Aneks A, Aneks B, ADSL 2+, 802.11g/g+/g++ - o co tu może chodzić?

Zanim zajmiemy się sprzętem, wyjaśnijmy sobie na początek tajemnicze zaklęcia, zamieszczane przez producentów (a właściwie ich dział marketingu) na opakowaniach i w „opisach technicznych”. System transmisji ADSL, stosowany jako „ostatnia mila” internetowych łączy dostępowych, działa na zwyczajnych, miedzianych łączach telefonicznych, tych samych, z jakich korzysta standardowa telefonia. Do celów ADSL wykorzystywana jest część przepływności łącza, powyżej pasma zajmowanego przez telefonię. Dane i głos mogą być przekazywane równolegle dzięki zastosowaniu dla danych cyfrowych odpowiedniego systemu modulacji, w pasmie częstotliwości wyższym od zajmowanego przez pasmo przesyłania sygnału dźwiękowego. Ale... obecnie w użyciu są dwa systemy przesyłania dźwięku – analogowy, pracujący w pasmie 300-3400 Hz oraz cyfrowy ISDN, okupujący pasmo do 80 kHz. W praktyce pasmo to jest szersze - wg standardu do innego użytku nadaje się dopiero pasmo od około 120 kHz. Jasno więc widzimy, że potrzebne są dwa standardy ISDN – do pracy na łączach analogowych i do działania na liniach ISDN. Tę rozbieżność w standardzie opisano Aneksami A i B, ustalając dla linii analogowej parametry według Aneksu A, zaś dla linii cyfrowej – Aneksu B.

Wykorzystano wykres z www.tech-portal.pl