Intel Core i3, Core i5 oraz H55 i H57 wespół w zespół – pierwsze procesory 32 nm przy akompaniamencie Intel HD Graphics

Podsumowanie jest podwójne – zawiera opinie obu autorów.

Nowe procesory Intela dobrze wpisują się w obecną sytuację na rynku. Chodzi o opłacalność produktów z poszczególnych serii: ostatnio u Intela najbardziej opłacalne są najniższe modele. Najatrakcyjniejszym Bloomfieldem jest i7-920, najbardziej atrakcyjnym Lynnfieldem – i5-750 i wszystko wskazuje na to, że wśród Clarkdale'ów tylko Core i3-530 czeka powodzenie. Wyższe modele to bardzo dobre produkty, ale ich jedyną przewagą nad konkurencją w tym samym przedziale cenowym jest niższy pobór mocy.

Technologia 32 nm pozwoliła inżynierom Intela zbudować zadziwiający układ: chłodny, mały, doskonale się podkręcający. Niestety, zachwyt nad technologią produkcji zakłóca nam niedoskonałość konstrukcyjna procesorów Clarkdale. Intel, który starał się nas przekonać rok temu, że trzykanałowy kontroler pamięci jest wspaniały i że zintegrowany kontroler to przyszłość, zrobił właśnie technologiczny krok w tył. W dobie pamięci DDR-2200 i szybszych ograniczanie przepustowości do takiej, jaką daje jedna kość pamięci DDR-1600, wydaje się dziwne. Tak jak posiadanie bezawaryjnej sztuki znanego z awaryjności urządzenia powoduje pewien dyskomfort psychiczny, tak samo nas, entuzjastów, drażni nieoptymalne rozwiązanie.

Core i3-530 niemalże zasłużył sobie na rekomendację redakcji. Już przy sugerowanej cenie warto dołożyć 20-50 zł do konkurencyjnego procesora, a potem zaoszczędzić tę kwotę na rachunkach za prąd. Gdyby jego cena spadła jeszcze trochę, a płyty z H55 rzeczywiście były tańsze niż modele z P55 czy G41, to nie byłoby się co wahać. Niestety, na tańsze płyty zbytnio się nie zanosi - Intel sprzedaje chipset H55 w takiej samej cenie jak komplet P45+ICH10, a warianty H57 i Q57 są o kilka dolarów droższe.

Core i5-661

Zalety

• Bardzo niski pobór energii
• Ogromny potencjał podkręcania

Wady

• Bardzo wysoka cena
• Niska wydajność podsystemu pamięci

Do testów dostarczył:Intel

Cena w dniu publikacji (z VAT):około 740 zł

Zobacz bieżące oferty:

1129 zł

1129 zł

* cena przybliżona, według aktualnego kursu euro

Core i3-530

Zalety

• Bardzo niski pobór energii
• Ogromny potencjał podkręcania

Wady

• Niska wydajność podsystemu pamięci

Do testów dostarczył:Intel

Cena w dniu publikacji (z VAT):około 430 zł

Zobacz bieżące oferty:

579 zł

579 zł

* cena przybliżona, według aktualnego kursu euro

Nowe 32-nanometrowe (prawdę mówiąc – jedynie w części) procesory Intela są ciekawym produktem, ale nie do końca spełniają nasze oczekiwania. Rozczarowuje wydajność wbudowanej karty graficznej oraz podsystemu pamięci. Układ Intel HD Graphics stanowi krok do przodu w stosunku do serii GMA, ale nie jest to skok wydajności, jakiego oczekiwaliśmy. Mieliśmy szansę przetestować jedynie model procesora z wyżej taktowanym układem graficznym – niemal dwukrotnie wyżej od starszego X4500. Z tego też powodu trudno nam jednoznacznie ocenić postępy Intela w dziedzinie integr. Z drugiej strony trzeba zauważyć, że Intel postawił na zadania multimedialne, i w tych zastosowaniach Intel HD Graphics sprawdzi się dobrze. Jako platforma ze zintegrowaną kartą graficzną nowe układy logiki (Intel H55, H57 oraz Q57) w połączeniu z 32 nm procesorami Intel Core i3 i Core i5 pozwalają budować komputery, które poborem mocy zbliżają się do laptopów. Jak pokazał Intel, pobór mocy przy braku obciążenia może łatwo spaść poniżej poziomu 40 W (tak było w naszych testach z użyciem płyty tego producenta), a nawet osiągnąć poziom 23–25 W (bo tyle mogliśmy zaobserwować na oficjalnym pokazie). To duży krok w kierunku oszczędnych komputerów, które nie powodują dużego obciążenia budżetu. Opłacalność zakupu całej platformy nie jest rewelacyjna, więc z zakupami radzimy wstrzymać się kilka tygodni, aż ceny spadną.

Musimy odnotować przy okazji, że Intel w dziwny sposób informuje o współpracy układów: H55, H57 i Q57 z kartami graficznymi. Można ulec złudzeniu, że jedyna możliwość to pojedyncza karta graficzna, która otrzyma do dyspozycji 16 linii PCI Express. Okazuje się jednak, że dokładnie tak samo jak w przypadku chipsetu P55 można zbudować system z dwoma kartami graficznymi (działającymi w trybie 2*×8), o ile zostanie wykorzystany procesor bez zintegrowanego układu graficznego. Niezrozumiałe są zatem dla nas prezentacje Intela, które tę informację pomijają.

Jeśli chodzi o płyty główne, z ich ostateczną oceną tym razem wstrzymamy się. Szczególnie wady należy traktować jako przejściowe objawy choroby wieku dziecięcego – większość powinna zostać wyeliminowana w nowych BIOS-ach. Nie bez znaczenia może być to, że procesor testowy to wersja inżynieryjna, a nie sklepowa. Bezkonkurencyjna pod względem poboru mocy okazała się płyta Intela DH55TC. Konkurencja może na razie pomarzyć o tak niskim wyniku przy braku obciążenia. Jak to mówią: twórca (tu: Intel) najlepiej zna swoje dzieło.

Podobnie jak w przypadku płyt LGA1156 bez wyjść wizyjnych możemy wybierać z różnych przedziałów cenowych. Bogato wyposażone płyty reprezentuje ASUS P7H57D-V EVO, tańsze są wersje bez maksymalnej liczby dodatków. Rozpiętość cenowa trzech testowanych modeli to 299–695 zł.

Tabela z parametrami testowanych płyt głównych: