Epson Stylus Photo P50 – czy rzeczywiście zastąpi minilaba?

Zasilacz sieciowy znajduje się wewnątrz obudowy. To dobrze, bo każde dodatkowe pudełko pod biurkiem, poza tym, że niepotrzebnie zajmuje miejsce, utrudnia sensowne rozmieszczenie wiązek przewodów.

Ascetyczne wyposażenie P50 może dziwić, ale nie dyskwalifikuje drukarki: brak możliwości drukowania zdjęć bez użycia komputera nie dla każdego jest wadą.

Obudowa

Jest duża (450×282×187 mm), czarna, z błyszczącą, drobno radełkowaną pokrywą. W przedniej części znajduje się składana taca odbiorcza na papier. Z przodu wsuwa się również pomocniczą tackę służącą do drukowania na płytach CD i DVD.

Na przedniej ścianie obudowy umieszczono trzy diody, sygnalizujące włączenie drukarki, brak atramentu i zacięcie papieru, oraz odpowiadające im przyciski, służące do włączenia drukarki, uruchomienia procedury wymiany atramentu oraz zatrzymania drukowania i wysunięcia papieru. Wyłącznik należy przytrzymać kilka sekund, co zmniejsza prawdopodobieństwo przypadkowego włączenia lub wyłączenia urządzenia.

Podajnik papieru znajduje się z tyłu, w górnej części obudowy. To typowe rozwiązanie, ale utrudnia znalezienie dobrego miejsca dla drukarki. Jeśli stanie na regale, dostęp do podajnika będzie utrudniony, a manipulowanie papierem stanie się uciążliwe. Zdecydowanie bardziej poręczny wydaje się pojemnik na papier umieszczony pod tacą odbiorczą, z przodu urządzenia. Biurko też nie jest najlepszym miejscem, chyba że będzie to naprawdę duży mebel. Można znaleźć jakąś wygodną skrytkę, a drukarkę wyciągać tylko wtedy, kiedy jest potrzebna, ale lepiej, żeby schowek nie znajdował się za wysoko, bo urządzenie waży 5,5 kg. Nawiasem mówiąc, ta masa się przydaje. Podczas drukowania zdjęć stosunkowo ciężka głowica z pojemnikami na atrament porusza się z dużą prędkością, powodując zauważalne drgania drukarki. Gdyby była lżejsza, trudno byłoby ją utrzymać w miejscu.

Pomysłowo rozwiązano prowadnicę papieru: składa się na zawiasie, dzięki czemu sięga do końca podajnika. Stosunkowo długi odcinek krawędzi arkusza jest przytrzymywany, co zmniejsza ryzyko krzywego podania papieru.

Niestety, po złożeniu prowadnicy podajnika w tylnej ścianie obudowy pozostaje sporych rozmiarów niezasłonięty otwór, ułatwiający dostawanie się kurzu do wnętrza drukarki.

Atrament, papier, płyty

Wykorzystano zestaw sześciu wymiennych pojemników z atramentem Claria. Ponoć zdjęcia wydrukowane nim na papierach Epsona przetrwają w ramkach nawet 200 lat. To miłe, ale trudne do sprawdzenia i w gruncie rzeczy nieistotne. Skoro można było zdjęcie wydrukować dzisiaj, to najprawdopodobniej uda się to zrobić również za 200 lat i później – o ile przetrwa plik ze zdjęciem, a zachowanie go przecież nie jest trudne.

Oryginalne zbiorniki z atramentem kosztują po 49,99 zł (cena SRP) za sztukę. W zestawie – nieco taniej, bo 254,99 zł. Na rynku są dostępne również moduły „ciągłego zasilania atramentem” dostarczane przez niezależnych producentów. Taki moduł składa się z zestawu sześciu pseudopojemników wkładanych w miejsce oryginalnych zbiorniczków z atramentem. Są one połączone rurkami z pojemnikami na atrament o dużej pojemności ustawianymi na zewnątrz drukarki. Choć trzeba się liczyć z obniżeniem jakości drukowania i ryzykiem uszkodzenia drukarki.

Drukarka sygnalizuje niski poziom atramentu za pośrednictwem aplikacji oraz migającą diodą LED na obudowie. Z wymianą atramentu nie należy się zbytnio śpieszyć. Od chwili pojawienia się alarmu można wydrukować jeszcze co najmniej kilkanaście – dwadzieścia kilka zdjęć formatu 10×15 cm. Żeby wymienić atrament, należy podnieść pokrywę drukarki, wcisnąć przycisk wyłączający alarm i poczekać, aż drukarka ustawi karetkę z pojemnikami tak, żeby pusty pojemnik znalazł się naprzeciwko znacznika umieszczonego na obudowie. Następnie należy ponownie nacisnąć przycisk wyłączania alarmu. Karetka z pojemnikami przesunie się na prawo, umożliwiając wymianę odpowiedniego pojemnika. Jeśli opróżniony został więcej niż jeden zbiorniczek, proces będzie się powtarzał, dopóki nie zostaną wymienione wszystkie.

Osobna kwestia to zasychanie atramentu. Jeśli założymy, że drukarka będzie wykorzystywana wyłącznie do drukowania zdjęć, przerwy w eksploatacji mogą być kilkutygodniowe. Nasz test trwał zbyt krótko, żeby sprawdzić, czy podczas dłuższej przerwy głowica nie będzie się zatykała. Stwierdziliśmy jedynie, że tego typu problemy nie pojawiały się, jeśli przerwa trwała cztery–sześć dni.

Gdzieniegdzie można przeczytać, że atramenty Claria są odporne na wodę. Jest w tym sporo prawdy. W miejscu zwilżonym kroplą wody atrament nie rozpływa się i nie brudzi rąk, ale zmienia odcień (dotyczy to zwłaszcza czarnego). Nawet zamoczenie całego zdjęcia nie jest w stanie go zniszczyć, o ile woda zostanie szybko usunięta. Rzecz jasna, na powierzchni błyszczącego papieru pozostaną ślady, ale zdjęcie nie ulegnie zniszczeniu i nie przestanie być czytelne, a tylko nieco straci na jakości.

Drukarka może drukować na papierze „normalnym” albo „fotograficznym” o rozmiarze arkusza nie większym niż A4. Oczywiście, Epson zaleca stosowanie papierów „foto” własnej produkcji, dostępnych w czterech wersjach: jednej matowej i trzech błyszczących. Zdjęcia drukowaliśmy wyłącznie na dołączonym papierze Epson Glossy Photo, do tekstu używaliśmy papieru POL jet Prime 90 g/m².

Tacę odbiorczą można ustawić w dwóch położeniach. Zamocowana standardowo, przy użyciu dolnych występów, służy do odbierania zadrukowanych arkuszy papieru. Górne położenie pozwala drukować na płytach CD i DVD. Płytki umieszcza się w pomocniczej tacce pozycjonującej, którą z kolei należy wsunąć w prowadnice tacy.

Oprogramowanie

Do drukarki dołączono płytę zawierającą sterowniki do Windows i Mac OS wraz z aplikacją umożliwiającą sprawdzenie dostępności i pobranie aktualizacji sterowników oraz programy: Epson Easy Photo Print, Print CD, Web-To-Page.

Epson Easy Photo Print

To prosty, poręczny program służący do przygotowania zdjęć do druku. Przechodząc przez kolejne ekrany, można wybrać zdjęcia, przejrzeć związane z nimi dodatkowe informacje zawarte w metadanych, poddać je działaniu wbudowanych filtrów optymalizujących jakość, włącznie z automatyczną albo ręczną redukcją efektu czerwonych oczu. Dla każdego pliku można określić liczbę kopii do wydrukowania. Następnie pozostaje tylko określić rodzaj zastosowanego papieru, jego format, jakość wydruku i liczbę zdjęć drukowanych na jednym arkuszu. Te ustawienia będą dotyczyły wszystkich zdjęć drukowanych w bieżącej serii. Oprócz pojedynczych zdjęć można wydrukować indeks (do 20 miniatur na stronie A4).

Po wybraniu zdjęć, określeniu liczby kopii, zastosowaniu filtrów i załadowaniu papieru można rozpocząć drukowanie i zająć się czymś innym. Jedna kawa może nie wystarczyć: wydrukowanie 10 zdjęć w formacie A4 i w najlepszej dostępnej jakości potrwa około 50 minut.

Z poziomu programu można sprawdzić zużycie poszczególnych zbiorniczków z atramentem oraz uzyskać bardziej szczegółowe informacje: czy zainstalowano oryginalne pojemniki, jakiego typu pojemników użyto, kiedy zostały wyprodukowane. Jeśli program stwierdzi, że wkrótce trzeba będzie wymienić któryś z kolorów, zasugeruje to. Można wtedy skorzystać z żółtego przycisku Kup tusz Epson. Po kliknięciu zostanie uruchomiona przeglądarka internetowa, a w niej strona międzynarodowego serwisu Epsona. Po wybraniu Polski zyskujemy dostęp do sklepu online Epsona, w którym można zamówić potrzebne materiały eksploatacyjne. Można kupować bez rejestracji albo utworzyć konto użytkownika, co pozwala skorzystać z rabatów przy następnych zakupach. Płacić można kartami Visa, Master Card i American Express albo przelewem online – rozliczenia odbywają się za pośrednictwem firmy eCard. Nie sprawdzaliśmy, jak funkcjonuje ten kanał dostaw, ale zakładamy, że jeśli drukarka zgłosi brak atramentu w trakcie drukowania zdjęcia, nowe pojemniki nie zdążą dojechać na czas.

Na pasku zadań wyświetlana jest ikona drukarki. Po jej kliknięciu otrzymujemy dostęp do funkcji testowych i serwisowych: testu dysz, czyszczenia i wyrównania głowicy drukującej, aktualizacji sterownika, preferencji monitorowania, ustawień drukarki. Także to okno pozwala zamówić tusz, w taki sam sposób jak poprzednio opisane.

Print CD

Służy do projektowania nadruków i drukowania na płytach CD i DVD. Można wybrać jeden z dwóch standardowych rozmiarów płyty: 8 cm lub 12 cm, albo określić własny, nietypowy, ustalając wewnętrzny i zewnętrzny promień etykiety. Projekt można wykonać od podstaw, korzystając z własnych obrazków i fotografii. Jeśli brak pod ręką odpowiedniej grafiki w postaci pliku, można ją zeskanować bezpośrednio do Print CD (program obsługuje standard TWAIN) albo skorzystać z bazy 32 gotowych szablonów etykiet, siedmiu szablonów okładek, kilkudziesięciu teł i rysunków. Jeśli chodzi o pomysłowość i estetykę, można je określić co najwyżej jako średnie, ale jeśli ktoś się śpieszy i nie ma specjalnych wymagań, może ich użyć.

Oprócz fotografii i rysunków można, rzecz jasna, wkomponować w etykietę tekst (funkcja auto arch dopasowuje promień łuku tekstu do szablonu płyty) i prościutką grafikę wektorową. Dostępna jest też funkcja „zmiękczania”, którą można zastosować do tła lub całej etykiety – do wewnętrznej krawędzi, zewnętrznej lub obydwu.

Programik jest przydatny, wygodny i intuicyjny. Dobrze nadaje się do szybkiego tworzenia niezbyt wyrafinowanych projektów.

Web-To-Page

To prosty program, służący do optymalizacji drukowania stron internetowych. Instaluje się jako rozszerzenie Internet Explorera (nie jest dostępny dla Firefoksa ani dla innych przeglądarek). Dodaje własny pasek menu z dwiema opcjami: Print i Print preview. Rzeczywiście poprawia wygląd wydrukowanych stron i jeśli ktoś ma w zwyczaju przechowywać w ten sposób artykuły z serwisów internetowych, może być przydatnym dodatkiem. Szkoda, że tylko dla jednej przeglądarki.

Linux

Mimo że Epson nie zapewnia obsługi Linuksa, w internecie można znaleźć potrzebne sterowniki, na przykład do Fedory 13. Do testów wykorzystaliśmy sterownik pobrany ze strony Openprinting.org. Instalacja przebiegła bezproblemowo, drukarka została rozpoznana, wszystko w zasadzie działało, ale efekty były dalekie od ideału.

Sterownik nie radzi sobie z czystością barwy. Wydruk czarno-białego testu rozdzielczości na zwykłym białym papierze pokazał, że krawędzie linii są wyraźnie rozmyte, miejscami postrzępione, a gęsto ułożone, cienkie linie są drukowane w kolorze niebieskim. Zasadnicza wada sterownika linuksowego polega jednak na tym, że nie umożliwia on czyszczenia ani wyrównywania głowic. Co jakiś czas należałoby więc podłączyć drukarkę do komputera z zainstalowaną windowsową wersją oprogramowania.

Jakość wydruków

Epson zapewnia, że zdjęcia wydrukowane za pomocą P50 są ładniejsze i trwalsze od wykonanych w minilabie, ale pomija kilka istotnych szczegółów.

Po pierwsze, z jakim minilabem porównywano wydruki? Producenci tych urządzeń stosują odmienne materiały i specyficzne rozwiązania techniczne. Można znaleźć wiele laboratoriów wykonujących masowe zlecenia, których zdjęcia rzeczywiście wyglądają znacznie gorzej od wydruku z Epsona. Ale niektóre, zazwyczaj droższe, zapewniają odbitki najwyższej jakości, lepsze niż drukarka. Wiele zależy od obsługi. Wprawny i chętny do współpracy laborant może zdziałać cuda. Znudzony operator nadzorujący urządzenie wypluwające setki zdjęć – byle szybko – potrafi skutecznie sponiewierać nawet najlepsze zdjęcie.

Po drugie, co znaczy „ładniejsze”? Czy podstawowym kryterium jest nasycenie barw, rozdzielczość, faktura podłoża czy może „ogólne wrażenie”? Zdaje się, że określenie „wydruki lepsze niż zdjęcia z minilabu” ma nieco odwracać uwagę od tego, że mimo zmiany podejścia Epsona do cen atramentu wydruki są droższe od zdjęć wykonanych metodą „tradycyjną”.

Abstrahując od prawdziwości sloganów reklamowych, trzeba przyznać, że jakość wydrukowanych zdjęć jest więcej niż zadowalająca. Szczególnie jeśli weźmiemy pod uwagę, że mamy do czynienia ze stosunkowo tanią drukarką przeznaczoną do użytku domowego. Kolory są dobrze nasycone, żywe, przejścia – płynne.

Wykorzystaliśmy obraz testowy pobrany ze strony Colour-science.com. Zamieszczone poniżej wyniki są niedoskonałe i nie w pełni oddają jakość druku. Wynika to ze sposobu reprodukcji: sfotografowaliśmy fragmenty wydruku aparatem cyfrowym, co obarczyło ilustracje dodatkowymi zniekształceniami pochodzącymi od optyki i matrycy aparatu oraz wynikłymi z kompresji pliku graficznego.

Wydrukowany tekst (wbrew temu, co widać na ilustracji) jest czytelny do wielkości 1 punktu. Niestety, na czarno-białym teście wydrukowanym pod koniec serii kilkunastu zdjęć widać wyraźne smużenie umiejscowione w regularnych odstępach poniżej linii druku. Prawdopodobnie można je zrzucić na karb zabrudzenia głowicy.

Atrament szybko wysycha; zdjęcia zaraz po wydrukowaniu można układać jedno na drugim, bez ryzyka rozmazania czy sklejenia. Za to specyficzny zapach papieru i atramentu utrzymuje się długo, nawet kilka dni. Wydrukowanie dłuższej serii zdjęć w pomieszczeniu pozbawionym wentylacji może powodować dyskomfort u co wrażliwszych domowników.

Koszty

Cena drukarki jest rozsądna, ale nie ona przesądza o tym, ile pieniędzy pochłania eksploatacja. Podstawowe znaczenie ma koszt papieru i atramentu. Przypuśćmy, że drukujemy w popularnym formacie 10×15 cm. W tej chwili Epson oferuje papier Premium Glossy Photo Paper w cenie 48,99 zł za 80 arkuszy, co daje nieco ponad 61 gr za arkusz. 30 arkuszy tego samego papieru w formacie A4 kosztuje również 48,99 zł, co daje 1,63 zł za arkusz. Cena poza promocją w przeliczeniu na arkusz jest dwukrotnie wyższa.

Pozostaje kwestia atramentu. Nie udało nam się całkowicie opróżnić zbiorników, więc możemy opierać się jedynie na szacunkach. Podczas testu zadrukowaliśmy 50 arkuszy formatu 10×15 cm i 15 formatu A4. Na podstawie wskaźników zużycia atramentu można wnioskować, że zestaw pojemników powinien pozwolić na zadrukowanie przynajmniej trzykrotnie większej liczby stron; powiedzmy, że będzie to 150 arkuszy 10×15 cm i 45 A4 albo, dla ujednolicenia, około 300 arkuszy 10×15 cm. Jeśli przyjmiemy cenę zestawu pojemników z tuszem równą 254,99 zł, to koszt zadrukowania jednego arkusza 10×15 cm wyniesie 85 groszy.

Należałoby jeszcze doliczyć koszt samej drukarki. Jego udział w cenie pojedynczego wydruku zależy od trwałości drukarki i liczby fotografii, które zostaną wydrukowane w całym okresie eksploatacji. Zakładając, że będzie to 1000 zdjęć, do każdego należy doliczyć ok. 40 gr. Przy 5000 zdjęć udział ceny drukarki maleje do 8 gr. Jeśli uda się dojść do 10 tysięcy zdjęć, udział ceny drukarki spadnie do 4 gr na zdjęcie.

Przyjmijmy szacunkowy koszt wydrukowania jednego zdjęcia równy 1,46 zł (za atrament i papier) plus 0,08 zł (1/5000 ceny drukarki), razem: 1,54 zł. Odbitkę z minilabu wykonaną w tym formacie można zamówić za niespełna 40 groszy. Rachunek jest prosty: za przyjemność drukowania zdjęć w domowym zaciszu trzeba zapłacić zdecydowanie więcej. Nawet gdyby nasze szacunki wydajności atramentu okazały się nadto pesymistyczne, cena samego papieru fotograficznego jest znacznie wyższa niż odbitki „labowej”.

Oczywiście, można zredukować koszty, stosując „alternatywny” papier i atrament, ale, po pierwsze, wymaga to przeprowadzenia szeregu prób w celu dobrania kombinacji zapewniającej optymalną jakość, a po drugie, nawet obniżenie ceny wydruku o połowę nie pozwoli przebić pod tym względem tradycyjnych odbitek.

I jeszcze uwaga na marginesie: na przykładzie obliczeń udziału ceny drukarki w kosztach wydruku widać wyraźnie, że jeśli drukuje się niewiele, cena drukarki ma bardzo duży wpływ na koszt wydrukowania zdjęcia. Stwierdzenie w zasadzie banalne, ale czy wybierając drukarkę, zawsze bierzemy to pod uwagę? Kupienie wspomnianego na wstępie Stylusa Photo R800 za 1539 zł oznaczałoby, że do ceny każdego wydrukowanego zdjęcia lub kartki tekstu (bez względu na format) trzeba doliczyć 1,54 zł przy 1 tys. zdjęć, 0,3 zł przy 5 tys. zdjęć albo 0,15 zł przy 10 tys. zdjęć.

Podsumowanie

Wydruki są rzeczywiście dobrej jakości i z powodzeniem mogą rywalizować z odbitkami wykonanymi w wielu minilabach. Z drugiej strony drukarka nie jest demonem prędkości. Obiecywane przez producenta, optymistyczne czasy drukowania zdjęć (12 s w przypadku wydruku fotograficznego 10×15) odpowiadają jakości niższej niż maksymalna, a przecież właśnie to liczy się najbardziej: jakość. Zmierzone czasy drukowania najwyższej jakości fotografii wynosiły: 10×15 cm – 1 min i 57 s, A4 – 5 min i 12 s. To dużo.

Brak możliwości drukowania bezpośrednio z karty pamięci albo aparatu fotograficznego nie dyskredytuje urządzenia, po prostu wymusza włączenie komputera. Również brak modułu drukowania dwustronnego nie jest szczególnie uciążliwy, jeśli przyjmiemy, że ta drukarka nie służy do drukowania wielusetstronicowych dokumentów.

Stylusa P50 można z czystym sumieniem polecić wszystkim, którzy chcą drukować w domu zdjęcia dobrej jakości, chociaż nie zależy im na czasie. Potencjalnego nabywcy nie może przerażać konieczność włączenia komputera w celu wydrukowania zdjęć. Jeżeli tekst będzie drukowany sporadycznie i niewielkich ilościach, to P50 może być jedyną drukarką w domu. Jeśli jednak każdego tygodnia trzeba szybko i tanio wydrukować, powiedzmy, 1000 stron tekstu, ta drukarka nie będzie dobrym rozwiązaniem, między innymi ze względu na cenę atramentu.

Skoro mowa o cenie: jest drożej niż w minilabie, nawet znacznie, ale chyba nikogo to nie dziwi. Nie jest to przywara wyłącznie Epsona (który i tak prowadzi dość umiarkowaną politykę cenową, jeśli chodzi o materiały eksploatacyjne do swoich drukarek). Drukowanie w domu generalnie jest droższe od zamawiania odbitek w zakładzie fotograficznym i ta prawidłowość prawdopodobnie jeszcze długo się nie zmieni. Kupując drukarkę fotograficzną, trzeba się z tym pogodzić.

Do testów dostarczył: Epson

Cena w dniu publikacji (z VAT): 399 zł