Sempron w akcji - Komputer Action z procesorem AMD Sempron 2500+

Tym razem z AMD Polska przysłany został do nas typowy komputer, jaki można kupić w sklepie firmy Action, a nie sam procesor. Z tego powodu nasz test będzie się składał z dwóch części. W pierwszej sprawdzimy osiągi Semprona w standardowej konfiguracji, w jakiej jest sprzedawany. W drugiej części przełożymy go do naszej ulubionej płyty ASUS A7N8X Deluxe. Dzięki temu będziemy mogli sprawdzić, na co naprawdę stać procesor AMD Sempron 2500+ oraz na ile faktycznie różni się on wydajnością od starego, ale jarego Bartona.

Komputer trafił do nas z preinstalowanym systemem Windows XP Home Edition w wersji polskojęzycznej, z zainstalowanym zbiorem poprawek Service Pack 1. W chwili instalacji komputera niedostępna jeszcze była polska wersja SP2. Jednak na zakończenie testu zainstalowaliśmy świeżutkiego Service Packa 2 by sprawdzić, czy procesor ten obsługuje bit NX uniemożliwiający działanie złośliwych programów (robaków, wirusów). Szerzej na ten temat możecie poczytać w naszym teście Semprona 3100+.

Po zakończeniu procedury konfiguracyjnej komputer zgłosił się z Windows XP Home Edition z pierwszym zbiorem poprawek. Systemowa informacja o konfiguracji podawała prawidłowe informacje o nazwie procesora oraz częstotliwości pracy i oznaczeniu wydajności.

Sempron Socket A - co to za zwierze?

Sempron jest łudząco podobny do starszego brata - Athlona XP na jądrze Throughbred. Niestety, przejął po nim również odkrytą strukturę krzemową, którą - przy nieumiejętnym montażu radiatora chłodzącego - można łatwo uszkodzić. Parametry danego Semprona są ustawiane za pomocą mostków, jednak te najbardziej dla nas interesujące, pozwalające na zmianę mnożnika są zablokowane. Podstawowe parametry tego procesora to napięcie zasilające 1,6 V, magistrala 166 MHz (DDR) oraz mnożnik 10,5, zapewniające częstotliwość pracy 1,75 GHz.

Aby się ostatecznie przekonać o możliwościach Semprona skorzystaliśmy z najnowszej wersji WCPUID (3.3), która jednak nie podała prawidłowej nazwy procesora. Sięgnęliśmy też po program CPU-Z, jednak również on nie był w stanie pokazać prawidłowo nazwy procesora mimo, że użyta wersja (1.24) datowana jest na połowę września.

WCPUID podaje szczegółowe dane o konfiguracji pamięci podręcznej procesora. Te dane zaciekawią jedynie najbardziej wnikliwych czytelników, dlatego ich nie komentujemy. Bo tak naprawdę, powyższy ekran mówi już wszystko... ;-)

Informacje o parametrach pracy pamięci podręcznej procesora - nic dodać, nic ująć.

W poniższej tabelce prezentujemy porównanie podstawowych parametrów produkowanych obecnie rodzin procesorów AMD.

Z powyższej tabelki wynika, że Sempron dla płyt ze złączem Socket A to nic innego, jak Athlon XP (Throughbred), a jedyna zmiana polega na wprowadzeniu nowej nazwy :-(.

NX - pomyłka marketingowa

Wprowadzając na wiosnę tego roku nową markę - Sempron - AMD informowało o tym, że wszystkie procesory nowej linii będą obsługiwać rozwiązanie zapobiegające szerzeniu się wirusów i różnego rodzaju oprogramowania szkodliwego. Gdyby te założenia zostały zrealizowane, wówczas firma zyskałaby bardzo dużą przewagę nad konkurentem. Niestety, wbrew zapowiedziom, bit NX trafił tylko do Sempronów dla płyt z Socket 754. Przekonują nas o tym poniższe ekrany z WCPUID oraz z systemu Microsoft Windows XP z zainstalowanym Service Packiem 2.

Potwierdza się brak jakichkolwiek zmian w stosunku do Athlona XP. Sempron nie obsługuje nawet instrukcji SSE2.

Niestety, brak obsługi bitu NX. Również tryb 64-bitowy (AMD64) nie jest obsługiwany, co nie jest wielką niespodzianką. Miło by jednak było, gdyby trafił on również do procesorów Socket A. Niestety, mogłoby to zmniejszyć zainteresowanie klientów droższymi Athlonami 64.

Windows XP z zainstalowanym drugim zbiorem poprawek oferuje funkcję ochrony danych użytkownika. Funkcja ta działa najlepiej, gdy korzystamy z procesora wspomagającego tę funkcję.

Parę słów o dostarczonym komputerze

Komputer dostarczony przez Action. Obudowa niczym się nie wyróżnia, jednak warto zauważyć zastosowanie przez producenta dość dobrego zasilacza o mocy (wg nalepki ;-)) 350 W. W czasie testów zasilacz ten sprawował się bardzo dobrze. Bez problemow pozwolił na podłączenie trzech dysków twardych oraz GeForce FX 5900 Ultra i jednocześnie obsłużyl Athlona XP 3200+ (Bartona). W obudowie tej brakuje jednak wyprowadzenia portów USB na przód, co ułatwiłoby podłączanie różnego rodzaju urządzeń peryferyjnych, a przede wszystkim korzystanie z przenośnych pamięci USB. Oprócz systemu testowany komputer miał zainstalowane programy 3DMark2001 Pro wraz z Result Browserem, Nero Express wraz z Nero Media Player, Nero BackItUp i Nero Visio Express 2; CyberLink PowerDVD oraz Adobe Acrobat Reader 4.0.

Zdjęcie boku obudowy odsłania uporządkowane wnętrze, w którym większość przewodów jest ze sobą pospinana. Dzięki temu w obudowie zachowany jest laminarny przepływ powietrza, a tym samym wszystkie elementy mają zapewnioną możliwie niską temperaturę pracy. Po pierwszym włączeniu komputera Action spotkało nas małe zaskoczenie - kabelek od dysku był wypięty. Dlatego od razu musieliśmy otworzyć obudowę.

Rzadką cechę współczesnych zasilaczy komputerowych jest obecność gniazdka pozwalającego zasilić monitor. Niestety, brak jest w wykorzystanym zasilaczu mechanicznego włącznika zasilania, co powoduje, że od razu po dołączeniu przewodów do płyty głównej są do niej doprowadzane napięcia.

W dostarczonym komputerze zamontowano kartę graficzną ze złączem AGP 8x, wykorzystującą układ graficzny ATI RADEON 9550. Jej dużą zaletą jest dość cichy system chłodzenia.

Również wiatrak na radiatorze procesora zasługuje na pochwałę. Dzięki stosunkowo dużej średnicy może się wolno kręcić. To wpływa na obniżenie hałasu. Niestety, sam radiator nie szokuje - poszczególne blaszki odprowadzające ciepło są dość grube. Mimo tego, testowany radiator dobrze spełnia swoją rolę.

Po rozłączeniu wszystkich przewodów sfotografowaliśmy zastosowaną przez producenta komputera płytę główną w obudowie. W jej przypadku zwracają uwagę przede wszystkim niewielkie rozmiary, niezłe rozplanowanie komponentów i złącz, pasywne chłodzenie "północnej" części układu sterującego oraz... napis SiS 964 na części południowej tego układu :-).

Producent zastosował pojedynczy moduł DDR 400 firmy Kingmax o pojemności 512 MB. Pamięć ta cechuje się średnimi parametrami pracy oraz... niespecjalną podatnością na podkręcanie. Przy ustawieniu jej częstotliwości pracy na 400 MHz, pamięć działa jedynie przy CL=3.

Sposób męczenia obiektu testów

Po przeprowadzeniu ostatniej fazy konfiguracji systemu operacyjnego Windows XP jedyne co zmieniliśmy w ustawieniach to częstotliwość odświeżania monitora. Szanując swoje oczy do skonfigurowania i sprawdzenia podstawowych parametrów komputera włączyliśmy tryb 85 Hz w 1024x768 pkt., na tyle bowiem jedynie stać monitor HP, z którego korzystaliśmy. Jednak testy będziemy przeprowadzać w rozdzielczości 1280x1024, by zachować te same warunki, w których testowaliśmy komputery dotychczas. W trakcie konfigurowania dokonaliśmy także aktywacji systemu Windows, by zbędne baloniki nie przeszkadzały w trakcie pracy. Z tych samych powodów wyłączyliśmy Aktualizacje automatyczne. Niestety, system skonfigurowany był w ten sposób, że cały dysk twardy wykorzystywał tylko jedną partycję, dlatego też musieliśmy przed rozpoczęciem testów dokonać drobnej zmiany, co przeprowadziliśmy za pomocą Partition Magica ;-).

Konfigurację testowanego komputera prezentuje poniższa tabelka. Warto zwrócić uwagę, że nawet w komputerach tanich standardem staje się 512 MB pamięci RAM, ponadto dyski Serial ATA są wreszcie coraz chętniej wykorzystywane, dzięki czemu w środku obudowy panuje względny porządek niezakłócający swobodnego przepływu powietrza i tym samym skutecznego chłodzenia procesora. Rzeczywiście, według BIOSu Temperatura procesora w zamkniętej obudowie wynosi zaledwie 35 stopni.

Niestety, zastosowana w komputerze płyta główna nie wyróżnia się pozytywnie możliwościami overclockingu.

Wymieniona w tabelce funkcja "overvoltage" nie zapewnia żadnej kontroli ani nawet informacji o tym, z jaką częstotliwością będzie pracował procesor.

Z tego powodu w drugiej części testu zastosowaliśmy zmodyfikowane środowisko testowe. Poniżej prezentujemy konfigurację, w której testowaliśmy podkręconego Semprona 2500+ oraz wykorzystane sterowniki.

Jak widać, posłużyliśmy się najnowszymi dostępnymi oficjalnymi sterownikami, co - jak się później okaże - niekoniecznie było najlepszym pomysłem.

BIOS płyty głównej ASRock

Zastosowana przez producenta komputera płyta główna ma dwa zadania - działać i pozwolić maksymalnie obniżyć koszty. Oba te zadania spełnia bardzo dobrze, nic więc dziwnego, że nie oferuje użytkownikowi zbyt wiele.

Podstawowe informacje o systemie i zastosowanych komponentach.

Zaawansowane menu jest nader skromne.

Przetaktowanie procesora możliwe jest jednynie przez zmianę częstotliwości FSB. Mnożnik pozostanie taki sam, nawet jeśli procesor pozwoli na jego zmianę.

Wybór częstotliwości pracy pamięci również nie jest zbyt bogaty, jednak dla typowych zastosowań tej płyty wystarczający.

ASRock K7S8XE+ zawiera kontroler USB 2.0. Jednak brak jej innych kontrolerów, z wyjątkiem Serial ATA, o którym za chwilę.

Pod względem ustawień pamięci płyta ASRock pozwala jedynie na zmianę opóźnienia CAS. To nie za dużo.

Choć BIOS płyty obsługuje interfejs podczerwieni, to jednak producent komputera nie udostępnił odpowiedniego złącza.

Mimo stosunkowo wolnego wiatraka na radiatorze procesora jego temperatura waha się w granicach 35 st. (w stanie spoczynku) do 42 przy pełnym obciążeniu. Temperatura podawana przez BIOS jest raczej prawidłowa, bowiem radiator w czasie pracy rzeczywiście ma temperaturę porównywalną z temperaturą ciała ludzkiego.

BIOS płyty głównej prawidłowo rozpoznaje zainstalowany procesor i właściwie go ustawia.

Obsługa zintegrowanego z mostkiem południowym SiS 964 kontrolera Serial ATA odbywa się poprzez osobne menu. Szkoda, bowiem zintegrowany układ powinien być swobodnie dostępny z menu głównego komputera.

Bardzo miłą cechą płyty głównej ASRock K7S8XE+ jest możliwość jednorazowej zmiany napędu, z której ładowany jest system. Oczywiście, funkcję taką zapewniają już niemal wszystkie płyty główne bardziej znanych producentów, jednak obecność tego pomysłu w tańszym produkcie powinna cieszyć.

Testy suche

Zabieramy się za testy. Na początek słówko komentarza - na poniższych wykresach przedstawiamy osiągnięcia trzech procesorów: od góry Athlona XP (Bartona) pracującego z mnożnikiem 10,5 przy magistrali FSB 200 MHz (DDR), tak samo ustawionego Semprona 2500+, następnie Semprona 3100+ dla podstawki Socket 754 (1,8 GHz) oraz ponownie Semprona, w domyślnej konfiguracji, tj. 10,5 x 166 MHz w płycie ASRock. Dzięki temu można sprawdzić wpływ większej pamięci podręcznej Bartona na wyniki oraz porównać to do osiągów Semprona ze zintegrowanym kontrolerem pamięci. Ostatnie słupki na danym wykresie pokazują naturalną wydajność Semprona 2500+, z jaką zetkniemy się w większości komputerów "firmowych".

Olbrzymia różnica przepustowości po podkręceniu procesora wynika przede wszystkim z obecności w płycie ASUS A7N8X Deluxe dwukanałowego kontrolera pamięci DDR, który jest znacznie efektywniejszy od produktu firmy SiS. Oczywiście, kontroler zintegrowany z procesorem (Sempron 3100+) okazuje się bezkonkurencyjny.

Przy zapisie danych do pamięci różnice pomiędzy poszczególnymi układami są mniejsze, niż przy odczycie danych, jednak tendencje pozostają takie same.

Testy obliczeniowe pokazują, że częstotliwość układów o podobnej architekturze ma duże znaczenie dla szybkości działania. Jednak Sempron 3100+ (1,8 GHz), dzięki zintegrowanemu kontrolerowi zdecydowanie wygrywa z Sempronem 2500+ (1,75 GHz) pracującym z podobną częstotliwością.

W tym teście Barton zaznacza swoją przewagę nad Sempronem dzięki większej pamięci podręcznej L2.

Również PCMark04 jest czuły na obecność większej pamięci podręcznej. Jednak w przypadku tego testu zredukowane opóźnienia w dostępie do danych również mają wpływ na wynik Semprona 3100+.

To samo dotyczy składnika testu PCMark04, zajmującego się pomiarem wydajności procesora. Mimo wolniejszego o 18 proc. taktowania Sempron 3100+ ustępuje Sempronowi 2500+ @ 2,1 GHz jedynie o 6 proc.

W niezależnym, Open Source'owym ;-) teście wyniki z innych testów syntetycznych się potwierdzają. Wpływ kontrolera na ogólną wydajność niweluje znaczną różnicę w częstotliwości pracy.

Wydajność jednostki zmiennoprzecinkowej pomiędzy rodzinami K7 i K8 Athlonów nie zmieniła się. Ciekawy jest natomiast wpływ większej pamięci podręcznej Bartona - zamiast pomagać osiągnąć lepszy wynik, pół megowy cache wyraźnie przeszkadza. Taki wynik jest dla nas sporym zaskoczeniem i nie wiemy, czym go wytłumaczyć.

Wydajność jednostki stałoprzecinkowej wyraźnie zależy w Athlonach od szybkości dostępu do danych. Nic więc dziwnego, że Sempron 3100+ pokonuje swoich braci.

Test przepustowości pamięci w programie COSBI potwierdza jedynie to, co zaobserwowaliśmy w ScienceMarku oraz Cachememie.

Jak zwykle, w tabelce prezentujemy wyniki szczegółowe dla najbardziej wygłodniałych matematyków... i księgowych ;-).

Testy mokre...

...to takie testy, przy których pocić się zaczyna komputer i... testujący. Pierwszy dlatego, że ma co robić, drugi natomiast dlatego, że chce by testy te przeszły bez problemów. Niestety, ani najnowszy SYSMark2004, ani SPECviewperf 7.1.1 nie są testami bezproblemowymi.

Jednak to właśnie wyniki tych testów pokazują, na co naprawdę stać współczesne komputery i jakiej wydajności można od nich oczekiwać.

Ogólnie najlepszy okazuje się Sempron 3100+, oczywiście jest to zasługą zintegrowanego kontrolera pamięci. Jednak sytuacja w obu częściach tego testu dość drastycznie się zmienia. Popatrzmy:

W części "Internet Content Creation" duża pamięć podręczna, krótkie opóźnienia i duża częstotliwość pracy to są te czynniki, które w połączeniu zapewniają najlepsze wyniki. Nic więc dziwnego, że Athlon XP (2,1 GHz, 512 KB cache L2) pokonuje Semprona 2500+ (@2,1 GHz, 256 KB cache L2) oraz Semprona 3100+ (1,8 GHz, 256 kb cache L2). Jednak różnice pomiędzy tymi trzema procesorami nie przekraczają 3 proc.

Część "Office productivity", której podstawą są aplikacje pakietu Microsoft Office prezentuje zgoła odmienne wyniki. Jak powszechnie wiadomo, pakiet ten jest dość chaotycznie napisany, dlatego też najbardziej korzysta na skróceniu czasu dostępu do danych. Tak więc procesory rodziny K8 (między innymi Sempron 3100+) potrafią tu zabłysnąć.

Testu SETI@Home nie uruchamialiśmy na podkręconych procesorach, gdyż nie starczyło nam już czasu. Można się jednak spodziewać osiągnięcia wyników zbliżonych do Semprona 3100+, może jedynie nieco lepszych.

Super Pi to test, który wyznacza liczbę Pi z ogromną dokładnością. Wpływ większej pamięci podręcznej Athlona XP od Semprona widać jedynie przy obliczeniach z dokładnością do 4 mln. cyfr. W pozosałych przypadkach wyniki tych dwóch procesorów są identyczne.

Ten test minimalnie zależy od wielkości pamięci podręcznej, niestety dość dziwnie zachowuje się po wykryciu możliwości korzystania z instrukcji SSE. Efektem tego jest znacznie dłuższy czas pracy na Sempronie 3100+ niż na domyślnie ustawionym Sempronie 2500+. O przyczynach takiego stanu rzeczy pisaliśmy w teście Semprona 3100+ i na razie nie mamy na to żadnego rozwiązania.

Ponownie prezentujemy rzędy cyferek. Dla łatwiejszego porównania pokolorowaliśmy je w ten sposób, by najlepszy wynik oznaczyć na zielono, najgorszy zaś na czerwono.

Ponieważ w czasie testowania Athlona XP oraz Semprona 2500+ na 2,1 GHz zapomnieliśmy o wyłączeniu opcji czekania na synchronizację pionową monitora, otrzymaliśmy zaniżone wyniki. Z tego powodu prezentujemy tu rozbudowane testy w samym SPECviewperf 7.11, przeprowadzone na komputerze Action.

Okazuje się, że w niektórych testach, karta graficzna z układem ATI RADEON 9550 okazuje się dwukrotnie szybsza od GeForce FX 5900 Ultra. Z powyższej tabelki widać też dobrze, że test jest praktycznie niezależny od rozdzielczości, dość zależny od wydajności procesora, ale najbardziej od wydajności karty graficznej.

Testy gr(z)ane

Jak się okazuje zastosowaniami, które wyduszają ostatnie moce z procesorów są współczesne gry. W czasie tych testów procesory się najbardziej grzeją, najlepiej też widać różnice między nimi.

Warto pamiętać, że ostatni słupek na każdym z wykresów prezentuje wydajność komputera Action z inną kartą graficzną, niż wykorzystana przez nas w pozostałych trzech przypadkach. Co prawda w niskiej rozdzielczości (tj. 640x480) różnice pomiędzy poszczególnymi kartami graficznymi są dość małe, to jednak... nie można bezpośrednio porównywać jabłek i gruszek ;-).

Nieśmiertelny Quake III Arena korzysta z dobrodziejstw dużej częstotliwości, dużej pamięci podręcznej i krótkich opóźnień w dostępie do danych. Z wyjątkiem Semprona 2500+ pozostałe procesory idą niemal łeb w łeb.

W obydwu demach Quake III Arena zapewnia takie same relacje wyników osiągniętych przez różne procesory.

W Serious Sam powtarza się sytuacja, z którą mieliśmy do czynienia w Quake III Arena - najlepszy Athlon XP, tuż za nim Sempron 3100+ i depczący mu po piętach Sempron 2500+ @ 2,1 GHz.

Cóż za niespodzianka ;-) - w Unreal Tournament 2003 kolejność stawki procesorów nie ulega zmianie.

Również Microsoft Halo potwierdza wcześniej zaobserwowaną relację wydajności. W tym teście jedynie normalnie pracujący Sempron 2500+ okazuje się bardziej odstawać od pozostałych układów.

3DMark2001 jako jeden z nielicznych testów ukazuje przewagę Semprona 3100+ (ze zintegrowanym kontrolerem pamięci) nad układami poprzedniej generacji. Różnice te są nawet stosunkowo duże.

Gun Metal to wyraźnie test rządny dużej częstotliwości od procesora. Mniej natomiast zależy on od wielkości pamięci podręcznej.

AquaMark3 - podobnie jak 3DMark2001 - wykazuje nieznaczną przewagę rdzenia K8 nad K7. Natomiast Sempron 2500+ pozostaje nieco w tyle, za sprawą słabszej karty graficznej.

W Comanche 4 kolejność jest taka sama jak w większości gier - najlepszy Athlon XP, tuż za nim Sempron 3100+ i podkręcony Sempron 2500+. Pracujący w normalnych warunkach Sempron 2500+ nieco w tyle.

Jak zwykle - zainteresowani z tabelki dowiedzą się szczegółowych wyników.

Overclocking

Jak zwykle ten rozdział budzi największe kontrowersje, jednak nasi czytelnicy krytykują każdy te(k)st procesora, w którym nie próbujemy wycisnąć ostatniej kropli potu z testowanego produktu. Dlatego - podkreślając niebezpieczeństwa związane z przetaktowywaniem - prezentujemy osiągnięcia Semprona 2500+. Należy pamiętać, że Sempron 2500+ ma zablokowany mnożnik, w związku z czym przetaktowywanie wiąże się ze zmianą częstotliwości FSB.

Domyślnie, przy częstotliwości 1,75 GHz (FSB=166 MHz, DDR) testowany procesor pracuje przy napięciu 1,6 V. Początkowe próby podniesienia FSB do 200 MHz zawiodły, jednak rozwiązaniem okazało się podniesienia napięcia do 1,625 V. Athlon XP 3200+ pracuje z napięciem 1,65 V, więc my również dla zapewnienia pełnej stabilności przeprowadziliśmy nasze testy przy takim zasilaniu.

Po zakończeniu wszystkich pomiarów z FSB ustawionym na 200 MHz (DDR) zaczęliśmy sprawdzać, na co naprawdę stać nasz procesor. By uniknąć wpływu innych komponentów, zablokowaliśmy częstotlwiość pracy AGP na 66 MHz, początkowo ustawiliśmy także większe opóźnienia dla pamięci oraz zmniejszyliśmy jej taktowanie. Jednak jak się później okazało, wykorzystane przez nas pamięci Corsair bez problemu działały w najostrzejszych ustawieniach (2-2-2-5) przy FSB=214 MHz. Dlatego poniżej prezentujemy wyniki osiągnięte w warunkach wyśrubowanych.

Pierwszy wykres wskazuje wzrost temperatury procesora przy braku obciążenia. Jego nieliniowy wzrost wynika z zależności temperatury od napięcia zasilającego, które stopniowo zwiększaliśmy przy podnoszeniu FSB oraz od uzyskiwanej częstotliwości pracy. Warto zwrócić uwagę, że to nie temperatura była czynnikiem ograniczającym możliwość działania komputera, bo nawet w najgorszym przypadku nie przekraczała ona 50 stopni, podczas gdy redakcyjny Athlon XP w tej samej płycie dość długo pracował przy temperaturze blisko 70 stopni.

Wzrost częstotliwości pracy o 7 proc. spowodował taki sam wzrost wydajności zmierzonej w Quake III Arena. Podobny wzrost wydajności wykazał test Super PI. Niestety, już w 3DMark2001 wzrost wydajności zatrzymał się przy FSB=211. Dalsze jej zwiększanie powodowało automatyczne przestawienie pamięci w wolniejsze ustawienia, na co nie mogliśmy w żaden sposób wpłynąć.

Szczegółowe wyniki testu podkręcania procesora Semprona 2500+

Nawet najnowsze wersje programów do wykrywania parametrów procesora nie są jeszcze przygotowane na obsługę Sempronów. Na szczęście poza nazwą pozostałe parametry są podawane prawidłowo. Tu widzimy skrajny przypadek, który uznajemy za stabilny, tj. FSB=213 MHz i częstotliwość 2,23 GHz. Posiadany przez nas Athlon XP 3200+ potrafi pracować z częstotliwością 2,4 GHz.

Choć udało nam się uruchomić komputer z magistralą FSB ustawioną na 214 MHz, a nawet przeprowadziliśmy kilka testów (w tym Super PI oraz Quake III Arena), to jednak nie możemy tej częstotliwości uznać za stabilną. W żadnej z trzech kolejnych prób 3DMark2001 nie był w stanie wygenerować wyników.

Na powyższym ekranie widzimy ustawienie opóźnień pamięci na 2,5-4-4-9, to jednak bez problemu w drugim podejściu pamięć pracowała z najbardziej rygorystycznymi ustawieniami.

Informacja zapisana w układzie SPD o możliwościach wykorzystywanych w testach pamięci Corsair jest naszym zdaniem zbyt rygorystyczna. Pamięci te bez problemu działają bowiem przy częstotliwości 211 MHz z opóźnieniami 2-2-2-5, choć dla pełnej stabilności działania podnieśliśmy napięcie zasilające z 2,6 do 2,8 V.

Podsumowanie

Nasze podsumowanie dotyczyć będzie dwóch produktów: procesora AMD Sempron 2500+ oraz komputera Action Actina z tym procesorem.

Sempron 2500+ oferuje rewelacyjną proporcję między ceną a wydajnością, szczególnie po zwiększeniu częstotliwości pracy do 2,1 GHz, przy której nie ma wciąż żadnych problemów ze stabilnością. Szkoda jednak, że wbrew wcześniejszym zapowiedziom, układ ten nie różni się od obecnych na rynku Athlonów XP. Brakuje mu przede wszystkim bitu NX, który pomaga chronić dane użytkownika przed utratą na skutek działania wirusów.

Komputer Action z procesorem Sempron 2500+ zrobił na nas pozytywne wrażenie: duży dysk twardy, duża pamięć operacyjna, nagrywarka DVD, wydajna karta graficzna i procesor oraz cicha praca całego zestawu uprawniają nas do przyznania mu redakcyjnej rekomendacji PCLab.pl. Można by sobie jedynie życzyć nieco bogatszego wyposażenia komputera w porty bardziej dostępne dla użytkownika z przodu komputera.