trzeba wcisnąć ekran dość mocno (prawdopodobnie mamy do czynienia z konstrukcją oporową), choć na szczęście ikony i listy przewijania są wystarczająco duże.

Sama mapa jest nieźle widoczna (nawet w słońcu) oraz czytelna; można wybrać swój ulubiony zestaw kolorów, a dodatkowo dostępne są dwa tryby działania: dzienny i nocny (mogą być przełączane automatycznie na podstawie godziny). W tym pierwszym kolorystyka domyślnie jest biała, w trybie nocnym przeważa barwa ciemnoniebieska. W prawym górnym rogu wyświetlana jest aktualna godzina, a po jej „puknięciu” pojawia się pasek informujący dodatkowo o liczbie kilometrów pozostałych do przejechania lub orientacyjnej godzinie dotarcia do celu. GPS może też ostrzegać o przekroczeniu prędkości czy prosić o odpoczynek (sygnał informujący o prawdopodobnym zmęczeniu kierowcy na podstawie czasu przejazdu). Teoretycznie urządzenie powinno wyświetlać też dane o korkach (funkcja TMC), ale mimo wielokrotnych prób (w Polsce) nie udało nam się uruchomić tej opcji. Co prawda producent w instrukcji i na pudełku informuje, że do skorzystania z tej funkcji niezbędne może być podłączenie zewnętrznej anteny, ale nie ma jej w zestawie, a i na samej obudowie próżno szukać złącza, do którego można byłoby ją podpiąć.

W praktyce – 2

Opcje wyszukiwania trasy są bogate. Wybrane miejsce można wyszukać według słów kluczowych, kodu pocztowego, miasta, skrzyżowań, punktów charakterystycznych czy współrzędnych, można też wykluczyć drogi płatne. Podczas wpisywania adresu GPS dba o to, aby użytkownik nie pomylił się, blokując na klawiaturze ekranowej QWERTY wpisywanie znaków, które nie występują w nazwie szukanego obiektu (co producent określa jako klawiaturę QuickSpell). Trasę można też wytyczyć wirtualnie, tj. wybrać dowolne miejsce początkowe i końcowe, a sprzęt zadba o resztę.

Mio ma też opcję Dom, po której wybraniu automatycznie zostanie wyznaczona droga kierująca z obecnej lokalizacji do domowego parkingu. Dostępny jest też tryb „pieszy”, który pozwoli np. iść drogą jednokierunkową, zamiast nadrabiać kilometry objazdem, co byłoby nie do uniknięcia w przypadku jazdy samochodem. Jednak można zapomnieć np. o skracaniu sobie drogi między budynkami; w takim przypadku Mio nakaże powrót na wcześniej określoną trasę lub na bieżąco obliczy nową. Co ważne, gdy użytkownik z powrotem wsiądzie do samochodu, a zapomni zmienić tryb na samochodowy, urządzenie samo zasugeruje, że porusza się on zbyt szybko, jak na dwie nogi :)

Na mapie może być wyświetlanych wiele rodzajów tzw. POI (ang. point of interest), m.in. restauracje, stacje benzynowe, hotele, kina, szpitale, bankomaty. Dzięki Spirit 687 z pewnością trudno umrzeć z głodu w obcym mieście.

Nasze poczynania wspiera swoim głosem lektor, a w zasadzie lektorka, i jest to jedyny dostępny głos. Gdyby chociaż był dobry, ale nie jest. Brzmi raczej jak syntezator mowy, jakościowo zbliżony do popularnej Ivony. Trzeba się, chcąc nie chcąc, do niego przyzwyczaić.

Testy

Jak już pisaliśmy, sygnał GPS jest dostępny szybko (choć wiele zależy od sytuacji na niebie), a położenie jest aktualizowane na bieżąco. Brakuje natomiast opcji wyświetlania informacji o liczbie znalezionych satelitów czy wysokości nad poziomem morza. Wreszcie nie da się zapisać logów trasy, aby później nałożyć je np. na mapy Google'e, zatem wszystkie pomiary opisane w niniejszej sekcji mają wartość jedynie orientacyjną. Urządzenie działa pod kontrolą Windows CE, a datowane na 28 lipca 2011 roku mapy dostarczył Tele Atlas (nieoficjalnie można wgrać AutoMapę, co jednak skutkuje utratą gwarancji). Jeśli chodzi o aktualizacje, to nie są znane dokładne zasady ich przeprowadzania, ale z uzyskanych przez nas informacji wynika, że producent ma zamiar publikować nowe mapy co kwartał, a ich zestaw ma kosztować 60 euro. Dodatkowo będzie możliwość wykupienia mapy danego kraju na okres 3, 7 lub 30 dni, przy czym koszt pierwszej opcji to 5 euro. A za 20 euro rocznie będzie można otrzymywać aktualizacje mapy radarów.

Aby porównać rezultaty z uzyskanymi w poprzednich testach, na początek wyznaczyliśmy trasę z Gdańska do Krakowa. Wyniki generalnie są porównywalne, a różnice między poszczególnymi urządzeniami w czasie wyznaczania trasy oraz jej długości – niewielkie.

Trasa o długości zaledwie 600 km to jednak nic trudnego. Prawdziwe wyzwanie to podróż liczona w tysiącach kilometrów. Postanowiliśmy sprawdzić, ile zająłby kibicowi przejazd spod stadionu Legii w Warszawie do stadionu Realu Madryt:

W tym przypadku nie mamy, niestety, do dyspozycji danych historycznych, ale na podstawie powyższych wykresów od razu nasuwa się wniosek, że najkrótsza trasa w kilometrach wcale nie musi oznaczać najkrótszej podróży, za to jej wygenerowanie zabiera zdecydowanie najwięcej czasu :)

Podczas „rzeczywistych” testów Mio nie sprawiał problemów. Wyznaczana trasa zwykle była optymalna (możliwe, że to zasługa techniki LearnMe Pro, która rozpoznaje styl jazdy kierowcy, oraz SmartRoutes, która do obliczania trasy korzysta z pomiarów wykonanych wcześniej przez innych kierowców), a po zboczeniu z niej nowa była wyznaczana na bieżąco. Urządzenie pogubiło się tylko raz, gdy znajdując się w pobliżu Pałacu Kultury i Nauki, pokazywało, że jesteśmy... na Służewcu, czyli dobrych kilkanaście kilometrów dalej.

Funkcje dodatkowe

Funkcja nawigacji to niejedyne, co zapewnia Mio Spirit 687. Po połączeniu go z telefonem komórkowym poprzez Bluetooth można go także używać jako zestawu głośnomówiącego; z poziomu nawigacji dostępna jest nawet książka adresowa telefonu. Urządzenie może posłużyć też jako prosty przewodnik po zabytkach największych miast:

Większość funkcji dodatkowych wiąże się ze złączami umieszczonymi na dole obudowy: slotem kart microSD oraz wejściem audio-wideo. Obsługa kart pamięci powoduje, że na ekranie GPS-a można słuchać muzyki i oglądać filmy, nie działa natomiast funkcja wyświetlania zdjęć. Choć producent nie podaje oficjalnej listy obsługiwanych formatów audio i wideo, bez problemów dają się odtworzyć wszystkie popularne, takie jak: DivX (bez wersji Pro), Xvid, MPEG i WMV. Urządzenie nie obsługuje natomiast materiałów HD (.mkv) ani napisów. Aby skorzystać z tych drugich, należy je wcześniej samodzielnie dodać do filmu za pomocą specjalistycznego oprogramowania. Odtwarzacz muzyki nie obsługuje list odtwarzania. Zresztą może to i dobrze, bo jakość dźwięku nie jest najlepsza: najbardziej słychać tony wysokie, o basach można zapomnieć, a głośnik mono zapewnia niezbyt duże natężenie dźwięku, choć jest ono wystarczające.

Niezrozumiałe jest umieszczenie w obudowie wejścia audio-wideo zamiast wyjścia. Po co bowiem doprowadzać sygnał do urządzenia z 5-calowym ekranem, skoro dużo bardziej sensowne byłoby wyprowadzenie go na monitor lub telewizor i oglądanie w ten sposób map, filmów czy zdjęć? No chyba że ktoś chciałby podłączyć do GPS-a konsolę albo – jak sugeruje producent – zewnętrzny odtwarzacz DVD. Tyle że niewiele mniejszy ekran mają obecnie czołowe smartfony.

Podsumowanie

Mio Spirit 687 to urządzenie dziwne. Z jednej strony uznana marka, duży wyświetlacz, bogaty zestaw map oraz sporo funkcji dodatkowych. Jednak na każdym z tych pól można by się do czegoś przyczepić. Denerwują m.in. wyblakły ekran o niskiej czułości i nie najlepszy głos lektora, którego w dodatku nie można zmienić na inny. W samym module nawigacji brakuje funkcji wyświetlania konturów budynków oraz ich numerów. Zawodzi też tryb pieszy, który dodano chyba na siłę, bo nie różni się w zasadzie niczym od samochodowego.

Nie oznacza to, że 687 całkowicie rozczarowuje. Za 799 zł otrzymuje się urządzenie z mapami aż 44 krajów Europy oraz dwuletnimi bezpłatnymi aktualizacjami, które spełni wymagania mniej zaawansowanych kierowców. Nie dostrzegą oni bowiem braków, jakie znajdą bardziej świadomi użytkownicy.

Czasy, gdy nawigacja GPS była dobrem luksusowym, dawno odeszły w niepamięć. Na najtańsze i wcale nie najgorsze modele może pozwolić sobie właściwie każdy. A Mio Spirit 687 nie jest wart niespełna 800 zł, bo za tę kwotę można albo kupić urządzenie z większym ekranem, albo zaoszczędzić sporo gotówki i wybrać coś tańszego o zbliżonej funkcjonalności, jak choćby Mio Spirit 487, który różni się tylko o cal mniejszym ekranem, za to kosztuje 250 zł mniej.

Do testów dostarczył: Mio

Cena w dniu publikacji (z VAT): 799 zł