Kilka słów o 875P
12:34 Najważniejsze informacje dotyczące nowego chipsetu Intela, 875P, zacytowaliśmy już we wstępie niniejszego artykułu. Pozwólcie jednak, że jeszcze raz się powtórzymy, by podkreślić, które z parametrów są specyficznymi cechami Canterwooda, a które są specyficznymi dodatkami na testowanej płycie ABIT-a.
Intel 875P aka Canterwood to pierwszy chipset Intela wspierający procesory Pentium 4 z FSB 800 MHz. Podniesienie częstotliwości taktowania magistrali to - po taktowaniu procesora wyższym zegarem - najprostszy sposób na zwiększenie wydajności CPU. Procesor Pentium 4 3,0C (C oznacza właśnie wersję 800 MHz FSB) powinien być zatem szybszy od Pentium 4 3,06 GHz (533 MHz FSB). Przekonamy się, czy tak jest w istocie, jak uda nam się wypożyczyć odpowiedniego CPU do testów. Niestety już ponad tydzień temu zgłaszaliśmy polskiemu przedstawicielstwu firmy Intel zapotrzebowanie na taki procesor, jednak bez odzewu - mimo że kilka sztuk takich procesorów jest już w Polsce. Najwyraźniej jednak polskiemu Intelowi nie zależy na recenzjach nowego CPU. Trudno. Widocznie będziemy musieli zaczekać, aż nowe procesory trafią do sklepów (na początku maja).
Kolejną istotną cechą mostka północnego (MCH) chipsetu 875P jest wbudowany dwukanałowy kontroler pamięci, oficjalnie współpracujący z modułami DDR400. Jako że każdy moduł DDR400 oferuje przepustowość rzędu 3,2 GB/s, to w drybie dwukanałowym zyskujemy pasmo o szerokości aż 6,4 GB/s - dokładnie tyle, ile "pompuje" Pentium 4 z 800-megahercową magistralą. Jedynie dwukanałowe pamięci DDR400 zapewniają mu odpowiednią przepustowość.
Jak pamiętamy jednak, Canterwood nie jest pierwszym chipsetem Intela z dwukanałowym kontrolerem pamięci. W ubiegłym roku zaprezentowaliśmy recenzję płyty głównej MSI GNB Max z chipsetem Intel E7205, znanym też jako Granite Bay. Ten jednak obsługuje jedynie moduły DDR266, a więc udostępnia pasmo 4,2 GB/s. Za mało dla nowych P4. Dlatego też 875P ze swoim wsparciem dla DDR400 to naturalny następca E7205.
13:26 Podobnie jednak, jak to miało miejsce w przypadku Granite Bay, Canterwood jest chipsetem bardzo wybrednym, jeśli chodzi o dwukanałowe konfiguracje pamięci. Moduły DIMM muszą być instalowane na płycie parami (a nie np. 2 + 1). Oba muszą być tej samej pojemności (128, 256, 512 MB itp.). Oba muszą mieć tę samą ilość kości o tej samej pojemności (np. 128 Mbit, 256 Mbit itp.). Oba muszą być jednostronne lub dwustronne - nie zadziała zestaw składający się z jednego modułu DIMM jednostronnego, a drugiego - dwustronnego.
Nie oznacza to jednak, że oba moduły muszą być dosłownie identyczne (ten sam model tego samego producenta). Mogą być to moduły dwóch różnych producentów, jednak ich architektura musi być taka sama - jak to opisaliśmy powyżej. Płyta odczytuje z SPD timingi modułów i ustawia je na takie, jakimi charakteryzuje się wolniejszy z dwóch modułów.
Warto także podkreślić, że 875P obsługuje moduły DIMM z korekcją błędów (ECC). Oznacza to, że płyty z chipsetem Canterwood można wykorzystać także w serwerach. Dla porównania, młodszy brat 875P, 865 (znany jako Springdale) nie zawiera wsparcia dla ECC.
13:55 Jak na nowoczesny chipset przystało, Canterwood jest w pełni zgodny ze specyfikacją AGP 3.0 (AGP 8X). Jak jednak już to parę razy wykazaliśmy, AGP 8X nie daje praktycznie żadnego przyrostu wydajności nad AGP 4X (patrz tutaj) - przynajmniej dzisiaj. W przyszłości powinny się jednak pojawić aplikacje, które będą potrafiły wykorzystać wyższą przepustowość AGP 8X.
14:02 Cechą szczególną 875P jest także technologia określona mianem Performance Acceleration Technology (technologia zwiększania wydajności), w skrócie PAT. PAT to zbiór specjalnych algorytmów zawartych w kontrolerze pamięci, umożliwiających redukcję ilości utraconych cykli przy odwołaniach do pamięci. Chipset Springdale (865) nie posiada PAT i jest przez to trochę wolniejszy. O ile - o tym się przekonamy, gdy będziemy testować płytę główną na Springdale.
14:24 W chipsecie Canterwood pojawiła się ponadto nowa, dedykowana magistrala, łącząca mostek północny (MCH) z... kontrolerem sieciowym! Dotychczas kontrolery sieciowe łączyły się przez magistralę PCI, co powodowało, że w przypadku stosowania Gigabitowych sieciówek, te całkowicie zapychały szynę PCI. Magistrala w 875, nazwana Communications Streaming Architecture (CSA), odciąża PCI i pozwala rozwinąć skrzydła Gigabit Ethernetowi.
CSA to 16-bitowa magistrala o przepustowości 266 MB/s (w sam raz dla trybu Full Duplex Gigabit Ethernet) - jest zatem taką samą magistralą, jak łącząca mostek północny (MCH) z południowym (ICH). W sumie mostek północny 875 łączy się "ze światem zewnętrznym" za pomocą następujących magistral:
- 64-bitowa szyna główna (Front Side Bus) NetBurst - przepustowość 6,4 GB/s
- Dwie 64-bitowe szyny pamięci - łączna przepustowość 6,4 GB/s
- 32-bitowa szyna AGP 8X - przepustowość 2 GB/s
- 16-bitowa szyna łącząca MCH z ICH - przepustowość 266 MB/s
- 16-bitowa szyna CSA - przepustowość 266 MB/s
Tak duża liczba wyprowadzeń w 875P powoduje, że MCH ma ponad 1000 nóżek (a właściwie kulek)!
14:48 Canterwood to nie tylko nowy mostek północny (i82875P) - to także nowy mostek południowy, ICH5 (FW82801ER). W stosunku do ICH4, w ICH5 znajdziemy dwie nowości. Przede wszystkim, ICH5 zawiera wsparcie dla ośmiu portów USB 2.0 (a nie sześciu, jak w ICH4). Dla większości użytkowników nawet sześć portów to aż nadto, ale - teoretycznie - osiem może się przydać. Możemy bowiem zechcieć podłączyć do naszego komputera na raz: odtwarzacz MP3, aparat cyfrowy, kamerę internetową, pamięć Flash na USB, czytnik kart Flash, zewnętrzny dysk twardy, skaner oraz drukarkę. Policzyliście, ile wymieniliśmy urządzeń? Tak, osiem :-).
15:22 Drugą nowością w ICH5 jest zintegrowany kontroler Serial ATA o dwóch portach S-ATA - do każdego można podłączyć po jednym dysku twardym. Kontroler S-ATA zawarty w ICH5 łączy się bezpośrednio z szyną Hub Link 2.0, więc nie obciąża szyny PCI. Dla porównania, kontrolery Serial ATA dotychczas instalowane na płytach głównych łączyły się właśnie przez PCI, więc po pierwsze, obciążały tę szynę, a po drugie, umożliwiały przesłanie nie 150 MB/s (co wynika ze specyfikacji Serial ATA), a "jedynie" 133 MB/s (co wynika z maksymalnej przepustowości PCI). W praktyce nie stanowi to dużej różnicy, bo żaden dysk twardy nie potrafi zapełnić nawet połowy tej wartości.
Dostępna jest także wersja mostka oznaczona ICH5R z wbudowanym kontrolerem RAID. Firmy produkujące kontrolery RAID (jak Promise czy HighPoint) zaczną tracić swój rynek.
Oczywiście, oprócz Serial ATA, w ICH5 znajduje się też tradycyjny, dwukanałowy kontroler IDE (Parallel ATA - ale tego pojęcia mało kto używa). Do każdego kanału można podpiąć dwa napędy. Łącznie ICH5 obsłuży zatem sześć napędów (dysków twardych, czytników CD lub DVD-ROM, nagrywarek itp.) - jednocześnie.
15:54 Zanim przejdziemy do opisu testowanej płyty ABIT-a, chcielibyśmy zwrócić uwagę na dyskusję, jaka rozgorzała w komentarzach do niniejszego artykułu. Nasi Czytelnicy zauważyli, że chipset 875P oficjalnie obsługuje tylko FSB 800 oraz 533 MHz, ale nie 400 MHz. Na stronie ABIT-a, w specyfikacji IC7-G wymienione jest jednak wsparcie dla FSB 400 MHz. Podobno ruszą na płycie procesory Pentium 4 i Celeron z FSB 400 MHz, ale tylko te z rdzeniem Northwood - nie Willamette. Sprawdzimy to w dalszej części recenzji. Wszystkim, którzy zazwyczaj czytają tylko nasze artykuły, ale nie komentarze, polecamy lekturę także komentarzy, gdyż znajduje się wśród nich również stanowisko przedstawiciela firmy ABIT.
15:56 O chipsecie Canterwood napisaliśmy już to, co najważniejsze. Przejdźmy do testowanej płyty.
ABIT IC7-G - czarna jak smoła
16:35 Pamiętacie, jak staraliśmy się zgadnąć kolor płyty ABIT BH7? W końcu Piotr Bulski na jej widok wykrzyknął: "Jaka śmieszna płyta o pomidorowym kolorze!". I rzeczywiście, określenie to pasuje jak ulał do BH7! :-) Tymczasem żadnych kłopotów nie mieliśmy z określeniem koloru IC7-G - płyta jest po prostu czarna. Nie brązowo-czarna, jak niektóre płyty ECS - czarna, jak smoła.
17:28 Przyjrzyjmy się teraz płycie z bliska. Widzimy podstawkę Socket 478 pod procesory Pentium 4. Zaraz obok mostek północny, chłodzony wiatraczkiem (o dość oryginalnym wyglądzie). Obok mostka północnego widzimy gniazdo AGP Pro - ciekawe, jak wiele osób obsadzi na swojej płycie kartę graficzną w tym standardzie :-). Oczywiście w AGP Pro można wetknąć zwykłe karty AGP - żeby nie było żadnych wątpliwości.
18:08 Jest też pięć portów PCI, cztery gniazda pod moduły DIMM (maksymalnie 4 GB pamięci) oraz dwa gniazda IDE skierowane w bok, podobnie jak na płycie BH7. Na IC7-G zastosowano mostek południowy ICH5R z wbudowanym kontrolerem RAID. Jest też oddzielny kontroler Serial ATA. Łącznie mamy zatem aż cztery porty S-ATA - dwa kontrolowane są przez ICH5R, a kolejne dwa - przez dodatkowy kontroler Silicon Image.
19:20 Na powyższej fotce widzicie mostek ICH5R - nosi napis SECRET, gdyż testowana przez nas płyta to jeden z pierwszych egzemplarzy wyprodukowanych przez ABIT-a, więc firma zastosowała jeszcze kość Intela z limitowanej, przedprodukcyjnej serii.
Po lewej u dołu znajduje się kość Texas Instruments TSB43AB23 - kontroler FireWire (IEEE 1394). Na prawdo od niej, schowany pod zieloną nalepką z napisem IC7-G kontroler Serial ATA Silicon Image. Po jego prawej stronie widać kostkę z BIOS-em.
Na zdjęciu widoczne są też cztery gniazda S-ATA - dwa u góry (opisane "SATA2" oraz "SATA1") to wyprowadzenia ICH5R, zaś dwa dolne ("SATA4" i "SATA3") to wyprowadzenia kontrolera Silicon Image.
19:48 Na płycie znajduje się też kostka Intel CSA Gigabit LAN (znajduje się w pobliżu gniazda AGP Pro, przy krawędzi płyty), a także 6-kanałowy kodek audio - znany i popularny Realtek ALC650.
20:07 Układ gniazd zewnętrznych na płycie IC7-G jest podobny do tego, jaki widzieliśmy w ABIT-cie BH7 - pojawiło się tylko nieobecne w BH7, 6-pinowe gniazdo FireWire:
Lista gniazd jest zatem następująca: dwa gniazda PS/2 dla klawiatury i myszki, równoległe gniazdo drukarkowe Centronics, gniazdo szeregowe RS-232, wejścia i wyjścia optyczne dźwięku (TOSlink) oraz pięć gniazdek audio analogowych (wejście liniowe, wejście mikrofonowe i komplet wyjść umożliwiających podłączenie sześciu dyskretnych głośników w standardzie 5.1). Mamy również cztery gniazda USB 2.0, wspomniane gniazdko FireWire i gniazdko sieciowe RS-45.
21:16 Pisaliśmy wcześniej, że w mostku ICH5 zawarto kontroler USB 2.0 ze wsparciem dla ośmiu gniazd. Tymczasem na płycie znajdują się tylko cztery gniazda USB 2.0. Gdzie pozostałe cztery?...
Wraz z płytą otrzymujemy śledzia z dwoma dodatkowymi gniazdami USB 2.0 oraz dwoma gniazdami FireWire. Łącznie IC7-G udostępnia sześć gniazd USB 2.0 i trzy FireWire. Chyba jednak wszystkim wystarczy :-).
21:29 Skoro już jesteśmy przy kablach, to o następujące wzbogacamy się przy zakupie IC7-G:
- Kabel Floppy (okrągły
- Kabel IDE (okrągły)
- Dwa kable S-ATA
- Dwa kable zasilające dyski S-ATA
- Przejściówka z IDE na S-ATA (!) - umożliwia podłączenie dysku IDE do kontrolera S-ATA
- Dodatkowy kabelek zasilający do przejściówki (a konkretnie przejściówka z dużej wtyczki zasilającej na małą - w przejściówce jest małe gniazdko)
21:41 Dostajemy też dwie instrukcje obsługi, napisane w dziewięciu językach. Nie było niestety wśród nich polskiego, jednak nasz egzemplarz płyty przyleciał do nas prosto z Tajwanu, zatem być może gdy IC7-G trafi już do sprzedaży w Polsce, rodzimy dystrybutor ABIT-a zadba o polską instrukcję.
Jest też krążek ze sterownikami dla płyty, nalepka na wnętrze obudowy z opisem złącz i zworek na płycie oraz mała ulotka opisująca przejściówkę z ATAPI na Serial ATA (przejściówka nosi nazwę Serillel2 i zawiera w swym wnętrzu mostek z Parallel ATA na Serial ATA - Silicon Image Sil3611).
21:54 Jest też blaszka do obudowy komputera "kompatybilna" z gniazdkami zewnętrznymi na płycie, kwadratowa nalepka z logo ABIT oraz dyskietka ze sterownikami dla kontrolera S-ATA.
Wszystkie wymienione elementy schowane są zaś w czarnym pudle, którego zdjęcie prezentowaliśmy już tuż po rozpoczęciu naszej recenzji :-).
Testy, testy...
22:45 Nadszedł czas, by wreszcie odpalić testowaną płytę. Na początku obsadzimy na niej ten sam procesor, którego zawsze używamy przy testach płyt głównych - Pentium 4 2,4 GHz z FSB 533 MHz. Nie posiadamy niestety jeszcze CPU z FSB 800 MHz, aczkolwiek wysłaliśmy do firmy Intel kolejnego maila z prośbą o udostępnienie takiego procesora. Odpowiedzi spodziewać się możemy jednak nie wcześniej, jak po weekendzie.
Mamy także przygotowane dwa moduły pamięci GeIL DDR400 (niebieskie - patrz tutaj). Oba są identyczne, więc bez problemów będziemy mogli zbudować konfigurację dwukanałową, by przekonać się, czy Canterwood to chipset szybszy od Granite Bay, czy też nie.
Pozostałe elementy komputera też będą standardowe: GeForce3, dysk twardy Barracuda ATA IV, 52-krotny CD-ROM MSI, 17-calowy monitor Samsunga (SyncMaster 17GLsi), zasilacz Q-Tec 350 W.
23:00 Jeśli chcielibyście, byśmy przeprowadzili jakiś konkretny test lub sprawdzili na IC7-G - na przykład - inną kartę graficzną, spisujcie swoje propozycje testów w tym wątku na naszym forum.
Sobota, 26 marca 2003
10:21 Na początku złożyliśmy zestaw testowy z jednym modułem pamięci. Komputer odpalił od razu, a na monitorze ujrzeliśmy taki oto ekran POST:
10:38 Rzuca się od razu w oczy zabawny napis: "EVALUATION ROM - NOT FOR SALE" :-). Ale tak to już jest z wczesnymi egzemplarzami płyt głównych. Wczoraj otrzymaliśmy mailem od firmy ABIT nowy BIOS dla płyty IC7-G, jednak pierwej zdejmiemy kilka testów, a dopiero potem zaaplikujemy nowy BIOS - na wszelki wypadek, gdyby płyta po upgradzie miała się nie obudzić :-).
Dużym plusem jest to, że już na ekranie POST pokazywane są użytkownikowi następujące informacje: taktowanie efektywne procesora, rzeczywiste taktowanie magistrali (133 MHz, czyli w trybie QuadPumped - 533 MHz), mnożnik (18.0), prawdziwa nazwa procesora, rodzaj rozpoznanego modułu/ów pamięci (DDR400), rzeczywiste taktowanie pamięci (166 MHz - czyli nasz moduł DDR400 pracuje teraz w trybie DDR333), taktowanie AGP (66 MHz) oraz taktowanie PCI (33 MHz). U dołu widzimy datę naszego BIOS-u - 11 kwietnia 2003 - cieplutki jeszcze.
11:57 A oto i sam BIOS:
Lista opcji jest bardzo podobna do tej, jaką widzieliśmy na płycie ABIT BH7 (patrz tutaj). Jedyna różnica to "SoftMenu" w IC7-G i "SoftMenu III" w BH7.
12:24 Zajrzyjmy właśnie do SoftMenu:
13:03 Na samej górze SoftMenu wyświetla model procesora. Pod spodem - jego taktowanie i pojemność pamięci cache L2.
Poniżej zaś zaczynają się ciekawe opcje. "CPU Operating Speed" można ustawić na wartość automatyczną, jednak zapewne większość z Was zmieni tę opcję na "User Defined". Poniżej widzimy "Ext. Clock (CPU/AGP/PCI)" - opcja o tej samej nazwie figurowała w BIOS-ie płyty BH7. Możemy tu zmieniać FSB w zakresie od 100 do 300 MHz (!) - przy okazji zostanie nam wyświetlone taktowanie AGP i PCI w zależności od aktualnego ustawienia "CPU" (czyli FSB).
To, czego brakowało w BIOS-ie BH7, to natychmiastowy przelicznik efektywnego taktowania procesora. Po zmianie FSB od razu wyświetlana jest częstotliwość procesora, jaką uzyskamy - nie musimy przemnażać FSB przez mnożnik lub czekać na to, co zobaczymy na ekranie POST po wyjściu z BIOS-u.
14:00 Opcja DRAM Ratio (CPU:DRAM) odpowiada za dzielnik dla pamięci (przy procesorze z FSB 533 MHz do wyboru mamy: 1:1 i 4:5). AGP Ratio (CPU:AGP:PCI) ustala dzielnik PCI/AGP (do wyboru są opcje: 3:2:1, 4:2:1, 5:2:1, 6:2:1 oraz 7:2:1; jest też możliwość zablokowania taktowania AGP/PCI na sztywno na 66/33 MHz).
14:38 Są też opcje odpowiadające za podbijanie napięć na procesorze (CPU Core Voltage), pamięciach (DDR SDRAM Voltage) oraz złączu AGP (AGP Voltage). Regulować je można w następujących zakresach:
- CPU Core Voltage: 1.500 V - 1.875 V
- DDR SDRAM Voltage: 2.5 V - 2.8 V
- AGP Voltage: 1.5 V - 1.65 V
15:15 Pozostałe opcje BIOS-u są już dość standardowe. W Advanced BIOS Features można, między innymi, ustalić kolejność napędów, z jakich ładowany będzie system operacyjny (Boot Priority). Spośród nich wybrać można też napędy S-ATA.
W Advanced Chipset Features ustalamy timingi pamięci. My ustawiliśmy CAS Latency Time na 2, Act to Precharge Delay na 5, DRAM RAS# to CAS# Delay na 2 oraz DRAM RAS# Precharge na 2. Są też opcje wymuszające pracę kart graficznych w trybie AGP 4X (gdyby wystąpiły problemy w AGP 8X).
W Integrated Peripherals można włączyć bądź wyłączyć następujące komponenty: kontroler Serial ATA, kontroler USB, kontroler audio, kontroler LAN, kontroler FDD, porty szeregowe i równoległe, a także kontroler IEEE 1394.
16:30 Wreszcie ostatnie interesujące menu to PC Health Status, gdzie znajdziemy pomiary temperatur i napięć na płycie:
Poniedziałek, 28 kwietnia 2003
14:57 Skonfigurowaliśmy BIOS i zainstalowaliśmy na systemie testowym Windows XP Professional. Na krążku dołączonym do płyty znajdował się pakiet Intel Chipset Software w wersji 5.00.1012, zawierający najnowsze sterowniki dla chipsetów Canterwood i Springdale - doinstalowaliśmy je także. Dla karty graficznej użyliśmy sterowników Detonator 29.80. Celowo użyliśmy tej właśnie wersji (zamiast nowej 43.45), gdyż uzyskane wyniki porównywać będziemy do zebranych przez nas na płytach MSI GNB Max z chipsetem E7205 (Granite Bay), Intel D850EMV2 z chipsetem i850E, Gigabyte GA-8PE667 Ultra z chipsetem i845PE oraz VIA P4PB 400-FL z chipsetem VIA P4X400. Tym samym zachowamy dokładnie to samo środowisko dla testowanej płyty (ten sam procesor, ta sama karta graficzna, ten sam system operacyjny i te same sterowniki).
15:52 Testy przeprowadzać będziemy w dwóch konfiguracjach pamięciowych: z jednym modułem pamięci (tryb jednokanałowy) oraz z dwoma modułami pamięci (tryb dwukanałowy). Dodatkowo, pamięci ustawiać będziemy w trybie synchronicznym z FSB procesora (133 MHz) oraz w trybie CPU:DRAM na poziomie 4:5 (a więc: 133:166 MHz). W tym pierwszym wypadku pamięci pracować będą jako moduły DDR266, w drugim zaś - DDR333. Niestety Canterwood nie udostępnia dzielnika 4:6, przy którym nasze moduły mogłyby pracować z optymalną wydajnością (jako DDR400).
16:25 Po obsadzeniu na płycie jednego modułu pamięci, płyta pracuje w trybie jednokanałowym. Przepustowość szyny danych na linii pamięć-mostek północny wynosi wtedy 2,1 GB/s dla trybu DDR266 i 2,7 GB/s dla trybu DDR333. Procesor Pentium 4 z magistralą FSB 533 MHz wymaga pasma 4,2 GB/s, a więc oba tryby stanowią dla niego wąskie gardło.
Po obsadzeniu dwóch modułów o tej samej architekturze (najlepiej identycznych) płyta IC7-G przechodzi w tryb dwukanałowy. Należy jednak pamiętać, że aby uzyskać taki tryb, trzeba pierwszy moduł obsadzić w slocie DIMM 1, a drugi w DIMM 3 (a nie DIMM 2!). Możliwa jest też konfiguracja DIMM 2 & DIMM 4. ABIT pokolorował obie pary slotów DIMM tym samym kolorem, by zasugerować użytkownikowi obsadzenie modułów właśnie w slotach o tych samych barwach. Sloty DIMM 1 i DIMM 3 są niebieskie, zaś sloty DIMM 2 i DIMM 4 - fioletowe. Prawidłowe obsadzenie dwóch modułów dla trybu dwukanałowego wygląda zatem w sposób następujący:
Rozwiązanie z pokolorowaniem par slotów DIMM trochę nas zmyliło, gdyż na płycie MSI GNB Max zastosowano zgoła odmienną kolorystykę: te same barwy posiadają tam sloty sterowane przez ten sam kontroler pamięci, a więc wskazane jest obsadzanie modułów w slotach o różnych kolorach, by uzyskać tryb dwukanałowy.
O tym, że płyta uruchomiła się w trybie dwukanałowym, jesteśmy informowani komunikatem "Dual Channel Mode Enabled" (Tryb dwukanałowy aktywny) na ekranie POST:
W trybie dwukanałowym DDR266 przepustowość udostępniana procesorowi to 4,2 GB/s - w sam raz dla P4 z 533 MHz FSB. W trybie dwukanałowym DDR333 przepustowość ta wynosi aż 5,4 GB/s - więcej, niż potrzebuje wspomniany Pentium 4.
Teoretycznie zatem płyta powinna rozwijać skrzydła już w trybie dwukanałowym DDR266. Tryb dwukanałowy DDR333 nie powinien być już wcale szybszy. Tymczasem tryb jednokanałowy DDR333 powinien być wyraźnie wolniejszy, a jeszcze od niego wolniejszy będzie tryb jednokanałowy DDR266. A jak się ma teoria do praktyki? Zobaczmy!
SiSoftware Sandra 2002
16:44 Pierwszym testem, jaki uruchomiliśmy, jest SiSoftware Sandra 2002. Program wyposażony został w benchmark pamięci, który wstępnie pozwoli nam ocenić wydajność chipsetu 875P.
Na początek jednak wyniki testów CPU Benchmark i CPU Multi-Media Benchmark:
Wyniki są typowe dla procesora Pentium 4 2,4 GHz.
Zobaczmy jednak, jak przedstawiają się rezultaty testu Memory Benchmark dla poszczególnych trybów:
Zostało potwierdzone to, co napisaliśmy kilka linijek wyżej: tryby DualDDR266 i DualDDR333 cechują się podobną przepustowością i są najszybszymi trybami pracy, jakie udostępnia Canterwood przy procesorze z FSB 533 MHz (przy procesorze z FSB 800 MHz dostępne byłyby też tryby SingleDDR400 i DualDDR400). Tryb SingleDDR333 jest już wolniejszy, jednak najwolniejszy - bez niespodzianek - jest SingleDDR266 (będziemy odtąd używać takich krótkich nazw, zamiast pisać "tryb jednokanałowy DDR266").
17:27 Najważniejsze jest natomiast porównanie płyty ABIT IC7-G z chipsetem Canterwood (875P) z rozwiązaniami konkurencyjnymi. Przedstawiamy wykres z wynikami Memory Benchmark zmierzonymi na następujących płytach głównych:
- ABIT IC7-G (i875P) w trybach DualDDR333, DualDDR266, SingleDDR333 oraz SingleDDR266
- MSI GNB Max (E7205) w trybach DualDDR266 oraz SingleDDR266
- Intel D850EMV2 (i850E) z pamięciami RDRAM 1066
- VIA P4PB 400-FL (VIA P4X400) z pamięciami DDR333
- Gigabyte GA-8PE667 Ultra (i845PE) z pamięciami DDR333
- MSI 845E Max2-BLR (i845E) z pamięciami DDR266
A oto obiecany wykres:
23:27 Granite Bay nadal prowadzi stawce. Czy okaże się szybszy od Canterwooda w testach rzeczywistych, o tym się przekonamy nad ranem! :-).
Canterwood w trybie DualDDR tuż za Granite Bay. Z pojedynczym modułem pamięci DDR333 uzyskał natomiast gorsze wyniki, niż i845PE czy P4X400 także z jednym modułem DDR333. Z modułem DDR266, i875P jest zaś tak samo wolny, jak stary, poczciwy i845E. Na płytach i875P grzechem byłoby obsadzanie tylko jednego modułu pamięci.
Wtorek, 29 kwietnia 2003
SiSoftware Sandra 2003
09:06 Identyczny test, jak powyżej, przeprowadziliśmy w programie SiSoftware Sandra 2003. Wyniki CPU Arithmetic Benchmark i CPU Multi-Media Benchmark są standardowe:
09:15 Zobaczmy natomiast wyniki Memory Benchmark:
Jak widać, są porównywalne (co do wartości) i analogiczne w stosunku do tych, jakie uzyskaliśmy w Sandrze 2002.
PCMark2002
09:42 Zanim przejdziemy do testów rzeczywistych, jeszcze rezultaty z PCMarka2002. CPU Score zwrócił wynik 5924, a HDD Score - 902. Podobne wyniki uzyskaliśmy na innych płytach głównych po obsadzeniu na nich procesora Pentium 4 2,4 GHz.
Natomiast najważniejszy dla nas jest, ponownie, test pamięci. Oto jego wynik (Memory Score):
Zanosi się na to, że Canterwood okaże się troszkę wolniejszy od Granite Bay i porównywalny z i850E. Najciekawsze dopiero przed nami - testy rzeczywiste.
11:20 Otrzymaliśmy właśnie mailem sugestię, że być może obecne wyniki Canterwooda (nieco słabsze od Granite Bay) są wynikiem inżynieryjnej wersji BIOS-u. Zasugerowano nam wymianę go na najnowszego, o którym pisaliśmy na początku naszej recenzji.
Taki mamy zresztą plan - chcemy pierwej zdjąć kilka testów przy BIOS-ie inżynieryjnym (został jeszcze Quake III Arena, DroneZ i 3DMark2001 SE), a potem dokonamy aktualizacji BIOS-u i rozpoczniemy pomiary od nowa - zobaczymy, czy wydajność testowanej płyty się poprawi.
Quake III Arena
12:52 Przeprowadziliśmy wreszcie pierwszy test rzeczywisty - w grze Quake III Arena. Wyniki są jednak niepokojące:
Chyba rzeczywiście będziemy musieli wymienić na testowanej płycie BIOS, gdyż wręcz niemożliwym jest, by ta uzyskiwała w trybie DualDDR333 gorsze rezultaty, niż P4X400 czy i845PE z pojedynczym modułem DDR333.
14:41 Wyniki są na tyle niepokojące, że nie będziemy jednak zdejmować już kolejnych. Od razu wymienimy BIOS na najnowszy.
Wymiana BIOS-u
15:34 Do wymiany BIOS-u postanowiliśmy użyć programu ABIT FlashMenu, znajdującego się na dołączonym do płyty IC7-G krążku CD. Program wykrył stary BIOS w sposób następujący:
BIOS jest datowany na 11 kwietnia 2003.
Załadowaliśmy w programie nowy BIOS, nadesłany do nas mailem przez firmę ABIT. Po kilkunastu sekundach ujrzeliśmy informację o tym, że wymiana BIOS-u zakończyła się sukcesem.
Po restarcie komputera płyta obudziła się już "zasilana" przez nowy BIOS. Nadal jest to wersja inżynieryjna, jednak pochodząca już z 24 kwietnia.
Poprzedni BIOS oznaczony był IC7_019, obecny nosi numer IC7_022. Ciekawe, czy poprawi wydajność płyty.
CMOS został wyczyszczony, więc musieliśmy ustawić parametry w BIOS-ie na nowo. Uruchomiliśmy Windows i sprawdziliśmy, czy FlashMenu wykrywa nowy BIOS.
Wymiana BIOS-u zakończyła się sukcesem. Ponowimy teraz testy wydajnościowe.
16:00 Mamy dobre wieści! Nowy BIOS pomógł! Teraz w Quake III Arena płyta IC7-G uzyskuje lepsze wyniki, niż Granite Bay! Szczegóły wkrótce, teraz pozwólcie, że zrobię sobie przerwę na obiad :-).
Po wymianie BIOS-u
20:33 Zaprezentowane przez nas wcześniej wyniki wyglądały dość dziwnie. Najnowszy chipset Intela, w trybie dwukanałowym wypadł wolniej, niż poczciwy i845PE z pojedynczym modułem DDR333. Okazało się, że winny rzeczywiście był BIOS. Po wymianie BIOS-u wyniki skoczyły do góry.
Sandra 2002 raz jeszcze
20:42 A oto, jak wyglądają wyniki testu pamięci w Sandra 2002 na IC7-G z nowym BIOS-em (022):
20:52 I jeszcze raz porównanie Canterwooda do innych chipsetów:
Z nowym BIOS-em, 875P pokazał pazurki - wyraźnie widać, kto tu rządzi!
Sandra 2003 - także powtórka
20:57 W SiSoftware Sandra 2003 oczywiście podobnie - wyniki się wyraźnie podniosły:
PCMark2002
21:42 W PCMarku ilość punktów w teście Memory Score zwiększyła się jeszcze bardziej spektakulatnie - teraz 875P nawet z pamięciami DDR266 (w trybie Dual) wypadł znacznie lepiej od E7205!
BIOS 022 kontra BIOS 019
21:59 Wreszcie płyta IC7-G działa nam tak, jak powinna. Już teraz można przewidzieć, że będzie szybsza od Granite Bay, ale o tym się jeszcze przekonamy - oby IC7-G nie zrobiła nam przykrej niespodzianki :-). Zanim przejdziemy do testów rzeczywistych, jeszcze porównanie wydajności starego BIOS-u, przy którym zaczynaliśmy testy, 019, oraz nowego, 022, którego używamy obecnie - w konfiguracji DualDDR333:
Daty wydania obu wersji BIOS-ów różnią się zaledwie o dwa tygodnie, a tymczasem przyrost wydajności przy nowszym BIOS-ie jest naprawdę znaczny - zwłaszcza w PCMarku2002 i Quake III Arena (wykres jest zeskalowany w przedziale od 0 do 7000 punktów, więc słupki z Q3A wyglądają podobnie - jednak przy nowym BIOS-ie uzyskaliśmy 309 fps, podczas gdy wcześniej było to 288 fps - to duża różnica!).
Środa, 30 kwietnia 2003
08:52 Po wymianie BIOS-u płyta IC7-G nabrała wigoru. Wyniki w testach syntetycznych, SiSoftware Sandra 2002 i 2003, a także PCMark2002, poszły znacznie do góry. Przed nami jedna z bardziej interesujących części naszej recenzji - testy w aplikacjach rzeczywistych. Czy Canterwood okaże się szybszy od Granite Bay, a jeśli tak, to o ile? Przekonajmy się!
Quake III Arena
Prezentowaliśmy już wcześniej wyniki z Quake III Arena, jednak przy BIOS-ie w wersji 019 wyglądały one bardzo mizernie. Spójrzmy teraz, jak przedstawia się sytuacja przy BIOS-ie 022:
IC7-G wreszcie się rozpędziła i w trybie DualDDR333 depcze teraz wszystko, co napotka na swej drodze!
Zauważcie, że tryb DualDDR333 jest wyraźnie szybszy od DualDDR266. Oznacza to dla nas między innymi to, że Canterwood nie ma problemów z asynchronicznym taktowaniem FSB i pamięci, z jakimi to problemami borykały się swego czasu chipsety firmy SiS (między innymi popularny SiS735 montowany np. na płytach ECS K7S5A). Z racji tego, że obecnie ceny modułów pamięci DDR266 i DDR333 są porównywalne, instalowanie pamięci DDR266 na płytach z 875P pozbawione jest sensu.
3DMark2001 SE
09:00 W 3DMarku podobnie:
875P w połączeniu z dwoma modułami DDR333 wyraźnie na czele.
DroneZ
12:24 W grze DroneZ płyta ABIT IC7-G również uplasowała się na pierwszym miejscu.
Zauważcie ponadto, że 875P z pojedynczym modułem pamięci DDR266 uzyskał wynik zbliżony do 845PE z modułem DDR333.
Tym razem prezentujemy już wyniki tylko w rozdzielczości 640x480x32, żeby nie zaciemniać wykresu. W niskich trybach graficznych różnice pomiędzy różnymi chipsetami są najbardziej wyraźne.
Unreal Tournament 2003
13:33 Kolejnym przeprowadzonym przez nas testem jest Unreal Tournament 2003. Niestety nie mamy kompletu wyników porównawczych, więc prezentujemy tylko porównanie do 850E i 845E.
Czwartek, 1 maja 2003
Serious Sam: The Second Encounter
10:45 Kontynuujemy testy. Następny z nich to Serious Sam: The Second Encounter, demo Little Trouble.
IC7-G znów numer jeden, ale tym razem chipsetowi Granite Bay udało się dotrzymać kroku Canterwoodowi.
Vulpine GLmark v1.1p
11:22 Jeszcze jeden test - Vulpine GLmark 1.1p. Testowaliśmy go w trybie kompatybilności "Advanced Features", z włączonym rozszerzeniem VAR. Nie posiadamy niestety kompletu wyników porównawczych.
RealStorm Benchmark
14:46 Wyniki z RealStorm Benchmark już nie wymagają komentarza:
LightWave 3D
14:57 Prezentowane dotychczas wyniki pochodziły z benchmarków, które w mniejszym lub większym stopniu uzależnione są od przepustowości pamięci. Celowo dobraliśmy właśnie takie programy, by lepiej zobrazować różnice pomiędzy różnymi chipsetami.
Dla pełnego obrazu wydajności 875P brakuje jednak jeszcze testów, w których najważniejszą rolę gra procesor. Praktycznie tylko od procesora uzależniony jest - na przykład - program LightWave.
Tutaj różnice pomiędzy porównywanymi platformami są już znikome - rzec można, prawie żadne. Takich samych wyników spodziewać się można po programach 3ds max czy Maya.
Konwersja MPEG-2 do DivX
17:45 Kolejnym przykładem operacji w niewielkim stopniu zależnej od przepustowości pamięci, jest konwersja filmów z formatu MPEG-2 (DVD) do DivX (AVI), jak również konwersja WAV do MP3.
SPECviewperf 7.0
21:24 Wreszcie ostatnim testem, z jakiego chcielibyśmy zaprezentować wyniki, jest SPECviewperf:
Większość testów cząstkowych SPECviewperf jest całkowicie niezależna od przepustowości pamięci na płycie głównej. Niewielkie różnice zauważyć można jedynie w testach dx-07 oraz light-05.
Piątek, 2 maja 2003
Podkręcanie
16:22 Na tę część naszej recenzji na pewno czekało wielu naszych Czytelników :-). Testy podkręcania - jak dużo wytrzymuje IC7-G i czy potrafi pokonać swą młodszą siostrę, płytę BH7?
Przypominamy, że podkręcamy naszego redakcyjnego Pentium 4 2,4 GHz z FSB 533 MHz i mnożnikiem 18. Procesor chłodzony jest standardowym wiatraczkiem Intela (Sanyo Denki) - nie jesteśmy maniakami podkręcania, więc nie stosujemy jakichś wymyślnych metod chłodzenia typu ciekły azot czy chłodenie wodne. Nasze osiągi na "boxowym" coolerku dadzą jednak pewne pojęcie rasowym overclockerom o możliwościach płyty. Ci, po instalacji lepszych systemów chłodzenia, na pewno osiągną lepsze wyniki od naszych.
Wizyta w BIOS-ie wykazała, że teraz można FSB podnosić już nawet do 412 MHz (!). Jest to, jak widać, jedna z nowości w BIOS-ie 022 w porównaniu do 019, z którym rozpoczynaliśmy testy tydzień temu.
AKTUALIZACJA: Aby nie było niejasności, dolna granica pozostała niezmieniona: 100 MHz.
Gdyby nasz Pentium 4 potrafił wytrzymać FSB 412 MHz, uzyskalibyśmy jego efektywne taktowanie zegarem 7,4 GHz :-). Na takie zegary procesorów będziemy musieli jeszcze trochę poczekać.
Podkręcanie rozpoczęliśmy od zablokowania taktowania AGP/PCI na sztywno na 66/33 MHz. Należy odnotować, że zegar magistrali AGP można zablokować w BIOS-ie IC7-G na wybranym poziomie z zakresu 66-96 MHz, a PCI - 33-48 MHz - oczywiście niezależnie od taktowania FSB.
Wystartowaliśmy od domyślnego FSB 133 MHz (efektywnie 533 MHz w trybie QuadPumped) i standardowego napięcia Vcore 1,500 V. Przy takim taktowaniu temperatura procesora wskazywana przez BIOS to 45oC.
Na początku podnieśliśmy FSB do 140 MHz. Taktowanie procesora wzrosło do 2520 MHz. Vcore pozostawiliśmy bez zmian. Bez problemów - system nadal był stabilny.
Utracił stabilność przy FSB 150 MHz (taktowanie CPU: 2,7 GHz). Po podniesieniu Vcore do 1,600 V znów zaczął działać poprawnie.
Następny krok to FSB 155 MHz (2790 MHz) przy Vcore 1,600 V. Windows się uruchomił, jednak po chwili komputer się sam zresetował. Podnieśliśmy Vcore do 1,650 V - pomogło.
Po zmianie FSB na 160 MHz Windows się już w ogóle nie uruchomił - powitał nas niebieskim ekranem śmierci. Podnieśliśmy Vcore do 1,700 V - Windows się uruchomił, ale 3DMark wychodził do pulpitu. Podnieśliśmy Vcore do 1,750 V - pomogło.
Kolejny stopień to FSB 166 MHz - procesor taktowany zegarem 3 GHz. Przy Vcore 1,750 V system nie chciał się uruchomić. Po podniesieniu Vcore do 1,800 V Windows się załadował i nawet częściowo dało się w nim pracować, jednak od czasu do czasu wyrzucał jakiś błąd, a 3DMark wychodził do pulpitu. BIOS wskazywał temperaturę procesora 68o - wiatraczek wydmuchiwał już naprawdę ciepłe powietrze.
Niestety teraz już nie pomagało podnoszenie Vcore - osiągnęliśmy granicę. 3 GHz to tyle samo, ile udało nam się uzyskać na BH7! Brawa dla IC7-G!
Z ciekawości dalej podnosiliśmy FSB by sprawdzić, jakie najwyższe taktowanie ujrzymy na ekranie POST. Nasz rekord to 3,07 GHz przy FSB 171 MHz i Vcore 1,850 V.
Oczywiście przy takim taktowaniu nie było już mowy o załadowaniu się Windows. Komputer wieszał się zaraz po przejściu ekranu POST.
Przy FSB 172 MHz CMOS był czyszczony, a płyta witała nas niemiłym komunikatem "BIOS checksum error", który oznaczał dla nas konieczność ustawiania wszystkich parametrów BIOS-u od nowa :-).
Nie ulega jednak wątpliwości, że IC7-G to - podobnie jak BH7 - mistrz podkręcania. Jesteśmy pod dużym wrażeniem!
Podsumowanie
21:15 Niestety nie doczekaliśmy się procesora Pentium 4 z magistralą FSB 800 MHz. Nie pozostaje nam nic innego, jak podsumować recenzję opierając się na tym, co zobaczyliśmy przez ostatni tydzień testów.
ABIT IC7-G to na pewno płyta nieprzeciętna. Spośród testowanych w naszym laboratorium jest zdecydowanie najszybsza. Oferuje ponadto użytkownikowi komplet najważniejszych złączy, od USB 2.0 począwszy, poprzez gniazdko sieci Gigabit Ethernet, komplet gniazd audio (pięć analogowych i dwa cyfrowe optyczne w standardzie S/PDIF TOSlink), złącza Serial ATA i na FireWire skończywszy.
IC7-G to płyta bardzo nowoczesna. Chipsetowi 875P (Canterwood) zawdzięcza oficjalne wsparcie dla FSB 800 MHz oraz pamięci DDR400. Dodatkowo, IC7-G to raj dla overclockerów. Mogą oni przetaktować FSB do ponad 1,6 GHz efektywnie (!), przy jednoczesnej blokadzie taktowania PCI na 33 MHz. Udostępniono im też szeroki wachlarz pomiarów temperatur i napięć, a także możliwość podbijania napięcia zasilającego kluczowe komponenty (procesor, pamięć, magistralę AGP). Dodajmy także, iż właśnie na płycie IC7-G ustanowiono obecny rekord w 3DMarku03 - 8008 punktów (FSB podkręcono do 265 MHz).
Zagadką pozostaje wciąż cena płyty. Ta nie jest jeszcze dostępna w sprzedaży w Polsce (z naszych informacji wynika, że w naszym kraju w chwili obecnej znajdują się tylko dwa egzemplarze IC7-G). Na pewno cena IC7-G nie będzie niska i "na oko" możemy przewidzieć, iż wyniesie ponad 1000 zł z VAT-em.
Jeśli jednak planujecie rozbudowę swojego peceta o nową płytę główną i nowy procesor, IC7-G na pewno jest produktem wartym polecenia. O ile - oczywiście - nie przerazi Was jej cena. Po tygodniowych testach możemy polecić IC7-G jako obecnie jedną z najszybszych, jeśli nie najszybszą płytę główną pod Pentium 4. Z czystym sumieniem przyznajemy produktowi ABIT-a znaczek Rekomendacja PCLab.pl.
Uzasadnienie: ABIT IC7-G to jedna z najszybszych, jeśli nie najszybsza płyta główna pod Pentium 4. Chipsetowi Intel 875P zawdzięcza oficjalne wsparcie dla najnowszych procesorów Pentium 4 z FSB 800 MHz. 875P zapewnia też obsługę pamięci DDR400, które w trybie dwukanałowym zapewniają potrzebną przepustowość procesorom P4 z 800 MHz FSB - 6,4 GB/s. IC7-G udostępnia też świetne możliwości podkręcania, jak również komplet złączy, od USB 2.0 począwszy, poprzez gniazdko sieci Gigabit Ethernet, gniazda audio (5 gniazd analogowych i dwa cyfrowe S/PDIF TOSlink), Serial ATA i na FireWire skończywszy.
Sobie zaś możemy jedynie życzyć, by więcej tak udanych produktów docierało do naszego laboratorium :-).
Zalety
- Świetna wydajność
- Obsługa Pentium 4 z FSB 800 MHz
- Dwukanałowa obsługa pamięci DDR400
- Złącza USB 2.0, FireWire, Gigabit Ethernet, Serial ATA
Wady
- Zapewne wysoka cena...
Do testów dostarczył:
ABIT www.abit-poland.com Cena: jeszcze nieznana, ale prawie na pewno powyżej 1000 zł z VAT
Piątek, 9 maja 2003
IC7-G a Pentium 4 Northwood i Willamette
01:17 Obiecaliśmy sprawdzić, czy na IC7-G ruszą procesory Pentium 4 starszej generacji - Northwood z magistralą FSB 400 MHz oraz Willamette (te dostępne były tylko z FSB 400 MHz). Oficjalnie chipset 875P takich procesorów nie obsługuje. A jak jest w rzeczywistości?
Na początku w podstawkę Socket 478 na płycie IC7-G wsadziliśmy procesor Celeron 1,7 GHz. Jak wiecie, jest to po prostu Pentium 4 z rdzeniem Willamette (0,18 mikrona, 400 MHz FSB), jednak z pamięcią cache L2 obciętą o połowę - do 128 kB.
Niestety płyta pozostała martwa. Nie obudziła się. A więc jeśli zamierzacie obsadzić na IC7-G P4 "Willamette" lub starsze wersje Celeronów - nic z tego.
Sukcesem zakończyła się natomiast próba z procesorem Pentium 4 2,2 GHz (Northwood, 0,13 mikrona, 400 MHz FSB). Płyta IC7-G wykryła go bez najmniejszych problemów i ruszyła w trybie FSB 400 MHz, chociaż - powtarzamy - Canterwood oficjalnie obsługuje tylko FSB 533 i 800 MHz!
Uruchomiliśmy Windows - WCPUID również poprawnie wykrył zainstalowany procesor.
Zdjęliśmy zatem kilka wyników z SiSoft Sandra 2003:
Zwraca uwagę niski wynik testu Memory Benchmark - niestety IC7-G przy procesorach z FSB 400 MHz udostępnia dzielnik dla pamięci 3:4 (tylko ten), co oznacza, że pamięci działają w trybie DDR266.
Pisaliśmy już wcześniej, że IC7-G to płyta przeznaczona pod najnowsze procesory Pentium 4 z FSB 800 MHz. Jeśli jednak macie w zwyczaju stopniową rozbudowę swojego komputera, a jesteście posiadaczami Pentium 4 z rdzeniem Northwood - macie szczęście. Procesor ten będzie działał z IC7-G. Niestety Pentium 4 "Willamette" nie ruszą w ogóle. Ale jak wielu posiadaczy P4 w Polsce ma właśnie procesor z tej rodziny?...