Gigabyte Z170X-SOC FORCE – test

• złącze ATX ośmiopinowe i dodatkowe czteropinowe – ułożenie poziome, bardzo mały odstęp od krawędzi laminatu, zapinka skierowana w górę, metalowa osłona utrudnia wypięcie wiązki w obudowie (kiepskie rozwiązanie);
• sloty RAM – jednostronnie domykane, zapinki nie kolidują z długimi kartami grafiki;
• headery USB 3.0 – na właściwej wysokości;
• porty Serial-ATA – osiem;
• port M.2 – trzy PCI Express 3.0 ×4;
• wyświetlacz kodów POST – tak;
• kości UEFI – dwie;

Warto tutaj dodać, że jest to jedna z nielicznych na rynku płyt głównych obsługujących konfigurację 4-Way SLI. Jest to możliwe dzięki przełącznikowi linii PCI Express 3.0, który z 16 linii umie zrobić 32, co pozwala utworzyć konfigurację czterech slotów PCI Express 3.0 ×8 lub dwóch slotów PCI Express 3.0 ×16. Oczywiście, realnie poprawi to wyłącznie szybkość komunikacji pomiędzy kartami, nie zaś komunikacji z procesorem. Podczas bicia rekordów świata każdy punkt w benchmarku i każda klatka na sekundę są na wagę złota.

• porty PS/2 – jeden (mysz lub klawiatura);
• porty USB 2.0 - dwa;
• porty USB 3.0 – pięć;
• porty USB 3.1 – jeden plus jeden typu C;
• wyjścia obrazu – HDMI, mini-DisplayPort;
• wyjście S/PDIF – tak.

Radiator na mostku Z170 jest średniej wielkości. Dobrze pasuje do całości konstrukcji i jest podpisany przez HiCookie, światowej klasy podkręcacza z Taiwanu, współpracującego z firmą Gigabyte.

Testy wydajności i pobór energii

• Wydajność (ustawienia domyślne)
• Wydajność (po podkręceniu procesora)
• Pobór energii elektrycznej (ustawienia domyślne)
• Pobór energii elektrycznej (po podkręceniu procesora)
• Test płyt głównych opartych na układzie Intel Z170 (LGA1151)

UEFI, niestety, negatywnie zaskakuje. W tym modelu zastosowano nie UEFI Full HD, znane z poprzednich serii, a jedynie zwykłe. Nie cechuje się ono zbyt ciekawym wzornictwem, a jego przejrzystość pozostawia wiele do życzenia. Zdarza się, że całe podmenu składa się z dwóch–trzech opcji albo że opcje się dublują. Panuje tu okropny bałagan. Kolor tła jest kwestią gustu, a sam projekt graficzny jest, naszym zdaniem, dość przejrzysty, ale wygląd UEFI nie musiał być aż tak ubogi.

GALERIA UEFI

UEFI zapewnia następujące możliwości podkręcania:

Podkręcanie procesora na płycie głównej Gigabyte Z170X-SOC FORCE

Nasz testowy procesor Core i5 6600K na najlepszych płytach głównych pracuje poprawnie w LinX 0.6.5 przyspieszony do 4,6 GHz z napięciem zasilającym 1,35 V. I właśnie takie napięcie ustawiamy w UEFI, gdy podkręcamy ten układ na testowanych płytach. W razie sporego spadku napięcia pod obciążeniem próbujemy manipulować parametrem Loadline calibration i szukamy maksymalnej stabilnej w LinX częstotliwości taktowania z dokładnością do 100 MHz.

Płyta Gigabyte Z170X-SOC Force bez żadnego problemu pozwoliła osiągnąć maksimum możliwości naszego procesora testowego, czyli 4,6 GHz przy napięciu zasilającym 1,35 V.

Napotkaliśmy pewne problemy z działaniem pamięci operacyjnej. Komplet 2 × 8 GB Crucial Ballistix DDR4-2666 (16-17-17-36, 1,2 V) nie działał stabilnie w ustawieniach nominalnych (DDR4-2666) z parametrem Command Rate w wysokości 1T. Przeprowadzając testy wydajności, korzystaliśmy z trybu DDR4-2500. Trzeba to usprawnić w kolejnych wersjach UEFI, tym bardziej że to płyta przeznaczona do ekstremalnego podkręcania!

Warto też w tym miejscu wspomnieć o dodatkowych funkcjach związanych z podkręcaniem ekstremalnym. Wśród nich są:

• OC Touch – płyta jest wyposażona w szereg przycisków (z metalową osłoną) i przełączników służących do manipulowania zegarem bazowym procesora, jego mnożnikiem, przełączania sprzętu w tryb działania z jedną tylko kością UEFI, bezpośredniego wejścia do UEFI, rozwiązywania problemów z kompatybilnością pamięci. Można także odłączyć dowolny slot PCI Express ×16 bez wyjmowania kart (zwykle grafiki) ze slotów. Oczywiście, należy to robić przy wyłączonym komputerze. Ponadto wyprowadzone zostały wszystkie punkty kontroli napięć, jakie dało się wyprowadzić; w zestawie znalazły się także kabelki, które znacząco pomogą w podłączeniu sond multimetru do płyty i ciągłym nadzorowaniu na przykład napięcia zasilania procesora.

• OC Ignition – przycisk na panelu OC Touch. Po wciśnięciu go zasilanie wszystkich wentylatorów w obudowie oraz napędów zostaje podtrzymane nawet przy wyłączonym komputerze. Pomaga to podczas ekstremalnego podkręcania z użyciem ciekłego azotu w ogrzaniu schłodzonego zbyt mocno procesora. Pomaga to także chronić dyski twarde i nośniki SSD w przypadku „twardego resetu” i wystąpienia niebieskiego ekranu, co wymusza na wszystkich nośnikach bardzo szkodliwy cykl odłączenia i ponownego podłączenia zasilania. Oczywiście, nie należy używać tej funkcji, gdy płyta jest typowo użytkowana, bo jedynym efektem będzie zwiększenie poboru energii elektrycznej.

• OC Brace – do płyty dołączono blaszkę imitującą stelaż, do której przykręca się śledzie, na przykład od kart grafiki. Bardzo pomaga to w utrzymaniu kart w pionie, gdy sprzęt leży na stole testowym.

• Z przodu na laminacie wyprowadzono dwa porty USB 2.0, pozwalające na przykład podłączyć pendrive'a w trakcie podkręcania (czy to ekstremalnego, czy nie).

Testy zintegrowanego układu audio

Syntetyczne testy dźwięku przeprowadzamy w programie RMAA 6.4.1, podłączywszy wyjście głośników do wejścia liniowego.

Zastosowano tutaj kodek Realtek ALC1150.

Wyniki testu audio

Wyniki testu RMAA są przeciętne, zdecydowanie zbyt przeciętne, jak na płytę w tej cenie.

Dane techniczne

Zestaw testowy

Testy wydajności (ustawienia domyślne)

W ustawieniach domyślnych zawartość CMOS-u jest czyszczona przed włączeniem komputera, a następnie przeprowadzane są testy wydajności bez żadnych zmian w ustawieniach UEFI.

Wszystkie testy i pomiary przeprowadzamy w trybie zarządzania energią Zrównoważony – to właśnie on jest domyślny w systemie Windows. Ma to wpływ na osiągi i zapotrzebowanie na prąd. Tryb ten umożliwia obniżanie częstotliwości taktowania, a więc i oszczędzanie energii. Tym samym na wynik zamieszczony na wykresie mają wpływ nie tylko parametry procesora, ale również czas, którego płyta główna potrzebuje na przełączenie się między stanem „idle” a zadaną maksymalną częstotliwością taktowania (i zwiększenie napięcia zasilającego).

Testy zaczynamy od dwóch gier. W GTA V sprawdzamy osiągi procesora i podsystemu pamięci. W Wiedźminie 3 interesuje nas wyłącznie wydajność układu graficznego.

Następnym testem jest kompresowanie za pomocą narzędzia 7-Zip jednego dużego pliku oraz wielu małych. W tym pierwszym przypadku wykorzystywany jest jeden rdzeń procesora, w drugim – wszystkie cztery.

Ostatnim testem jest syntetyczny LinX 0.6.5, wykorzystujący bibliotekę Linpack FORTRAN-a, którą stosują matematycy i fizycy do numerycznego rozwiązywania problemów algebraicznych. Jest on bardzo wyczulony na wydajność procesora oraz podsystemu pamięci. Testy przeprowadzamy na jednym, dwóch oraz czterech wątkach, by sprawdzić poprawność działania mnożników Turbo. Bardzo łatwo tu wykryć ewentualne nieprzestrzeganie specyfikacji Intela przez producenta płyty.

Testy wydajności (po podkręceniu procesora)

Przeprowadzamy te same testy co w ustawieniach domyślnych.

Wykorzystujemy jednak pełny potencjał pamięci DDR4-2666 z platformy testowej, ustawiwszy opóźnienia na 16-17-17-36, a napięcie zasilania – na 1,2 V.

Napięcie zasilania procesora ustawiamy na 1,35 V w UEFI i sprawdzamy maksymalny stabilny mnożnik za pomocą narzędzia Linx 0.6.5. Działanie sprzętu uznajemy za stabilne po 30 minutach ciągłej pracy. W razie pojawienia się niebieskiego ekranu obniżamy mnożnik o jeden. I tak dalej...

Wszystkie testy i pomiary przeprowadzamy w trybie zarządzania energią Zrównoważony – to właśnie on jest domyślny w systemie Windows. Ma to wpływ na osiągi i zapotrzebowanie na prąd. Tryb ten umożliwia obniżanie częstotliwości taktowania, a więc i oszczędzanie energii. Tym samym na wynik zamieszczony na wykresie mają wpływ nie tylko parametry procesora, ale również czas, którego płyta główna potrzebuje na przełączenie się między stanem „idle” a zadaną maksymalną częstotliwością taktowania (i zwiększenie napięcia zasilającego).

Pobór energii (ustawienia domyślne)

Sprawdzamy ilość energii pobieranej przez całą platformę za pomocą miernika Voltcraft Energy Logger 4000.

W przypadku fabrycznej konfiguracji pomiar wykonujemy po wyczyszczeniu zawartości CMOS-u i uruchomieniu komputera.

• Test w spoczynku polega na wyświetlaniu pulpitu systemu Windows 10 Pro.
• Test podczas obciążenia polega na uruchomieniu programu LinX 0.6.5

Pobór energii (po podkręceniu procesora)

Sposób testowania i kryteria są takie same jak w teście w fabrycznej konfiguracji, z tą różnicą, że procesor pracuje w maksymalnym stabilnym ustawieniu z napięciem zasilającym rdzenie na poziomie 1,35 V. W przypadku gdy płyta główna nie jest w stanie zapewnić takiego napięcia (z powodu zbyt słabego układu zasilającego procesor), jest ono odpowiednio niższe i wartość tę wyraźnie zaznaczamy w opisie słupka. Wszystkie funkcje oszczędzania energii (SpeedStep, stany C) pozostają włączone.

Podsumowanie

Gigabyte Z170X-SOC FORCE to płyta główna, która może być podstawą high-endowego komputera. Jeśli jednak weźmie się pod uwagę koszty, łatwo dojść do wniosku, że będzie się w nim po prostu marnowała. Została stworzona do ekstremalnego podkręcania i właśnie do wyczynowców jest kierowana. Raczej powinni być nią zainteresowani jedynie ci, którzy uwielbiają zalewać potki ciekłym azotem i robią to regularnie – dla sławy, dla wyników, dla nagród – a w międzyczasie wykorzystają ją w swoim domowym komputerze.

Jednak obiektywnie rzecz biorąc, wyposażenie płyty znacznie ucierpiało z powodu dodatkowych funkcji i gadżetów do ekstremalnego podkręcania. Na laminacie znalazła się tylko jedna karta sieciowa i zabrakło karty Wi-Fi. Osiem portów SATA w tak drogiej konstrukcji to również niewiele. Jest za to kontroler Thunderbolt 3.0 (i zarazem USB 3.1) Intela. I tutaj rodzi się pytanie: czy naprawdę jest on aż tak potrzebny w płycie głównej o takim zastosowaniu? To może budzić wątpliwości i prawdopodobnie wielu potencjalnych nabywców wolałoby moduł Wi-Fi.

Reasumując, jest to płyta, której najważniejsze zalety wykorzystają raczej tylko osoby zajmujące się ekstremalnym podkręcaniem, i dla nich może to być ciekawa propozycja. Z punktu widzenia pozostałych użytkowników komputera, nawet wymagających, będzie mniej atrakcyjna, nie licząc co najwyżej tych, którzy korzystają z więcej niż dwóch kart graficznych w konfiguracji multi-GPU. Jeśli w komputerze ma się znaleźć tylko jedna karta lub dwie, jego posiadacz, wybrawszy coś tańszego, nic nie straci.

Test płyt głównych Intel Z170 LGA1151

Test płyty, który czytacie, jest częścią przeglądowego artykułu na temat płyt głównych LGA1151 z układem Intel Z170. Niebawem opublikujemy pełne zestawienie. Ewentualne rekomendacje oraz swoje typy wskażemy w końcowym materiale.

Do testów dostarczył: Gigabyte

Cena w dniu publikacji (z VAT) 1980 zł