Core 2 Duo E8200, E8400 i E8500 aka Wolfdale

Co nowego?

No właśnie, co nowego oferuje odświeżona rodzina układów Core 2 Duo? Nie zaskoczymy Was: Wolfdale to "połówka" Yorkfielda, a ściślej - Yorkfield to dwa sklejone rdzenie Wolfdale. O układach Yorkfield szczegółowo pisaliśmy przy okazji naszej prezentacji architektury Penryn, a także pierwszych testów procesora Core 2 Extreme QX9650. Układy Wolfdale, czyli bohaterowie tego artykułu, od Conroe różni ten sam zestaw cech, który zyskały procesory Yorkfield względem Kentsfieldów. Mamy zatem szybszy algorytm dzielenia Radix-16 zaimplementowany w jednostkach obliczeniowych procesora. Umożliwia on wykonanie w jednym cyklu operacji na czterech bitach dzielonej liczby, podczas gdy dotychczas stosowany algorytm Radix-4 operuje w jednym cyklu na dwóch bitach. Implementacja pozwala na korzystanie z algorytmu zarówno przy obliczeniach zmiennoprzecinkowych, jak i przy działaniach całkowitoliczbowych. Niejako „przy okazji” nowy algorytm usprawnia znacznie inne złożone operacje, przede wszystkim obliczanie pierwiastka kwadratowego.

Prócz tego procesory z rodziny Penryn oferują technologię Super Shuffle Engine dla jednostek SSE4, usprawniającą wykonywanie instrukcji SSE – to też rozwiązanie wymagające nieco szerszego wyjaśnienia. W operacjach SSE ogromna rolę ma pozycjonowanie i formatowanie argumentów – Super Shuffle Engine, zaimplementowane w Penrynie, skraca czas wykonywania niektórych operacji SSE nawet czterokrotnie, innych – nieco mniej.

Przyspieszono również prawie dwukrotnie przepływność między rdzeniami procesora a pamięcią cache L2. W dużym uproszczeniu cache L2 pracuje w czymś w rodzaju trybu DDR, a obydwa jądra, a właściwie ich układy pobrań wyprzedzających, mają do niej dostęp w przeciwnych fazach zegara. Eliminuje to większość potencjalnych konfliktów, które praktycznie mogą wystąpić jedynie w sytuacji, gdy obydwa rdzenie będą odwoływać się do tego samego adresu w cache.

Wreszcie, procesory Penryn zyskały nowy tryb oszczędzania energii. Prócz czterech stanów oszczędnościowych procesora, C0-C4 (nie ma stanu C2), doszedł kolejny – Deep Power Down.

Wolfdale mają 6 MB pamięci podręcznej drugiego poziomu, czyli więcej niż Conroe (4 MB) i Allendale (2 MB). Wszystkie pracują już na magistrali FSB 1333 MHz, tak jak nowsze modele Conroe (Core 2 Duo E6750, E6550). Zbudowane są z 410 mln tranzystorów, w porównaniu do 291 mln w Conroe. Większa liczba tranzystorów to przede wszystkim "zasługa" pojemniejszej pamięci podręcznej drugiego poziomu.

Jak wykazaliśmy wcześniej, poczynione zmiany przyczyniły się do około 5 do 10% wyższej wydajności układów Yorkfield nad Kentsfieldami. Spodziewać się możemy, że Wolfdale będą również o owe 5 do 10% szybsze od Conroe. Ale o tym się za chwilę przekonamy.

Nowe modele to:

Core 2 Duo E8500 - 3,16 GHz, 6 MB cache L2, FSB 1333 MHz, mnożnik 9,5, cena w przybliżeniu: 880 zł
Core 2 Duo E8400 - 3 GHz, 6 MB cache L2, FSB 1333 MHz, mnożnik 9, cena około 600 zł
Core 2 Duo E8300 - 2,83 GHz, 6 MB cache L2, FSB 1333 MHz, mnożnik 8,5, cena około 570 zł
Core 2 Duo E8200 - 2,66 GHz, 6 MB cache L2, FSB 1333 MHz, mnoznik 8, cena około 550 zł
Core 2 Duo E8190 - jak wyżej, ale bez wsparcia dla wirtualizacji (cena nieznana)

W naszym laboratorium poddaliśmy testom procesory Core 2 Duo E8500, E8400 oraz E8200. Poniżej zamieszczamy kilka zrzutów okna programu CPU-Z:

A oto nasza wesoła gromadka, której zrobiliśmy zdjęcia plecków i brzuszków:

Zestaw testowy

Nowe procesory powinny poprawnie współpracować z każdą płytą główną z chipstem G31, G33, G35, P35, X38 lub X48. Trzeba jednak zaktualizować BIOS na taki, w którym wprowadzono już obsługę procesorów 45 nm. Sprawdziliśmy kilka płyt i rzeczywiście, po aktualizacij BIOS-u poprawnie współpracowały z nowymi procesorami. Ale szerzej napiszemy o tym za chwilę.

Początkowo planowaliśmy przeprowadzić testy na płycie Gigabyte GA-P35-DQ6. Po aktualizacji BIOS-u do wersji F7c nie chciała ona rozpoznać procesorów Wolfdale, a ze starszymi modelami układów Core 2 Duo pracowała poprawnie. Zmieniliśmy zatem płytę na ASUS Blitz Formula (z BIOS-em 1402) i to na niej przeprowadziliśmy wszystkie testy. Po ich zakończeniu ponownie zmontowaliśmy zestaw z płytą Gigabyte GA-P35-DQ6 i ku naszemu zaskoczeniu, tym razem komputer odpalił. Nie wiemy jednak, skąd się wzięły wcześniejsze problemy.

Zestaw uzupełniliśmy o 2 GB pamięci DDR2 1066 (Corsair Dominator) o timingach 5-5-5-15 2T, dysk twardy Seagate Barracuda 7200.10 750 GB oraz zasilacz CoolerMaster 850 W.

Na komputerze zainstalowaliśmy system Windows Vista 32-bit i sterowniki Catalyst 7.11 dla karty graficznej. Celowo użyliśmy tej wersji driverów dla Radeona HD 3850, by móc przyrównać uzyskane wyniki do testowanych niedawno procesorów Phenom 9900, Core 2 Duo E6700, Core 2 Quad E6700 czy Core 2 Quad Q9450. Wszystkie taktowane są zegarem takim samym (układy Intel) lub zbliżonym (procesory AMD) do zegara układu Core 2 Duo E8200 (2,66 GHz).

Jako ciekawostkę na wykresach zamieściliśmy też wyniki procesora Pentium Extreme Edition 840. To pierwszy dwurdzeniowiec, jaki pojawił się na rynku. Układ taktowany jest zegarem 3,2 GHz.

A więc - zobaczmy, co potrafią 45-nanometrowe Core 2 Duo!

Testy wydajności - syntetyki

Na początek kilka wyników z testów syntetycznych. W przypadku testu "najbardziej syntetycznego z syntetycznych", czyli Sandra XII.2008, jego wyników nie należy przekładać na wydajność procesorów w testach rzeczywistych, bo najczęściej rezultaty są nieproporcjonalnie wyolbrzymione w stosunku do tego, co potem widzimy w grach czy aplikacjach użytkowych. Często nawet procesor, który uzyskuje wysokie wyniki w Sandrze, w rzeczywistości wypada bardzo słabo. Testy w Sandrze pozwolą nam jednak sprawdzić, czy nasze platformy testowe są poprawnie skonfigurowane. Wszak Core 2 Duo 45 nm powinien w Sandrze uzyskać wyniki wyższe niż Core 2 Duo 65 nm.

Test procesora dla operacji stałoprzecinkowych wykazał, że Core 2 Duo E8200 wykonuje te operacje tak samo szybko jak taktowane tym samym zegarem (2,66 GHz) procesory Core 2 Duo E6750 czy Core 2 Duo E6700. Układy czterordzeniowe (Core 2 Quad i Phenom) są wyraźnie z przodu.

Test wydajności zmiennoprzecinkowej przy wsparciu instrukcji SSE3 wykazał 14-procentową przewagę E8200 nad E6750 i E6700. Usprawnienia w architekturze Wolfdale rzeczywiście wyraźnie tu pomogły przy przetwarzaniu instrukcji SSE.

Podobną przewagę zaobserwowaliśmy w teście CPU Multi-media. Co ciekawe, tym razem dla operacji stałoprzecinkowych.

Przy operacjach zmiennoprzecinkowych bez wsparcia ze strony instrukcji SSE nowy Core 2 Duo zrównał się ze starszymi, 65-nanometrowymi modelami.

Pojemniejsza pamięć cache drugiego poziomu nie pomogła Wolfdale'om poprawić komunikację między rdzeniami. Core 2 Duo 6750 uzyskał nawet minimalnie wyższy wynik niż nowy model E8200.

Wyraźnie jednak spadły opóźnienia przy komunikacji rdzeni. Nowe modele Core 2 Duo w ścisłej czołówce!

Szybka szyna FSB i pojemna pamięć L2 umożliwiły nowym procesorom Intela uzyskanie wysokich rezultatów w teście przepustowości pamięci. Lepiej wypadł w nim jedynie... Athlon 64 X2.

Także opóźnienia przy dostępie do pamięci są w przypadku Wolfdale bardzo krótkie.

Czy EVEREST potwierdzi wyniki z Sandry? Zobaczmy:

Testy przepustowości pamięci znów wypadły bardzo dobrze na układach Wolfdale. Zajęły one czołowe miejsca na naszych wykresach.

Czas oczekiwania pamięci jest najkrótszy na procesorach AMD, chociaż nowe Core 2 Duo nie wypadły wiele gorzej.

3DMarka umieszczaliśmy zazwyczaj obok gier, ale to także test syntetyczny, więc tym razem zamieszczamy go na stronie z wynikami z testów syntetycznych. Przypomnijmy: we wszystkich porównywanych platformach wykorzystaliśmy tę samą kartę graficzną - Radeon HD 3850 256 MB.

Wyraźnie najlepiej radzą sobie układy czterordzeniowe. Wolfdale uzyskują jednak ciut wyższe wyniki niż układy Conroe.

Sam test procesora również wykazał nieznaczną przewagę Wolfdale nad Conroe. Układ E8200 uzyskał o 4% wyższy wynik niż taktowany zegarem o tej samej częstotliwości E6750.

Sprawdźmy więc, jak nowe procesory radzą sobie w aplikacjach rzeczywistych i grach.

Testy wydajności - aplikacje

Syntetyki wykazały niewielką przewagę nowych modeli Core 2 Duo nad starszymi, 65-nanometrowymi procesorami tej rodziny. Przeprowadziliśmy kilka pomiarów w popularnych narzędziach, które wymagają dużej mocy procesora.

Do takich operacji zalicza się na pewno konwersja filmów. Poddaliśmy konwersji krótki, kilkudziesięciosekundowy klip w formacie MPEG-2 do DivX. Użyliśmy kodeka DivX w wersji 6.8. Potrafi ona wykorzystać instrukcje SSE4 dostępne jedynie w procesorach Wolfdale oraz Yorkfield.

Przewaga nowych, 45-nanometrowych Core 2 Duo nad modelami 65 nm jest potężna! Core 2 Duo E8200 ukończył konwersję w czasie o 40% krótszym niż taktowane takim samym zegarem układy Core 2 Duo E6700 i E6750! Co więcej, wyprzedził nawet układy czterordzeniowe, które nie oferują instrukcji SSE4! Najlepiej poradził sobie jedynie Core 2 Quad Q9450, czyli czterordzeniowy Yorkfield, który... udostępnia SSE4.

Szkoda jednak, że DivX 6.8 to obecnie jedyna publicznie dostępna aplikacja, która wykorzystuje SSE4.

Większą popularnością cieszy się obecnie chyba format XviD. W odróżnieniu od DivX, kodek XviD nie potrafi wykorzystać mocy procesorów czterordzeniowych. Wolfdale znów wypadły lepiej od Conroe.

A jak z renderowaniem trójwymiarowych scen z wykorzystaniem metod raytracingu? Do tego celu wykorzystaliśmy dwie aplikacje - popularny program 3ds Max oraz narzędzie Cinebench, czyli darmową część Cinema 4D, umożliwiającą ocenę wydajności komputerów.

Zdecydowanie przodują procesory czterordzeniowe. Nowe, dwurdzeniowe układy Intela nie są jakoś wyraźnie szybsze od procesorów 65 nm. Generują sceny w podobnym czasie.

A jak z Cinebench?

Tym razem widzimy, że 45-nanometrowe procesory radzą sobie wyraźnie sprawniej niż ich 65-nanometrowi poprzednicy!

Popularnym narzędziem jest program do kompresji plików WinRAR. Aplikacja potrafi wykorzystać procesory wielordzeniowe.

Jeśli wierzyć w wyniki, które prezentuje wbudowany benchmark, Core 2 Duo E8200 jest aż 60% szybszy od Core 2 Duo E6750. Zapewne Wolfdale tak dobry rezultat uzyskał dzięki pojemnej pamięci L2. Czy jednak rzeczywiście procesor tak szybko kompresuje pliki?

W rzeczywistości E8200 nie jest aż tak szybki, jak to sugeruje benchmark wbudowany w WinRAR-a. Testowy plik kompresował się na komputerze z procesorem E8200 o sześć sekund krócej niż na maszynie z E6750. To o 6% szybciej, nie 60%.

Przy kompresji bardzo wielu małych plików E8200 pracował nawet dłużej niż modele E6750 i E6700, chociaż różnice mieszczą się w granicy błędu pomiarowego. Możemy założyć, że pliki kompresują się tak samo na procesorach Core 2 Duo, niezależnie od tego, czy są to modele najnowszej generacji, 45 nm, czy te sprzed półtora roku, 65 nm.

Skąd zatem różnica w wynikach rzeczywistych i tych podawanych przez benchmark? Benchmark prezentuje, jak szybko procesor przetwarza dane w kB/s, natomiast nie są tu brane pozostałe komponenty komputera, które mogą wpływać na obniżenie wyniku, jak chociażby dysk twardy. I to właśnie najprawdopodobniej dysk twardy sprawia, że przewaga procesorów E8x00 nad poprzednikami nie jest aż tak duża, jak to sugeruje benchmark.

Testy wydajności - gry

Gdy po raz pierwszy prezentowaliśmy test procesora Core 2 Extreme QX9650, pierwszego, czterordzeniowego reprezentanta 45-nanometrowej rodziny Penryn, uzyskiwał on w grach do 10% wyższe wyniki niż jego poprzednik - czterdzeniowy Kentsfield. Podobnych różnic spodziewamy się i tym razem, gdy porównamy wyniki układów Wolfdale do Conroe.

I rzeczywiście, Wolfdale już w pierwszej użytej przez nas grze jest szybszy od taktowanego takim samym zegarem Conroe. Różnica w rozdzielczości 1024x768 to 4%, ale przy niższej rozdzielczości lub silniejszej karcie graficznej na pewno byłaby większa.

Przy okazji można zauważyć, że Crysis w ogóle nie potrafi wykorzystać procesorów czterordzeniowych. Szybkie dwurdzeniowce bez problemu rozkładają układy czterordzeniowe na łopatki.

Podobną przewagę Wolfdale zmierzyliśmy w najnowszym Unreal Tournament 3. Nowe Core 2 Duo w trybie 1024x768 są o ok. 6% szybsze od modeli 65 nm.

Dla odmiany, Unreal Tournament 3 czerpie z układów czterordzeniowych pełnymi garściami.

Mniejsze różnice zmierzyliśmy w Call of Juarez, ale to dlatego, że w tym tytule wąskim gardłem okazała się karta graficzna (co widać po bardzo wyrównanych wynikach - lekko odstaje jedynie Athlon 64 X2 i - już wyraźniej - Pentium Extreme Edition 840 ;-)).

W PT Boats przewaga Wolfdale wciąż jest widoczna - 4%.

Większe różnice zmierzyliśmy za to w Far Cry. Na komputerze z procesorem Core 2 Duo E8200 uzyskaliśmy wynik o 8% wyższy niż na maszynie z Core 2 Duo E6750 i o 12% wyższy niż na komputerze z Core 2 Duo E6700.

Supreme Commander dopiero przy okazji testów Core 2 Duo E8x00 wprowadziliśmy do naszej bazy gier, w których testujemy procesory, stąd niewiele wyników. Widzimy jednak, że Core 2 Duo E8200 wypadł w tej grze o 9% lepiej niż model E6750.

Podkręcanie

Już przy okazji testów układów Yorkfield przekonaliśmy się, że podkręcają się wyraźnie lepiej od procesorów 65 nm. Uzyskanie stabilnych 4 GHz na standardowym coolerku dołączonym do procesora to żaden wyczyn. Podobnych rezultatów spodziewaliśmy się po układach Core 2 Duo E8x00 i oczywiście podobne rezultaty uzyskaliśmy.

Jest tylko jeden problem: w odróżnieniu od testowanych wcześniej 45-nanometrowych Core 2 Extreme QX9650 i QX9770, "cywilne" modele Core 2 Duo E8x00 mają zablokowany mnożnik (a w zasadzie odblokowany, ale w dół). I tak, w przypadku procesora Core 2 Duo E8200 najwyższy dostępny mnożnik to 8, procesor E8400 udostępnia mnożnik 9, a układ E8500 - 9,5.

Na potrzeby naszych eksperymentów z podkręcaniem wybraliśmy najbardziej opłacalny model E8400 - niewiele droższy od E8200 (o 50 złotych), a oferujący wyższy mnożnik, więc wymagający niższych częstotliwości FSB. Bez podnoszenia napięcia zasilającego procesor (standardowo wynoszącego 1,192 V) nie zajechaliśmy jednak wysoko, bo stabilność systemu udało nam się utrzymać do 3330 MHz (FSB 370 MHz). Powyżej tego poziomu benchmarki działały, ale Prime95, który obciąża wszystkie rdzenie procesora i jest świetnym testem stabilności, raportował błędy w obliczeniach (a to pierwszy znak, że system nie jest do końca stabilny; kolejny krok to zawieszanie się programu, a kolejny - zawieszanie się systemu).

Testowaliśmy jednak inżynieryjną wersję procesora ES (Engineering Sample). Z tego co widzieliśmy w Internecie, sklepowe wersje procesorów podkręcają się lepiej i można na nich uzyskać 3,5-3,6 GHz bez podnoszenia napięcia zasilającego! Podobny efekt zaobserwowaliśmy w przypadku naszego pierwszego testu Core 2 Duo - wersje inżynieryjne przeznaczone do testów dla prasy podkręcały się gorzej niż układy, które dwa tygodnie później trafiły do sklepów!

Podnoszenie napięcia zasilającego procesor znacznie jednak pomogło. Przy 1,576 V podkręciliśmy procesor do 4230 MHz, przy których system wciąż zachowywał się stabilnie. Procesor mocno się już grzał, więc warto zamontować wydajne chłodzenie.

Ciekawiło nas, jak wysoko możemy jeszcze "pojechać" z zegarem. Ostatecznie dobiliśmy do 4401 MHz, ale systemowi daleko było do stabilności. Często się zawieszał, a nawet wyrzucał nam niebieskie "ekrany śmierci". Ważne jednak, że Windows się uruchamiał, czego dowodem jest ten screenshot:

45-nanometrowe Core 2 Duo to niewątpliwie gratka dla miłośników overclockingu i przy odrobinę lepszym chłodzeniu (np. suchy lód) spokojnie można się pokusić o bicie rekordów w SuperPi :-)

Temperatura i pobór mocy

Jak pamiętamy, wielką zaletą czterordzeniowego, 45-nanometrowego Core 2 Extreme QX9650 był jego dużo niższy pobór mocy w porównaniu do układu Kentsfield. Podobnie oczywiście jest w przypadku nowych modeli Core 2 Duo. Zmierzyliśmy pobór mocy "z gniazdka" przez całą maszynę, w stanie spoczynku (wyświetlony jedynie pulpit Windows) oraz pod obciążeniem (Prime95 Torture Test).

W trybie spoczynku procesory Core 2 Duo obniżają napięcie zasilające oraz zegar taktujący do 2 GHz dzięki funkcji Enhanced Intel SpeedStep (EIST). Pobierają wtedy mniejszą moc, więc mniej się grzeją, a płyta główna może wysterować wentylator na procesorze, by ten obracał sie wolniej i mniej hałasował.

W trybie spoczynku nowe Core 2 Duo pobierają o kilka watów mocy mniej niż modele 65 nm, chociaż różnice nie są bardzo znaczące (ciekawie na tym tle wypada pierwszy dwurdzeniowiec - Pentium Extreme Edition 840 ;-)).

Większe różnice widoczne są pod obciążeniem. Komputer z Core 2 Duo E8200 pobierał o 18 watów mocy mniej niż ta sama maszyna, ale po wymianie procesora na Core 2 Duo E6750. To jednak nie aż tak spektakularny wynik jak ten w przypadku porównania 3-gigahercowych czterordzeniowców - Core 2 Extreme QX9650 i Core 2 Extreme QX6850 - w ich przypadku różnica w poborze mocy wynosiła przeszło 50 watów!

Wolfdale są też oczywiście chłodniejsze, chociaż w stanie spoczynku to zaledwie 3-4 stopnie mniej w przypadku porównania układów 2,66 GHz.

Pod obciążeniem różnice są już bardziej wyraźne, bo dochodzą prawie do 10 stopni Celsjusza w przypadku porównania układów Core 2 Duo 65 i 45 nm. Gwoli ścisłości dodamy, że Pentium Extreme Edition 840 do uzyskania temperatury 65 stopni wymagał rozkręcenia wentylatora na procesorze do 2700 RPM - tymczasem ten sam wentylator na Core 2 Duo obracał łopatkami z szybkością 900 RPM i był prawie niesłyszalny :-)

Kompatybilność z płytami głównymi

Oficjalnie procesory 45-nanometrowe Intela współpracują jedynie z płytami wykorzystującymi chipsety G31, G33, G35, P35, X38 oraz X48. Postanowiliśmy to sprawdzić, ale także ciekawiła nas zgodność układów Wolfdale ze starszymi chipsetami Intela oraz chipsetami NVIDII.

Pierwsze dwie wypróbowane przez nas płyty - Gigabyte GA-P35-DQ6 oraz ASUS Blitz Formula po aktualizacji BIOS-u do F7c w przypadku płyty Gigabyte oraz 1402 w przypadku płyty ASUS - całkowicie prawidłowo pracowały z procesorami Core 2 Duo serii E8x00.

Postanowiliśmy jednak zainstalować procesor E8200 na płycie z dość leciwym już chipsetem 965P - ASUS P5B Premium. Po instalacji procesora na płycie komputer nie wstał. A jednak na stronie internetowej firmy ASUS znaleźliśmy nowy BIOS, który dodaje obsługę układów 45 nm. Po aktualizacji BIOS-u płyta P5B Premium bez najmniejszych kłopotów ruszyła z Core 2 Duo E8200!

Ciekawszy był jednak test na płycie z chipsetem nForce 650i SLI, popularnym wśród naszych Czytelników. Za podstawę do budowy kolejnej platformy testowej posłużyła nam płyta abit Fatal1ty FP-IN9 SLI. Nasz egzemplarz miał BIOS z 27 lutego 2007. Po instalacji procesora komputer testowy nie odpalił. Jednak aktualizacja BIOS-u do wersji oznaczonej numerem 16 z 17 grudnia 2007 od razu pomogła i płyta abit prawidłowo rozpoznała nowy procesor Intela!

To dobry znak. 45-nanometrowe procesory powinny działać na większości w miarę nowych płyt z podstawką Socket 775, chociaż niezbędna będzie aktualizacja BIOS-u. Bez niej się nie obejdzie. Zanim zdecydujecie się na kupno nowego Core 2 Duo, upewnijcie się, że dla Waszej płyty dostępny jest już stosowny BIOS.

Podsumowanie

Nowe procesory Intela to kolejny krok w ewolucji układów Core 2 Duo. Nowa technologia produkcji wpłynęła na mniejszy pobór mocy przez układy, a tym samym na ich niższą temperaturę, w efekcie czego procesory nie tylko są ekonomiczniejsze, ale też dają się lepiej podkręcać (praktycznie poziom 4 GHz powinien być dostępny dla każdego - przy chłodzeniu procesora zwykłym, dołączonym wentylatorem). Zmiany w architekturze wpłynęły też na wyższą wydajność układów, które są średnio o 5 do 10% wydajniejsze od 65-nanometrowych Core 2 Duo, chociaż zdarzają się przypadki (na razie jeszcze bardzo nieliczne), gdzie przewaga przekracza 40% (DivX 6.8, benchmark w WinRAR 3.70). 45-nanometrowe Core 2 Duo to niewątpliwie gratka dla każdego, kto nie musi mieć jeszcze procesora czterordzeniowego. W dodatku nie jest konieczna zmiana płyty głównej, w większości przypadków wystarczy aktualizacja BIOS i voila!

Z opisanych procesorów najlepszym wyborem będzie zdecydowanie 3-gigahercowy model Core 2 Duo E8400. Jest tylko o kilkadziesiąt złotych droższy od modelu E8200 (2,66 GHz), a jest od niego wyraźnie szybszy i przy tym łatwiejszy w podkręcaniu (dzięki wyższemu mnożnikowi). Z kolei model E8500 jest już za drogi, a pracuje z zegarem tylko o 5% wyższym niż E8400. Dlatego nasza Rekomendacja wędruje do układu E8400.