LG G4 – test
LG G4 to smartfon zbudowany na solidnym fundamencie swojego popularnego i lubianego (choć pod wieloma względami niedopracowanego) poprzednika. Mają one wiele cech wspólnych, m.in. 5,5-calowy ekran QHD zamknięty w stosunkowo niewielkiej (jak na sprzęt z wyświetlaczem o takiej powierzchni) obudowie, wymienny akumulator i slot na kartę pamięci. LG G3 zdobył wielu zadowolonych użytkowników, więc w G4 wystarczyło naprawić niedoróbki protoplasty i przy tym lekko odświeżyć tę sprawdzoną w bojach formułę, aby uzyskać przynajmniej przyzwoity telefon. W dużej mierze to się udało.
| LG G4 – dane techniczne | |||
|---|---|---|---|
| Wymiary | 148,9 × 76,1 × 9,8 mm | LTE | Cat 6 (do 300 Mb/s) |
| Masa | 155 g | Wi-Fi | dwuzakresowe, ac |
| Ekran | 5,5 cala | NFC | Tak |
| 2560 × 1440 | Podczerwień | Tak | |
| LCD | Radio FM | Tak | |
| Procesor | Snapdragon 808 | Wyjście obrazu | SlimPort |
| 2 × 1,82 GHz Cortex-A57 4 × 1,44 GHz Cortex-A53 | Host USB | Tak | |
| Adreno 418 | Redukcja szumów | Tak | |
| RAM | 3 GB | Dostępna pamięć | ok. 22 GB |
| Akumulator | 3000 mAh | mikro-SD | Tak |
| Aparat z tyłu | Zdjęcia: 16 MP, sensor 1/2,6", LED, autofokus, HDR | ||
| Wideo: 4K @ 30 kl./sek., 1080p @ 60 kl./sek. | |||
| Aparat z przodu | Zdjęcia: 8 MP, HDR | ||
| Wideo: 1080p @ 30 kl./sek. | |||
Przede wszystkim zastosowano inne materiały. LG G3 wyróżniał się plastikową tylną klapką, próbującą wyglądać jak szczotkowane aluminium, a LG G4 już nie próbuje udawać czegoś, czym nie jest, bo tył pokryto w nim skórą. I to taką prawdziwą z prawdziwym szwem, a nie jakimś produktem skóropodobnym. Początkowo mieliśmy wątpliwości, czy to dobry pomysł, bo na pierwszych zdjęciach prasowych nowe wykończenie G4 wyglądało trochę... tandetnie, a podczas łączenia skóry z plastikiem łatwo o problemy z jakością wykonania, ale na żywo G4 wygląda bardzo dobrze i można się w nim zakochać od pierwszego dotknięcia. Nie mamy nic do modnego ostatnio połączenia szkła i metalu, jednak skórzane tyły LG mają w sobie to „coś”, co przydaje urządzeniu charakteru i wyjątkowości, i chyba właśnie o taki efekt w tym wszystkim chodziło. Oczywiście, skóra się wyciera, lecz jeśli komuś to przeszkadza, niech wie, że tylna klapka w G4 jest wymienna. Ważne jest też to, że LG nie uważa skóry za jedyne słuszne pokrycie swojego flagowca i daje użytkownikom wybór, bo w sprzedaży będą też klapki plastikowe i ceramiczne. I takie podejście lubimy.
Następną dość istotną nowością, choć początkowo łatwą do przegapienia, jest zaokrąglony ekran. Co prawda nowości LG bliżej pod tym względem do Nexusa S niż do G Fleksów, bo po odłożeniu jej na blat ekranem do dołu widać, że środek wyświetlacza znajduje się około 1 mm nad powierzchnią podłoża, ale i tak zaokrąglenie to wpływa pozytywnie na przyjemność użytkowania. Po prostu jest coś fajnego w tym, jak sprzęt przylega do twarzy w czasie rozmowy, i w tym, jak to delikatne zagięcie uprzyjemnia przewijanie kciukiem długich stron i dokumentów. Mała rzecz, a cieszy.
Niestety, nie wszystkie zmiany oceniamy pozytywnie. LG G4 jest większy od swojego poprzednika. Niby nieznacznie, bo jest o mniej więcej 1,5 mm szerszy i ponad 2 mm dłuższy, ale to w połączeniu z trochę bardziej kanciastymi kształtami sprawia, że już nie leży w dłoni aż tak wygodnie jak G3 i gdzieś zniknął ten „efekt wow” po pierwszym wzięciu „trójki” do ręki. Zatem jeśli zwięzłość budowy i ergonomiczność G3 są dla Ciebie nie do zastąpienia, do G4 możesz się szybko zniechęcić.
LG kontynuuje tradycję umieszczania przycisków z tyłu obudowy. Oczywiście, nie każdemu się to rozwiązanie podoba, jednak z naszego doświadczenia wynika, że większość sceptyków przekonuje się do niego po kilku dniach lub tygodniach spędzonych ze smartfonem tej marki. Nam szczególnie podoba się to, że tak łatwo dostępnym przyciskiem blokady systemu można bardzo wygodnie kończyć połączenia telefonicznie, a przyciski do zmiany głośności z tyłu obudowy pozwalają łatwo to robić bez wyjmowania telefonu z kieszeni. Tym bardziej że mechanicznie są dopracowane niemal do perfekcji i dają bardzo wyraźną i przyjemną informację zwrotną.
Już o tym pisaliśmy, ale podkreślimy jeszcze raz: LG G4 powinien trafić pod ochronę, bo należy do wymierającego gatunku smartfonów ze zdejmowalną klapką, wymiennym akumulatorem i slotem na kartę pamięci. LG (przynajmniej na razie) nie idzie w ślady Samsunga i uważa, że dodatki te są istotne i warte zachodu, co zapewne ucieszy wszystkich, którzy się zawiedli na Galaxy S6.
Naszym zdaniem LG G4 jest wystarczająco podobny do swojego poprzednika, aby nie zrazić do siebie jego zwolenników, a przy tym wystarczająco różny, aby nie wywołać wrażenia, że Koreańczycy próbują nam zaserwować odgrzewany kotlet. Trochę szkoda, że projektantom G4 nie udało się zachować zwięzłości G3 (przez co niektórzy zapewne zrezygnują z zakupu), jednak pozostałe zmiany oceniamy pozytywnie, tym bardziej w kontekście tego, jak podobni do siebie stają się ostatnio rywale. LG G4 jest inny i ma swój własny, wyrazisty charakter, i warto go za to chwalić.
Android 5.1 po koreańsku
LG G4 trafił do sprzedaży z oprogramowaniem opartym na Androidzie 5.1. Nakładka LG nie próbuje wywrócić wszystkiego do góry nogami i odkrywać koła na nowo, a jedynie uzupełnia funkcjonalność Androida w kilku kluczowych miejscach i delikatnie modyfikuje jego wygląd. Czyli z jednej strony jest to stary, znany Android Lollipop, a z drugiej widać, że jest to nakładka LG, i naszym zdaniem udało się w tym wszystkim zachować rozsądną równowagę.
Najbardziej podobają nam się dwie funkcje dodane przez LG, choć obie nie są już takie nowe: funkcja wyświetlania dwóch narzędzi obok siebie (po raz pierwszy wprowadzona w urządzeniach Samsunga z serii Note) i menu pozwalające dostosować wygląd i zachowanie paska wirtualnych przycisków. Ta pierwsza jest dostępna z poziomu ekranu przełączania się między programami. W jego dolnej części znajduje się przycisk pozwalający wybrać dwa, które mają współdzielić ekran. Nic nowego, widzieliśmy to już niemal tyle razy co zdjęcia kotów w internecie, lecz niezmiennie jest to przydatne.
Druga z wymienionych funkcji jest rzadziej spotykana, ale chyba jeszcze przydatniejsza. Już od czasów G2 w niektórych smartfonach LG można dodać czwarty przycisk do Androidowego paska przycisków systemowych. W G4 może to być ten, który służy do wysuwania szufladki powiadomień, ten, który wywołuje funkcję szybkiej notatki na ekranie, ten, który aktywuje menu z mininarzędziami QSlide, lub ten, który wyświetla menu wyboru programów do wyświetlania obok siebie (czyli robi to samo co jego opisany przed chwilą odpowiednik z ekranu przełączania się między programami). Najbardziej przydatny jest ten pierwszy, bo na 5,5-calowym ekranie dosięgnięcie do górnej belki systemowej nie jest łatwe i wymaga niezłej gimnastyki kciuka.
Jednak to nie wszystko, co można zrobić z paskiem przycisków w G4. Zapewne każdy użytkownik telefonu z Androidem, w którym przyciski pod ekranem zastąpiono ich wirtualnymi substytutami, natrafił na jakiś pełnoekranowy program, po którego uruchomieniu pasek z przyciskami nie znika, choć powinien (na przykład jakąś grę). W G4 wystarczy wejść do ustawień i zaznaczyć, że w danym programie ta belka z przyciskami ma być automatycznie chowana, co rozwiązuje problem. Pomysł ten wprowadzono w życie już w czasach G3 i cieszy nas, że z niego nie zrezygnowano. I to w sumie tyle, jeśli chodzi o ważniejsze zmiany, bo pozostałe są głównie wizualne, więc trudno napisać o nich coś odkrywczego. Na koniec możemy jedynie dodać, że przez cały czas trwania testów nie natknęliśmy się na problemy ze stabilnością czy szybkością działania, a więc pierwsza wersja oprogramowania LG G4 jest zdecydowanie bardziej dopracowana od pierwszej wersji oprogramowania G3.
Łączność – jak to we flagowcach
LG G4 ma wszystko to, czego spodziewamy się od gadżetu tej klasy. Czyli jest wyposażony w modem LTE Cat 6, dwuzakresowy moduł Wi-Fi a/b/g/n/ac (ale w przeciwieństwie do nowości Samsunga i Motoroli nie zastosowano dodatkowej anteny i nie skorzystano z MIMO), Bluetooth 4.1, port podczerwieni (dla tych, którzy chcieliby zastąpić smartfonem piloty zdalnego sterowania), złącze SlimPort w wersji umożliwiającej przesyłanie po kablu obrazu o rozdzielczości 4K oraz techniki Miracast i NFC. Inaczej mówiąc, większych braków nie stwierdzono. Problemów z zasięgiem Wi-Fi i sieci komórkowej – też nie. Słuchawka telefoniczna również zdała egzamin: jest wystarczająco głośna i wyraźnie przekazuje dźwięk. Koniec transmisji ;)
Obsługa multimediów w granicach średniej
Najważniejszą nowością w LG G4 w porównaniu z poprzednikiem jest sprzętowy dekoder strumienia wideo HEVC o rozdzielczości do 4K i szybkości 60 kl./sek. (10-bitowy profil HEVC nie jest obsługiwany), więc smartfon ten jest gotowy na przyszłe pliki wideo o wysokiej jakości obrazu. Zdekodowany obraz można odtworzyć na ekranie telefonu albo przesłać go na jakiś większy wyświetlacz w technice Miracast, DLNA albo za pomocą złącza SlimPort. Szkoda tylko, że funkcjonalność standardowego odtwarzacza filmów jest bardzo uboga.
Wyjście słuchawkowe nie zaskakuje niczym specjalnym i jest poprawne, jak na tę klasę sprzętu. Maksymalna głośność jest średnia, czyli wystarczająca, jeśli tylko otoczenie nie jest zbyt głośne i podłączone do telefonu słuchawki nie są zbyt wymagające, niektórym jednak może brakować jeszcze kilku dodatkowych poziomów regulacji. Jakość dźwięku również jest typowa, czyli brakuje jej trochę do poziomu smartfonowej czołówki (na przykład flagowców HTC), ale zdecydowana większość będzie zadowolona z tego, jak gra G4.
Ten podrozdział najłatwiej podsumować stwierdzeniem, że LG G4 radzi sobie z multimediami... poprawnie. G4 nie jest pod tym względem ani jakość szczególnie zły, ani nadzwyczaj dobry, czyli jest typowy, jak na sprzęt tej klasy, choć nietrudno byłoby wskazać, co konkurencja zrobiła lepiej (chociażby głośniki stereo HTC i Sony, wyjście słuchawkowe HTC i Samsunga itp., itd.).
5,5-calowy ekran QHD, podejście drugie
W ubiegłym roku rozpoczęła się moda na mobilne wyświetlacze QHD (2560 × 1440) i LG G3 to jeden z pierwszych smartfonów, które mogły się pochwalić aż tak dużą liczbą pikseli matrycy. Ale jak wiadomo, jakość ekranu ocenia się nie tylko na podstawie jego rozdzielczości, a ten montowany w G3 ma swoje problemy i bardzo liczyliśmy na to, że w G4 one znikną. Okazało się, że większość naszych próśb została wysłuchana: zniknęło dziwne programowe wyostrzanie obrazu, bardzo poprawiono odwzorowanie czerni, wyprostowano krzywą gammy i poszerzono gamut (czyli barwy są teraz intensywniejsze i bliskie pod tym względem ekranom AMOLED). Krótko mówiąc, LG G4 został wyposażony w jedną z najlepszych istniejących matryc LCD. Jej jakość z pewnością zadowoli większość użytkowników tego telefonu. Ostrość obrazu jest wzorcowa, jasność podświetlenia i jakość warstw antyrefleksyjnych jest wystarczająco dobra, a kolory są przyjemnie nasycone. Jedyne, czego nam w tym wszystkim brakuje, to lepsza kalibracja (albo możliwość wyboru profilu kolorystycznego), bo ta standardowa jest bardzo zimna (biel jest tak naprawdę jasnoniebieska) i daleka od wzorca sRGB. No i maksymalna jasność nadal jest czasem ograniczana, gdy telefon zaczyna się nagrzewać.
Jedna uwaga: poniżej brakuje kilku standardowych wykresów, ponieważ LG G4 bardzo agresywnie i szybko zmienia jasność podświetlenia (o czym więcej za chwilę), co bardzo utrudnia zmierzenie kontrastu. Szkoda, że nie da się tego gdzieś wyłączyć, ale jak się okazało, LG miało ku temu bardzo poważne powody...
Kolejny rok skracania czasu działania
W LG G3 bardzo nie spodobało nam się to, że rozładowywał się szybciej od swojego (już niemal legendarnego) poprzednika. W LG G4 wygląda to... jeszcze gorzej. LG próbuje sobie z tym radzić w bardzo specyficzny sposób. Mechanizm automatycznej regulacji jasności ma skłonność do „niedoświetlania” ekranu i nigdy nie da się go do końca wyłączyć, bo nawet po ustawieniu ręcznej regulacji system w ciągu kilkudziesięciu sekund stopniowo zmniejsza jasność podświetlenia o kilkanaście procent (na tyle wolno, że gołym okiem trudno to dostrzec). Działanie to lekko poprawia sytuację, ale mimo wszystko LG G4 to nie jest smartfon dla osób intensywnie korzystających ze swoich kieszonkowych komputerów. My, aby dotrwać do końca dnia bez doładowywania, musieliśmy pilnować, aby Wi-Fi, usługi lokalizacyjne i połączenie z komórkowym internetem były włączone tyko wtedy, gdy było to absolutnie konieczne. I nawet wtedy wieczorem okazywało się, że akumulator już ledwo zipie, a w menu zarządzania zasilaniem telefonu widniała informacja, że ekran był włączony zaledwie przez mniej więcej 4 godziny. Dzisiaj to bardzo mało i możliwość szybkiej wymiany akumulatora na w pełni naładowany tego nie zrekompensuje. Na otarcie łez możemy tylko dodać, że przynajmniej zarządzanie energią w spoczynku działa jak należy.
16-megapikselowy aparat do zadań specjalnych
LG G3 został wyposażony w jeden z naszych ulubionych ubiegłorocznych smartfonowych aparatów. Co prawda nie zapewnia on jakoś nadzwyczajnie wysokiej jakości obrazu i ma pewne braki, jednak fotografowanie sprawia przyjemność, głównie dzięki temu, że dopracowano automatykę i oprogramowanie. Z LG G4 jest podobnie i choć jego aparat na papierze przypomina te, które obecnie stosuje konkurencja (jest to niemal brat bliźniak aparatu z Galaxy S6), w naszym rankingu plasuje się trochę wyżej. Na początek garść suchych danych. Aparat LG G4 to: 16 mln pikseli matrycy Sony IMX234 o proporcjach 16 : 9 i rozmiarze 1/2,6" (jest to sensor bardzo podobny do tego z Galaxy S6), obiektyw o przysłonie F/1.8 z trzyosiową stabilizacją (w G3 stabilizacja jest dwuosiowa), laserowy autofokus i zupełna nowość w smartfonach, czyli czujnik kolorów, który ma zadanie wspomagać mechanizm automatycznego ustawiania balansu bieli. Jak te wszystkie liczby działają w praktyce?
Oprogramowanie
Bardzo dobrze, a w dużej mierze jest to zasługa świetnego oprogramowania. Interfejs aparatu LG G4 ma trzy oddzielne tryby, różniące się od siebie tym, ile kontroli nad procesem fotografowania zapewniają użytkownikowi. W pierwszym z nich dostępny jest... tyko jeden przycisk, służący do zmiany trybów. Zdjęcie wykonuje się po prostu przez dotknięcie ekranu w miejscu, w którym ma być ustawiona ostrość, automatyka zaś zajmuje się resztą, w tym trybem HDR (który działa tu rewelacyjnie) i lampą błyskową. Idealne rozwiązanie dla tych, którzy nie chcą myśleć o jakichkolwiek ustawieniach. Drugi tryb ma już trochę więcej przycisków i można w nim zarządzać HDR-em, lampą błyskową – i w sumie na tym koniec.
Zdecydowanie najciekawszy jest trzeci tryb, czyli ręczny. Producenci smartfonów już od dawna kombinują z implementacją funkcji ręcznego sterowania aparatem, ale do tej pory tak naprawdę tylko Nokia i Microsoft potraktowali to naprawdę poważnie. Interfejs G4 jest pod tym względem wzorem do naśladowania, choć jest tu jeszcze kilka rzeczy, które można by poprawić. Najlepiej pokaże to krótki filmik:
LG G4 w tym trybie zmienia się w przyzwoity aparat kompaktowy. Wyświetlane są tu wszystkie informacje o aktywnych ustawieniach (czas naświetlania, ISO), jest tu cyfrowa poziomica, a nawet odświeżany na żywo histogram. Ręcznie można ustawić balans bieli, odległość ostrzenia, ISO i czas naświetlania. Jeden z przycisków po lewej stronie włącza zapisywanie w plikach RAW (o tym, co dają zdjęcia RAW w LG G4, pisaliśmy już w oddzielnej publikacji i to do niej odsyłamy bliżej zainteresowanych tematem)! Jest tu naprawdę niemal wszystko, czego potrzebuje bardziej zaawansowany fotograf. Niemal, bo stwierdziliśmy kilka dziwnych braków, na przykład w trybie ręcznym nie można wykonywać zdjęć seryjnych, nie można włączyć trybu HDR i nie ma trybów półautomatycznych (czyli nie jest możliwe ręczne ustawienie ISO lub czasu naświetlania i pozostawienie całej reszty automatyce). Mimo to pomysł LG jest świetny i fundament przyszłych zmian jest bardzo dobry. A najlepsze jest to, że jeśli te wszystkie kontrolki i przyciski Cię przerażają albo zupełnie nie interesują, w ogóle nie musisz na nie patrzeć i z nich korzystać, bo prostsze tryby są w pełni wystarczające w większości sytuacji.
Jakość obrazu
Ważne jest też to, że za tymi wszystkimi liczbami w tabelkach i wodotryskami w oprogramowaniu stoi solidna jakość obrazu. Solidna to dobre określenie, bo LG G4 nie przeciera żadnych nowych szlaków, wcześniej niedostępnych dla smartfonów, ale też nie zalicza poważniejszych wpadek. Za dnia wszystko wygląda jak trzeba: zakres tonalny jest dobry (choć widoczna jest tu wyraźna skłonność do przepalania jasnych fragmentów, które da się odzyskać z wykorzystaniem plików RAW), barwy są przyjemnie nasycone, a detale nie zmieniają się w kolorową papkę. Na pochwałę zasługuje też bardzo dobry mechanizm ustawiania balansu bieli. Sprawdzaliśmy jego działanie w miejscach i w sytuacjach, w których konkurencja często wywiesza białą flagę, a G4 poradził sobie z nimi śpiewająco. Ogólnie jest to więc smartfonowa fotograficzna czołówka. Niemniej mamy pewne zastrzeżenia. Po pierwsze, optyka generuje spore aberracje chromatyczne, więc trzeba uważać z fotografowaniem obiektów oświetlonych od tyłu, bo zyskują szerokie kolorowe obwódki, a także nie zapewnia właściwej jakości obrazu w rogach kadru. Poza tym zdjęcia są mocno wyostrzane – czasem zbyt mocno, przez co oprogramowanie próbuje wyciągnąć na wierzch detale, których... nie ma. Ponadto niektóre zdjęcia wyglądają trochę tak, jakby były namalowane akwarelami, co jest efektem ich specyficznej obróbki. Przydałyby się tu więc jakieś dodatkowe suwaki pozwalające zmniejszyć wyostrzanie i nasycenie barw, ale na takie drobiazgi i tak pewnie zwrócą uwagę jedynie najbardziej wymagający.
W słabym oświetleniu do gry wchodzi trzyosiowa optyczna stabilizacja, która w połączeniu z przyzwoitą matrycą zapewnia bardzo dobre rezultaty. Co ciekawe, na zdjęciach zrobionych z wysokim ISO wyraźnie widać, że w G4 zastosowano bardzo słabe odszumianie, przez co szum zawsze jest wyraźnie widoczny. W zamian odszumianie nie pozbawia fotografii drobnych szczegółów i nie rozmywa ich. Nam to podejście bardziej odpowiada, ale podejrzewamy, że wiele osób woli jednak mniejsze ziarno za cenę bardziej miękkiego obrazu.
Reasumując, LG G4 zapewnia całkiem przyzwoite zastępstwo dla zaawansowanego aparatu kompaktowego. Jakość obrazu jest wysoka w każdych warunkach, automatyka działa jak trzeba, autofokus jest szybki i w miarę celny, a ci, którzy oczekują pełnej kontroli nad aparatem, znajdą tu niemal wszystkie niezbędne narzędzia fotograficzne. Co prawda aparatowi LG G4 do doskonałości jeszcze trochę brakuje, ale jego wady i problemy są stosunkowo niewielkiego kalibru i konkurencja często też nie jest od nich wolna.
Przykładowe zdjęcia
Porównanie
Kamera 4K, ale bez dodatków
LG G4 to nie jest pierwszy smartfon LG z kamerą nagrywającą wideo o rozdzielczości 4K, ale pierwszy, w którym ta funkcja jakoś działa. Udostępnia trzy główne tryby nagrywania: 4K @ 30 kl./sek., 1080p @ 30 kl./sek. i 720p @ 120 kl./sek., czyli z niezrozumiałego dla nas powodu brakuje trybu 1080p @ 60 kl./sek. Jakość wideo Full HD jest bardzo dobra i dzięki optycznej stabilizacji otrzymujemy dobre rezultaty w każdej sytuacji. Z nagrywaniem wideo 4K jest już trochę gorzej i tak wysoka rozdzielczość wyciąga na wierzch braki w jakości obrazu w rogach kadru, niczym Edward Snowden nieczyste zagrywki NSA, a przy okazji pokazuje, że LG znowu trochę poskąpiło przepływności, bo 30 Mb/sek. to mało, jak na tak dużą liczbę pikseli, i przez to G4 nie rejestruje tyle szczegółów co na przykład Samsung Galaxy S6. Skoro już narzekamy: trochę szkoda, że korekta ekspozycji ustawiona dla zdjęć nie jest też automatycznie stosowana do filmów. Cóż, przynajmniej funkcja nagrywania nie ma tendencji do regularnego przedwczesnego wyłączania się z powodu zbyt wysokiej temperatury sensora (przegrzanie matrycy nadal jest możliwe, ale zdarza się to o wiele rzadziej niż w poprzedniku). Podsumowując, kamera LG G4 w klasie flagowców zasługuje na szkolną czwórkę: ma to, co najważniejsze, lecz jakość obrazu w trybie 4K mogłaby być lepsza i brakuje jakiegoś ciekawego narzędzia do przygotowywania filmów z akcją w spowolnionym tempie oraz kilku innych drobiazgów, które można spotkać u konkurencji.
Przykładowe nagrania 4K
Przykładowe nagrania Full HD
Snapdragon 808, czyli objaw zdrowego rozsądku...
...który warto chwalić. Po czołowym modelu w ofercie wszyscy spodziewają się tego, że wykorzystuje najszybszy dostępny procesor (nawet jeśli nie potrzebują nie wiadomo jak wysokiej wydajności). W końcu każdy, kto przeznacza na swój nowy telefon około 3000 zł, chce mieć pewność, że pod każdym względem dostanie to, co najlepsze. Dlaczego więc w LG G4 zamontowano sześciordzeniowego Snapdragona 808, nie zaś najmocniejszą dostępną jednostkę Qualcomma, a więc ośmiordzeniowego Snapdragona 810, i czy należy to traktować jako problem?
Wyjaśnienie jest proste. Snapdragon 810 wydziela z siebie więcej ciepła, niż da się szybko odprowadzić z urządzenia rozmiarów smartfona. Qualcomm próbuje odwracać kota ogonem, producenci telefonów próbują wytworzyć zasłonę dymną (LG swego czasu też próbowało...), ale jak wyraźnie pokazują dotychczas testowane przez nas słuchawki wyposażone w ten procesor (HTC One M9, Sony Xperia Z3+, LG G Flex 2), rzeczywistość wygląda nieciekawie. Z tego powodu taktowanie Snapdragona 810 trzeba spowalniać (a HTC w swoim nowym flagowcu nawet wyłącza na stałe rdzenie), przez co choć procesor ten nieźle radzi sobie we wszelkiego rodzaju krótkich benchmarkach, zupełnie nie radzi sobie z zapewnieniem przewidywalnej wydajności w wymagających grach 3D. A Snapdragon 808 w LG G4 utrzymuje swoje parametry na (w miarę) stałym poziomie. Najlepiej pokażą to poniższe wykresy:
Konkurencja z teoretycznie mocniejszymi jednostkami centralnymi, szczególnie w czasie letnich upałów, prędzej czy później musi zaciągnąć cieplny hamulec ręczny i zwolnić o kilkadziesiąt procent. Wtedy się okazuje, że LG G4 wcale nie odstaje jakoś specjalnie od Xperii Z3+, HTC One M9, a nawet Samsunga Galaxy S6. To samo dotyczy wydajności procesora. Dwa duże rdzenie LG G4 zawsze pracują z pełną parą i gwarantują szybkie działanie systemu i ładowanie stron internetowych oraz poprawną obsługę gier. A w przypadku czterech rdzeni, które muszą być spowalniane, bywa z tym różnie (rywale po rozgrzaniu się częściej i chętniej przydzielają zadania do słabszych rdzeni, aby nie zwiększać temperatury obudowy do nieprzyjemnego poziomu). No i nie zapominajmy o tym, że popularne programy w pełni wykorzystujące moc wielu rdzeni właściwie da się policzyć na palcach jednej ręki.
Reasumując, decyzję o wykorzystaniu w LG G4 Snapdragona 808 uważamy za objaw zdrowego rozsądku i w praktyce (a nie tylko benchmarkowej teorii) procesor ten pod pewnymi względami jest nawet lepszy od Snapdragona 810, bo zapewnia stałą, przewidywalną, a przy tym wystarczającą wydajność, do tego nie nagrzewa zbyt mocno i szybko obudowy. Brawa dla LG za odwagę! Na dodatek wygląda na to, że w G4 nie pozostał nawet ślad po ociężałości pierwszych wersji oprogramowania G3, bo Android 5.1 działa w nim bardzo sprawnie.
Podsumowanie
Nadszedł czas, by udzielić odpowiedzi na pytanie zadane we wstępie: czy było warto kombinować? W dużej mierze – tak, bo LG G4 to smartfon zdecydowanie wart uwagi. W nowej wersji flagowca LG rozwiązano niemal wszystkie problemy jego poprzednika i dodano do tego kilka ciekawych i świeżych pomysłów. Dzięki temu LG G4 to telefon bardzo charakterystyczny (a może nawet charakterny ;)), który wyróżnia się z tłumu i potrafi miło zaskoczyć. Wszystkich zainteresowanych tym modelem przede wszystkim zachęcamy do tego, by sami dotknęli pokrytych skórą tylnych klapek, ponieważ zdjęcia i słowa nie oddadzą przyjemności, jaką może to sprawić. Inną mocną i pełną ciekawostek stroną tego telefonu jest aparat, który nie tylko robi zdjęcia bardzo dobrej jakości w najróżniejszych warunkach, ale też ma interfejs i funkcjonalność, które można stawiać za wzór do naśladowania. LG G4 nie ma się także czego wstydzić pod względem wydajności i jakości ekranu, choć tutaj już można by się przyczepić do kilku drobiazgów. No i nie zapominajmy, że G4 wypełnia lukę powstałą po tym, jak Samsung zdecydował się na drastyczne przeprojektowanie swoich czołowych modeli, gdyż jest to jeden z ostatnich smartfonów tej klasy, w których nie zrezygnowano z wymiennego akumulatora i slotu na kartę pamięci. Jak widać, nowość LG jest za co chwalić i za co lubić.
Ale w tym wszystkim kryje się jeden wielki haczyk, na który można by łowić tuńczyki: LG G4 działa jeszcze krócej niż G3, a przecież już tamten nie jest pod tym względem nadzwyczajny. Jeśli intensywnie korzystasz ze swojego smartfona przez kilka godzin dziennie i często robisz to poza budynkami, wiedz, że G4 po prostu nie jest dla Ciebie. To świetny sprzęt dla osób szukających porządnego, funkcjonalnego i wyróżniającego się z tłumu telefonu z dobrym aparatem, które jednak... nie będą wyciągać go z kieszeni zbyt często. No cóż, LG, może jednak stworzysz alternatywną serię LG G z ekranami Full HD? :)
Do testów dostarczył: LG
Cena w dniu publikacji (z VAT): 2700 zł