SSD kontra HDD – obecna sytuacja
Nośniki SSD zgodnie z zapowiadanym przez wielu jeszcze kilka lat temu „rozkładem jazdy” systematycznie tanieją. Wystarczy tylko spojrzeć na artykuły o nich z 2008, 2009 i 2010 roku, aby sobie uświadomić, że faktycznie nastąpił znaczny spadek cen przy jednoczesnym znacznym wzroście wydajności. SSD i 10 zł za gigabajt? Pamiętacie model Intel X25-M w wersjach 80- i 160-gigabajtowej? Za ten drugi wariant trzeba było zapłacić prawie 2000 zł! A OCZ i jego pierwszy Vertex o pojemności 60 GB? Kosztował bez mała 1000 zł.
Dzisiaj wchodzimy do sklepu po 256-gigabajtowy SSD i jest to nośnik pod każdym względem lepszy od produktów sprzed 4–5 lat (co chyba nie dziwi? ;)), a do tego trzeba za niego zapłacić „tylko” około 700 zł. Tak, są też szybsze modele o tej pojemności za 900–1000 zł, ale jeśli chodzi o osiągi, to kwestia kilku procent więcej, a cena jest niewspółmierna do korzyści, co w naszym kraju raczej nie budzi uznania.
Dyski twarde, czyli HDD, wcale jednak nie stoją w miejscu. Zarówno Seagate, jak i Western Digital walczą dzielnie i choć na polu wydajności obie marki stoją na straconej pozycji, to stosunek pojemności do ceny w przypadku większości tradycyjnych nośników jest świetny. Ponadto nadal powstają talerzowce stworzone specjalnie „dla entuzjastów”: po VelociRaptorze o pojemności 300 GB i 600 GB w kwietniu minionego roku Western Digital zdecydował się po raz kolejny odświeżyć serię, a 1-terabajtowy VelociRaptor do dzisiaj jest dla innych talerzowców wyznacznikiem poziomu, do którego należałoby dążyć. Niestety, nie ma nic za darmo i niedostatkom wydajności (na tle SSD) towarzyszy niemożność zamontowania takiego dysku w laptopie, już nie mówiąc o denerwującym odgłosie pracy głowicy czy wibracjach.
SSD kontra reszta świata
Dzisiejszy test ma nieco odświeżyć obraz skutków, jakie pociąga za sobą użycie w komputerze stacjonarnym SSD lub HDD, w końcu od czasu, gdy po raz ostatni poruszyliśmy to zagadnienie, minęło ponad półtora roku, a przecież technika cały czas idzie do przodu.
Na przedstawiciela SSD wybraliśmy produkt firmy Plextor, która przebojem wdarła się na rynek tych nośników i szybko zdobyła zaufanie wielu użytkowników – również w Polsce. Polecane modele M5S oraz M5 Pro w pełni na to zasługują, a ten drugi stanie dzisiaj do kolejnego starcia.
Wybrać spośród talerzowców głównego rywala dla SSD nie było trudno: to najszybszy obecnie HDD, model WD VelociRaptor o pojemności 1 TB.
Żeby się jednak nie ograniczać do najszybszego sprzętu, postanowiliśmy przedstawić także dwie dodatkowe konfiguracje, wyposażone w modele ze stosunkowo nowej serii WD Red, która również jest dość często polecana do komputerów stacjonarnych, mimo że teoretycznie jest przeznaczona do NAS-ów. WD Red o pojemności 1 TB wystartuje zarówno w pojedynkę, jak i w tandemie.
Cztery konfiguracje, mocno podkręcony Core i5-2500K oraz chipset Z77 – co z tego wyniknie? Zapraszamy na strony z wykresami.
Platforma testowa
| Model | Dostarczył | |
|---|---|---|
| Procesor | Intel Core i5-2500K @ 4,5 GHz | www.intel.com |
| Płyta główna | Zotac Z77-ITX WiFi | www.zotac.com |
| Karta graficzna | Radeon HD 7950 3 GB | www.amd.pl |
| Pamięć operacyjna | Corsair Vengeance 2 × 4 GB 1600 MHz CL9 | www.corsair.com |
| Monitor | BenQ XL2420T | www.benq.com.pl |
| Nośnik systemowy | Intel SSD 510 120 GB | www.intel.com |
| Schładzacz procesora | Corsair Hydro H100 | www.corsair.com |
| Zasilacz | Corsair AX1200 1200 W | www.corsair.com |
| Mysz | SteelSeries Sensei | www.steelseries.com |
| Obudowa | Corsair C70 Military Green | www.corsair.com |
| Wentylacja | 4 × Noctua NF-P12 | www.noctua.at |
Metodyka testów
Windows 7 Ultimate, czas uruchamiania: wciskamy klawisz F8, wybieramy urządzenie, z którego ma się uruchamiać system. Potwierdzamy klawiszem Enter i jednocześnie włączamy stoper. Czas mierzymy aż do pojawienia się pulpitu.
WinRAR 4.20, rozpakowywanie archiwum: rozpakowujemy archiwum z małymi i średnimi plikami o łącznej wielkości 3,10 GB.
Adobe Master Collection CS6, czas instalacji: uruchamiamy proces instalacji pakietu Adobe, jednocześnie włączając stoper. Czas mierzymy aż do pojawienia się informacji o gotowości zainstalowanych narzędzi do działania.
Adobe Photoshop CS6, uruchamianie: ustawiamy zaznaczenie na ikonie programu i uruchamiamy program klawiszem Enter, jednocześnie włączając stoper. Czas mierzymy aż do pojawienia się obszaru roboczego.
Adobe Photoshop CS6, obróbka zdjęcia: otwieramy plik PNG o wielkości 50 MB i uruchamiamy skrypt do obróbki zdjęcia, który symuluje edycję fotografii. Photoshop w tym teście korzysta z 8 GB pamięci, a to, co się w niej nie mieści, zostaje umieszczone na dysku (tutaj liczy się właśnie szybkość nośnika).
Adobe Premiere Pro CS6, uruchamianie + wczytywanie projektu: ustawiamy zaznaczenie na ikonie projektu wcześniej wykonanego w Premiere Pro, uruchamiamy program klawiszem Enter, jednocześnie włączając stoper. Czekamy, aż zostanie otwarty program, następnie projekt, i wyłączamy stoper w momencie, w którym wszystkie miniaturki plików potrzebnych w projekcie zostają odczytane.
Adobe Premiere Pro CS6, obróbka filmu: kompilacja projektu (720p, 30 kl./s), w którym użytych zostało 77 plików o łącznej wielkości 1,45 GB.
foobar2000, czas zmiany atrybutów: do programu importujemy bibliotekę plików o łącznej wielkości 31,3 GB i masowo zmieniamy w nich atrybuty.
Crysis x64, czas wczytywania gry: mierzymy czas wczytywania zapisu gry.
Crysis x64, liczba klatek na sekundę: mierzymy programem Fraps liczbę klatek na sekundę bezpośrednio po wczytaniu gry.
StarCraft II, czas wczytywania gry: mierzymy czas wczytywania zapisu gry.
StarCraft II, liczba klatek na sekundę: mierzymy programem Fraps liczbę klatek na sekundę bezpośrednio po wczytaniu gry.
Testy – system, programy
Gry, operacje na plikach
Tym razem pokusiliśmy się o dodatkowy test. Nie macie czasem wrażenia, że w grach, których stan jest wczytywany z dysku talerzowego, niekiedy obraz przez pierwszych kilka, kilkanaście sekund „rwie”, a całość jest wtedy średnio grywalna? No właśnie. Stwierdziliśmy, że musimy choćby spróbować zmierzyć się z tym zagadnieniem.
Najpierw czas wczytywania:
A teraz wykres ze zmianami liczby klatek na sekundę przez pierwsze 25 sekund bezpośrednio po wczytaniu stanu gry:
Akurat pierwszy „Crysis” nie jest jakoś szczególnie wrażliwy na różnice pomiędzy HDD a SSD. Powtarzalny spadek w pierwszych 2 sekundach po wczytaniu stanu gry nie przeszkadza, a potem w zasadzie nie ma już różnicy.
Postanowiliśmy przetestować też starego dobrego „StarCrafta”, który wciąż się cieszy dużą popularnością.
W tej grze korzyści wynikające z zastosowania SSD są znacznie bardziej odczuwalne. Gra jest wczytywana około czterech razy szybciej niż z użyciem pojedynczego dysku WD Red.
Zarejestrowaliśmy też zmiany w liczbie klatek na sekundę w pierwszych 25 sekundach rozgrywki:
Przewaga SSD nad HDD w tym teście jest już znacznie bardziej widoczna, choć głównie w przypadku „zwykłych HDD”, bo VelociRaptor tak mocnej czkawki jak WD Red na początku (dwa 20–30-klatkowe spadki) nie dostaje.
Kopiowanie, IOMeter
AS SSD 1.7
Wideo z porównaniem obu technik
Poniżej zamieszczamy kilka filmów, które wielu osobom najlepiej zobrazują różnice między SSD a HDD.
Podsumowanie
Werdykt? Chyba nikt nie wątpił, że Plextor M5 Pro bez najmniejszych problemów rozprawi się ze wszystkimi dzisiejszymi rywalami. Mimo że zarówno SSD, jak i HDD w dalszym ciągu się rozwijają, to jak dotąd większą dynamikę wykazuje technika półprzewodnikowa. Szczególnie widać to po prędkości zapisu, która kiedyś znacznie odstawała od prędkości odczytu, podczas gdy dzisiaj są to wartości w zasadzie zbliżone. SSD jednak powoli napotyka różnego rodzaju ściany. Przykład? Interfejs SATA 6 Gb/s zdaje się już nie wystarczać, a kolejne 500 MB/s na pudełku już nie robi takiego wrażenia jak kiedyś. Zatem prędkości losowego odczytu/zapisu są najważniejsze? Naszym zdaniem – tak, ale od dłuższego czasu również te wartości nie doznają gwałtownych wzrostów. Bariera 35–40 MB/s podczas odczytu próbek 4-kilobajtowych zdaje się obecnie nie do przeskoczenia.
Oczywiście, są urządzenia, dla których bicie kolejnych rekordów to nie problem: Z-Drive firmy OCZ, Nytro spod znaku LSI czy wreszcie ioFX stworzony przez Fusion-io. Tyle że obecnie te produkty są poza zasięgiem Kowalskiego, bo zwyczajnie nie są przeznaczone do użytku domowego, a ceny, zbliżone do tego, co trzeba wydać na całkiem niezły samochód, nie zachęcają ;)
Talerzowce, z VelociRaptorem na czele, wcale nie są w lepszej sytuacji. Zwiększanie w nieskończoność gęstości zapisu danych? Możliwości się kończą. Ruch głowicy nad powierzchnią talerzy też ma swoje ograniczenia, których przy obecnym stanie techniki po prostu nie da się tak łatwo zrzucić, a więc znacznego przyśpieszenia, przynajmniej na razie, nie ujrzymy.
Ale dość smęcenia! Przecież większość z Was nadal używa HDD, a dodatek w postaci SSD może być zbawieniem. A oto wykres przedstawiający średnią wydajność obliczoną na podstawie wyłącznie rzeczywistych zastosowań (czyli nie wchodzą w grę żadne programy typu AS SSD czy IOMeter).
Wydajność
Czego się dowiedzieliśmy? Przede wszystkim tego, co było wiadome od dawna, liczby mówią same za siebie. Dobry nośnik SSD jest prawie sześciokrotnie szybszy od zwykłych dysków HDD i około trzech razy szybszy od najszybszego HDD na rynku. Konfiguracja RAID0? Mówiąc ironicznie: równie groźna jak VelociRaptor, a przydatność RAID w walce z SSD można jednak włożyć między bajki.
Wydajność/cena
Plextor M5 Pro 256 GB kosztuje nieco ponad 900 zł, VelociRaptor jest do kupienia za 800 zł, a pojedynczy dysk WD Red 1 TB to wydatek rzędu 280–290 zł.
Mimo ogromnej przewagi wydajnościowej Plextora nad resztą gołym okiem widać, że nie można go nazwać opłacalnym wyborem. Osiągi w dalszym ciągu nie wynagradzają ceny, 900 zł, ale to nie dziwi: zawsze to, co najwydajniejsze, było nieproporcjonalnie drogie. Przykładów nie trzeba daleko szukać: Core i7-3970X, GeForce GTX Titan...
SSD czy jednak HDD?
I jeden, i drugi! W komputerze stacjonarnym nie jesteśmy ograniczani przez miniaturowe obudowy z miejscem na tylko jeden nośnik, tak jak to najczęściej bywa w laptopach (zwykle dopiero 17-calowe pozwalają zamontować dwa). A skoro brakuje ograniczeń przestrzennych, to najrozsądniej będzie połączyć najlepsze cechy obu technik, co wielu użytkowników PC z powodzeniem robi od dłuższego czasu. SSD 128–256-gigabajtowy na system, programy użytkowe i gry, a HDD jako typowy magazyn danych – to idealna konfiguracja, którą można prawie dowolnie rozbudowywać.