Celeron D to spowolniony Pentium 4 "Prescott". Procesor zamiast 1 MB pamięci podręcznej drugiego poziomu (L2 cache) ma tylko 256 kB tej pamięci. Zamiast magistrali 800 MHz, współpracuje z szyną FSB 533 MHz (taktowanie efektywne). Zablokowano mu także technologię HyperThreading. I choć może się wydawać, że procesor został dość mocno okaleczony, to jednak jego przewagi nad starym Celeronem z jądrem Northwood nie da się nie zauważyć. Celeron D przede wszystkim ma dwukrotnie więcej pamięci cache L2 (256 zamiast 128 kB), a do tego z płytą główną komunikuje się przez szybszą szynę FSB (533 zamiast 400 MHz). Pamięć podręczna drugiego poziomu stanowi kluczowy element dla architektury NetBurst procesorów Pentium 4. Jak pamiętamy, zwiększenie rozmiaru tej pamięci z 256 kB w procesorach Willamette (pierwsze Pentium 4) do 512 kB w procesorach Northwood (Pentium 4 produkowany w technologii 0,13 mikrona) znacznie przyspieszyło układy P4. Prescott ma z kolei dwukrotnie więcej pamięci L2 od Northwooda (1 MB kontra 512 kB), co mimo dłuższego o połowę potoku wykonawczego pozwala mu w wielu programach dotrzymać kroku swojemu poprzednikowi, a nawet go wyprzedzić.
Ograniczenie rozmiaru pamięci L2 to główna metoda stosowana przez Intela w celu spowolnienia Celerona. Gdyby procesor miał tyle pamięci podręcznej ile ma Pentium 4, nikt by tego ostatniego nie kupował. Celeron jest po prostu znacznie tańszy. A jednak - do tej pory - był także znacznie wolniejszy. Na tyle, że niezbyt zasobni entuzjaści komputerów, których nie stać na Pentium 4 czy szybkie odmiany procesorów Athlon 64/Athlon XP, woleli kupić taniego Athlona XP, niż Celerona. Athlon XP oferował nieporównywalnie wyższą wydajność, przy zbliżonej do Celerona cenie.
Tym razem Intel zamierza powalczyć z AMD o rynek tanich komputerów przeznaczonych dla entuzjastów komputerów i wymagających graczy, których nie stać na kupno bardzo szybkiego sprzętu. W naszej redakcji przetestowaliśmy dwa procesory Celeron D, jeden taktowany zegarem 2,53 GHz, a drugi pracujący z częstotliwością 2,8 GHz. Przeciw nim stanął "stary" Celeron 2,8 GHz z rdzeniem Northwood, Pentium 4 2,8 GHz Northwood oraz Pentium 4 2,8 GHz Prescott. Drugi obóz reprezentował procesor AMD Sempron 2500+, pracujący z częstotliwoścą 1,75 GHz.
Mimo szczerych chęci, nie zamieścimy niestety w porównaniu wyników procesora Athlon XP "Barton", bowiem nasz testowy egzemplarz wyzionął ducha podczas montowania zestawu testowego... Nierówno zamocowaliśmy na nim wentylator, którego spód nie stykał się dostatecznie dobrze z rdzeniem procesora i ten... "poszedł z dymem". Ciekawe, że nie zadziałało żadne zabezpieczenie termiczne. Cóż, "palące się" Athlony XP są też zmorą naszych forumowiczów i całe szczęście, że w procesorach Athlon 64 firma AMD wreszcie raz na zawsze uporała się z problemem przegrzewających się układów i kruszących się jąder.
Procesory testowe
Intel wraz z premierą platformy LGA775 wprowadził dla swoich procesorów numery modeli, maskujące ich faktyczny zegar. Gdy krok ten kilka lat temu poczyniła firma AMD, przedstawiciele Intela żartowali sobie z pomysłu swego konkurenta. A jednak nagle firma staneła wobec problemu pozycjonowania swoich własnych procesorów: wszak Intel sprzedaje trzy odmiany procesorów Pentium 4 3,2 GHz: z jądrem Northwood i 512 kB pamięci L2, z jądrem Prescott i 1 MB pamięci L2 oraz z jądrem Gallatin z 512 kB pamięci L2 i 2 MB pamięci L3 (tzw. Pentium 4 Extreme Edition). Wszystkie trzy procesory różnią się od siebie wydajnością, a jednak pracują z tą są samą częstotliwością - 3200 MHz. Jak zatem wytłumczyć mało obeznanemu w komputerach klientowi, że model "Extreme Edition" jest najszybszy?
Rozwiązanie wymyślone przez AMD okazało się najskuteczniejsze. I chociaż Intel drwił z niego na początku, w końcu sam po nie sięgnął. Swoim nowym procesorem nadał oznaczenia modeli. I tak, Pentium 4 3,2 GHz otrzymał oznaczenie "Pentium 4 540", a nowy Celeron 2,53 GHz - "Celeron D 325". Tabelkę z oznaczeniami nowych procesorów prezentujemy poniżej:
W naszej redakcji przetestowaliśmy dwa procesory Celeron D. Jeden to wersja "pudełkowa" modelu Celeron D 325 (2,53 GHz), wypożyczona z naszego sklepu.
Wewnątrz pudełka znajduje się instrukcja instalacji oraz procesor i przystosowany do niego wentylator.
Sam procesor z wyglądu nie różni się zbyt wiele od procesorów Pentium 4 czy Celeron. Jądro układu jest chronione metalową blaszką, która dodatkowo ułatwia odprowadzanie ciepła. Procesor instaluje się w podstawce Socket 478.
Układ poprawnie jest rozpoznawany przez program CPU-Z. Nasza testowa płyta (ASUS P4P800 Deluxe) leciutko podkręcała procesor - o 1%.
Na szczęście P4P800 w równym stopniu podkręcała też pozostałe procesory, jakie w niej instalowaliśmy.
Drugi procesor, Celeron D 335 (2,8 GHz) dostarczyła nam firma Intel. Przeznaczony jest on dla prasy, zatem zamiast ładnego nadruku z logo "Celeron D" ma napis "Intel Confidential". Układ ma odblokowany mnożnik (w przypadku procesorów dostępnych w sklepach mnożnik jest zablokowany).
Dla porównania testom poddaliśmy "starego" Celerona z jądrem Northwood, a więc produkowanego w technologii 130 nanometrów i wyposażonego "tylko" w 128 kB pamięci cache L2. Układ pracuje z efektywną częstotliwością 2,8 GHz przy magistrali FSB 400 MHz.
Aby dać Wam pełniejszy obraz wydajności nowych Celeronów, wyniki testów uzupełnimy zmierzonymi na procesorach Pentium 4 2,8 GHz Northwood i Pentium 4 2,8 GHz Prescott. Układy te są znacznie droższe od Celerona D 335, chociaż taktowane takim samym zegarem. O ile są szybsze - o tym się przekonacie na następnych stronach naszego artykułu.
Na wykresach wydajności znajdą się także wyniki pomiarów wydajności procesora AMD Sempron 2500+ (1,75 GHz).
Platforma testowa
Procesory Intela (Celerony i Pentium 4) przetestowaliśmy na komputerze, który zbudowaliśmy z wykorzystaniem następujących komponentów:
Zestaw testowy | ||
Typ komponentu | Model | Dostarczył |
Płyta główna | ASUS P4P800 Deluxe | www.asustek.pl |
Wentylator | Gigabyte 3D Cooler-ULTRA 2004 GT Edition | www.gigabyte.pl |
Pamięć | 2 x 256 MB DDR433 (Corsair CMX256A-3500C2) | www.corsairmicro.com |
Karta graficzna | ATI RADEON 9800 XT | www.ati.com |
Dysk twardy | Seagate Barracuda ATA IV 80 GB | redakcyjny |
Napęd optyczny | LG GSA-4040B (DVD±RW) | redakcyjny |
Monitor | LG Flatron 915FT Plus (19") | redakcyjny |
Zasilacz | Antec SmartPower SL400P (400 W) | www.antec-inc.com |
Na komputerze zainstalowaliśmy system Windows XP Professional i pakiet Service Pack 2. Doinstalowaliśmy też sterowniki Intel INF 6.0.1.1002 dla chipsetu i865PE oraz Catalyst 4.9 dla karty graficznej ATI RADEON 9800 XT.
Procesor AMD Sempron 2500+ przetestowaliśmy na płycie Gigabyte 7NF-RZ z chipsetem nForce2. Pozostałe komponenty były identyczne, jakich użyliśmy do testów procesorów Celeron i Pentium 4.
Testy, testy!
Sześć porównywanych procesorów przetestowaliśmy łącznie w piętnastu różnych programach. Ich liczba jest na tyle duża, że powinna dać nam w miarę obiektywne pojęcie o wydajności przetestowanych układów.
Zaczniemy od testów syntetycznych, chociaż - jak się przekonamy - zwracane przez nie wyniki nie przekładają się za bardzo na wydajność procesorów w aplikacjach rzeczywistych (w tym grach).
SiSoftware Sandra 2004 SP2b
Użyliśmy najnowszej wersji pakietu Sandra 2004, SP2b. Wyniki testów procesora przedstawiają się następująco:
Procesory Celeron D zajmują odległe miejsca. Jak się jednak przekonamy, Celeron 2,8 GHz z jądrem Northwood, mimo dobrych rezultatów w testach syntetycznych, okaże się bardzo słabym zawodnikiem.
Pierwsza tego oznaka to wynik testu przepustowości pamięci:
Oba Pentium 4 uzyskały zdecydowanie najwyższe wyniki. Zawdzięczają to magistrali FSB 800 MHz i dwukanałowej współpracy z pamięciami DDR400. Na kolejnych miejscach znalazły się jednak... procesory Celeron D! Wyższy zegar magistrali FSB umożliwia im znacznie sprawniejszą komunikację z pamięciami, niż w przypadku poprzednich wersji Celeronów. Celeron 2,8 GHz spadł na przedostatnią pozycję.
Ostatnia pozycja Semprona nie dziwi. Układ pracuje na najniższej ze wszystkich porównywanych procesorów magistrali o efektywnym taktowaniu 333 MHz. Stąd też i najniższa przepustowość na linii procesor-pamięć.
AIDA32
Podobne rezultaty możemy zaobserwować w programie AIDA32. Wyniki testu pamięci są tu zbliżone do tych, jakie widzieliśmy w programie Sandra 2004.
W AIDA32 duże znaczenie ma pamięć podręczna procesora, stąd znaczna przewaga procesora Pentium 4 Prescott nad Pentium 4 Northwood.
PCMark04
Test firmy Futuremark, PCMark04, symuluje zachowanie procesora w nieco bardziej typowych zastosowaniach, jak testy wielowątkowości, szyfrowanie plików, konwersja wideo itp.
Tutaj Celerony nadal trzymają wysoką lokatę. Zwłaszcza Celeron D 325, który mimo niskiego zegara (2,53 GHz) pokonał starego Celerona 2,8 GHz z jądrem Northwood.
Wynik testu procesora jest podobny:
Wydajność podsystemu pamięci znamy już z poprzednich testów. Poniższe wyniki nie stanowią zatem dla nas żadnego zaskoczenia.
Pora przejść do testów nieco bardziej zbliżonych do aplikacji rzeczywistych.
3DMark2001 SE
3DMark2001 SE to również benchmark syntetyczny, gdyż jego jedynym zastosowaniem są pomiary wydajności. Generuje jednak trójwymiarowe sceny symulujące gry, dlatego jego wyniki można przekładać na wydajność w grach.
Program jest bardzo czuły na wydajność procesora, dlatego prezentujemy wyniki wyłącznie w domyślnej rozdzielczości 1024x768.
Wyniki przeanalizujemy już nieco bardziej szczegółowo.
Oba procesory Pentium 4 uzyskały podobne rezultaty. Celeron D 335 wyraźnie gorzej, ale nadal całkiem przyzwoicie! Celeron D 325 niedaleko za nim. Tymczasem Celeron 2,8 GHz uzyskał bardzo słabiutki wynik. Teraz widzimy, jak słabymi procesorami były stare Celerony. Jeśli dodatkowo porównamy wydajność Celerona D 335 o zegarze 2,8 GHz do starego Celerona 2,8 GHz, widzimy teraz, jak dużego "kopa" dostał Celeron z jądrem Prescott!
Sempron 2500+, choć wyraźnie szybszy od starego Celerona 2,8 GHz (mimo 1-gigahercowej różnicy zegara!), poddał się nowym Celeronom. To dla Intela naprawdę dobry znak. Wreszcie Celeron D stanowi godnego rywala dla układów Athlon XP i Sempron! Ale przejdźmy do kolejnych testów.
3DMark03
3DMark03 to test w bardzo dużym stopniu zależny od wydajności karty graficznej. Procesor nie gra w nim tak wielkiej roli. Mimo wszystko zaobserwowaliśmy jedynie zmianę na dwóch ostatnich miejscach: Sempron został pokonany przez starego Celerona. Wyniki obu procesorów są jednak do siebie bardzo zbliżone.
3DMark03 oferuje także syntetyczny test procesora. Tutaj wyniki są już ciekawsze:
W pierwszym teście wygrał P4 Prescott, w drugim P4 Northwood. Celeron D 335 (2,8 GHz) utrzymuje w obu testach podobną przewagę nad Celeronem D 325 (2,53 GHz). Stary Celeron 2,8 - bardzo marnie, zwłaszcza w pierwszym teście. Porównajcie wyniki Celerona 2,8 GHz Prescott (czyli Celeron D 335) i Celerona 2,8 GHz Northwood - różnica jest ogromna!
Sempron 2500+ dostał baty nawet od słabszego z nowych Celeronów.
AquaMark3
Ogólny wynik w AquaMarku3 posegregował procesory podobnie, jak w testach procesora w 3DMarku03.
Celerony D radzą sobie bardzo dobrze! Nie dał im rady ani Sempron, ani - tym bardziej - stary Celeron 2,8 GHz.
W teście samego procesora Pentium 4 Northwood radzi sobie najlepiej. Celeron D 325 i 335 trzymają się blisko siebie. Sempron i Celeron 2,8 GHz na równi - daleko za nowymi Celeronami.
Test karty graficznej w AquaMarku3 - jak widać - też jest w dużym stopniu uzależniony od procesora. Tym razem Sempronowi udało się dogonić nowe Celerony. Stary Celeron - wciąż bardzo słabiutko.
Pora przejść do testów rzeczywistych. Zaczniemy od gier.
Doom 3
Na pierwszy ogień idzie Doom 3. Tegoroczny hit powala na kolana najszybsze pecety. Czy nowe Celerony są wystarczająco szybkie do gry?
Pomiary wykonaliśmy wyłącznie w rozdzielczości 1024x768. Chociaż wcześniej testy procesorów przeprowadzaliśmy także w niskich trybach graficznych (640x480), by jak najbardziej zminimalizować wpływ karty graficznej, to tym razem ograniczamy się do trybu 1024x768. Jest to typowa rozdzielczość stosowana w grach, zatem pomiar tylko w tej rozdzielczości powinien być wystarczający.
Opcje grafiki ustawiliśmy na High Quality. Do pomiaru użyliśmy dema wbudowanego w grę, demo1.
Uzyskane wyniki są bardzo dobre. Celerony D okazały się niewiele wolniejsze od układów Pentium 4. Dobrze trzyma się też Sempron, jednak - jak zwykle - ustąpił pola nowym "Celkom".
Tymczasem Celeron 2,8 GHz - bardzo słabo. Teraz widać wyraźnie, dlaczego entuzjaści komputerowi obdarzają go taką niechęcią. Celeron D o takim samym zegarze jest o połowę wydajniejszy!
Odpowiadając na postawione przed chwilą pytanie, czy Celerony D nadają się do Doom 3: tak, jak najbardziej. Niewiele ustępują układom Pentium 4 w tej grze!
Far Cry
Kolejny tytuł - Far Cry. Tym razem przewaga Pentium 4 nad Celeronami jest znacznie wyraźniejsza niż w Doomie 3:
Nadal jednak Celerony radzą sobie bardzo sprawnie. Sempron - trochę za nimi. Celeron 2,8 GHz jak zwykle na szarym końcu.
Halo: Combat Evolved
Hit na konsolę Xbox, Halo: Combat Evolved, w pecetowej wersji również działa bardzo sprawnie na nowych Celeronach - podobnie zresztą, jak Doom 3. Pentium 4 okazały się niewiele szybsze od Celeronów.
Sempron tuż za Celeronem D 325. Celeron 2,8 GHz zajął typowe dla siebie, ostatnie miejsce. Ponownie, jego młodszy brat pracujący z tą samą częstotliwością okazał się być o wiele bardziej wydajny.
Serious Sam: The Second Encounter
Następny tytuł na naszej liście - dość już wiekowy Serious Sam: The Second Encounter (czy ktoś z Was gra jeszcze w tę grę?...).
Wreszcie Sempronowi udało się wyjść na prowadzenie przed nowe Celerony. Stary "Celek" znów się nie popisał.
Unreal Tournament 2003
W grze Unreal Tournament 2003 uruchomiliśmy dwa testy - botmatch-antalus, obciążający przede wszystkim procesor (grafika jest stosunkowo statyczna, natomiast CPU musi się sporo napocić przy obliczeniach sztucznej inteligencji postaci biegających po planszy) oraz flyby-antalus, obciążający głównie kartę graficzną (szybki przelot przez planszę, brak ruchomych postaci).
Celerony D znowu depczą po swym starszym braciszku. Nawet model 2,53 GHz jest od niego sporo szybszy. Sempron dotrzymuje im kroku - w teście botmatch-antalus dorównał Celeronowi D 335, w teście flyby-analus zwolnił i uzyskał wynik zbliżony do Celerona D 325.
SPECviewperf 8.0.1
Po testach growych przechodzimy do zastosowań użytkowych. Przyjrzyjmy się wynikom uzyskanym w najnowszej wersji programu SPECviewperf. Choć generuje on aż osiem wyników cząstkowych, wybraliśmy dwa: 3dsmax-03 oraz light-07.
Test 3dsmax-03 symuluje rendering obiektów w viewportach programu 3ds max. Przeprowadza 14 testów, z których wyciąga średnią.
Co ciekawe, między nowymi Celeronami nie ma prawie żadnych różnic wydajnościowych. Celerony D i Sempron uzyskały praktycznie takie same wyniki. Procesory Pentium 4 - sporo szybciej, a stary Celeron - sporo... wolniej.
Drugi test, light-07, symuluje aplikację Lightscape Visualization System, przeprowadzającą bardzo zaawansowane obliczenia zachowania światła, w tym efekty globalnej iluminacji oraz radiosity.
Tym razem widać już różnice między procesorami. Celeron D 2,8 GHz okazał się blisko dwukrotnie szybszy od starego Celerona 2,8 GHz!
3ds max 6
Przeprowadziliśmy także test w aplikacji 3ds max 6. Scenę gallery.max, znajdującą się na trzeciej płycie wchodzącej w skład pakietu, renderowaliśmy w rozdzielczości 640x480. Im szybciej zakończył się rendering, tym szybszy procesor (a zatem im słupek krótszy, tym lepiej).
Tym razem najważniejszy okazał się zegar. Dotychczas bardzo powolny Celeron 2,8 GHz niemal dogonił model Celeron D 335. Celeron D 325 spadł na ostatnią pozycję - pokonał go nawet Sempron 2500+ o zegarze 1,75 GHz (procesory AMD zawsze bardzo sprawnie radziły sobie z renderingiem scen w 3ds max).
Kompresja WinRAR
Czas kompresji programem WinRAR również ładnie pokazuje różnice między porównywanymi procesorami. Podobnie jak poprzednio, im słupek krótszy, tym lepiej.
Celerony D powróciły na typowe dla siebie miejsca. Celeron 2,8 jak zwykle bardzo słabo, ale tym razem słabiutko wypadł też Sempron, który testowy plik kompresował dwukrotnie dłużej, niż procesory Pentium 4.
Konwersja MPEG-2 do DivX
Ciekawe wyniki uzyskaliśmy też kompresując film MPEG-2 (VOB) do formatu DivX 5.2.1 Pro (AVI).
Wyraźnie widać, że do kompresji filmów do formatu DivX procesory Intela nadają się znacznie lepiej.
Konwersja MPEG-2 do XviD
Ponieważ jednak coraz większą popularność zyskuje format XviD, przeprowadziliśmy też test konwersji naszego pliku MPEG-2 do pliku XviD. Użyliśmy kodeka Koepi'ego, w najnowszej wersji 1.0.2.
Tym razem Sempronowi udało się wyprzedzić - dość wyraźnie - starego Celerona.
Podkręcanie
Bardzo dobre osiągi to jeszcze nie koniec zalet nowych Celeronów. Jak się okazało, procesory świetnie się podkręcają!
Na ruszt wzięliśmy dostępnego w sprzedaży, "pudełkowego" Celerona D 325, który domyślnie pracuje z częstotliwością 2,53 GHz na magistrali FSB 533 MHz.
Układ ma zablokowany mnożnik, więc podkręcać go można wyłącznie przez podnoszenie częstotliwości FSB.
Stabilną granicą dla naszego procesora okazał się poziom... 3,5 GHz! Aby osiągnąć taki zegar, wystarczyło procesorowi podbić FSB z rzeczywistych 133 do 185 MHz i zwiększyć napięcie na rdzeniu z domyślnych 1,375 V do 1,45 V - i to wszystko! Katowaliśmy układ przez kilka godzin i nie zaobserwowaliśmy żadnych objawów niestabilności.
Wyraźnie wzrosły też osiągi naszego komputera. Porównanie wydajności procesora przed podkręceniem i po podkręceniu prezentujemy poniżej.
Próbowaliśmy przekroczyć barierę 3,6 GHz, jednak komputer przy takim zegarze nie był już stabilny. Dość często się wieszał.
Nie mamy jednak wątpliwości, że znajdą się wśród naszych czytelników tacy, którzy uzyskają z Celerona D 325 stabilne 3,6, a może nawet 3,7-3,8 GHz.
Podsumowanie
Celeron D okazał się godnym następcą słynnego Celerona 300A. Jego wydajność jest bardzo dobra. Model 325 o zegarze 2,53 GHz bez problemu rozkłada na łopatki Semprona 2500+. Po przeanalizowaniu naszych wyników widać wyraźnie, jak słabym układem był stary Celeron 2,8 GHz Northwood, którego "łoi" nawet Celeron D o zegarze 2,53 GHz!
Bardzo dobre osiągi nowych Celeronów to nie koniec ich zalet. Jak się okazało, układy są bardzo podatne na podkręcanie. Wszyscy amatorzy podkręcania na pewno będą zadowoleni!
Dzięki Celeronowi D wreszcie można złożyć platformę z procesorem Intela, która może konkurować z Athlonami XP i Sempronami nie tylko niską ceną, ale także wydajnością.
Gdybyśmy mieli wybierać między Celeronem D 325 a 335, zdecydowalibyśmy się na model wolniejszy. W testach wydajności nie ustępuje on tak wiele szybszemu modelowi, a po podkręceniu jego wydajność wyraźnie wzrasta.
Celerony D spodobały nam się na tyle, że możemy je polecić jako serce nowego komputera. Procesorom przyznajemy nasz znaczek jakości - rekomendację PCLab.pl.
Zalety
- Bardzo dobra wydajność
- Bardzo dobra podatność na podkręcanie
- Niska cena
Wady
- brak technologii HT
Procesory do testów dostarczyły firmy:
Ceny: Celeron D 320 (2,4 GHz) - 320 zł, Celeron D 325 (2,53 GHz) - 370 zł, Celeron D 330 (2,66 GHz) - 390 zł, Celeron D 335 (2,8 GHz) - 490 zł.