Zapowiedziana dwa miesiące temu nowa marka procesorów - Sempron, wywołała wielką falę domysłów i zamieszania. Firma AMD ogłosiła, że Semprony dostępne będą zarówno w wersji dla podstawki Socket A, jak i dla Socket 754. Zrodziło to podejrzenia, że możliwość pracy w 64-bitowych systemach operacyjnych udostępniona zostanie także posiadaczom starszych płyt głównych. Niestety, nie jest tak cudownie. Semprony pozbawione są możliwości korzystania z 64-bitów niezależnie od tego, czy montowane mają być w płytach z Socket A czy w Socket 754. O ile w tym pierwszym przypadku jest to konsekwencją wykorzystania znanego wcześniej jądra Thoroughbred, o tyle w przypadku drugim jest już zapewne tylko działaniem marketingowym, w dodatku nietrafionym. Natomiast istotną zmianą, którą docenią wszyscy użytkownicy jest udostępnienie przynajmniej na razie w Sempronach 3100+ bitu NX (No eXecute), uniemożliwiającego rozprzestrzenianie się wirusów. Oczywiście funkcja ta wymaga wsparcia ze strony systemu operacyjnego. Na szczęście drugi zbiór poprawek do Windows XP (tzw. Service Pack 2), który mieliśmy okazję zainstalować na testowym komputerze, zawiera funkcję Enhanced Virus Protection wykorzystującą wspomniany bit NX.
Bohater dzisiejszego testu w całej okazałości - AMD Sempron 3100+
W chwili premiery pojawiła się cała seria procesorów dla złącza Socket A - od 2800+ przez 2600+, 2500+, 2400+, 2300+ i 2200+, których ceny kształtują się od 39 USD za model najwolniejszy do 109 USD za model najszybszy. Natomiast dla złącza Socket 754 na razie dostępny jest jeden procesor - model 3100+, wyceniony na 126 USD za sztukę przy zakupie 1000 procesorów. Oprócz tego pojawiły się procesory Mobile AMD Sempron do pełnowymiarowych komputerów przenośnych (DeskTop Replacement): 2600+, 2800+ oraz 3000+, kosztujące od 84 do 120 USD. Serię uzupełniają dwa modele przeznaczone do najlżejszych i najmniejszych notebooków: 2600+ oraz 2800+, których maksymalny pobór mocy określony jest na 25 W. Ich ceny to 85 i 99 USD. Wszystkie "mobilne" procesory oparte są na rdzeniu Athlona XP (Thoroughbred), ale ponoć zawierają funkcje ochrony przed wirusami.
Tradycyjny system podłączania procesora, bez wymyślnych styków łatwo ulegających zabrudzeniom.
W naszych rękach pojawił się układ najsilniejszy (tj. Sempron 3100+), więc dalszą część artykułu poświęcimy właśnie jemu. Poza nazwą układ ten zewnętrznie nie różni się od procesorów AMD Athlon 64 3200+/3400+, które mieliśmy okazję już testować. Montowany może być we wszystkich płytach głównych, które zawierają podstawkę Socket 754 i praktycznie we wszystkich powinien działać bez problemu. Jednak w większości przypadków konieczne będzie dokonanie aktualizacji BIOSu, bowiem płyty główne nie będę potrafiły określić nazwy procesora. W przypadku bardzo dobrej, wykorzystanej przez nas płyty AOpen pojawia się komunikat - Unrecognized Hammer Family Processor.
Rodzina znana, ale nieznany procesor. Mimo tego, działa bardzo poprawnie
Jednak powyższy komunikat w niczym nie przeszkadzał w czasie testów. Bez problemu ustawiliśmy najlepsze możliwe parametry pamięci (2-5-2-2), przy których redakcyjne Corsairy pracują z pełną wydajnością i nie są hamulcem dla procesora.
Ustawienie BIOSu - mnożnik odblokowany ze względu na konieczność obsługi Cool'N'Quiet. Niestety, maksymalna wartość mnożnika ograniczona do 9.
Zdajemy sobie sprawę, że AMD Sempron skierowany jest do użytkowników, którzy nie oczekują najwyższej możliwej wydajności, ale raczej do klientów biznesowych, którzy dokładnie oglądają każdą złotówkę przed jej wydaniem. Z tego powodu Sempronowi rzadko towarzyszyć będą takie komponenty, które my wykorzystaliśmy w tym teście: karta graficzna ASUS V9950 Ultra z układem GeForce FX 5900 Ultra, dwa moduły pamięci DDR PC3200 firmy Corsair (512 MB każdy) oraz macierz RAID złożona z dwóch dysków WD Caviar 10 000 obr./min w trybie RAID 1. Jednak są to komponenty, za pomocą których testujemy inne procesory, więc pozwolą Wam dowiedzieć się, jaka naprawdę jest różnica w wydajności między układem AMD Sempron 3100+ a np AMD Athlon 64 3400+, który pracuje o 400 MHz szybciej. Jeśli ktoś jest zainteresowany testami w warunkach, w których Sempron się częściej znajdzie, bez problemów odnajdzie takie w sieci.
Oddaje Tobie, co kryje w sobie ;-)
Jak już powiedzieliśmy, zewnętrznie Semprona można odróżnić od Athlona 64 jedynie po napisie oraz po… cenie. To dobrze, bowiem umożliwia zbudowanie komputera za niewielkie pieniądze o niezłej wydajności, umożliwiającego docelowe zastosowanie 64-bitowego procesora, gdy pojawi się odpowiednie oprogramowanie potrafiące skorzystać z tego rozszerzenia. Ponadto Sempron 3100+ dziedziczy wszystkie zalety starszego brata:
- struktura krzemowa chroniona jest metalową blaszką rozpraszającą ciepło;
- zintegrowany z procesorem kontroler pamięci, znacznie redukuje opóźnienia w dostępie do danych;
- łącze HyperTransport, zapewniające całkowitą przepustowość 6,4 GB/s;
- jest w stanie wykonywać instrukcje z listy rozkazowej SSE2.
Dodatkową zaletą, wynikającą z niższej częstotliwości pracy są mniejsze wymagania od układów chłodzących co do ich zdolności odprowadzania ciepła z układu. Sempron 3100+ pracuje z napięciem 1,4 V, może też korzystać z - przyjętych z procesorów do komputerów przenośnych - algorytmów redukcji ciepła i hałasu, czyli Cool And Quiet. Niestety, mimo że nasza testowa płyta umożliwia zmianę mnożnika, to wszystkie wartości powyżej 9 (nominalnej dla Semprona 3100+) są ignorowane. Po ich ustawieniu procesor działa z częstotliwością 1,8 GHz. Miłe jest jednak to, że procesor nie odmawia współpracy i nie ma konieczności resetowania pamięci CMOS.
Niestety nie możemy tego potwierdzić na 100%, ale wg niektórych źródeł Sempron, wyprodukowany w procesie technologicznym 0,13 mikrona SOI, ma strukturę krzemową o powierzchni 144 mm2. Wynika z tego, że jest to Athlon 64 z 1 MB pamięci podręcznej drugiego poziomu, z której 3/4 są zablokowane - Sempron ma tylko 256 kB aktywnej pamięci cache L2. Ponieważ taka produkcja byłaby nieopłacalna, możemy podejrzewać, że część pamięci podręcznej jest zablokowana na skutek defektu. Dzięki temu układ, który byłby przeznaczony na straty, trafiałby na rynek zapewniając dodatkowe zyski firmie. Jednak… czy odsetek układów z uszkodzoną pamięcią podręczną pozwalałby na wprowadzanie procesorów nowej marki? Naszym zdaniem bardziej prawdopodobne jest to, że AMD zaprojektowało jednak nowy układ, oczywiście bazując na Athlonie 64 i redukując cache do poziomu 256 KB. Takie działanie znacznie zwiększyłoby liczbę procesorów, które można uzyskać, z drugiej strony pozwoliłoby również ograniczyć ilość pobieranego prądu, co jest istotne w przypadku procesorów do komputerów przenośnych i niskobudżetowych.
Jak już napisaliśmy, Sempron nie obsługuje rozszerzonej listy rozkazów x86-64. Jednak, co ciekawe, wśród listy obsługiwanych funkcji znajduje się PAE 36 (Page Address Extensions), a więc opracowany (dawno temu) przez Intela sposób na obsługę pamięci RAM o pojemności powyżej 4 GB, na zasadzie przełączania stron. Oczywiście to rozszerzenie AMD stosowało już od dawna w swoich procesorach, dla zachowania pełnej zgodności z produktami konkurenta. Jednak jest to wolna namiastka tego, co amputowano Sempronowi.
Duży może więcej?
Podstawowym pytaniem, jakie stawia sobie nabywca Sempron 3100+ jest to, na ile mniejszą wydajnością od Athlona 64 będzie się nowy procesor charakteryzował. Oczywiście - oprócz znacznie mniejszej częstotliwości pracy, pewien wpływ na to będzie mieć ograniczona znacznie wielkość pamięci podręcznej drugiego poziomu. Pamiętajmy bowiem, że zmniejszony bufor L2 Athlona 64 w porównaniu z Athlonem 64 FX w niektórych aplikacjach ogranicza wydajność nawet o kilkanaście procent. Oczywiście wiele aplikacji jest takich, w których wielkość pamięci podręcznej nie ma istotnego znaczenia dla ogólnej wydajności.
Na początek, po optymalnym skonfigurowaniu komputera i zainstalowaniu systemu Windows XP z SP1 oraz wszystkich sterowników do urządzeń przystąpiliśmy do testów. Wyniki niezawodnego testu Cachemem w wersji 2.65 MMX, uruchomionego pod DOS-em nieco nas zaskoczyły. Mimo optymalnego ustawienia pamięci, opóźnienia w dostępie do danych w przypadku Semprona są porównywalne z tymi w Athlonie 64 3400+, który pracuje ze znacznie większą częstotliwością. Czyżby więc kontroler a Sempronie 3100+ był nieco spowolniony w stosunku do występującego u starszych braci? Wszystko wskazuje na to, że tak. Oczywiście, jak na procesor do podstawki Socket 754 przystało, Sempron korzysta tylko z jednokanałowego kontrolera pamięci, czego efektem są stosunkowo niskie wartości transferów danych do pamięci (zapisów).
Drugą kwestią, która u nabywcy Semprona 3100+ budzi pewne wątpliwości, jest kwestia oznaczenia wydajności tego procesora. 3100+ sugeruje bowiem, że jest to układ niewiele mniej wydajny niż np. Athlon XP 3200+, podczas gdy Sempron 3100+ pracuje z 19 proc. mniejszą częstotliwością. Szybko okazuje się jednak, że słuszne jest twierdzenie AMD, dotyczące tego systemu oznaczeń - można porównywać wydajność procesorów w ramach tej samej rodziny układów.
Znacznie niższa częstotliwość pracy w przypadku niektórych testów wyraźnie daje o sobie znać. Przykładowo ScienceMark 1.0 oraz ScienceMark 2.0, które są testami obciążającymi jedynie procesor i nie korzystającymi nadmiernie z komunikacji z pamięcią wyraźnie pokazują, że Sempron 3100+ pracujący z częstotliwością 1,8 GHz nie jest zagrożeniem dla Athlona XP 3200+. Zwłaszcza w testach, które operują na małych porcjach danych, mieszczących się w pamięci podręcznej procesora, wyraźnie widać niższą częstotliwość Semprona niż Athlona XP 3200+. Sytuacja, w której nowość AMD jest wyraźnie wolniejsza od starszych braci powtarza się niemal we wszystkich testach syntetycznych. Nie oznacza to jednak, że Sempron nie zasługuje na oznaczenie 3100+...
Z siłą wodospadu
Prawdziwe testy, które pokazują wydajność komputerów w rzeczywistych aplikacjach, nie dają już tak jednoznacznego obrazu Semprona. Wprawdzie stara wersja BAPCo SYSmark2001 pokazuje przewagę Athlona XP 3200+ nad Sempronem 3100+, jednak... w przypadku pierwszego procesora dobry wynik jest efektem łatki na Windows Media Encoder 7.0, która pozwala mu korzystać z instrukcji SSE. Niestety, łatka ta nie działa w przypadku procesorów AMD Athlon 64/Sempron.
Jednak już w nowszej wersji tego testu - BAPCo SYSmark2004, która prezentuje dość rzetelne wyniki - tendencja się odwraca i Sempron pokazuje pazurki i... zalety zintegrowanego kontrolera pamięci oraz możliwości korzystania z instrukcji SSE2. Z wyjątkiem części 3D Creation, w której niska częstotliwość pracy oraz mała pamięć podręczna L2 ograniczają nieco Semprona, w pozostałych wygrywa on bez problemów z Athlonem XP 3200+. Dobrze więc rokuje to zastosowaniom tego procesora w komputerach biurowych, w których Athlon XP zawsze był bardzo dobry.
Druga grupa testów aplikacyjnych (SPECviewperf) pozwala na ocenę wydajności Semprona w zastosowaniach inżynierskich. Choć nie jest to procesor, który został stworzony na ten rynek, to zupełnie przyzwoicie sobie radzi z takimi zadaniami. Sempron jest średnio o 50 proc. szybszy od Athlona XP 3200+, pracującego przecież ze znacznie większą częstotliwością, choć oczywiście ulega np. Athlonowi 64 3500+, ale jedynie o kilka procent.
Natomiast kolejny test - SETI@Home, który w największym stopniu korzysta z procesora, a w mniejszym z pamięci, powtarza wyniki, jakie prezentowały ScienceMark 1.0 oraz 2.0. Tutaj blisko 20 proc. mniejszą częstotliwość pracy przyczynia się do uzyskania najgorszych wyników przez Semprona, choć na szczęście zintegrowany kontroler różnicę tę znacznie zmniejsza. Podobna sytuacja występuje w przypadku Super Pi, przy obliczeniach z dokładnością do 8 milionów cyfr Sempron okazuje się lepszy od Athlona XP 3200+. W pozostałych przypadkach jest jednak najwolniejszym z całej czwórki procesorów.
Ostatnie testy aplikacyjne pozwalają sprawdzić, jak zachowuje się Sempron przy kodowaniu filmów oraz w programach generujących obraz na podstawie śledzenia biegu promieni. Przykładem pierwszego z nich jest DivXEncoderBenchmark, który w dodatku dostępny jest w wersjach 32- i 64-bitowych. Niestety, tym razem korzystamy tylko z tego pierwszego, bowiem Sempron nie obsługuje systemów, a więc i aplikacji 64-bitowych. W przypadku kodowania filmów do formatu DivX, Sempron okazuje się o około 12 proc. wolniejszy od Athlona 64 3400+, dysponującego cztery razy większą pamięcią podręczną L2 oraz pracującego z wyższą częstotliwością. Sempron jest też 2,5-krotnie szybszy od Athlona XP 3200+, tak więc w takich zastosowaniach okazuje się zupełnie dobrym produktem. Natomiast w przypadku programu POV-Ray 3.5 uzyskane wyniki mocno nas zaskoczyły. Okazało się, że Athlon XP 3200+ wygrywa z młodszymi braćmi i to zauważalnie. Według nas przyczyną tego jest SSE2, którego w Athlonie XP… nie ma. Na skutek tego program korzysta w pełni z mocy jednostki zmiennoprzecinkowej, która okazuje się być w Athlonie wydajniejsza niż część obsługująca instrukcje SSE2. POV-Ray 3.5 w przypadku uruchomienia na Athlonie 64 bądź Sempronie wykrywa możliwość użycia tych instrukcji i automatycznie z nich korzysta. Powoduje to gorsze wyniki, mimo że procesory nowszej rodziny - dzięki zintegrowanemu kontrolerowi pamięci - powinny być szybsze. Potwierdzeniem niedoskonałości jednostki obsługującej SSE2 w Athlonie 64/Sempronie wydają się również być wyniki uzyskane przez te procesory w teście ScienceMark 2.0. Okazuje się bowiem, że przy tej samej wielkości pamięci L2 i częstotliwości pracy Athlon XP jest najszybszy przy wykonywania obliczeń z podwójną precyzją i szybszy od Athlona 64, korzystającego z SSE2.
Granie z Sempronem, miłym relaksem
Zdajemy sobie sprawę, że Sempron to nie jest najwłaściwszy procesor do przeprowadzania testów wydajności w najnowszych grach, oferujących kolorową, przestrzenną grafikę o bajkowej jakości. Jednak postanowiliśmy sprawdzić, jak też będzie sobie on radził w tych grach, przy pomocy których zazwyczaj sprawdzamy przydatność procesora do zastosowań domowych.
Na początek Quake III Arena. Ten klasyk jest tak skonstruowany, że na szybkość jego działania wpływa zarówno częstotliwość pracy procesora, wielkość pamięci podręcznej, szybkość połączenia z pamięcią operacyjną oraz wydajność karty graficznej. Nic więc dziwnego, że w teście tym Sempron 3100+ ustępuje zauważalnie swoim starszym braciom, jednak... nawet w rozdzielczości 1280x1024 nie mamy najmniejszego problemu, by zyskać płynny obraz. Oczywiście należy pamiętać, że w tej rozdzielczości wąskim gardłem jest karta graficzna, a nie procesor, jednak po zastosowaniu odpowiednio wydajnego układu, Sempron doskonale się sprawdzi.
Również w grze DroneZ, liczba klatek generowanych na sekundę przez nasz zestaw testowy utrzymuje się na właściwym poziomie. Oczywiście Sempron okazuje się o około 10 proc. wolniejszy od Athlona XP 3200+, co jedna nie przeszkadza żadnemu graczowi, gdyż i tak obraz generowany jest średnio z prędkością ponad 220 kl./s.
Serious Sam: The Second Encounter potwierdza doświadczenia uzyskane w poprzednich grach. Wprawdzie od najlepszego z porównywanych układu - Athlon 64 3400+, Sempron jest wolniejszy o około 1/3, to jednak wciąż oferuje wydajność, która pozwala na swobodne granie.
Nabywca Semprona 3100+ bez obaw będzie mógł również sięgnąć po takie tytuły jak Unreal Tournament 2003. W obydwu testach szybkość wyświetlania kolejnych klatek z dużym zapasem przekracza wartość krytyczną dla płynnego odbioru, tj. 30 kl./s. Warto także pamiętać, że Unreal Tournament 2003 praktycznie z każdą nową kompilacją oferuje zwiększoną szybkość działania, a ponadto na komputerach z procesorami AMD ma się jak ryba w wodzie.
W pozostałych grach, które sprawdzaliśmy na Sempronie 3100+, a więc w Commanche 4, Gun Metal oraz w teście AquaMark3 sytuacja się powtórzyła. Sempron pracujący z niemal 20 proc. mniejszą częstotliwością oraz zawierający połowę pamięci podręcznej drugiego poziomu jest od 2 do 15 proc. wolniejszy od Athlona XP 3200+, a więc bez najmniejszych problemów jest w stanie obsłużyć te gry. Należy w związku z tym pamiętać, aby kupując Semprona do komputera domowego kupić odpowiednio wydajną kartę graficzną, która nie będzie stanowiła hamulca wydajności całego zestawu.
Na koniec wyniki testu 3DMark2001, który uznany jest jako wyznacznik syntetycznych testów graficznych. Otóż w tym teście, niezależnie od rozdzielczości, Sempron 3100+ pokonuje Athlona XP 3200+, ale też znacznie ustępuje swym 64-bitowym braciom. Podobna sytuacja miała miejsca jedynie w przypadku Microsoft Halo, widać więc wyraźnie, że do tego rodzaju testów należy podchodzić z odpowiednim dystansem.
A łyżka na to... niemożliwe
W momencie ogłoszenia przez AMD nazwy nowej rodziny procesorów jednym z nielicznych pewników, które były podawane, było wykorzystanie bitu NX, pozwalającego na chronienie danych użytkownika przed działaniem różnego rodzaju robaków i wirusów. Bit ten, obecny w procesorach AMD Athlon 64 oraz FX będzie jedną z najwcześniej wykorzystanych możliwości nowych procesorów w Windows XP. Wraz z premierą drugiego zbioru poprawek (Service Pack 2) dla Windows XP Microsoft wprowadzi dodatkowe mechanizmy, które pozwolą na zapobieganie wykonywania szkodliwych programów. Obecność tego rodzaju zabezpieczenia w Sempronach, skierowanych głównie na rynek komputerów biurowych, dawałaby ogromną przewagę firmie AMD, bowiem konkurencja na razie tej funkcji nie oferuje.
Dlatego zdziwiła nas nieco informacja, jaką uzyskaliśmy w polskim biurze AMD, jakoby bitu NX Semprony nie obsługiwały. Natychmiast postanowiliśmy to sprawdzić. Zainstalowaliśmy wersję (jeszcze Release Candidate) drugiego Service Packa do Windows XP w wersji angielskiej i zajrzeliśmy do opcji zaawansowanych ustawienia systemu do opcji dotyczących wydajności. Okazało się, że oprócz dostępnych dotychczas: Visual Effects oraz Advanced pojawiła się zupełnie nowa: Data Execution Prevention (DEP), która w przypadku naszego Semprona 3100+ pokazywała pełną obsługę bitu NX ze strony zarówno sprzętu, jak i oprogramowania.
Postanowiliśmy więc ponownie zasięgnąć informacji u źródła. Tym razem otrzymaliśmy odpowiedź, że owszem - bit NX i całe rozwiązanie chroniące dane użytkownika są dostępne w Sempronie 3100+, jednak bez jakiejkolwiek gwarancji, że będą one wspierane od strony technicznej przez AMD. Szkoda, bowiem jeśli takie rozwiązanie już jest opracowane i za chwilę będzie mogło być wykorzystywane, nieporozumieniem jest jego nieobsługiwanie.
Instalacja drugiego zbioru poprawek zmienia dość dużo rzeczy w systemie operacyjnym, więc poniżej przedstawiamy w skrócie najistotniejsze nowości. Po zakończeniu procesu instalacji system przeprowadza automatycznie sprawdzenie, czy wbudowany firewall jest włączony, czy włączone są aktualizacje automatyczne oraz czy korzystamy z jakiegokolwiek programu antywirusowego. O ile pierwsze dwie funkcje należą do systemu operacyjnego, o tyle - póki co - Microsoft nie ma własnego programu antywirusowego. Jeśli użytkownik nie korzysta więc z żadnego z tego rodzaju programów, jest kierowany na specjalną podstronę interenetową na witrynie Microsoft.com, na której prezentowane są wszystkie najpopularniejsze (poza Mks_Virem) programy antywirusowe. Na tej stronie można również zamówić darmowe wersje tego oprogramowania, przy czym dostępne są nawet programy z roczną gwarancją aktualizacji baz danych wirusów. Dzięki temu użytkownik może w pełni zabezpieczyć swój komputer.
Okazuje się jednak, że nie korzystamy z żadnej ochrony antywirusowej.
Jak rozwiązać ten problem? Bardzo prosto dzięki użytecznym podpowiedziom systemu.
Lista firm produkujących oprogramowanie antywirusowe jest dość obszerna
Po zainstalowaniu drugiego Service Pack 2 również wygląd witryny Windows Update nieco się zmienia
Uruchamianie oprgramowania, które nie do końca prawidłowo działa jest na komputerze z procesorem AMD Sempron bądź Athlon 64 blokowane
Po zainstalowaniu programu antywirusowego firmy CA chroniony jest boot sektor oraz włączone jest monitorowanie plików.
Z pewną taką nieśmiałością...
Podsumowanie cech nowego procesora AMD nie jest wbrew pozorom takie łatwe. Z jednej strony Sempron mimo stosunkowo niskiej częstotliwości pracy i małej pamięci podręcznej zaskakująco dobrze radzi sobie z większością współczesnych aplikacji biurowych. Takie cechy pozwalają na to, by procesor nie wydzielał ogromnych ilości ciepła, a tym samym może być montowany w tańszych obudowach bez wymuszonego obiegu ciepła. Tym samym Sempron może bez problemu stać w pomieszczeniach, w których pracuje kilkadziesiąt komputerów, które nie powodują nadmiernego hałasu. Następca Durona okazuje się również zupełnie przyzwoitym produktem do zastosowania w komputerze domowym, na którym czasem trzeba pograć.
Sempron jest procesorem bardzo nowoczesnym, pozwalającym na ochronę danych użytkownika dzięki obsłudze bitu NX. Jednak z drugiej strony, jego obecność nie jest już przez AMD tak podkreślana, co jest o tyle dziwne, że jest to największa przewaga nad procesorami konkurencji. Również fakt, że Sempron nie oferuje możliwości pracy w 64-bitowych systemach operacyjnych jest dość istotnym ograniczeniem. Ponadto, Sempron 3100+ zawiera tylko jednokanałowy kontroler pamięci w pierwszej wersji, charakteryzujący się nienajkrótszymi opóźnieniami, oczywiście w porównaniu do Athlona 64. Ponadto na rynek Sempron trafia w obudowie Socket 754, której żywot nie jest zbyt oczywisty, tj. nie wiadomo, czy za dwa lata procesor ten będzie mógł być zastąpiony czymś innym. Inna sprawa, że Sempron trafi najczęściej do komputerów, które kupuje się i użytkuje bez modyfikacji, a później w całości wyrzuca i zastępuje nowymi.
Warto również podkreślić, że cena tego procesora jest zupełnie atrakcyjna. Przy zakupach 1000 sztuk jeden procesor kosztuje 126 USD, a więc około 450 zł. W sklepach w Polsce procesor ten pojawi się za około dwa tygodnie, wówczas też będzie znana jego cena detaliczna, ale jak można przypuszczać nie przekroczy ona 700 zł. AMD Sempron to bardzo dobry procesor, który można śmiało polecić większości klientów. Szkoda jednynie, że AMD tak nieśmiało wprowadza bit NX...
AMD Sempron 3100+
Zalety:
- bit NX
- odpowiednia do przewidywanych zastosowań wydajność
- cena
- ograniczone wydzielanie ciepła
Wady:
- brak obsługi trybu 64-bitowego
- niepewne wsparcie dla bitu NX
Do testów dostarczył
AMD www.amd.pl
Cena: AMD Sepmron 3100+ - 126 USD za szt. przy zakupie 1000 sztuk