All-In-One – ewolucja pomysłu

Tradycyjny komputer składa się z obudowy, monitora i urządzeń wejściowych (klawiatura, mysz). Obudowa komputera to przeważnie spora skrzynka, która wcale nie musi być ozdobą pokoju. Projektanci już wiele lat temu próbowali scalić obudowę komputera z monitorem i pozbyć się mało efektownego prostopadłościanu koło biurka. Na przełomie lat 70. i 80. ubiegłego stulecia powstały pionierskie konstrukcje, takie jak Heathkit H-89 / Zenith Data Systems Z-89 (ten sam produkt był sprzedawany pod dwoma nazwami). Nieco później pojawiły się słynne Macintoshe 128K/Plus/SE.

Jeden z pierwszych komputerów typu wszystko w jednym: Heathkit H-89 / Zenith Data Systems Z-89 z 1979 roku (uwagę zwraca cena i konfiguracja), z 12-calowym ekranem (24 linie po 80 znaków)
Jeden z pierwszych komputerów typu wszystko w jednym: Heathkit H-89 / Zenith Data Systems Z-89 z 1979 roku (uwagę zwraca cena i konfiguracja), z 12-calowym ekranem (24 linie po 80 znaków)
Macintosh SE pojawił się w 1987 roku (ekran 9-calowy o rozdzielczości 512 × 342)
Macintosh SE pojawił się w 1987 roku (ekran 9-calowy o rozdzielczości 512 × 342)
iMac G5 z ekranem 17- lub 20-calowym (2004 r.)
iMac G5 z ekranem 17- lub 20-calowym (2004 r.)
MSI Wind Top AE2400 (2010 r., 23,6 cala, 1920 × 1080)
MSI Wind Top AE2400 (2010 r., 23,6 cala, 1920 × 1080)

Jak widać, z czasem przybywało powierzchni ekranu, a cały komputer zaczął mieścić się na „plecach” monitora. Mniejsza głębokość to dodatkowa zaleta. Teraz komputer zajmuje już naprawdę mało miejsca na biurku czy stole.