O procesorach AMD przeznaczonych do podstawki Socket 754 pisaliśmy już wielokrotnie. Jedynie dla przypomnienia napiszmy więc, że procesory te mają zintegrowany, jednokanałowy kontroler pamięci DDR, dzięki czemu maksymalnie zostały skrócone opóźnienia w dostępie do danych. Kolejną zaletą tych procesorów jest wykorzystanie szybkiego łącza międzyukładowego (HyperTransport), które pracując z częstotliwością 800 MHz zapewnia przepustowość pomiędzy procesorem a pamięciami na poziomie 6,4 GB/s. Tu jedna uwaga - pierwsza wersja układu sterującego firmy NVIDIA, tj. nForce3 150 nie działa poprawnie z taką częstotliwością, dlatego producent zdecydował się na zmniejszenie tej częstotliwości do 600 MHz. Jednak jak się okazuje w praktyce, nie wpłynęło to znacząco na wyniki uzyskane przez konstrukcje z tym układem.
Z innych istotnych cech procesorów Athlon 64 należy wymienić możliwość ochrony danych użytkownika przez specjalny bit NX, zapobiegający wykonywaniu instrukcji umieszczonych w obszarze danych, a nie w obszarze instrukcji. Tym samym niemożliwy staje się atak przez tzw. przepełnienie bufora. Polega on na tym, że szkodliwy program (np. wirus), zamazuje część informacji umożliwiających prawidłowe działanie programu, co powoduje, że system operacyjny przekazuje kontrolę nad wykonywanymi operacjami do szkodliwego programu. Więcej na temat ataków tego rodzaju można znaleźć w tym artykule.
Teoretycznie wydajność procesora ze zintegrowanym kontrolerem pamięci nie powinna zależeć od płyty głównej w jakiej jest on obsadzony, ale... w rzeczywistości okazuje się inaczej. Choć trzeba przyznać, że w zdecydowanej większości testów wyniki płyt są bardzo zbliżone do siebie, to jednak różnice są zauważalne. Z jednej strony wpływać mogą na to w różnym stopniu dopracowane sterowniki poszczególnych producentów chipsetów, z drugiej parametry pracy pamięci, które w różnych konstrukcjach można w różnym stopniu wyśrubować.
Jak zwykle nasze testy przeprowadziliśmy z wykorzystaniem karty graficznej ASUS V9950 Ultra z układem GeForce FX 5900 Ultra, dysponowaliśmy też dwoma modułami pamięci DDR PC3200 CL2 512 MB firmy Corsair. Za pamięć masową służyły nam dwa dyski WD Raptor 10 000 obr/min działające w trybie RAID 1. Do testów wyłączyliśmy wszystkie zbędne układy (tj. kontrolery portów szeregowych, równoległych, FireWire). Naszym systemem operacyjnym był Windows XP w wersji angielskiej z zainstalowanym zbiorem poprawek Service Pack 1. Sterownik do karty graficznej był w wersji 56.72, do chipsetu w przypadku NVIDII 3.77, zaś VIA 4.51a. Do pozostałego sprzętu, który musieliśmy zainstalować (np. do układów dźwiękowych czy też kontrolerów sieciowych) wykorzystywaliśmy sterowniki dostarczane przez producentów płyt głównych. Aby nasze testy przeprowadzić w miarę szybko, posłużyliśmy się udostępnionym przez AMD Polska procesorem AMD Athlon 64 3400+, pracującym z częstotliwością 2,2 GHz i wyposażonym w 1 MB pamięci podręcznej.
Jeden obraz więcej mówi niż 1000 słów
Zgodnie z powyższą zasadą przystępujemy do przedstawienia podstawowych cech testowanych przez nas płyt głównych.
ABIT KV8 MAX3 - Z jednej strony odstęp dla kart graficznych z rozbudowanym systemem chłodzenia i OTES umożliwiający szybsze wyrzucanie gorącego powietrza poza obudowę komputera. Z drugiej źle umieszczone gniazda zasilania, które stwarzają problemy przy podłączaniu przewodów od zasilacza. Również złącza pamięci mogą być blokowane przez dłuższe karty graficzne. Umieszczenie złącza stacji dyskietek na samym dole płyty głównej powoduje konieczność dość długiego ciągnięcia taśmy do stacji. Dwuelementowy, siedmiopozycyjny wyświetlacz umieszczony bezpośrednio na płycie przydaje się jedynie w czasie uruchamiania komputera. W czasie normalnej eksploatacji jest zbyt ukryty.
Gigabyte GA-K8NNXP - Jedna z lepszych topologii rozmieszczenia poszczególnych elementów, z drobnymi wyjątkami. Złącza kontrolera Serial ATA powinny się znaleźć wyżej, także złącze kontrolera stacji dyskietek powinno być przesunięte w bok, by nie tworzyć długiej kolumny złącz wraz z wyjściami kontrolera PATA.
MSI K8T Neo-FIS2R - Podobnie jak Gigabyte - bez ekstrawagancji, ale i bez poważnych błędów rozmieszczenia poszczególnych złącz. Można by sobie jedynie życzyć przeniesienia złącza kontrolera FDD tak, by nie był w jednej kolumnie ze złączami standardowego kontrolera PATA.
ASUS K8V Deluxe - niemal wzorcowa pod względem rozmieszczenia. Przydałoby się jednak odsunięcie chipsetu od złącza procesora, gdyż radiator pierwszego utrudnia nieco założenie systemu chłodzącego CPU. Najbardziej wymagający mogliby sobie także zażyczyć zwiększonego odstępu złącza AGP od PCI, co pozwoliłoby zamontować kartę graficzną o lepszym systemie chłodzenia.
AOpen AK89 Max - Konstrukcja nieco inna od pozostałych. Złącza pamięci umieszczone są nad, a nie obok procesora, co powoduje ich dodatkowe podgrzanie. Na szczęście w czasie testów nie stanowiło to problemu. Również umieszczenie złącz kontrolera FDD i PATA mogłoby być nieco inne. Natomiast słowa pochwały należą się firmie AOpen za uporządkowane i wygodne rozmieszczenie wyprowadzeń kontrolera SATA. Kolejną ważną zaletą płyty AOpen jest najwygodniejszy system blokowania kart AGP w złączu, poprzez blokadę przesuwaną, a nie odciąganą na bok.
ABIT KV8 Pro - praktycznie najlepsze rozplanowanie elementów płyty. Żadne złącza nie blokują się wzajemnie, dodatkowo przewody kontrolera PATA wyprowadzone są równolegle do płyty głównej, co zmniejsza liczbę skrętów odpowiednich taśm. Szkoda, jednak że te złącza umieszczone są tak nisko - przy podłączaniu napędów optycznych w dużych obudowach może to stanowić pewien problem. Niestety jako jedyna w teście płyta ABIT KV8 Pro wyposażona jest tylko w dwie podstawki pod pamięci.
Jako uzupełnienie powyższego opisu przedstawiamy tabelkę zbiorczą prezentującą możliwości oferowane przez BIOSy poszczególnych płyt głównych.
Nie wszystko złoto, co się świeci...
Płyta ABIT KV8-MAX3 zwraca uwagę dodatkowym wiatrakiem, który wydmuchuje nagrzane powietrze. Niestety, jest on stosunkowo małej średnicy co wymusza dużą szybkość kręcenia się łopatek, a tym samym dość uciążliwy szum.
Jedna z lepszych propozycji rozmieszczenia złącz na tylnym panelu. Tym razem MSI umieściła zamiast zbędnego drugiego złącza COM, dwa złącza FireWire, a oprócz tego komplet wejść dźwiękowych.
Gigabyte jako jedyna płyta w teście zawiera dwa interfejsy Ethernet. Niestety, liczba i różnorodność pozostałych złącz wyprowadzonych na tylny panel jest dość ograniczona.
ASUS K8V Deluxe ma dość uporządkowany, ale również dość skromny panel tylny. Część funkcji tej płyty, np. złącze bezprzewodowego interfejsu sieciowego dostępne są na osobnej karcie rozszerzeń.
Najbardziej tradycyjny panel tylnych złącz ma płyta AOpen AK89-Max. Jednak tak jak w przypadku innych płyt część interfejsów dostępnych jest poprzez złącza umieszczone na elastycznych przewodach, dzięki czemu można je wyprowadzić zarówno na tył, jak i na przód obudowy.
Gdyby na panelu płyty ABIT KV8 Pro pojawiło się chociaż jedno złącze FireWire można by uznać, że producent najlepiej wykorzystał tą przestrzeń. Niestety, w testowanej wersji płyta nie była wyposażona w odpowiedni układ sterujący.
Aby ułatwić Wam porównanie tych konstrukcji, poniżej prezentujemy zbiorczą tabelkę z głównymi cechami testowanych płyt głównych.
Diabeł tkwi w szczegółach
Układ VIA VT8237 jest obecnie podstawowym rozwiązaniem towarzyszącym mostkom północnym VIA K8T800/K8T800 Pro i występuje na wszystkich testowanych płytach z układami VIA. Zawiera on dwukanałowy kontroler Serial ATA, który może pracować m.in. w trybie RAID 0 lub RAID 1.
System chłodzenia ABIT OTES pozwala skutecznie schłodzić elementy wzmacniacza, jednak znacznie utrudnia podłączanie, a zwłaszcza odłączanie przewodów zasilających.
Dzięki dwóm kontrolerom Serial ATA (wbudowanemu w układ VIA VT8237 oraz dodatkowemu zawartemu w Silicon Image SiI3114), użytkownik płyty ABIT KV8-MAX3 może podłączyć aż do 6 dysków tego standardu.
Dużą zaletą płyty ABIT KV8-MAX 3 jest dodatkowy, wydajny kontroler Gigabit Ethernet firmy 3Com, który znacznie zwiększa szybkość działania w lokalnych sieciach komputerowych.
W tej płycie (ABIT KV8 Pro) producent zastosował bardzo wydajny radiator na chipsecie, dzięki czemu nie wymaga on aktywnego chłodzenia. Oby wszyscy wzorowali się na takich rozwiązaniach.
W przypadku płyty ABIT KV8 Pro, zwraca uwagę inne ułożenie złącz dla przewodów kontrolera Parallel ATA. Na zdjęciu widzimy również nalepkę na kontrowersyjnym układzie µGuru, służącemu wg producenta do wyciśnięcia maksimum osiągów z danego procesora.
Takie okrągłe taśmy do podłączania dysków interfejsu PATA są już dość powszechnie stosowane. Są one niewiele szersze niż taśmy Serial ATA, a dodatkowo - zazwyczaj się od nich dłuższe. Natomiast ABIT, jako jedyny producent (wśród testowanych) dostarczył odpowiednie przejściówki do zasilania dysków SATA ze standardowych zasilaczy ATX. Ze względu na to, że układ złącz na tylnym panelu nie trzyma się żadnych standardów, każdy producent płyty głównej musi dołączać własną blaszkę maskującą złącza.
AOpen AK89 MAX może pochwalić się najlepszym rozmieszczeniem złącz SATA.
Rozwiązanie polegające na zdublowaniu kości pamięci z BIOSem staje się coraz popularniejsze. Dzięki temu nawet niedoświadczeni użytkownicy mogą odważyć się na aktualizację BIOSu.
Karta bezprzewodowej sieci standardu 802.11g pozwala bez plątaniny kabli włączyć komputer do sieci domowej, bądź w małym biurze. Szkoda, że karty takie na razie stanowią rzadko spotykane uzupełnienie płyt głównych. Na szczęście w przypadku testowanego ASUSa, obecność takiej karty nie odbija się specjalnie na cenie.
Przedstawiona powyżej karta montowana jest w specjalnym złączu, co uniemożliwia zastosowanie jej w innej płycie głównej. Szkoda, bowiem takie rozwiązania, jak pokazuje przykład złącz ACR/CNR/AMR nie mają przyszłości.
ASUS K8V Deluxe zawiera złącze FDD ułożone równolegle do powierzchni płyty głównej, co upraszcza ułożenie taśmy łączącej stację dyskietek z kontrolerem. Szkoda, że firma nie pokusiła się o podobne ułożenie pozostałych złącz kontrolerów PATA.
Dioda informująca o podawaniu właściwego napięcia zasilającego z zasilacza to gadżet, który jest miły w czasie uruchamiania nowego komputera. Jednak w praktyce zbytnio się nie przydaje.
Również ASUS w swojej płycie zastosował kontroler Gigabit Ethernet z prawdziwego zdarzenia, opracowany przez firmę 3Com.
Gigabyte na razie jako jedyny producent stosuje zasadę podwajania poszczególnych podzespołów. Oprócz podwójnego BIOSu oraz podwójnego interfejsu sieciowego, teraz dostępny jest także podwójny zasilacz procesora. Niestety, to wszystko znacząco odbija się na cenie.
Chłodzenie aktywne poprawia warunki pracy układu sterującego, jednak powoduje dodatkowy szum, który przekłada się na zmniejszony komfort pracy z komputerem.
Płyta główna MSI wyposażona została w dwa układy umożliwiające tworzenie macierzy dyskowych z dysków Serial ATA. Niestety, ten wydajniejszy (Promise) ma złącza wyprowadzone znacznie niżej, co zazwyczaj spowoduje wykorzystanie słabszego kontrolera Serial ATA wbudowanego w układ VIA.
CoreCell to układ, który dbać ma o maksymalizację osiągów płyty głównej, a jednocześnie obniżać szybkość kręcenia się wiatraków, gdy komputer nie jest w pełni obciążony. Rozwiązanie to zaproponowane przez MSI jakiś czas temu, szybko znalazło naśladowców, choć nie zawsze jest zaznaczane na płycie głównej obecnością dodatkowego układu.
Rywale proszeni na ring
Ponieważ wyniki poszczególnych konkurentów są dość zbliżone, postanowiliśmy na wykresach wyróżnić zwycięzcę testu. Co prawda dzięki temu, nie trzymamy Was do końca w niepewności, jednak... łatwiej będzie Wam się zgodzić (bądź nie... ;-)) z naszym werdyktem.
Po kolei - zaczynamy jak zwykle od testów syntetycznych.
Jak wiadomo, Cachemem jest programem, który działa w czystym systemie DOS, nie jest więc skażony wpływem sterowników na rzeczywistą wydajność układu. Tym samym pozwala dostrzec, że szybszy HyperTransport (na płycie ABIT KV8 Pro) pozwala układowi VIA w tym teście zająć pierwsze miejsce. Z drugiej jednak strony, teoretycznie wolniejszy od innych układów VIA chipset NVIDII nie daje za wygraną.
Natomiast zapis danych do pamięci we wszystkich testowanych płytach głównych odbywa się niemal z identyczną prędkością.
Takie różnice wyników osiągnięte w czystym DOSie nie przekładają się już bezpośrednio na osiągnięcia w testach w Windows. ScienceMark v.1.0, który jest bardzo czuły na wszelkie różnice w szybkości transferów danych pokazuje zgoła odmienne wyniki. Najszybszą płytą okazuje się MSI, ale tuż za nią są obie płyty główne wyposażone w chipsety NVIDII.
Przy wykorzystaniu zestawu instrukcji SSE sytuacja nieco się zmieniła, ale w czubie znajduje się również zwycięzca naszego testu.
Tym razem, przy pomiarze czasu przeliczenia pewnego algorytmu płyty główne z chipsetami NVIDIA zajęły pierwsze i ostatnie miejsce, przy czym różnica wynosi około 7 proc., a więc całkiem sporo.
Jednak już w przypadku drugiego testu przeprowadzanego przez ScienceMark 2, wyniki się zdecydowanie zmieniają. AOpen AK89 Max wysuwa się na prowadzenie.
PCMark04 - choć test ten wydaje się dość dobrze odzwierciedlać wydajność komputerów, to jednak pokazuje zdecydowanie małe różnice w wynikach pomiędzy poszczególnymi płytami.
Co ciekawe, dwie płyty główne nie poradziły sobie z jednym z testów wyznaczających wydajność procesora. Przypadłość ta dotyczyła jednak testu w wersji 1.1, natomiast dostępna już od jakiegoś czasu wersja 1.2 testu PCMark04, nie stwarza takich problemów. Niestety, nasze testy przeprowadzane były, gdy nie dysponowaliśmy jeszcze nowszą wersją testu.
W teście Passmark Performance Test 4.0 różnice są dość wyraźne. Wynika to z faktu testowania wszystkich komponentów osobno, dzięki czemu wyraźnie wykazywane są różnice pomiędzy współdziałaniem poszczególnych komponentów.
Jak zwykle, prezentujemy szczegółowe wyniki przeprowadzonych testów.
Bez nokautu
Wydajność mierzona nawet najlepszymi programami syntetycznymi niewiele mówi o tym, jak dany komputer zachowuje się w rzeczywistych aplikacjach. Dlatego dla nas najważniejsze są wyniki uzyskiwane w takich testach jak SYSmark2001.
Co to?! Na czele testu aplikacyjnego - SYSmark2001 - znajdują się dwie płyty z ponoć wolniejszymi chipsetami NVIDIA nForce3 150! Niespodzianka? Raczej nie, ale sprawdźmy szczegóły.
Wynik części odpowiedzialnej za tworzenie "treści internetowych" pokazuje jeszcze większą różnicę pomiędzy płytami z układami NVIDIA a VIA. Wygląda więc na to, że sterowniki NVIDIA są bardziej dopracowane i lepiej zoptymalizowane.
W "części biurowej" testu SYSmark2001 przewaga płyt z NVIDIĄ maleje, jednak nadal zwycięzca pozostaje ten sam. Natomiast płyta MSI K8T Neo-FIS2R wyprzedza słabszego z nForce'ów (tj. Gigabyte'a).
Ponieważ takie wyniki nieco nas zastanowiły, sięgnęliśmy po drugi, nowszy test tego rodzaju, który opracowany był już przy współpracy AMD, a tym samym lepiej powinien odzwierciedlać osiąganą wydajność przez nowoczesne procesory tej firmy. Niestety, MSI (mimo kilku prób) nie była w stanie ukończyć tego testu. Zaś zwycięzcą pozostała płyta AOpen na układzie nForce3 150.
Choć różnice pomiędzy różnymi płytami głównymi w nowej wersji testu jest mniejsza niż w poprzedniej, to tendencja się utrzymuje. W czubie są płyty z NVIDIĄ, VIA pozostaje w pobitym polu.
O ile MSI nie miało problemów z przejściem części Internet Content Creation, o tyle w części Office Productivity napotkaliśmy na niespodziewany problem. Po zamknięciu wszystkich aplikacji, a tuż przed czyszczeniem środowiska, test zgłaszał użytkownikowi problem i nie generował wyniku właśnie zakończonego testu. Jednak nie wpłynęło by to raczej na kolejność uzyskaną przez testowane produkty.
Spośród sześciu testów wchodzących w skład SPECviewperf 7 wybraliśmy trzy, które prezentują największy rozrzut parametrów. Co ciekawe, płyty główne wyposażone w ten sam układ sterujący (NVIDIA nForce3 150) zajęły pierwsze i ostatnie miejsce.
Najdziwniejszy test, którego wyników nie jesteśmy w żaden sposób wytłumaczyć. Mimo identycznej konfiguracji AOpen okazuje się niemal dwa razy szybszy od Gigabyte'a. W środku stawki wszystkie płyty główne z chipsetami VIA.
Sytuacja, choć może w nieco mniejszym stopniu powtórzyła się również w przypadku tego testu.
Jak zwykle, dla chętnych - szczegółowe wyniki testu.
Odrobina formuły 1 ;-)
Przy okazji tych testów postanowiliśmy się przekonać, co warte są kontrolery RAID, oferowane przez różnych producentów. W tym celu posłużyliśmy się testem HDTach w wersji 2.61, który pokazał nam minimalne, maksymalne i średnie wartości transferów danych z dysku, a także średni czas dostępu i obciążenie procesora powodowane przez sterownik przy obsłudze dużych operacji dyskowych. Choć wiele osób nie uznaje wyników prezentowanych przez ten test (woląc np. IOMetera), to jednak naszym zdaniem HDTach do zgrubnej oceny jest wystarczający.
Zgodnie z naszymi przewidywaniami, spośród trzech producentów kontrolerów RAID, najlepiej spisuje się produkt firmy najbardziej doświadczonej w tej dziedzinie - Promise. Oferuje on nie tylko największą średnią prędkość transferu danych, ale także stosunkowo małe obciążenie procesora. Jednak... decydującym czynnikiem o jakości tego kontrolera jest wykres odczytu danych z kolejnych partii dysków. Jego wygląd zbliżony jest do ideału - niemal przez cały czas jest to linia prosta w pobliżu wartości maksymalnej. Miejmy nadzieję, że pozostali producenci wezmą sobie ten wykres do serca i dopracują zarówno sterowniki, jak i układy. W przypadku dwóch pozostałych układów sytuacja nie jest już taka dobra. Wprawdzie kontroler Silicon Image wykazał się niższym minimalnym transferem, jednak średni odczyt danych z całej powierzchni był w jego przypadku większy. Jednak o jego większej przydatności na co dzień zdecydowało również znacznie mniejsze (o ponad 16 proc.) obciążenie procesora. Poniżej prezentujemy wykresy (odzyskaliśmy wykres dla kontrolera VIA, dlatego go tu dołączamy).
Silicon Image SiI3114 charakteryzuje się niezbyt powtarzalnymi wynikami, jednak konsekwentnie, w najmniejszym stopniu obciąża procesor, co pewnie częściowo przyczynia się do zwycięstwa płyt głównych z tym układem w rzeczywistych zastosowaniach.
Kontroler VIA - RAID, który zwalnia odczyt danych w miarę jak są one położone dalej do początku dysku. Dodatkowo kontroler ten nawet o 1/5 bardziej obciąża procesor przy operacjach we/wy, niż najlepszy pod tym względem Silicon Image.
W tabeli przedstawione są wyniki uśrednione z trzech kolejnych pomiarów. Pomiędzy pomiarami nie wykonywaliśmy żadnych operacji.
Let's play :)
Cóż byłby wart test płyt głównych, gdybyśmy trochę nie pokatowali naszych "podopiecznych" najpopularniejszymi grami? Ale wierzcie mi - niestety nie mieliśmy czasu na to, by się rozerwać. Udało nam się jedynie zmierzyć osiągnięte wyniki i już... musieliśmy rozmontowywać nasz super wydajny ;-) komputer testowy.
Na początek 3DMark2001 w rozdzielczości testującej procesor, chipset i pamięci. Najlepszy wynik uzyskuje MSI, tuż za nim obie płyty z nForce3 150.
Ciekawe wyniki uzyskujemy natomiast w grze Microsoft Halo. Najszybszy okazuje się ASUS K8V Deluxe, który najsłabszego w teście ABITa K8V-MAX3 pokonuje o blisko 30 procent. Zwycięzca całego testu, tym razem nieco słabiej.
Quake III Arena nie pozostawia złudzeń. Blisko 460 kl./s zwycięzcy testu to wynik godny naśladowania :)
Drugie z dem wbudowanych w Quake III Arena potwierdza wcześniej uzyskane wyniki - nForce3 150 znowu górą.
Również Unreal Tournament 2003 potwierdza odczyty w Quake III Arena, tym razem jednak lepszy okazuje się Gigabyte, przy czym jego przewaga jest nieco wyraźniejsza.
W demo flyby-antalus (bardziej obciążającym kartę graficzną) z wyjątkiem kolejności lidera i wicelidera nic się nie zmienia.
Kolejny test i kolejne potwierdzenie tezy - płyty główne, korzystające z chipsetu NVIDIA nForce3 150 w grach sprawdzą się nieco lepiej, niż te z układami VIA K8T800/K8T800 Pro. Możliwe jednak, że sytuacja zmieni się wraz z jakąś kolejną, super zoptymalizowaną wersją sterowników VIA.
Pooglądaliśmy obrazki? No to czas na trochę cyferek :)
Co wynika z testów?
Same suche dane liczbowe nie odzwierciedlają jednak całej sytuacji, która zdecydowała o tym, że za najlepszą w teście uznaliśmy płytę AOpen AK89 Max. Otóż na naszą bardzo pozytywną ocenę tego produktu wpłynęła przede wszystkim bezproblemowość instalacji systemu operacyjnego, sterowników i działania komputera po zmontowaniu wszystkiego.
Praktycznie każda płyta w czasie naszych intensywnych, acz krótkotrwałych testów czymś nas niemiło zaskakiwała. Niektóre z nich były nawet tak uparte, że mimo kilkukrotnego instalowania systemu i testu od początku, nie chciały wygenerować wyników w niektórych testach. Choć musimy to zrzucić na karb młodości całej platformy (testy przeprowadzaliśmy jeszcze przed wakacjami, jednak z różnych powodów dopiero teraz prezentujemy ich wyniki), to byliśmy tym nieprzyjemnie zaskoczeni. Co gorsza, jedna z testowanych płyt, którą również otrzymaliśmy do testów, w ogóle nie pozwoliła na zainstalowanie systemu operacyjnego, co tym samym zdyskwalifikowało ją z udziału w teście. Być może zawiniły tutaj specyficzne komponenty, z których korzystaliśmy, jednak... są to części sprawdzone, do których mam już zaufanie i które są w 100 proc. sprawne. Mamy jednak nadzieję, że obecnie sytuacja na rynku płyt głównych z Socket 754 wygląda już znacznie lepiej i użytkownicy nie natrafiają na podobne problemy, jakich my doświadczyliśmy.
Przyznając rekomendację PCLab.pl tym razem stanęliśmy przed dość łatwym zagadnieniem. Wprawdzie zwycięzca - AOpen AK89 Max nie oferuje w swoim wyposażeniu niczego, czego nie znaleźlibyśmy w ofercie konkurencji, a ponadto nie zawsze okazuje się najszybszym produktem, to jednak... wygrywa w większości znaczących testów. Jednak nasza rekomendacja jest przede wszystkim wyrazem bardzo dobrego wrażenia, jakie ta płyta pozostawiła po sobie. Zero problemów z instalacją i działaniem to jest to, czego oczekują zaawansowani użytkownicy.
Dostawcy płyt głównych | ||
Nazwa producenta | Model | Dostarczył |
ABIT | KV8-MAX 3 | www.abit-poland.com |
ABIT | KV8 Pro | www.abit-poland.com |
ASUS | K8V Deluxe | www.asus.com.pl |
AOpen | AK89 Max | www.aopen.nl |
Gigabyte | K8NNXP | www.gigabyte.pl |
MSI | K8T Neo-FIS2R | www.msi-polska.pl |
ABIT K8V-MAX3
Zalety
- System chłodzenia OTES
- Rozplanowanie tylnego panelu złącz
- AGP odsunięte od PCI
Wady
- Blokowanie pamięci przez kartę graficzną
- Szum wytwarzany przez wiatrak systemu OTES
ABIT K8V Pro
Zalety
- Obrócone złącza kontrolera PATA
- Optyczne wejście i wyjście dźwięku
- Najniższa cena
Wady
- Tylko dwie podstawki pod pamięci
- Niezbyt rozbudowane wyposażenie
- Słabe osiągi w rzeczywistych aplikacjach
ASUS KV8 Deluxe
Zalety
- Bezprzewodowy interfejs sieciowy 802.11G
- Dobry Kontroler Gigabit Ethernet
- ASUS Instant Music
Wady
- Osiągi nie pokonujące rywali
- Umieszczenie radiatora chipsetu w pobliżu podstawki procesora
AOpen AK89 Max
Zalety
- Niezwodność działania
- Szybkość pracy
- Wygodna blokada karty graficznej
- Jedno złącze PCI o większej mocy zasilania
Wady
- Brak niespotykanych rozwiązań
- Pamięci umieszczone nad procesorem
Gigabyte K8NNXP
Zalety
- Podwójny interfejs sieciowy
- Podwójny zasilacz procesora
- Podówjny BIOS
Wady
- Nierówna wydajność
- Najwyższa w teście cena
- Słabo wykorzystany panel tylny
MSI K8T Neo-FIS2R
Zalety
- Dobre wykorzystanie tylnego panelu
- Niezłe wyniki w niektórych testach
- Dobry dodatkowy kontroler RAID
Wady
- Problematyczne zachowanie w niektórych testach
- Brak niespotykanych u konkurentów funkcji