Seria Call of Duty ma już ponad sześć lat – jej pierwsza część pojawiła się 29 października 2003 roku. Gra wykorzystywała silnik id Tech 3 firmy id Software, stworzony na potrzebyQuake III Arena. Do tej pory w serii powstało 12 tytułów (łącznie z dodatkami), które trafiały na różne platformy: od komputerów osobistych poprzez konsole po konsolki przenośne. Głównym tematem są walki podczas II wojny światowej. Jednak na początku 2007 roku pojawiła się informacja, że główny producent gier z tego cyklu, firma Infinity Ward (drugim jest Treyarch), planuje w najnowszej części zmienić czas akcji na współczesny. Oczywiście od razu pojawiły się głosy o upadku serii. Internauci składali podpisy pod petycjami mającymi wymusić na twórcach zmianę swojej kontrowersyjnej decyzji. Tworzyły się liczne grupy namawiające do bojkotu najnowszego tytułu i kupienia mającego wkrótce się pojawić konkurencyjnego Medal of Honor: Airborne. Jednak po ukazaniu się Call of Duty 4: Modern Warfare wszyscy musieli ugryźć się w język i posypać głowę popiołem. Odejście od tematyki II wojny światowej było celnym posunięciem, o czym mogą świadczyć wyniki sprzedaży. Gra okazała się najlepiej sprzedającym się tytułem 2007 roku i nie przeszkodziło jej w tym nawet to, że pojawiła się na półkach pod koniec roku (6 listopada). Od tego dnia sprzedano już około 14 milionów kopii (na PC, Xboksa 360, PlayStation 3, Nintendo Dual Screen i Nintendo Wii).

W Call of Duty 4: Modern Warfare kierowaliśmy poczynaniami dwóch żołnierzy (wyjąwszy kilka niewielkich epizodów): sierżanta „Soapa” MacTavisha, nowego członka elitarnej brytyjskiej jednostki SAS, oraz sierżanta Paula Jacksona, żołnierza z Pierwszego Plutonu Rozpoznania amerykańskich marines. W Rosji trwa wojna domowa pomiędzy obecnymi władzami a ultranacjonalistami, na których czele stoi niejaki Imran Zakhaev. Jego marzeniem jest przywrócenie krajowi siły i znaczenia dawnego Związku Radzieckiego. Oczywiście zdaje on sobie sprawę z tego, że niepokoje na tym obszarze są bacznie obserwowane przez inne kraje, a jakakolwiek udana próba przejęcia przez niego władzy zakończyłaby się interwencją wojskową Stanów Zjednoczonych. W celu odwrócenia od siebie uwagi finansuje zbrojne ugrupowanie w jednym z bliżej nieokreślonych państw Bliskiego Wschodu. Dowodzona przez Khaleda Al-Asada organizacja dokonuje przewrotu i przejmuje władzę. Nowy dyktator dokonuje pokazowej, transmitowanej w telewizji egzekucji prezydenta Al-Fulaniego. Armia amerykańska, „strażnik światowego pokoju”, nie ma innego wyjścia i rozpoczyna walkę z armią Al-Asada. W tym samym czasie na wodach Cieśniny Beringa oddział SAS próbuje zdobyć kontenerowiec, który według danych wywiadowczych ma transportować broń nuklearną. W ładowni oprócz głowicy jądrowej Brytyjczycy znajdują dokumenty wskazujące na powiązania ugrupowania Zachajewa z bliskowschodnimi rebeliantami. Dalej akcja toczy się w ekspresowym tempie. SAS zostaje wysłane do Rosji w celu odbicia z rąk ultranacjonalistów swojego szpiega, a wojska amerykańskie zmierzają do stolicy arabskiego kraju z zamiarem pokonania i pojmania Khaleda Al-Asada. Ten jednak jest na tyle zdeterminowany, że gotów jest skorzystać z każdych dostępnych środków, nawet broni jądrowej. Od tej pory misje skupiają się już na oddziale SAS-u, który łapie Al-Asada, a następnie próbuje uprowadzić Wiktora Zachajewa, by zdobyć informacje o miejscu pobytu jego ojca Imrana. Zachajew chce pomścić śmierć swojego syna i postanawia wystrzelić międzykontynentalne rakiety z głowicami jądrowymi w kierunku Stanów Zjednoczonych. Przejęcie bazy rakietowej, rozbrojenie wystrzelonych rakiet oraz wyeliminowanie Zachajewa – to ostatnie cele, jakie stoją przed graczem i jego towarzyszami z SAS-u.