Poszczególne rodziny dwurdzeniowych procesorów 65-nanometrowych w architekturze Core 2 nie różniły się technologicznie. Były to te same procesory, podzielone ze względu na ilość pamięci podręcznej, szybkość szyny FSB oraz sprzętową obsługę wirtualizacji. Takie same są też różnice między ich 45-nanometrowymi odpowiednikami. I tak rodzina E7000, podobnie jak wcześniej E4000, ma FSB o prędkości 266 MHz oraz połowę pamięci podręcznej. Seria E5000 zastępuje E2000 i podobnie ma jeszcze mniej pamięci podręcznej oraz jest pozbawiona funkcji wspomagania wirtualizacji. Przyjrzyjmy się dokładniej poszczególnym procesorom i różnicom między nimi:
Pentium Dual-Core E5200 | Core 2 Duo E7300 | Core 2 Duo E8200 | |
---|---|---|---|
proces technologiczny | 45 nm | 45 nm | 45 nm |
rdzeń | Wolfdale | Wolfdale | Wolfdale |
pamięć podręczna L2 | 2 MB | 3 MB | 6 MB |
taktowanie | 2,5 GHz | 2,66 GHz | 2,66 GHz |
częstotliwość FSB | 200 MHz | 266 MHz | 333 MHz |
wirtualizacja | nie | tak | tak |
cena | 300 zł | 430 zł | 470 zł |
Opisywaliśmy już E7200, pierwszego przedstawiciela tanich Wolfdale'ów – sprawdźmy, jak bogatszy wybór może wpłynąć na decyzje zainteresowanych tanim procesorem. Porównamy oba procesory do znajdującego się w podobnym segmencie cenowym Phenoma X3 8750 oraz do droższego, lecz w pełni wyposażonego E8200.
Wszystkie procesory Intela testowaliśmy na płycie ASUS Maximus II Formula (chipset P45). Użyliśmy karty graficznej ASUS EN9800GTX.
Od lewej i zgodnie z ruchem wskazówek zegara: Phenom X3 8750 BE, Core 2 Duo E8500, Core 2 Duo E7300, Pentium Dual-Core E5200, Pentium Dual-Core E2160.
Model | Dostarczył | |
---|---|---|
Schładzacz procesora: | Noctua NH-U12P | www.noctua.at |
Płyta główna: | ASUS Maximus II Formula | www.asus.pl |
RAM: | Corsair Dominator TWIN2X2048-10000C5DF 2 GB @ 1066 MHz, 5-5-5-15 | www.corsair.com |
Karta graficzna: | ASUS EN9800GTX | www.asus.pl |
Dysk twardy: | Seagate Barracuda 7200.8 400 GB | www.seagate.com |
Zasilacz: | Corsair HX620W | www.corsair.com |
Monitor: | HP LP3065 (30", 2560x1600) | www.hp.pl |
Testy były przeprowadzane w 32-bitowym systemie Windows Vista Ultimate. Zainstalowaliśmy dobrze znane Czytelnikom programy testujące: do testów syntetycznych – SiSoft Sandra 12.34, EVEREST Ultimate Edition, 3DMark06 oraz 3DMark Vantage; do testów w aplikacjach użytkowych – Cinebench R10, WinRAR 3.70, x264 Benchmark oraz XMPEG 5.0. Sprawdziliśmy też wydajność w trzech grach: polskim Call of Juarez, wymagającym Crysisie oraz Unreal Tournament 3, której silnik jest powszechnie używany.
Jak zwykle zaczynamy od sprawdzenia wydajności w obliczeniach stało- i zmiennoprzecinkowych.
Testy w Sandrze polegają głównie na obliczeniach i jak można było przewidzieć, wydajność rośnie wraz z liczbą rdzeni, taktowaniem i pojemnością pamięci podręcznej. Jedynie w teście wykorzystującym rozszerzenia SSE3 większa liczba rdzeni nie pomogła Phenomowi.
Następnie zbadaliśmy podsystem pamięci wbudowanym testem wydajności EVEREST-a.
Przepustowość pamięci również nie zaskakuje: im szybsza FSB, tym większa przepustowość i mniejsze opóźnienia. Należy pamiętać, że E5200 towarzyszy w tym teście o wiele wolniejsza pamięć niż reszcie procesorów. Na platformach Intela pamięć musi działać co najmniej z prędkością FSB i najwyżej z dwukrotną prędkością FSB. W ten sposób dostępne dzielniki ograniczają maksymalną prędkość pamięci w przypadku E5200 do 800 MHz, podczas gdy reszta procesorów w naszym zestawieniu współpracuje z modułami 1066 MHz.
Następnym testem był 3DMark06.
W najważniejszym dla nas teście CPU wygrywa trzyrdzeniowy Phenom, a wszystkie Wolfdale'y ustawiają się zgodnie z rosnącym taktowaniem i szybkością FSB.
Prawdopodobnie kierunek, w którym zmierzają gry PC, jest lepiej reprezentowany przez 3DMark Vantage.
Ze względu na wymagający wielowątkowy test fizyki 3DMark Vantage lepiej wypada na procesorach wielordzeniowych. Wolfdale'y znów coraz szybsze wraz z rosnącą prędkością FSB i pojemnością pamięci podręcznej.
Po testach syntetycznych sprawdziliśmy, jak nowe Wolfdale'y radzą sobie w rzeczywistych zastosowaniach. Pierwszym testem był używany na co dzień WinRAR.
WinRAR dobrze wykorzystuje moc procesorów wielordzeniowych i Phenom znów wygrywa w teście kompresji. Wolna FSB i wolniejsza pamięć (800 MHz zamiast 1066) nie dają E5200 szans na zrównanie się z resztą procesorów.
Następnie zbadaliśmy, jak procesory radzą sobie z przedstawianiem skomplikowanych scen 3D w Cinebenchu.
W Cinebenchu wygrywają najpierw rdzenie, potem taktowanie – ilość pamięci podręcznej ma marginalny wpływ na wynik. Warto jednak zauważyć, że wraz ze wzrostem prędkości FSB poprawia się skalowanie wyniku w teście wielowątkowym. Dwa rdzenie E8200 osiągają wynik 1,89 razy lepszy niż jeden rdzeń – przy E5200 ten współczynnik wynosi już 1,87.
Potem użyliśmy dwóch popularnych kodeków, X.264 oraz XviD, do zmierzenia wydajności w obróbce wideo.
Wydajność obu kodeków skaluje się dobrze wraz z rosnącą liczbą dostępnych wątków. Wygrywa Phenom X3, wyniki procesorów Intela różnią się w zależności od taktowania. Dodatkowa pamięć podręczna E8200 nie daje mu przewagi nad identycznie taktowanym E7300.
Z wyników w 3DMarkach nie zawsze można wywnioskować rozkład wydajności w grach. Sprawdziliśmy zatem faktyczne zachowanie trzech gier.
Z powodu małej szczegółowości map Call of Juarez zdaje się ograniczana tylko kartą graficzną. Najwolniejszy z procesorów nie oddalił się nawet na 2 kl./s od najszybszego.
Symulacja fizyczna w Crysisie wyraźnie „woli” szybkie procesory z dużą pamięcią podręczną. Niestety, dodatkowy wątek nie pomaga Phenomowi X3.
Unreal Engine 3 również nie skaluje się dobrze powyżej dwóch rdzeni, za to szybsza FSB i więcej pamięci podręcznej mają duże znaczenie.
Celowo przeprowadziliśmy testy w niskich rozdzielczościach i ustawieniach jakości, żeby uwidocznić różnice między tymi procesorami. Należy pamiętać, że podczas typowego użytkowania różnice będą mniejsze – gry w wyższych rozdzielczościach i przy wyższych ustawieniach jakości obrazu będą raczej zależne od karty graficznej.
W naszym porównaniu występują trzy procesory o bardzo podobnym taktowaniu i identycznej architekturze, różniące się jedynie prędkością szyny FSB i pojemnością pamięci podręcznej. Postanowiliśmy uruchomić je z identycznymi prędkościami szyny systemowej, aby sprawdzić, jak wiele wydajności tracimy z powodu mniejszej pamięci podręcznej. Wszystkie układy w tym teście działają z takim samym taktowaniem i takimi samymi parametrami pamięci. W porównaniu występuje też procesor 65-nanometrowy, o jeszcze mniej pojemnej pamięci podręcznej i nieco mniej sprawnej architekturze.
O ile różnice między 6 a 3 MB pamięci podręcznej oraz między architekturą Penryn a Conroe są wyraźnie widoczne, o tyle różnica między E5200 a E7300 jest znikoma. E5200 większość dystansu dzielącego go od E7300 nadrabia takim samym taktowaniem i FSB. Przy tym 2,66 GHz to tylko o 166 MHz więcej, niż wynosi fabryczne taktowanie E5200. Każda płyta główna, każdy układ chłodzenia i większość procesorów powinny działać poprawnie i stabilnie przy takich ustawieniach, i to bez zmiany jakichkolwiek napięć. Taka zmiana umożliwi mu również działanie z szybkimi modułami pamięci 1066 MHz. Można śmiało polecić każdemu użytkownikowi E5200 przyspieszenie FSB i pozostanie przy podobnym taktowaniu – jest to znaczny i „darmowy” wzrost wydajności. Co prawda wiąże się to z koniecznością ustawienia mnożnika na stałą wartość i rezygnacją z funkcji EIST (funkcja oszczędzania energii w stanie spoczynku), ale z pewnością wzrost wydajności jest wart takiego wzrostu poboru prądu.
Jedną z głównych zalet procesora, które przekonują do wyboru konkretnego modelu, jest podatność na podkręcanie. Oczywiście sprawdziliśmy i to. Ze względu na zmniejszoną wytrzymałość układów 45 nm zdecydowaliśmy się nie przekraczać napięcia 1,425 V w rdzeniu procesora.
Maksymalna częstotliwość, jaką udało nam się osiągnąć z E5200 przy takim napięciu, wyniosła 4000 MHz (12,5*320). Do poprawnego działania przy takim taktowaniu nie musieliśmy zmieniać żadnych innych parametrów płyty głównej.
E7300 okazał się bardziej podkręcalny i działał stabilnie przy częstotliwości 4130 MHz (10*413). Osiągnięcie takiej częstotliwości FSB wymagało jednak zwiększenia napięcia na mostku północnym o 0,1 V (do 1,2 V) oraz napięcia odniesienia dla magistrali FSB (GTL REF) o 0,1 V.
Zmierzyliśmy oczywiście wydajność podkręconych procesorów.
Przedstawione tu procesory nie są oczywiście żadnym przełomem technologicznym – mamy już na rynku układy podobne do nich. Core 2 Duo E7300 jest jedynie dodatkowym krokiem między E7200 a E8200, a jego cena jest podobnie atrakcyjna. Prawdziwy wstrząs na rynku tanich procesorów może wywołać Pentium Dual-Core E5200. Będąc o 1/3 tańszym od E7300, w rękach gotowego do kombinowania użytkownika staje się prawie równie dobry, i to bez dodatkowych wydatków na dobrą płytę główną czy wydajny układ chłodzenia. Ciężko byłoby znaleźć dobry powód do kupienia E7300, kiedy dużo taniej mamy produkt marginalnie wolniejszy.
Do testów dostarczył: Intel
Cena w dniu publikacji (z VAT): około 430 złotych
Do testów dostarczył: Intel
Cena w dniu publikacji (z VAT): około 300 złotych