Ekstremalny Pentium 4
Pentium 4 Extreme Edition to specjalna wersja procesora przeznaczona dla najbardziej wymagających entuzjastów komputerów. Głównym założeniem Intela przy projektowaniu układu było uzyskanie najwyższej możliwej wydajności, bez względu na koszty. Tak też powstał pierwszy P4EE, który tak naprawdę jest odmianą układu Intel Xeon, przeznaczoną dla komputerów biurkowych. Pierwszy P4 Extreme Edition produkowany był w technologii 130 nm (0,13 mikrona), miał 512 kB pamięci podręcznej drugiego poziomu (L2 cache) i aż 2 MB pamięci podręcznej poziomu trzeciego (L3 cache). Jako że architektura NetBurst chętnie pożera zarówno całe dostępne pasmo pamięci, jak i wbudowaną w procesor pamięć podręczną, dodatkowy cache pozwolił na uzyskanie wyraźnie wyższej wydajności P4EE w stosunku do "zwykłego" P4 pracującego z takim samym zegarem. W niektórych aplikacjach przyrost wydajności dochodził nawet do 20 procent. A jednak Pentium 4 Extreme Edition to procesor dla tych, którzy nie cierpią na braki gotówki. Ceny układów z tej rodziny liczone są w tysiącach złotych. Jeśli jednak wymagacie najwyższej wydajności, koszty nie są ważne.
Pentium 4 Extreme Edition pojawił się w dwóch wersjach dla podstawki Socket 478: 3,2 i 3,4 GHz. Wraz z pojawieniem się nowej podstawki LGA775 Intel przeniósł swój flagowy układ także na tę platformę. Początkowo Pentium 4 EE w wersji LGA775 pracował z częstotliwością 3,4 GHz na szynie systemowej 800 MHz, jednak niedawno Intel wprowadził szybszą wersję układu, 3,46 GHz, komunikującą się ze "światem zewnętrznym" przez szybszą magistralę o efektywnym zegarze 1066 MHz (przepustowość 8,4 GB/s). Procesor wciąż wykorzystywał rdzeń Gallatin układów Xeon (będące pochodną rdzenia Northwood), miał 2 MB pamięci cache L3 i produkowany był w technologii 0,13 mikrona.
Wreszcie nastał czas na duże zmiany. Układ Pentium 4 Extreme Edition został przeprojektowany. Usunięto mu pamięć podręczną L3, natomiast powiększono pamięć L2 z 512 kB do 2 MB! To dwa razy tyle, ile mają procesory Pentium 4 "Prescott" i cztery razy tyle, ile mają układy Pentium 4 "Northwood"! Nowy, ekstremalny Pentium 4 dostał także technologię EM64T (Extended Memory 64-bit Technology - czyli 64-bitowe adresowanie pamięci) oraz bit XD (Execute Disable) zapobiegający atakom niektórych wirusów. Podobnie jak P4EE 3,46 GHz, nowy procesor pracuje już na magistrali 1066 MHz. Zwiększono mu także zegar do 3,73 GHz. Jak już wspomnieliśmy we wstępie, nowy Extreme Edition produkowany jest już w technologii 90 nm. Zbudowany jest ze 169 milionów tranzystorów.
Powyższe dane brzmią dziwnie znajomo, nieprawdaż? Owszem, nowy P4 Extreme Edition wykorzystuje tak naprawdę zmodyfikowany rdzeń Prescott, w którym zwiększono pamięć cache L2 z 1 do 2 MB, uaktywniono 64-bitowe rozszerzenia (które są w rdzeniu Prescott obecne od pierwszej wersji układu) i włączono bit XD. Niestety nowy rdzeń niesie ze sobą jedną zasadniczą wadę - o połowę dłuższy potok wykonawczy. Oznacza to, że przy tym samym zegarze nowy procesor może być nawet wolniejszy od swojego odpowiednika z rdzeniem Gallatin (czy Northwood). Szerzej o porównaniu możliwości oraz wydajności procesorów Prescott i Northwood pisaliśmy w naszej recenzji Pentium 4 "Prescott" - zachęcamy do jej przeczytania, może bowiem wiele wyjaśnić.
Testowany egzemplarz
W naszym laboratorium przetestowaliśmy przedprodukcyjny procesor w wersji inżynieryjnej. Układ nie różni się jednak strukturą od procesorów, które trafią do sprzedaży. Ma natomiast odblokowany mnożnik, a jego cechą charakterystyczną są napisy "Intel Confidential" na metalowej osłonce rdzenia procesora. Zdjęcie naszego układu zamieściliśmy po lewej stronie - po kliknięciu otworzy się duży obrazek.
Zestaw testowy "Intel"
Procesor Pentium 4 Extreme Edition 3,73 GHz obsadziliśmy na płycie Intel D925XECV2 z chipsetem Intel 925XE (od 925X różni się obsługą magistrali 1066 MHz). Dołożyliśmy 512 MB pamięci RAM w dwóch modułach 256 MB Kingmax DDR2 533 MHz o opóźnieniach 4-4-12-4, które skróciliśmy ręcznie do bardziej agresywnych - 3-3-8-3. Niestety to jedyna pamięć DDR2, jaką mamy w naszym laboratorium, dlatego tylko 512 MB pamięci w platformie testowej, a nie 1 GB.
Zestaw uzupełniliśmy o kartę graficzną RADEON X850 XT Platinum Edition i dysk twardy Seagate Barracuda 7200.7 200 GB (podziękowania dla firmy Seagate za wypożyczenie dwóch takich napędów).
Zestaw "Intel" | ||
Typ komponentu | Model | Dostarczył |
Procesor | Pentium 4 Extreme Edition 3,73 GHz | www.intel.com |
Wentylator | Intel box | www.intel.com |
Płyta główna | Intel D925XECV2 | www.intel.com |
Pamięć | 2 x 256 MB DDR2 533 Kingmax | www.kingmax.com.tw |
Karta graficzna | ATI RADEON X850 XT Platinum Edition | www.ati.com |
Dysk twardy | Seagate Barracuda 7200.7 200 GB | www.seagate.com |
Napęd optyczny | LG GSA-4040B (DVD±RW) | redakcyjny |
Monitor | LG Flatron FT915 Plus (19") | redakcyjny |
Zasilacz | Antec SmartPower SL400P (400 W) | www.antec-inc.com |
(na niektórych miniaturkach zdjęć można kliknąć, aby je powiększyć)
W powyższym zestawie przetestowaliśmy także procesory Pentium 4 Extreme Edition 3,46 i 3,4 GHz. Ciekawiło nas bowiem, o ile jest od nich szybszy model 3,73 GHz.
Zestaw testowy "AMD"
Oczywiście nasz artykuł byłby niekompletny, gdybyśmy nie wystawili na ringu groźnego przeciwnika - procesor Athlon 64 FX-55. To najsilniejszy układ w ofercie AMD, także przeznaczony dla entuzjastów komputerów i także kosztujący krocie. Aby zapewnić mu komfortowe warunki, obsadziliśmy go na bardzo wydajnej płycie Gigabyte GA-K8NXP-SLI z chipsetem nForce4 SLI. Dołożyliśmy 512 MB pamięci DDR w postaci dwóch modułów Corsair o ultrakrótkich opóźnieniach 2-5-2-2. W takiej konfiguracji Athlon 64 FX-55 pracować będzie najwydajniej.
Pozostałe elementy zestawu "AMD" to ta sama karta graficzna (RADEON X850 XT PE) i identyczny (choć nie ten sam) dysk twardy (Seagate Barracuda 7200.7 200 GB).
Zestaw "AMD" | ||
Typ komponentu | Model | Dostarczył |
Procesor | AMD Athlon 64 FX-55 (2,6 GHz) | www.amd.com |
Wentylator | Thermaltake Venus 12 | www.thermaltake.com |
Płyta główna | Gigabyte GA-K8NXP-SLI | www.gigabyte.pl |
Pamięć | 2 x 256 MB DDR433 (Corsair CMX256A-3500C2) | www.corsairmicro.com |
Karta graficzna | ATI RADEON X850 XT Platinum Edition | www.ati.com |
Dysk twardy | Seagate Barracuda 7200.7 200 GB | www.seagate.com |
Napęd optyczny | LG GSA-4040B (DVD±RW) | redakcyjny |
Monitor | LG Flatron FT915 Plus (19") | redakcyjny |
Zasilacz | Antec SmartPower SL400P (400 W) | www.antec-inc.com |
Na obu zestawach zainstalowaliśmy Windows XP Professional z łatką Service Pack 2. Karta ATI pracowała pod kontrolą sterowników Catalyst 5.2. Na zestawie "AMD" doinstalowaliśmy też pakiet sterowników dla chipsetu nForce4 w wersji 6.39. Na zestawie "Intel" użyliśmy sterowników 6.3.0.1007 dla chipsetu 925XE.
Testy syntetyczne - Sandra 2005, PCMark04
Pomiary osiągów procesorów rozpoczynamy od testów syntetycznych, a więc programów służących wyłącznie do oceny teoretycznej wydajności komputera. Programy te nie mają żadnego innego zastosowania, a często wykorzystują najnowsze funkcje procesorów (czy kart graficznych), by pokazać je w działaniu zanim obsługa takich funkcji pojawi się w programach użytkowych czy grach.
Zaczniemy od programu SiSoftware Sandra 2005. To czysty syntetyk, więc jego wskazań nie powinniście odnosić do realnej wydajności komputerów. Najbardziej użytecznymi składnikami przy benchmarkowaniu jest tutaj test przepustowości pamięci i test dysku twardego. Najpierw przedstawimy jednak syntetyczne testy wydajności procesora.
Test jednostek stałoprzecinkowych wykazał wyższą wydajność procesora Athlon 64 FX-55 nad układami Pentium 4 Extreme Edition. Uzyskane natomiast przez procesory P4 wyniki nie dziwią - najszybszy okazał się najnowszy model 3,73 GHz.
Z kolei test jednostek zmiennoprzecinkowych wypadł lepiej na procesorach Pentium 4.
Gdy zaś zmierzymy wydajność implementacji rozszerzeń iSSE2 okazuje się, że w procesorowi AMD sporo brakuje do "niebieskiej" konkurencji.
Procesory Intela uzyskały także wyższe wyniki w teście CPU Multimedia Benchmark, który symuluje wydajność komputera przy przetwarzaniu danych multimedialnych.
Test CPU Multimedia Benchmark przy danych zmiennoprzecinkowych zwrócił zaskakujące wyniki. Okazuje się, że wynik uzyskany na nowym procesorze Pentium 4 Extreme Edition 3,73 GHz jest niższy niż na układzie 3,46 GHz! Najwyraźniej winny jest tutaj dłuższy potok wykonawczy w nowym procesorze P4EE z rdzeniem Prescott.
Wreszcie test Memory Benchmark mierzący przepustowość pamięci na linii procesor-chipset-pamięć (lub - w przypadku układów Athlon 64 z wbudowanym kontrolerem pamięci - procesor-pamięć). Tym razem Athlon 64 FX-55 wyprzedził trochę układ Pentium 4 Extreme Edition 3,4 GHz, jednak uległ układom 3,46 i 3,73 GHz.
Przy przesyłaniu danych zmiennoprzecinkowych uzyskane rezultaty są bardzo podobne.
Dziwne rezultaty zwrócił natomiast test File System Benchmark mierzący wydajność m.in. dysków twardych. Z uzyskanych wyników można wnioskować, że dysk twardy w zestawie "AMD" jest trochę wydajniejszy od dysku w zestawie "Intel". Chociaż w obu zestawach użyliśmy fizycznie dwóch różnych dysków, to są to dokładnie te same modele napędów Seagate Barracuda 7200.7. Dziwne więc, że różnią się od siebie wydajnością, jednak - jak się za chwilę przekonamy - wyniki potwierdzą się w kolejnych testach.
Sandra 2005 to bardzo specyficzny test. Zobaczmy, jak wyniki przedstawiają się w programie PCMark04, który przeprowadza znacznie więcej operacji zbliżonych do rzeczywistych (kompresja pliku, kopiowanie danych itp.).
Ogólny wynik wskazuje zwycięstwo bohatera tego artykułu, procesora P4EE 3,73 GHz. Konkurencyjny Athlon 64 FX-55 uzyskał wynik na poziomie P4EE 3,4 GHz.
Spójrzmy natomiast na wynik CPU Score przedstawiający wydajność samego procesora (z pominięciem pozostałych komponentów komputera). Widać lekką przewagę procesora Athlon 64 FX-55 nad P4 Extreme Edition 3,40 GHz, jednak procesory Intela 3,46 i 3,73 GHz wciąż z przodu.
Test pamięci lepiej wypadł na procesorach Intela.
Chociaż w obu zestawach użyliśmy tej samej karty graficznej, to wyniki Graphics Score minimalnie się od siebie różnią. Najwyższy wynik uzyskaliśmy na platformie AMD.
I znów test dysku twardego wskazuje na większą wydajność napędu w komputerze z procesorem AMD. Widocznie dysk w zestawie "Intel" rzeczywiście jest trochę wolniejszy.
3DMark03, 3DMark05
Po wynikach w programach Sandra 2005 i PCMark04 przejdźmy do popularnej serii 3DMark. Większość czytelników naszego serwisu korzysta lub korzystała z benchmarków należących do tej serii, więc wyniki, które za chwilę przedstawimy, nie będą wyglądały dla Was abstrakcyjnie. Możecie je spokojnie odnieść do rezultatów uzyskanych na Waszych komputerach.
3DMark03 to test nastawiony przede wszystkim na pomiary wydajności kart graficznych - nie jest zatem zbyt zależny od szybkości procesora, zwłaszcza jeśli porównujemy jednostki o podobnej wydajności. Uzyskane przez nas wyniki (ponad 13 tys. punktów) są zbliżone, chociaż lekko do przodu wysunął się nowy P4 Extreme Edition 3,73 GHz.
3DMark03 ma natomiast wbudowane narzędzie do testowania wydajności procesorów. Renderuje dwie sceny w trybie programowym, bez wsparcia ze strony akceleratora 3D. Jak widzimy, procesory P4EE 3,73 i 3,46 GHz oraz Athlon 64 FX-55 wypadły dość podobnie. Wyraźnie wolniejszy okazał się P4EE 3,4 GHz.
Zbadajmy składowe testu procesora. Pierwszy test wykazał sporą przewagę procesora FX-55 nad układami Intela.
W drugim teście natomiast zdecydowanie dominują Pentium 4 EE 3,73 i 3,46 GHz. Athlon i P4EE 3,4 GHz uzyskały bardzo zbliżone wyniki.
W najnowszym 3DMark05 różnice między porównywanymi procesorami także nie są znaczące, chociaż tym razem najwyższy wynik uzyskał Athlon 64 FX-55.
Gdy natomiast spojrzymy na wyniki procesora, możemy zauważyć zdecydowaną dominację układu P4EE 3,73 GHz. Na drugiej pozycji uplasował się chip 3,46 GHz, trzecie miejsce zajął Athlon, a ostatnie - P4EE 3,4 GHz. Test procesora w 3DMarku05 uruchamia dwa wątki jednocześnie, więc układy Pentium 4 z technologią HyperThreading w teście tym sporo zyskują.
Składowe testu procesora odzwierciedlają wynik ogólny.
Ostatnim testem syntetycznym, z jakiego wyniki zaprezentujemy w niniejszym artykule, będzie AquaMark3. Test wykorzystuje niegrywalny fragment gry AquaNox, więc jego wyniki wiernie odzwierciedlają wydajność komputerów w tej właśnie grze (oraz tytułach wykorzystujących ten sam silnik).
Najszybszy okazał się Athlon, chociaż jego przewaga nad procesorami Intela jest bardzo nieznaczna. Ponownie, nowy P4EE 3,73 GHz ustąpił pola układowi poprzedniej generacji, P4EE 3,46 GHz.
Także wskaźnik wydajności procesora w AquaMarku jest najwyższy w przypadku procesora Athlon. O włos za nim - P4EE 3,73 GHz, który tym razem zyskał ciut wyższy wynik od P4EE 3,46 GHz.
Wskaźnik wydajności podsystemu graficznego jest ponownie najwyższy na zestawie z procesorem FX-55. Wyższy wynik uzyskaliśmy ponadto na procesorze P4 Extreme Edition 3,46 GHz niż na jednostce 3,73 GHz.
Wydajność w aplikacjach użytkowych
Po wstępnych wynikach w testach syntetycznych czas najwyższy przejść do pomiarów wydajności w popularnych aplikacjach użytkowych. Który z procesorów jest najwydajniejszy w takich zastosowaniach?
Zacznijmy od renderingu sceny trójwymiarowej w programie 3ds max 6. Posłużyliśmy się sceną gallery.max dołączoną do programu. Renderujemy ją do obrazka o rozmiarach 800x600 punktów.
Rendering testowej sceny najszybciej ukończył Pentium 4 Extreme Edition 3,73 GHz, któremu praca zajęła 2 minuty i 28 sekund. O 9 sekund dłużej scenę przetwarzał P4EE 3,46 GHz. 2 minuty i 45 sekund liczył Athlon. Wyraźnie najwolniejszy okazał się P4EE 3,4 GHz, który przygotowywał scenę aż 3 minuty i 10 sekund.
Drugi test to konwersja filmu w formacie MPEG-2 do DivX oraz XivD. Posłużyliśmy się programem XMPEG 5.03 i kodekami DivX 5.2.1 oraz XviD Koepi'ego. Im czas konwersji krótszy, tym lepiej.
Procesory Intela radzą sobie sprawniej z konwersją do formatu DivX niż układ AMD. Najnowszy ekstremalny Pentium 4 3,73 GHz ukończył kompresję o pół minuty przed Athlonem.
Jeśli natomiast zdecydujemy się na kodek XviD, okazuje się, że wynikowy film najszybciej uzyskamy na komputerze z procesorem AMD. P4EE 3,73 GHz okazał się odrobinę wolniejszy. Układy P4EE 3,46 i 3,4 GHz przetwarzały klip wideo najdłużej.
Kolejny test to kompresja 250-megabajtowego pliku przy pomocy programu WinRAR. Zanim zmierzymy czas kompresji, najpierw podamy wyniki wbudowanego w program benchmarka:
Z powyższego wykresu wynika, że najszybciej WinRAR przetwarza dane na procesorze Athlon 64 FX-55. Sprawdźmy, czy wyniki przełożą się na rzeczywisty czas kompresji.
I rzeczywiście, plik został skompresowany do archiwum z rozszerzeniem .rar już po 3 minutach i 8 sekundach na platformie z procesorem AMD. Najszybszemu Pentium 4 kompresja zajęła 3 minuty i 36 sekund.
Wydajność w grach
Wreszcie zastosowanie, do którego kierowany jest Pentium 4 Extreme Edition - gry. Na porównywanych procesorach przetestowaliśmy cztery najpopularniejsze tytuły.
Zacznijmy od Counter-Strike Source. Podczas testów użyliśmy wbudowanego benchmarka (Video Stress Test), ale także uruchomiliśmy timedemo prezentujące rzeczywistą rozgrywkę wielu graczy (aztec - dostępne w internecie).
Najwyższy wynik w teście uzyskał procesor Athlon 64 FX-55. Co ciekawe, drugim najszybszym procesorem nie jest Pentium 4 Extreme Edition 3,73 GHz, a model 3,46 GHz! Dłuższy potok wykonawczy w P4EE 3,73 daje się we znaki!
Zaskoczyły nas natomiast wyniki w demie aztec - nowy P4EE 3,73 GHz uzyskał w nim wynik najniższy!
Kolejny hit to Doom 3.
Ponownie wyraźnie dominuje Athlon 64 FX-55. Pentium 4 Extreme Edition 3,73 GHz o włos przed procesorem 3,46 GHz.
Na razie Athlon wygrywa. A jak wyglądają wyniki w kolejnym szlagierze, Far Cry?
Na obu mapach, Research i Volcano, najszybszy okazał się ponownie Athlon. I ponownie, najnowszy Pentium 4 Extreme Edition wypadł słabiej od swoich poprzedników z rdzeniem Gallatin!
Wreszcie najbardziej oczekiwana gra wszechczasów - Half-Life 2. Użyliśmy własnego dema przedstawiającego rajd na skuterze wodnym po wysychającej rzece.
Athlon znów okazał się najszybszy. A nowy P4 - znów najwolniejszy. Jednak w grach zmiana rdzenia mu najwyraźniej zaszkodziła...
Pentium 4 vs Athlon 64 - pojedynek na 64 bity
(autor rodziału: Michał Szulowski)
W blisko dwa lata po swoim konkurencie, Intel zdecydował się na wprowadzenie 64 bitów do swoich procesorów przeznaczonych do komputerów stacjonarnych. By odrobić ten czas, od razu zapowiedział, że rozwiązanie to, występujące pod nazwą EM64T, trafi do wszystkich procesorów "dekstopowych", a więc również do Celeronów. Tymczasem AMD póki co nie ma planów wprowadzenia do sprzedaży 64-bitowych Sempronów. W tym momencie mamy więc śmieszną sytuację, gdy AMD daje się wyprzedzić na rynku masowym, a więc na tym, który może zdecydować o pełnym sukcesie 64-bitowych procesorów. Co prawda na 64-bitowego Celerona przyjdzie nam jeszcze troszkę poczekać, ale... premiera takich układów prawie na pewno nastąpi jeszcze w tym roku. Co będzie z AMD - nie wiadomo.
Choć do premiery Windows XP x64 Edition zostały już tylko dwa miesiące, to wciąż liczba aplikacji, które zostały zoptymalizowane przez producentów tak, by osiągnęły pełną wydajność pozostaje wciąż niewielka. Bez wątpienia wpływa na to mała dostępność kompilatorów zdolnych do wytworzenia odpowiedniego kodu, a także niepewność firm co do terminu rozpoczęcia sprzedaży przez Microsoft odpowiedniego systemu operacyjnego. Te aplikacje, które są obecnie dostępne, najczęściej kompilowane są z wykorzystaniem wczesnej wersji kompilatora Microsoftu dołączanego do DDK (Driver Development Kit), który nie jest najskuteczniejszym produktem pod względem efektywności kodu.
Wiadomo już, że kolejna wersja kompilatora C++ firmy Intel, obsługująca 64-bitowy tryb pracy procesorów rodziny x86 jest już gotowa i dostępna dla chętnych (za około 400 USD). Bez wątpienia przyczyni się ona do zwiększenia wydajności aplikacji tworzonych dla Windows XP x64 i uruchamianych na procesorach Pentium 4. Natomiast nie wiadomo, jak będzie się zachowywał kod uzyskany z tego kompilatora na Athlonach 64/FX.
Z powyższych powodów, a także dzięki temu, że w testach korzystaliśmy z wersji Windows XP x64 RC2, nie należy wyrokować o ostatecznej wydajności, jaką będziemy obserwować w przypadku architektury 64-bitowej w pełni zoptymalizowanych warunkach. Jednak nasze testy pozwalają ocenić wzrost wydajności, jakiego można się spodziewać po nowych wersjach aplikacji.
Pierwszym i jak na razie jedynym dostępnym testem syntetycznym jest malutki program określający wydajność zmiennoprzecinkową procesora. Co do tego testu, mamy pewne podejrzenia co do rzetelności zwracanych wyników, bowiem są one wyjątkowo powtarzalne. Potraktujmy go więc jedynie z lekkim przymrużeniem oka.
Test syntetyczny Whet w przypadku obu procesorów wykazuje znaczny wzrost MIPSów, dla Pentium 4 jest to blisko 22%, dla Athlona FX ponad 64 proc. Widać więc wyraźnie, że 64 bity w tym teście lepiej działają na Athlonie.
DivXEncoderBenchmark to jeden z pierwszych testów, z jakimi spotkaliśmy się w wersji 64-bitowej. Niestety, mimo blisko półtora roku, jakie upłynęły od ogłoszenia współpracy między AMD i DivX Networks, wciąż nie jest dostępny publicznie koder korzystający z 64 bitów. Miejmy jednak nadzieję, że po wprowadzeniu Windows XP x64 do sprzedaży taki kodek zostanie udostępniony, bowiem szybkość działania w porównaniu do wersji 32-bitowej wzrasta w przypadku Intel Pentium 4 aż o blisko 40 proc. Athlon FX zapewnia nieco niższy wzrost wydajności, choć i w jego przypadku 23% to sporo.
POV-Ray 3.6 to darmowy program do renderowania obrazów przestrzennych. Jego standardowa scena - ciasteczka (biscuit) w trybie 64-bitowym generowana jest nieco wolniej niż w trybie 32-bitowym, jednak różnica wynosi od 1,5 proc. na Athlonie do 7 proc. na Pentium 4...
...jednak wbudowany w program test wydajności po zastosowaniu 64 bitów zyskuje na szybkości działania w przypadku Athlona 64 ponad 26 proc. Niestety w przypadku Pentium 4 obserwujemy zwolnienie o ponad 4 proc. Różnice ta jest zapewne wynikiem odmiennych architektur porcesorów, choć nie można zaprzeczyć, że winny jest tu również sam program renderujący, który jest zoptymalizowany dla Athlona 64.
Powyższa sytuacja może również rzucić nieco światła na kwestię przygotowania 64-bitowych wersji aplikacji przez głównych producentów tego rodzaju oprogramowania. Blisko współpracująca z Intelem firma Discreet - producent 3ds max - na razie "przygląda się" procesorom 64-bitowym. Natomiast Alias Systems, twórca znanego ray tracera Maya, który zawsze działał lepiej na Athlonach niż na Pentiumach zapowiedział, że już wersja 7 programu będzie obsługiwać procesory 64-bitowe.
Kolejną aplikacją dostępną w wersji 64-bitowej jest MiniGZIP - popularny program służący do kompresowania plików. Czas kompresji tym programem w wersji 32-bitowej przykładowego zbioru tekstowego w przypadku Windows XP i Athlona 64 jest nieco dłuższy niż w przypadku Pentium 4. Jednak zastosowanie systemu i aplikacji 64-bitowej wynik ten odwraca - Athlon 64 kompresuje plik w czasie o ponad 20 proc. krótszym niż procesor Intela. Na szczęście również w przypadku Pentium 4 występuje skrócenie o ponad 1/3 czasu potrzebnego na przeprowadzenie kompresji.
PanoramaFactory to program służący do łączenia serii zdjęć w jedną, szeroką panoramę. W chwili obecnej jest on dostępny dla Windows XP oraz tzw. wersja Preview dla Windows XP x64. Czas przykładowego testu łączenia 12 zdjęć JPG dużej rozdzielczości w jedną całość w przypadkach obydwu procesorów przyspiesza, przy czym Athlon 64 FX 55 okazuje się o blisko 13 proc. lepszy od Pentium 4 Extreme Edition 3,73 GHz. Różnica w trybie 64-bitowym jest więc większa, niż w trybie 32-bitowym.
Java
W przypadku testów w Javie korzystaliśmy z wirtualnej maszyny Javy w wersji 1.5 RC2. Jest to prawdopodobnie ostateczna wersja JVM przed ukazaniem się na rynku Windows XP x64.
W przypadku małych danych, które mieszczą się w pamięci podręcznej pierwszego poziomu, przewaga Athlona 64 FX 55 nad konkurentem jest bardzo wyraźna i odpowiada przewadze, na jaką wskazuje test syntetyczny Whet. Co więcej, również proporcje wydajności między wersjami 64- i 32-bitowymi pozostają zachowane a przypadku Athlonów; w przypadku Pentium 4 wersja 64-bitowa JVM okazuje się sprawniejsza o 60 proc. od wersji 32-bitowej.
W przypadku niewielkich danych mieszczących się w pamięci podręcznej Athlon 64 FX wygrywa w każdym teście składowym. Również warto zwrócić uwagę, że poza Monte Carlo Integration, w pozostałych przypadkach obydwa procesory zyskują dużo po włączeniu 64-bitów.
W przypadku danych nie mieszczących się w pamięci podręcznej procesora AMD Athlon 64 FX, sytuacja robi się znacznie ciekawsze. 2 MB pamięci podręcznej L2 wyraźnie pomagają procesorowi Pentium 4 Extreme Edition 3,73 GHz nadrobić stratę. W czterech spośród pięciu składowych Intel wygrywa, jednak jedyny test, w którym przegrywa bardzo wyraźnie (uzyskuje 1/6 wydajności procesora AMD) wpływa na to, że również dla dużych danych ogólny wskaźnik wydajności procesora jest lepszy dla Athlona 64 FX 55.
Jak już wspomnieliśmy, osiągnięte wyniki nie muszą stanowić ostatecznej odpowiedzi, jak te procesory będą się zachowywać w handlowej wersji systemu operacyjnego Windows XP x64. Dają nam jednak obraz, jak ta wydajność zmienia się w stosunku do aplikacji 32-bitowych. Miejmy również nadzieję, że niedługo będziemy mogli przedstawiać Wam wydajność w innych aplikacjach 64-bitowych, jak również w grach. Prawdopodobnie jednym z pierwszych tytułów w wersji 64-bitowej będzie Far Cry, choć może go wyprzedzić Unreal Tournament 2004.
Podsumowanie
Wbrew dużym zmianom w architekturze nowego Pentium 4 Extreme Edition 3,73 GHz, nie powalił on na kolana ani swojej konkurencji, ani nawet poprzednich ekstremalnych P4 z rdzeniem Gallatin. Chociaż jest od nich szybszy w większości aplikacji, to jednak w wielu im ustępuje (zwłaszcza w grach). Sytuacja jest tutaj bardzo podobna, jak w przypadku starcia Pentium 4 "Northwood" i Pentium 4 "Prescott". Chociaż ten drugi ma dwukrotnie większą pamięć podręczną drugiego poziomu (1 MB zamiast 512 kB), to jednak wydłużony potok wykonawczy stanowi w jego przypadku coś w rodzaju zaciągniętego hamulca ręcznego. Tam, gdzie pamięć cache nie jest najważniejsza, Northwood dominuje.
Identyczną sytuację obserwujemy w przypadku starcia procesorów P4 Extreme Edition z rdzeniem Prescott i Gallatin. Dłuższy potok wykonawczy, choć pozwala uzyskać wyższe częstotliwości, to jednak jest przyczyną niższej wydajności gdy porównamy procesory nowej i starej generacji o takiej samej częstotliowści pracy. Strach pomyśleć co by było, gdyby Intel wydał nowego P4 z zegarem 3,46 GHz. Jak potem wytłumaczyć klientom, czemu nowy P4 jest wolniejszy od starego?...
Chociaż na pewno znajdą się chętni na zakup P4 Extreme Edition (zwłaszcza zamożni przeciwnicy platform z procesorami AMD), to jednak na nas procesor nie zrobił wrażenia. Znacznie ciekawszy okazać się może natomiast Pentium 4 z serii 6xx, który wykorzystuje identyczny rdzeń jak opisany w tym artykule ekstremalny P4, a jedyną różnicą jest magistrala 800 MHz zamiast 1066 MHz. P4 6xx będzie natomiast znacznie tańszy od wersji Extreme Edition, a zanosi się, że niewiele od niego wolniejszy! Jeszcze w tym tygodniu postaramy się opublikować test procesora Pentium 4 660 taktowanego zegarem 3,6 GHz.
Zalety
- Bardzo wysoka wydajność
- Instrukcje SSE3
- 64-bitowe adresowanie pamięci (EM64T)
Wady
- Wysoka cena
- Niższa wydajność w grach od Pentium 4 Extreme Edition z rdzeniem Gallatin
Do testów dostarczył:
Intel www.intel.pl Cena: około 4 tys. złotych z VAT