Hansol H950 - wrażenia po przesiadce z CRT na LCD

Parę słów w ramach wstępu. Celem tego artykułu jest przede wszystkim odpowiedź na pytanie, jak Hansol H950 zachowuje się w typowych zastosowaniach domowych, takich jak praca w edytorze tekstu, przeglądanie stron internetowych, oglądanie filmów, gry komputerowe itp. Sprawdzimy również, jak by się czuł Hansol H950 w typowym biurze. Nieuniknione jest przy tym porównanie do tradycyjnego monitora CRT, z którego nadal korzysta większość Czytelników PCLab.pl. Na początek zobaczmy, jak model H950 się prezentuje i jakie są jego podstawowe parametry.

Jak widać, większość parametrów jest dość standardowa i nie odbiega od innych urządzeń tej klasy. Zwraca natomiast uwagę relatywnie wysoki współczynnik kontrastu oraz naprawdę przyzwoity kąt widzenia w pionie i poziomie. Nareszcie jest szansa na to, że osoba siedząca koło nas będzie widziała to co my, a nie jedynie kolorystyczną wariację tego, co zobaczyć powinna.

To oczywiście kwestia gustu, lecz moim zdaniem, wzornictwo panelu Hanson H950 jest bardzo przyzwoite. Może i niczym szczególnym nie oszałamia, ale jest spokojne i nie powinno budzić estetycznych kontrowersji. Srebrna ramka wokół ekranu jest cienka, co pozwala na osiągnięcie wrażenia subtelności całej konstrukcji. Wrażenia tego nie psuje również podstawka - z pozoru mało masywna, a w rzeczywistości dostatecznie ciężka, aby monitor stał stabilnie, również podczas manipulacji położeniem ekranu. W materiałach producenta znaleźć można informację, że występują również wersje monitora w kolorze białym (czy raczej w kolorze "kość słoniowa) oraz czarnym. Noga, na której trzyma się ekran, posiada możliwość regulacji wysokości. Na zdjęciu powyżej, monitor znajduje się w maksymalnie niskim położeniu, natomiast na zdjęciu poniżej noga jest już wysunięta.

Możliwość regulacji wysokości nóżki lepiej widać na zdjęciu poniżej. Przy okazji zaobserwować możemy, jak monitor wygląda od tyłu. Producent zastosował od tej strony czarny plastik. Wszelkie wejścia są dość dobrze ukryte. Całe szczęście, monitor ma możliwość regulacji położenia. Obrót ekranu o 90 stopni pozwala przejść w tzw. tryb portretowy. Dla niektórych jest to duży atut. Dla 90 procent użytkowników jest to jednak funkcja zupełnie nieprzydatna. Również i ja skorzystałem z niej jedynie z dziennikarskiego obowiązku, a możliwość obrotu ekranu wykorzystywałem jedynie podczas podłączania kabli.

Jak widać na zdjęciu poniżej, po obróceniu o 90 stopni, dostęp do kabli jest banalnie prosty.

W standardowej pozycji, kable znacznie trudniej wetknąć do odpowiednich portów. Porty ułożone są bowiem równolegle do obudowy, a nie - jak w niektórych modelach - pod kątem prostym. Nie należy jednak tego poczytywać za wadę, gdyż prosty obrót ekranu niweluję tę niedogodność, a wtyczki osadzone w ten sposób wyglądają o niebo estetyczniej, zwłaszcza jeśli monitor stoi w miejscu w którym widać jego tył. Niestety, drobną uwagę należy mieć do bliskości wejść DVI oraz D-Sub. Jeśli chcemy podłączyć oba kable, ich dokręcenie jest dość trudne, gdyż wtyczki są bardzo blisko siebie. Dokręcanie palcami jest bardzo kłopotliwe, znacznie wygodniej jest posłużyć się śrubokrętem. Ten jednak przecież nie zawsze jest pod ręką. Dodajmy, że umiejscowienie wejść sprawia, że wtyczki bez przykręcenia samoczynnie wypadają, więc nie jest to wada jedynie teoretyczna.

Wszystkie złącza dobrze widać na dwóch poniższych zdjęciach. Na pierwszym zaprezentowane jest złącze zasilania - wtyczka sugeruje, że panel pobiera napięcie bezpośrednio z sieci. I tak jest istotnie, urządzenie posiada wbudowany zasilacz. Należy uznać to za zaletę, gdyż brak oddzielnego zasilacza znacznie zmniejsza bałagan dookoła komputera. Ponadto, wewnętrzny zasilacz często wyraźnie zwiększa wielkość obudowy, a tu nie możemy tego zaobserwować. Jeszcze jeden plus.

Na kolejnym zdjęciu widzimy wejście i wyjście audio oraz cyfrowe i analogowe wejście wizyjne. Hansol niczym tu nie zaskakuje. Taki układ wejść jest całkowicie standardowy. W dziewiętnastocalowym panelu LCD raczej trudno bowiem wyobrazić sobie same łącze D-Sub i brak DVI.

Skoro już o DVI mowa, podkreślić należy, że producent załącza odpowiedni kabel. Oprócz kabla DVI, znajdziemy również standardowy kabel D-Sub oraz kabel do podłączenia głośników i kabel zasilający. Obecność kabla DVI jest niby oczywista, a jednak nie do końca - niektórzy producenci, w ramach źle pojętych oszczędności, kabla takiego nie dorzucają.

W pudełku, oprócz samego monitora i okablowania, znajdziemy już tylko płytę CD wraz z niezbędną dokumentacją i oprogramowaniem. Wielbiciele drukowanych instrukcji mogą czuć się zawiedzeni.

W ramach rozmyślań teoretycznych, kilka słów o tym, czemu przekątna monitora jest tak ważnym parametrem. O tym, że im większy ekran, tym lepszy, każdy wie doskonale. Tak było w przypadku monitorów kineskopowych, tak jest i w przypadku paneli LCD. Jednak jeśli chodzi o te ostatnie, dochodzi dodatkowy czynnik, jakim jest rozdzielczość fizyczna matrycy. Jak bowiem wiadomo, monitor CRT może pracować bez najmniejszych problemów w wielu rozdzielczościach. Tymczasem w przypadku monitorów LCD, ich matryca cechuje się określoną rozdzielczością, przy której powinno się zawsze pracować na tego typu monitorze. Tylko wtedy obraz jest ostry i wyraźny. Istnieje możliwość ustawienia niższych trybów graficznych, jednak monitor musi je "emulować" drogą interpolacji. W efekcie obraz o rozdzielczości np. 1024x768 wyświetlany na monitorze LCD o matrycy 1280x1024 wydaje się być rozmyty i niewyraźny.

Zwykle, dla paneli 15 cali, rozdzielczość matrycy wynosi 1024x768 punktów, dla 17 cali jest to 1024x768 lub 1280x1024, a dla paneli 19 cali - 1280x1024 pikseli. Osobom przyzwyczajonym do pracy w tym ostatnim trybie, trudno się przestawić na pracę w rozdzielczości 1024x768. Nawet okienko edytora tekstu, czy też programu pocztowego, wydaje się być ścieśnione i nieprzystosowane do wyświetlenia ilości informacji, do której przywykliśmy. Dlatego też, dla wielu osób, panel niezdolny do pracy w rozdzielczości 1280x1024 nie będzie satysfakcjonującym zakupem. Jednak również i nie każdy panel tego typu oferuje zadowalająca jakość pracy. Mam na myśli monitory o przekątnej 17 cali. Moim zdaniem, monitory takie mają za małą powierzchnię ekranu, aby praca na nich w tej rozdzielczości była komfortowa. Należy przyznać, że jest to kwestia indywidualna. Dla wielu osób tryb 1280x1024 na panelach LCD 17" jest zadowalający. Ja mimo wszystko obstaję przy tym, że minimalną przekątną dla tej rozdzielczości jest 18 cali. A jak jest to 19 cali, to jeszcze lepiej.

LCD a CRT

Na wstępie wspomniałem, że tekst ten ma być m.in. testem monitora LCD w przeciętnych zastosowaniach domowych. Ma być też odpowiedzią na pytanie, czy nadszedł już czas na wymianę posiadanych monitorów kineskopowych, właśnie na LCD. Recenzja musi więc zawierać elementy pewnego rodzaju porównania; zacznijmy od cech fizycznych. Najpierw jednak krótka prezentacja monitora przeze mnie posiadanego. Porównywanie monitora LCD o przekątnej 19 cali z monitorem CRT o przekątnej 15 cali nie miałoby większego sensu. Całe szczęście, na co dzień pracuję przy monitorze CRT o teoretycznej przekątnej 20 cali. Jest to HP 4033A - monitor wiekowy, ale o bardzo dobrych parametrach. Geometria może nie jest idealna, ale całkiem dobra, natomiast kolory są po prostu śliczne. Dużo ładniejsze i żywsze, niż w wielu nowszych konstrukcjach. Dodatkowo, na co dzień pracuję w rozdzielczości 1280x1024, akurat w takiej, co testowany Hansol H950.

Pierwsza, bardzo poważna przewaga monitora LCD, pojawia się już w momencie przenoszenia sprzętu z miejsca na miejsce. Hansol waży zaledwie 6,2 kg, natomiast mój prywatny monitor... aż 30 kg. Nowsze monitory byłyby może trochę lżejsze, ale niewiele. Obecna w nich lampa kineskopowa po prostu musi swoje ważyć, a także mieć odpowiednie rozmiary. Tu właśnie objawia sie druga zaleta wyświetlacza LCD. Spójrzmy na monitor CRT:

Co widzimy? Ogromną obudowę, sięgającą daleko w głąb. W tym konkretnym przypadku, jest to prawie 50 cm! Głębokość panela LCD to jedynie 20 cm, i to mierzona od podstawy. Odległość między samym ekranem a najbardziej w tył wysuniętym elementem obudowy to zaledwie około 16 cm. Luz, jaki zapanował na biurku po zamianie CRT na LCD, jest wprost nie do opisania. Jeśli ktoś ma ochotę przekonać się, jaka to ulga, proponuję przeprowadzenie prostego eksperymentu. Potrzebna będzie do niego jedynie linijka (lub inny przyrząd mierniczy) oraz pudełko o grubości kilku centymetrów i przekątnej od 40 do 50 centymetrów (idealnie nadaje się do tego pudełko po dużej pizzy). W ramach eksperymentu należy zdjąć z biurka posiadany monitor CRT, wytrzeć kurz, przyłożyć linijkę do ściany, a na koniec jakieś 10 cm od owej ściany ustawić pudełko. Teraz już możemy spokojnie ocenić, o ile więcej miejsca zyskalibyśmy kupując monitor LCD.

Następnym, bardzo ważnym wymiarem, jest rzeczywista przekątna monitora. Zapewne wszyscy o tym wiedzą, ale i tak dobrze jest kolejny raz powtórzyć, że w przypadku monitorów LCD, teoretyczna powierzchnia ekranu jest jednocześnie powierzchnią użyteczną. W przypadku monitorów kineskopowych tak nie jest. Producenci podają przekątną całego kineskopu, podczas gdy jego część kryje się za ramkami widocznymi z przodu obudowy. Ta część kineskopu nie jest widoczna. Dlatego też, mój dwudziestocalowy monitor to tak naprawdę "dziewiętnastka". Żeby nie być gołosłownym, w laboratorium PCLab.pl przeprowadziliśmy test porównawczy, korzystając z niezwykle skomplikowanych narzędzi pomiarowych:

Jak widać, przekątna obu ekranów jest bardzo zbliżona - w przypadku monitora LCD Hansol H950 jest to około 48,2 cm, w przypadku monitora kineskopowego HP A4033A 20" jest to około 48,6 cm.

Zaczynamy testy

Dość tych opisów teoretycznych, najwyższa pora zająć się tym, jak monitor sprawuje się w praktyce. Wszystkie testy przeprowadzone zostały w połączeniu z kartą graficzną Gainward GeForce4 PowerPack! Ultra/650 TV (GeForce4 Ti 4200). Ten konkretny egzemplarz współpracował wcześniej z kilkoma innymi, wysokiej klasy monitorami, zalegającymi w redakcji PCLab.pl, będąc kolejnym dowodem na to, że dobra jakość obrazu to nie domena tylko i wyłącznie kart ATI. Karta została spięta z monitorem zarówno kablem analogowym, jak i cyfrowym. Pierwsze uruchomienie nowego monitora odbyło się w trybie analogowym, monitor przełączyłem jednak od razu w tryb cyfrowy. Pierwsze wrażenie było bardzo pozytywne. Idealna geometria i stabilny obraz może naprawdę cieszyć oczy. Jedynie niemiłe wrażenie, jakie początkowo występuje, związane jest właśnie z geometrią. Obraz jest tak idealnie płaski, że naszym oczom, przyzwyczajonym do wypukłości CRT, wydaje się być wklęsły! To niemiłe odczucie znikło już po godzinie pracy, w związku z czym absolutnie nie należy tego poczytywać za wadę LCD. Zresztą efekt ten działa w obie strony.

Tak więc, nieruchomy obraz jest bardzo dobry, co jednak z bezwładnością w przypadku szybkich zmian obrazu? To zawsze było piętą achillesową wyświetlaczy LCD. Niestety, wciąż nie jest idealnie. Aby się o tym przekonać, wystarczy Internet Explorer i jakakolwiek strona WWW. Gdy nią nie poruszamy, obraz jest ostry. Jeśli jednak zaczniemy przewijać stronę w dół, zaczyna się ona rozmazywać...

...co widać na zdjęciu powyżej. Strona rozmazuje się tym bardziej...

...im szybciej ją przewijamy.

Powyżej widzimy to, co uchwyciła migawka aparatu podczas bardzo szybkiego przewijania ekranu. Czegoś takiego gołym okiem nie zaobserwujemy, ale dwa wcześniejsze zdjęcia mogą martwić. Muszę przyznać, że początkowo trudno było mi się przyzwyczaić do tego efektu. Przestałem zauważać go dopiero po tygodniu pracy, a i wtedy nie do końca. Niestety, muszę przyznać, że monitory kineskopowe pod tym względem prezentują się wciąż lepiej. Dlaczego tak się dzieje? Wiążę się to ze sposobem wyświetlania obrazu. Piksel na monitorze kineskopowym jest w stanie zapalić się i zgasnąć w czasie mniejszym, niż tysięczna część sekundy. Inaczej jest w przypadku monitorów LCD. Zapalony piksel posiada dużo większą bezwładność. W testowanym egzemplarzu, zapalenie się piksela i jego zgaśnięcie (zmiana z koloru czarnego na biały i odwrotnie), zajmuje 25 milisekund. Przynajmniej teoretycznie, bo subiektywna obserwacja wskazuje na to, że czas ten może być nieco większy. Z przykrością stwierdzam, że Hansol nie jest w tej dziedzinie lepszy od monitora LCD Sony, charakteryzującego się czasem reakcji 30 ms, który to monitor miałem okazję niedawno obejrzeć w działaniu. Potwierdzają to również wyniki w grach, o czym poniżej.

Jak widać powyżej, nawet w przypadku pracy biurowej (edytor tekstu, arkusz kalkulacyjny, przeglądarka internetowa), jest się do czego przyczepić. Ale może to i rzeczywiście jest czepianie się, bo lekkie smużenie przy przewijaniu ekranu naprawdę nie jest dużą przeszkodą. Poza tym, monitory LCD mają, jeśli chodzi o to zastosowanie, duże zalety. Bardzo istotnym atutem, wynikającym z braku migotania obrazu, jest ulga dla oczu przy dłuższej pracy. Wyświetlacz LCD praktycznie nie męczy oczu i doskonale nadaje się dla osób, które muszą (lub chcą) spędzać przed komputerem osiem lub więcej godzin dziennie.

Kolejne popularne zastosowanie domowe to filmy. Tu mała dygresja. Jeśli kupujemy monitor wyłącznie do pracy biurowej, wysokie wartości jasności i kontrastu nie powinny nas nadmiernie interesować. Dlaczego? Aby odpowiedzieć na to pytanie, wystarczy ustawić obie wartości na 100% i włączyć edytor tekstu lub stronę WWW z jasnym tłem (np. PCLab.pl). Obraz byłby tak jasny, że nie nadawałby się do normalnej pracy. W przypadku przeciętnego monitora LCD, normalne ustawienia dla jasności i kontrastu zawierają się między trzydzieści a sześćdziesiąt procent, ze wskazaniem na tą pierwszą wartość. W półmroku, na Hansol H950 da się normalnie pracować przy obu wartościach ustawionych na zero. W całkowicie ciemnym pokoju, obraz jest wręcz zbyt jasny. Inaczej jest w filmach, zwłaszcza tych dziejących się w nocy lub ciemnych pomieszczeniach. Tutaj wysoki współczynnik jasności i kontrastu się przydaje, i to bardzo. Kolejnym, ważnym parametrem jest bezwładność matrycy. Jeśli chodzi o oglądanie filmów, smużenie praktycznie nie występuje. Trzeba się bardzo postarać, aby je zobaczyć. Również kąt widzenia jest bardzo zadowalający. Licząc od osi monitora, wynosi on odpowiednio 85 stopni w górę, w dół, w lewo i w prawo. To bardzo dużo. Co więcej, wartości te w pełni znajdują potwierdzenie w praktyce. Na monitorze Hansol H950 nie będzie żadnych kłopotów z oglądaniem filmów nawet w kilka osób, niezależnie od tego, czy osoby te siedzą tuż przy monitorze, czy też w pewnym od niego oddaleniu.

Nie ukrywajmy jednak, że dla wielu osób bardzo ważnym zastosowaniem komputerów osobistych są gry komputerowe. Monitor postanowiliśmy przetestować za pomocą kilku popularnych, niedawno wydanych gier. Na pierwszy ogień poszła gra Need for Speed Underground. Jeśli ktoś nie wie, są to czysto zręcznościowe, dynamiczne wyścigi samochodowe. Krótki artykuł o grze opublikowaliśmy miesiąc temu.

Podczas normalnej jazdy samochodem, prawie nie widać smużenia. Pojawia się ono tylko podczas wypadków z dużą szybkością, gdy samochód wiruje dookoła swojej osi, a kamera bardzo szybko zmienia swoje położenie. W tym drugim przypadku smużenie jest dość mocno widoczne, chociaż wciąż do zaakceptowania.

Druga gra, na której przeprowadziliśmy test, to Call of Duty. Jest to bardzo dynamiczna gra z gatunku FPP. Tu również zaobserwować można smużenie, zwłaszcza podczas szybkiego obracania sie. Widać to na zdjęciach poniżej.

Na pierwszym z nich widać obraz w sytuacji, gdy żołnierz, którym gramy, spokojnie stoi, czekając na pojawienie się wroga.

Wszystko wygląda ślicznie, aż do momentu, kiedy musimy się obrócić. Powstają smugi...

...które uchwyciła migawka aparatu. W rzeczywistości smużenie jest znacznie słabsze, ale jednak je widać. Ponownie, muszę odwołać się do widzianego przeze mnie monitora Sony z czasem reakcji 30 ms. Wydaje mi się, że producent lekko przesadził z deklarowanym czasem reakcji modelu H950. Nie sposób nie wspomnieć również o jeszcze jednym problemie, który pojawił się właśnie w tej grze. W lokalizacjach nacechowanych większą ilością detali, podczas obracania się, występowało "rwanie się obrazu". Niestety, efektu tego nie udało mi się uchwycić na zdjęciu, ale polega on na tym, że obraz nie przesuwa się płynnie w bok. Niektóre segmenty obrazu zostają w tyle (im wyżej tym bardziej). Całe szczęście, opisywanie "rwanie" było mało widoczne.

Podczas testów monitora Hansol, grałem również w dwie inne gry - Star Wars: Knigts of the Old Republic oraz Railroad Tycoon III. Pierwsza z nich należy do gatunku RPG, druga to strategia. W obu przypadkach nie mam monitorowi nic do zarzucenia. Monitor nie sprawdził się natomiast w grze X-Beyond the Frontier. Jest to symulator kosmiczny, którego akcja toczy się w kosmosie. Tło gry jest czarne, a statki kosmiczne po prostu się z tym tłem stapiają. Brak regulacji wartości gamma w grze sprawia, że konieczne staje się ustawienie kontrastu i jasności na 100%. A i wtedy widać mniej, niż na CRT.

Obraz w grach (w filmach również) wygląda ładnie, nawet jeśli nie pracujemy w rozdzielczości fizycznej. To ważne, bo przecież nie każdy ma na tyle dobrą kartę graficzną, aby grać w najnowsze gry w rozdzielczości 1280x1024. Ponadto, nie każda gra to umożliwia. W zastosowaniach biurowych niższe rozdzielczości nie wyglądają niestety najlepiej. Popularna rozdzielczość 1024x768 wygląda po prostu brzydko i nie nadaje się do codziennej pracy. Jest to w dużej mierze wina zaszytej w panelu elektroniki, odpowiedzialnej za interpolację obrazu o rozdzielczości niższej od nominalnej.

[Update 14.XII.2003] W związku z zaistniałymi wątpliwościami dotyczącymi siły smużenia, kilka słów wyjaśnienia. To co widzimy gołym okiem, a to co widzi migawka aparatu, to dwie różne rzeczy. Niedoskonałość ludzkiego oka działa w tym wypadku na naszą korzyść - po prostu nie dostrzegamy pewnych wad obrazu. I tak, gołym okiem nigdy nie zobaczymy takiego smużenia, jakie widać na drugim zdjęciu z gry Call of Duty. Zostało ono zamieszczone po to, aby Czytelnicy, którzy nie mieli zbyt wiele do czynienia z monitorami LCD, mogli się przekonać, jak powstaje w takim urządzeniu obraz. W rzeczywistości, obserwowane smużenie jest dużo słabsze. Podobnie jest ze zdjęciami z Internet Explorera. Obserwowany gołym okiem efekt smużenia (powstawania cienia) dobrze oddaje zdjęcie pierwsze. Mniej więcej tak widać obraz przy normalnej szybkości przesuwania strony. Niestety, nie ma możliwości, aby na zdjęciu oddać dokładnie to co widać gołym okiem. Między innymi z tego właśnie powodu, ważne jest aby przed zakupem obejrzeć panel LCD osobiście.

Dalsze testy

Po testach praktycznych, czas na testy teoretyczne. Być może niektórzy oczekiwaliby czegoś wręcz odwrotnego, jednak taka kolejność wynika z chronologii ich przeprowadzania. Do testów posłużył nam PassMark Monitor Test. Geometria obrazu jest oczywiście doskonała. Odwzorowanie kolorów jest, jak na LCD, bardzo dobre. Zadowalający jest kolor czarny, który na wielu starszych panelach wyglądał jak ciemnoszary. Tutaj czerń nie jest może idealna, ale do ideału wiele jej nie brakuje. Tego samego nie można powiedzieć, niestety, o kolorze białym. Jednolite, białe tło nie jest wcale śnieżnobiałe - biel jest brudna, zabarwiona na żółto-szaro. Co gorsza, biel nie jest jednolita. Jeśli się dobrze przyjrzeć, w okolicach górnej i dolnej krawędzi widzimy delikatnie ciemniejsze obszary. To jeszcze można by wybaczyć, ale podobny efekt zaobserwować można na środku ekranu. Szczególnie widoczne jest to przy ustawieniu wysokiej jasności. Efekt ten niezależny jest od źródła sygnału (cyfrowy, analogowy). W codziennej pracy na szczęście aż tak bardzo nie przeszkadza.

Duża przewaga monitorów CRT objawia się przy okazji prezentacji przejść odcieni barw. Na monitorach CRT przejścia są płynne, na monitorze Hansol H950 przybierają formę schodków. To niestety norma w tego typu wyświetlaczach. Norma, które każe się zastanowić, ile tak naprawdę przeciętny monitor LCD jest w stanie wyświetlić kolorów. Bo raczej nie tyle, ile deklarują producenci. Ten sam test obnaża kolejną słabość monitora. Ciemne barwy są mało kontrastowe, zlewają się w jedno z czernią. Przynajmniej przy ustawieniach, w których wykonywane były wszystkie testy, czyli 30% jasności i 30% kontrastu. Zwiększenie kontrastu do 100% znacznie zwiększa widoczność rzeczonych kolorów, jednakże takie ustawienie nie nadaje się do codziennej pracy. Rozwiązaniem jest programowe zwiększenie jasności w programach, które tego potrzebują (czyli w grach oraz w "Ustawieniach nakładki", w przypadku filmów).

Kilka słów o menu wyświetlanym na ekranie (OSD). Na przedniej ścianie monitora znajdziemy siedem przycisków: source (analogowe lub cyfrowe źródło sygnału), menu/exit, auto/select, power, jasność, kontrast oraz volume. Wygląda to tak:

Jak widać, wygląd przycisków jest całkiem estetyczny. Niestety, ich ergonomia jest bardzo słaba. Przyciski chodzą bez wyraźnego kliku, trudno wyczuć czy "zaskoczyły", czy też nie. Aby z nich skorzystać, trzeba podtrzymywać panel od tyłu, gdyż inaczej dość łatwo zmienić jego pozycję. Samo menu też nie zachwyca. Nie chodzi nawet o jego wygląd (a jak wygląda, zobaczyć można na zdjęciu poniżej).

Za pomocą menu można zmienić wszystkie najważniejsze parametry monitora. Problem w tym, że nawigacja jest kiepsko pomyślana, przez co przeciętnego użytkownika menu raczej odrzuci, niż zachęci do korekty ustawień. Jeśli chodzi o same ustawienia, dostępne są następujące:

wybór źródła sygnału: cyfrowy, analogowy,
jasność i kontrast,
w przypadku sygnału analogowego, parametry związane z regulacją obrazu,
menu specjalne: język, powrót od ustawień fabrycznych, informacje (nr. modelu i odświeżanie), pozycja OSD,
ustawienia głośności.

Jak więc widać, zakres regulacji nie odbiega od normy i nie byłoby żadnego problemu, gdyby nie niewygodny sposób nawigacji. Dobrze, że nie jest to zbyt ważny czynnik, stąd też problem ten nie zaważył w znaczącym stopniu na ogólnej ocenie monitora.

Jak już zostało parę razy wspomniane, Hansol H950 posiada wbudowane głośniki. Posiada również wyjście na słuchawki. Jego umiejscowienie jest niezbyt wygodne, ale nie wiem, czy należy to uznać za wadę, czy też za zaletę. Wyprowadzenie wyjścia na front wiązało by się z zaburzeniem estetyki i zwiększeniem obudowy. Coś za coś. Co do samych głośników, mają one moc 2 x 1 W. Nadają się one jedynie do awaryjnego wykorzystania lub do miejsc, gdzie inne głośniki są zbędne (biuro). Ich brzmienie jest bardzo plastikowe, basów praktycznie brak.

Kilka słów należy również poświęcić wejściu DVI. Jego obecność jest o tyle ważna, że wiele tańszych kart graficznych generuje wyraźnie słabszy obraz na wyjściu analogowym. W zastosowaniach biurowych takie karty niestety mogą znaleźć się jako źródło obrazu dla monitora Hansol H950. Obraz cyfrowy daje również komfort polegający na braku konieczności kalibracji parametrów wyświetlania. Ciekawe wyniki przyniosło natomiast porównanie obrazu z wejścia analogowego i cyfrowego w testowanym egzemplarzu. Początkowo, trudno było mi dostrzec różnice, choć "ogólne wrażenie" na DVI było lepsze. Aby jednak wyeliminować niebezpieczeństwo autosugestii, przeprowadziłem "ślepy test". Porównałem kilka ekranów, nie wiedząc czy źródło sygnału jest analogowe, czy cyfrowe i próbowałem odgadnąć stan faktyczny. Skuteczność wynosiła kilkadziesiąt procent i wraz ze wzrostem liczby pomiarów coraz bardziej zbliżała się do magicznego 50%. Oznacza, to że akurat w tym przypadku, różnice były niedostrzegalne.

Podsumowanie

Nadszedł czas na podsumowanie. W tekście wskazałem kilka wad monitora. Najpoważniejsza z nich to zbyt duży czas reakcji matrycy. Teoretycznie wynosi on 25 ms, w rzeczywistości wydaje się być nieco większy. Na jaw wyszło również kilka pomniejszych wad. Podkreślmy jednak, że żadna z nich nie jest dyskwalifikująca, a wiele jest typowych dla wszystkich paneli LCD. W typowych zastosowaniach biurowych monitor na pewno sprawdzi się doskonale. Do cienia powstającego przy przesuwaniu tekstu w górę i w dół dość łatwo się przyzwyczaić. Trochę gorzej wygląda to w dynamicznych grach. Poziom bezwładności jest akceptowalny, lecz zapaleni gracze być może powinni wybrać model z trochę niższym czasem reakcji lub pozostać przy monitorze kineskopowym. Dla wielbicieli filmów Hansol H950 będzie doskonałym wyborem. Smużenie praktycznie nie występuje, a kąt widzenia jest wprost doskonały.

Pisząc podsumowanie, nie sposób odnieść się również do kwestii ceny. Podkreślić należy, że w tej chwili Hansol H950 to najtańszy panel LCD 19" na rynku. Deklarowana cena detaliczna to około 2900 PLN z VAT. Krótki przegląd sklepów internetowych pokazuje, że - jak na grudzień 2003 - jest to raczej 3000 PLN z VAT. Wciąż jednak to bardzo dobra cena. Decydując się na wydanie 3000 zł i na panel innego producenta, jesteśmy zmuszeni do ograniczenia się do monitora o mniejszej przekątnej obrazu.

Oczywiście, kwestia ceny wygląda trochę inaczej, jeśli ktoś wciąż zastanawia się, czy kupić monitor CRT, czy też LCD. Trzy tysiące złotych to dla przeciętnego mieszkańca naszego kraju naprawdę duży wydatek. Dlatego też każdy musi sam sobie odpowiedzieć na pytanie, czy jest na niego gotów. Jeśli odpowiedź będzie twierdząca, Hansol H950 będzie bardzo dobrym wyborem.

Zalety